บทนำ

นายแพทย์คณิน ภักดีพิศุทธิ์ (หมอวาคิน) ศัลยแพทย์เฉพาะทางด้านผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือดมือหนึ่ง หนุ่มวัย 30 ต้นๆ ผู้เพียบพร้อมทั้งรูปลักษณ์และฐานะ จนเป็นที่หมายปองของหญิงสาวมากมาย

ทว่าภายใต้หน้ากากอันสมบูรณ์แบบนั้น เขากลับซ่อนรสนิยมทางเพศที่อันตรายและเจ็บปวดเอาไว้ มันคือ "โรคบ้าๆ" ที่เขารังเกียจตัวเอง และมีเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่ล่วงรู้ความลับนี้ แม้แต่คนในครอบครัวก็ไม่อาจระแคะระคาย

ทุกครั้งที่ความต้องการปะทุขึ้น เขาจะเรียกใช้บริการหญิงสาวที่พร้อมจะรองรับความเจ็บปวดทรมาน แต่มีน้อยคนนักที่จะทนไหว และทุกครั้งเขาจำต้องปิดตาพวกเธอไว้ เพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริง

หญิงสาวเหล่านั้นต่างเสนอตัวเข้ามาเพียงเพราะเม็ดเงินมหาศาลที่เขาหยิบยื่นให้ แต่กลับไม่มีใครทนทานได้จนจบเกม หลายคนร้องไห้คร่ำครวญและเป็นลมหมดสติไปก่อนที่เขาจะได้ลงมือเสียอีก เขาจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาตัวเองให้หายจากอาการวิปริตนี้

จนกระทั่งโชคชะตานำพาให้เขามาพบกับเธอ... ญาณินท์ โยธินตระกูล (ลูกตาล)

หญิงสาวสู้ชีวิตวัย 20 กว่าๆ ผู้แบกรับภาระครอบครัวไว้บนบ่า กลางวันเธอเป็นพนักงานบริษัททั่วไป ส่วนกลางคืนจำต้องผันตัวมาเป็นพีอาร์สาวพราวเสน่ห์ในผับที่หนุ่มๆ ต่างหมายปอง ทว่าลูกตาลไม่เคยชายตามองใคร เพราะลำพังแค่ดูแลพ่อและน้องๆ ก็หนักหนาเกินกว่าใครจะเข้ามารับไหว

แต่แล้ววันหนึ่ง... เธอก็ได้พบกับเขา เพียงแค่สบตาครั้งแรก หัวใจดวงน้อยก็ตกหลุมรักชายหนุ่มรูปงามผู้นี้ทันที แม้เขาจะไม่เคยปรายตามองเธอเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลับยอมมอบกายและใจให้เขา ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน

...

ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา

"เธอคิดดีแล้วเหรอที่จะทำแบบนี้" เสียงทุ้มเอ่ยถามทำลายความเงียบ

"ทุกคนอาจจะคิดว่าลูกตาลบ้า... รวมทั้งหมอด้วย" หญิงสาวในชุดนอนตัวบางลุกขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเขาอย่างมั่นคง

"แต่หมอเชื่อในรักแรกพบไหมคะ?"

"ลูกตาลเชื่อค่ะ... ลูกตาลรักหมอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหมอที่ผับ" ดวงตากลมโตสั่นระริกไหววูบ ใจหนึ่งเธอปรารถนาจะเป็นของเขา ทั้งที่รู้ดีว่าเขาไม่ได้มีใจให้ แต่อีกใจก็แอบหวาดกลัว เพราะนี่คือครั้งแรก... และเขาก็คือผู้ชายคนแรกของเธอ

"ทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่าฉันเป็นอะไรเนี่ยนะ" ฝ่ามือหนาลูบไล้หัวไหล่เธอแผ่วเบา

วาคินมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาเห็นว่าลูกตาลเป็นเด็กดี จึงเลือกที่จะเล่าความจริงทุกอย่างเกี่ยวกับด้านมืดของตัวเองให้ฟัง หวังเพียงให้เธอตัดใจและไปเจอคนที่ดีกว่า

"ค่ะ... ลูกตาลทนได้ ขอแค่ลูกตาลได้อยู่ใกล้ๆ หมอ"

"ลูกตาลแค่อยากดูแลหมอ..." เธอยกแขนขึ้นสวมกอดเขาไว้แน่น

"ลูกตาลพร้อมที่จะเป็นของหมอค่ะ" แม้จะรู้ดีว่าในใจเขามีใครคนอื่นซ่อนอยู่ แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะเลือกเส้นทางนี้

"เธอแน่ใจใช่ไหมว่าจะทนรับไหว" ชายหนุ่มถามย้ำ "เพราะมีไม่กี่คนหรอกนะที่รู้ว่าเนื้อแท้ของฉันเป็นยังไง"

"ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาเสียใจทีหลัง"

"ฉันไม่อยากทำร้ายและไม่อยากบังคับใคร" น้ำเสียงของเขาหนักแน่นจริงจัง เพราะที่ผ่านมามีหญิงสาวหลายต่อหลายคนต้องเจ็บปวดทรมานจากการกระทำของเขามาแล้ว

"ค่ะ ลูกตาลทนได้... ขอแค่หมอทำกับลูกตาลแค่คนเดียว"

"ที่ลูกตาลยอม... เพราะลูกตาลไม่อยากเห็นหมอไปอยู่กับคนอื่น" เธอรู้ตัวดีว่าเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรออกไป แต่นั่นคือความในใจทั้งหมดที่เธออยากให้เขารับรู้

"ถ้าเธอทนฉันได้อย่างที่พูด... ถึงฉันจะไม่รักเธอ แต่ฉันก็จะมีแค่เธอคนเดียว"

"ลูกตาล!"

สิ้นคำสัญญานั้น สายตาสองคู่ประสานกัน ก่อนริมฝีปากหนาจะโฉบลงมาฉกชิงความหวานจากริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน

ไม่นานนัก ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวก็ถูกพันธนาการ ดวงตาถูกปิดสนิท และข้อมือทั้งสองข้างถูกมัดตรึงไว้กับหัวเตียง

"เธอไม่เปลี่ยนใจแน่นะ" เขาก้าวขึ้นมานั่งคร่อมร่างเล็กที่กำลังสั่นเทาไปทั้งตัว

"ไม่ค่ะ... ลูกตาลรักหมอ" หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง

"ฉันจะพยายามทำให้เธอเจ็บตัวน้อยที่สุด"

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องอย่างหื่นกระหาย หญิงสาวเม้มปากแน่นสนิทเมื่อสัมผัสร้อนผ่าวเริ่มขบกัดไปตามลำคอและเนินอกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์

...

"เจ็บมากไหม"

หลังจากพายุอารมณ์สงบลง เขาค่อยๆ แก้มัดให้เธออย่างเบามือ ก่อนจะช้อนอุ้มร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยรอยแดงช้ำเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ

"ลูกตาลทนได้ค่ะ" เธอยิ้มให้เขาบางๆ พร้อมกับยกสองแขนขึ้นโอบกอดรอบคอเขาไว้แน่น...