เข้าสู่ระบบตอนที่ 10 ลองดูก่อน
ผมใช้หลังมือเช็ดปากแล้วมองหน้าอันนา ก็ใช้ได้เหมือนกันนี่หว่า
“อร่อยนะ วันหลังขอแบบนี้อีก”
“…”
“ฉันไปก่อน” ตบบ่าหญิงสาวสองทีอย่างเบามือ
คะยั้นคะยออยู่ได้ ก็แค่กาแฟแก้วเดียว ผมเลยกระดกทีเดียวจนหมดแก้ว อันนาเธอชงกาแฟใช้ได้เลย
“ดะ เดี๋ยวสิคะท่าน” อันนาจับแขนผมไว้ “อันนาทำขนาดนี้แล้วท่านยัง…”
“ขอโทษนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงทำเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันกำลังปรับเปลี่ยนตัวเองน่ะ” สิ่งแรกที่ผมต้องทำคือซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองและน้องมุก
“ท่านคะ…” อันนาจับมือผมไปวางทาบลงบนหน้าอกของเธอ “อย่าเพิ่งไปเลยค่ะ” สายตาออดอ้อนปนเย้ายวน “อย่าไปตอนนี้เลยค่ะ อันนาต้องการท่าน”
“…” ผมยอมรับว่ายากที่จะห้ามใจ แต่ผมจะทำให้ได้ ตั้งสติแล้วดึงมือทั้งสองข้างออกมา “ฉันไปก่อน ส่วนเธอก็ไปทำงานซะเถอะ” ว่าจบก็เดินออกมาทันที และบังเอิญสวนกับเลขา “เดี๋ยวผมกลับมาเซ็นต่อนะครับ พอดีขอออกไปทำธุระแป๊บ”
“คือท่าน…”
“เดี๋ยวมาครับ” ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดิน กลัวเลขาจะมาลากคอกลับไปเซ็นเอกสารต่อ
เมื่อลงมายังชั้นล่างของบริษัทก็เลือกที่จะขับรถไปเอง ขืนเอาไอ้มินไปด้วยคงจะกันท่าน่าดู
“นายจะไปไหนครับ?” มินถามผมแล้วเปิดประตูรถฝั่งคนขับให้
“ไปทำธุระ” โกหกหน้าตายแล้วขึ้นไปนั่งในรถ
“จะไปคนเดียวเหรอครับ”
“เออ เดี๋ยวมา ระหว่างรอมึงก็เข้าไปเดินเตร็ดเตร่เล่นในบริษัทก่อนไป”
“ครับนาย”
ขับรถออกมาแบบรวดเร็ว กลัวน้องมุกจะรอนาน
ลานนั่งเล่นริมแม่น้ำ
ผมขับรถเข้าไปในลานจอดรถที่ทางสถานที่เขามีไว้ให้ จากนั้นก็ลงจากรถแล้วรีบเดินไปหาน้องมุกยังจุดนัดหมาย
เดินไปยังไม่ทันถึงก็เห็นภาพบาดตาบาดใจ ไอ้เวรที่ไหนไม่รู้กำลังนั่งคุยอยู่ข้างๆ คนสวยของผม
ฉิบหาย!
ผมรีบเดินปรี่เข้าไป เมื่อถึงก็นั่งลงข้างๆ คนตัวเล็ก ส่วนไอ้นั่นมันนั่งอีกฝั่ง มันไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือคนที่ไปห้างวันนั้นแล้วแย่งเปย์น้องมุกกับผม
“รอนานมั้ยคะคนสวย” ไม่ถามเปล่า ผมใช้มือโอบไหล่บางของเธอไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ” มุกตอบพร้อมรอยยิ้ม
ฮืม~
แล้วแบบนี้ใครบ้างจะไม่ชอบอะ ขนาดยิ้มยังกินใจ
“แค่น้องมุกบอกว่ามาหาหน่อย พี่นี่รีบมาเลย”
“รบกวนเวลาคุณเตย์หรือเปล่าคะ?”
“ไม่เลยค่ะ”
“อะแฮ่ม” ไอ้หน้าจืดมันกระแอมเสียงดัง “มืออะอย่าไวนักสิลุง”
“ลุงพ่องอะ!”
“อ้าวๆ”
“ใจเย็นๆ เถอะค่ะ เจอหน้ากันยังไม่ถึงนาทีก็จะตีกันแล้วรึไง” มุกรีบห้ามแล้วลุกขึ้นยืน
ผมสังเกตเห็นว่าเธอนั้นใส่ชุดนักศึกษา แสดงว่าวันนี้เธอมีเรียน
“มุกเรียกเขามาทำไม?” ไอ้นั่นมันถามมุกแล้วมองตาขวางใส่ผม
“พอดีมุกมีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะค่ะ”
“แล้วมึงมาทำไม?” ผมถามมันบ้าง เสร่อมาทำห่าอะไร คนเขาจะอยู่กันสองต่อสอง
“มุกจะคุยก็รีบคุยเถอะ เห็นว่าช่วงบ่ายมีเรียนหนิ เดี๋ยวจะไม่ทัน”
“ค่ะ ขอเวลาแป๊บนะคะ” ว่าจบมุกก็จับมือผมไว้แล้วพาจูงเดินไปที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน “คุณเตย์คะ”
“คะ น้องมุกมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ”
“…” มุกหยิบสร้อยเพชรที่ผมซื้อให้ออกมาจากกระเป๋า “มุกขอคืนให้คุณนะคะ”
“ทำไมล่ะคะ พี่เต็มใจให้หนูนะ?” ผมจะยื่นมันคืนแต่เธอเอามือหนี “น้องมุก…”
“และนี่ด้วยค่ะ” เธอถอดกระเป๋าที่สะพายข้างแล้วคืนให้ผมตามหลัง “มันมีค่ามากเกินไปค่ะ มุกรับไว้ไม่ได้”
“แต่พี่เต็มใจนะคะ” ผมไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรเลย ที่เปย์ก็เพราะอยากจะให้เธอเท่านั้นเอง
“มุกอึดอัดใจค่ะ” สีหน้าเธอดูไม่ค่อยสบายใจ
“แล้ว…”
“ส่วนของพี่นิว มุกก็คืนเขาไปแล้วเช่นกัน มุกไม่สะดวกใจจะรับของใครเลยค่ะ” ใบหน้าสวยใสยิ้มเจื่อน
ผมแอบยิ้มตรงที่มุกบอกว่าคืนของไอ้นั่นไปเช่นกัน
“รับของพี่ไว้ได้มั้ยคะ พี่ไม่โอเคเลยที่หนูคืนของแบบนี้” ผมสะพายกระเป๋ากลับให้ตามเดิม “สร้อยก็ด้วย มันคู่ควรกับคนสวยแบบหนูนะ” ผมหยิบมือเธอมาก่อนจะวางกล่องใส่สร้อยเพชรบนฝ่ามือนุ่ม
“คุณเตย์” คนตัวเล็กดูลำบากใจ
“ตอนแรกพี่อาจจะไม่มั่นใจ อาจจะคิดเล่นๆ แต่ตอนนี้พี่อยากจะลองปรับตัวเอง”
“…”
“เพราะหนูนะ”
“คุณเตย์ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อมุกหรอก การไม่เป็นตัวเองมันทรมาณมากเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไร ให้พี่ลองดูก่อน บางทีมันอาจจะดีกว่าที่เป็นอยู่ พี่อยากเป็นคนดีขึ้น”
“ผู้หญิงมีตั้ง…”
“แต่พี่ชอบมุก และคิดว่าชอบจริงๆ เพราะฉะนั้นให้พี่ได้ลองเปลี่ยนตัวเองดูก่อนนะคะ” ผมจับมือเธอไว้
“คือ…”
“เปิดโอกาสให้พี่จะได้มั้ยคะ”
“คุณเตย์คะ”
“คนเรามันเหี้ยได้ และมันก็ดีได้ เจ้าชู้ได้ ก็เลิกได้เช่นกันค่ะ หนูเปิดใจให้พี่เถอะนะ” อ้อนวอนเธอแล้วทำหน้าหงอย
“พี่นิวพึ่งจะขอมุกคบเมื่อไม่กี่นาทีนี้ค่ะ”
“อะไรนะคะ?!” ผมหูฝาดใช่ไหม ไอ้นั่นมันขอมุกคบเหรอ เวรล่ะ
“แล้วตอนนี้คุณเตย์ก็มาขอให้มุกเปิดใจอีก”
“มุกคะ มุกอย่าคบกันมันนะ พี่มาก่อนอะ เรารู้จักกันมาก่อน”
“เราจะรู้จักกันมาก่อนได้ไงคะ มุกพึ่งเจอกับคุณยังไม่ถึงเดือนเลย ส่วนกับพี่นิวเรารู้จักกันมาพอสมควรแล้วค่ะ” เธอมองผม แววตาดูหนักแน่น
“แต่น้องมุก…” แม่ง! ทำไมจะต้องมีมารผจญมาขัดด้วยวะ ผู้หญิงมีเยอะแยะ ไอ้ห่านั่นก็ควรจะไปชอบคนอื่นสิ ไม่ใช่มาชอบคนเดียวกับผม
“ขอโทษนะคะ เรื่องที่จะคุยก็มีเท่านี้ มุกอยากจะคืนของให้” เธอแกะมือผมออก “ส่วนเรื่องที่พี่นิวมาขอเป็นแฟนนั้นมุกยังไม่ได้ตอบตกลงค่ะ”
“…” สีหน้าจากเคร่งเครียดเริ่มผ่อนคลายลง ค่อยสบายใจหน่อย แบบนี้ผมยังพอมีโอกาส
“คุณเตย์จะไม่รับของคืนจริงๆ เหรอคะ?”
“ไม่ค่ะ พี่ให้น้องมุกแล้ว”
“มุกขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปเรียนค่ะ”
“ให้พี่ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่นิวอาสาจะไปส่งแล้วค่ะ”
“แล้วตอนมาล่ะ หนูมากับมันเหรอ?”
“ค่ะ ช่วงพักเที่ยง พี่นิวพาออกมากินข้าวแล้วก็พามานั่งเล่นที่นี่ค่ะ”
โฮ เลือดหึงขึ้นหน้าปุดๆ!
“ทีหลังบอกพี่นะคะ จะไปไหนมาไหนก็บอกพี่ พี่จะเป็นแกร็บไบค์ส่วนตัวให้หนูเอง” อยากให้เป็นอะไรผมเป็นให้ได้หมดเลย
“ไม่ต้องเสนอตัวหรอกลุง ยุ่งกับแฟนชาวบ้านมันไม่ดีนะ” ไอ้นิวมันเข้ามาขัดแล้วดึงตัวน้องมุกไปโอบ
“ใครแฟนมึง น้องมุกบอกว่ายังไม่ได้ตอบตกลงกับมึงเลย อย่าโมเมไอ้ไก่อ่อน!” ผมดึงคนตัวเล็กมาโอบไว้เอง กล้าดียังไวมาจับตัวคนสวยของเตย์
“คือว่า…” มุกไม่ทันจะได้พูด
“อ้าว ทำไมมุกบอกกับลุงแกแบบนั้นล่ะ เราตกลงคบกันแล้วหนิ”
“คิดไปเองไอ้ห่า”
“คิดอะไร ลุงถามเจ้าตัวเขาดู”
“เมื่อกี้มุกบอกว่าไม่คบกับมึงโว้ย”
“คบ”
“ไม่ได้คบ”
“ก็บอกว่าคบไงลุง”
“ลุงแม่มึงสิ หน้ากูตึงแถมหล่อขนาดนี้ หุ่นก็ดีตัวก็สูง มาลุงส้นตีนอะไร!” ถ้าไม่เกรงใจนะจะกระโดดถีบสองตีนไปเลย เรียกลุงอยู่ได้ไอ้เด็กเวร
“พอๆ ค่ะ!” มุกปรามเสียงดังแล้วผลักตัวผมสองคนออก “สรุปเลยนะคะ มุกไม่คบกับใครทั้งนั้นค่ะ ขอตัว” แล้วเธอก็เดินจากไปในทันที
เอ้า น้องมุกต้องคบกับพี่เตย์ดิ
#จบพาร์ทเตย์
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







