เข้าสู่ระบบตอนที่ 9 เปิดทางให้หน่อย
สองวันต่อมา
ผมนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ส่วนคนขับคือไอ้มิน มันมาทำงานได้แล้วเพราะพักใจเรียบร้อย
ไอ้ห่า!
ไปชอบใครไม่ชอบ ชอบลูกคุณหนูเสียด้วย ผู้หญิงแบบนั้นก็แค่มาเล่นๆ ไม่จริงจังอะไรกับคนฐานะต่ำกว่าตัวเองหรอก
อันนี้ผมไม่ได้ดูถูกนะ แต่ความเป็นจริงคือมันใช่ไง
“กินน้ำใบบัวบกมั้ยมึง” ผมพูดหยอกลูกน้อง
“นายครับ…” มินมันรอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“อะไร กูแค่แหย่เล่น”
“ถ้าผมต่อยนายนี่นายจะไล่ผมออกมั้ยครับ!”
โฮ แม่งดุจังวะ!
“เดี๋ยวนี้มึงกำเริบ?”
“กำหมัดต่อยนายตอนนี้ยังได้นะ”
ไอ้เชี่ย!
สรุปใครเจ้านายใครลูกน้องวะ
“เกินไป”
“…”
ถ้าไม่ติดว่าชอบน้องสาวมันอยู่ผมคงจะกระทืบแม่งไปละ ปากแจ๋วฉิบหาย
“มุกเป็นไงบ้างวะ”
“สบายดีครับ”
“กูอยากจีบน้องมึง”
“ให้เด็กมีอนาคตที่ดีเถอะครับนาย”
เชือดกูนิ่มๆ แต่เจ็บจี๊ดเลยนะไอ้มิน
“แล้วกูไม่ดีตรงไหนวะ มึงเลิกกันท่าเหอะ อย่าหวงน้องให้มากเลย” ผมบอกกับมันแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ “ช่วยกูหน่อย แล้วจะขึ้นเงินเดือนให้”
“ผมไม่อยากเห็นน้องสาวตัวเองเสียใจครับ”
“แล้วจะเสียใจเรื่องอะไรวะ กูไม่ได้จะทำอะไรให้น้องสาวมึงเสียใจสักหน่อย”
“ถึงผมจะทำงานกับนายแค่สองปี แต่ผมก็พอจะรู้นิสัยใจคอนายนะครับ ที่ผ่านมานายไม่เคยจริงใจและจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเลย และคิดว่ากับมุกนายก็คงจะไม่จริงใจเช่นกัน”
“เออ เมื่อก่อนกูยอมรับ แต่ตอนนี้กูอยากเปลี่ยนตัวเอง กูจะเป็นผู้ชายที่ดีขึ้น”
“ผมรักน้องสาวมากนะครับ มุกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของผม”
“แล้วกูจะรักบ้างไม่ได้รึไงฮะ เปิดทางให้กูก่อน ให้กูได้พิสูจน์ตัวเองก่อนดิ แล้วมึงค่อยตัดสินว่ากูดีหรือไม่ดีพอสำหรับน้องสาวมึง” ผมบอกกับมัน อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ผมอาจจะเป็นคนที่ดีขึ้นเพราะมุกก็ได้ใครจะรู้
“…” ไอ้มินเงียบ มันตั้งใจขับรถแล้วเมินใส่ผม
“ไอ้มิน”
“อีกสิบนาทีจะถึงที่หมายนะครับ นายเตรียมตัวให้พร้อม” มันเปลี่ยนประเด็นทันที
“เปิดทางให้กูก่อน”
น่าตบกบาลให้แยก ทำหูทวนลมไอ้นี่!
บริษัทXXX
วันนี้ผมมีประชุมที่บริษัท มาถึงยังไม่ทันได้พักหายใจเลยก็มีเลขาคนเก่าแก่ของพ่อมารอต้อนรับและพาขึ้นไปประชุมทันที
การประชุมก็ไม่มีอะไรมาก เป็นแผนงานและการวางโปรเจคใหม่ของบริษัท ผมพึ่งได้รับตำแหน่งท่านประธานต่อจากพ่อมาหมาดๆ แต่เตรียมตัวมาอย่างดีเลยไม่มีอะไรให้กังวลกับการดำรงตำแหน่งนี้
พนักงานต่างพากันพรีเซนต์งานอย่างตั้งอกตั้งใจ ผมก็ฟังแล้วคอยตอบว่าจะอนุมัติหรือไม่ เมื่อผ่านไปพักใหญ่ๆ ก็เสร็จสิ้นการประชุม
“การประชุมก็มีเพียงเท่านี้ค่ะท่าน” เลขาเอ่ยบอกผมแล้วหยิบแฟ้มเอกสารไปถือไว้
“ครับ” ต้องพูดเพราะไว้ก่อน เพราะพ่อบังคับมา ตาแก่บอกว่าจะพูดถ่อยๆ ในบริษัทไม่ได้
“เดี๋ยวเชิญท่านประธานไปที่ห้องทำงานส่วนตัวด้วยค่ะ มีเอกสารสำคัญให้เซ็น”
“ได้ครับ” โว้ย กระดากปาก
ห้องทำงานท่านประธาน
“อันนี้เป็นโปรเจคใหม่ที่นำเสนอไปในห้องประชุมค่ะ” เลขาวางเอกสารล็อตแรกให้ผมเซ็น
“หมดนี่เลยเหรอ?” แม่ย้อย มันเยอะมาก เซ็นหมดนี่มือจะยังมีความรู้สึกอยู่ไหมวะ
“ค่ะ แล้วก็ต่อด้วยอันนี้ อันนี้ และอันนี้ค่ะ”
เอกสารสี่ปึกใหญ่ๆ ถูกวางลงตรงหน้า ผมถึงกับหน้าเหวอ นี่พ่อให้มารับหน้าที่ท่านประธานจริงดิ นึกว่าพนักงานชายท่านหนึ่ง
“เดี๋ยวอีกสักครึ่งชั่วโมงดิฉันจะเข้ามาเก็บเอกสารนะคะท่าน เชิญตามสบายค่ะ”
“…” ผมทำเพียงพยักหน้า
“ดิฉันขอตัวนะคะ” เลขาเดินออกไปทันที
ผมก้มหน้าก้มตาเซ็นชื่อใส่แผ่นกระดาษอย่างเร่งรีบ พอดีอยากพักผ่อนจะแย่ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน มัวแต่ไปตรวจงานที่โกดังแถบท่าเรือ
ไลน์~
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น
ผมพักมือ วางปากกาแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ปากนี่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ส่งมาคือน้องมุก
อยากจะกรี๊ดให้แตกสาว!
@Muk : คุณเตย์
@Tay : ว่าไงคะคนสวย
@Muk : ว่างมั้ยคะ
@Tay : ว่างค่ะ น้องมุกมีอะไรหรือเปล่า?
@Muk : เจอกันหน่อยมั้ย มุกมีเรื่องอยากจะคุย
@Tay : ได้เลยค่ะ รอที่บ้าน เดี๋ยวพี่ไปเลย
@Tay : เจอกันนะคะคนสวย
…
ผมรีบทิ้งทุกอย่างแล้วหยิบสูทตัวนอกมาสวมใส่ กำลังจะเดินจะออกจากห้องแต่ดันมีคนเปิดสวนเข้ามาเสียก่อน
“ขอโทษนะคะ” สาวสวยตัวเล็กเดินพรวดเข้ามาแล้วมองหน้าผม ในมือเธอถือแก้วกาแฟมาด้วย “คืออันนาลืมเคาะประตูค่ะ ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะท่าน”
บริษัทพ่อผมนี่มีพนักงานสาวสวยด้วยเหรอเนี่ย
“มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามเธอเสียงหวาน
“มีค่ะ พอดีคุณหัวหน้าให้เอากาแฟมาให้ท่านประธานค่ะ” จีบปากจีบคอพูด สายตาที่เธอมองมามันบ่งบอกได้ว่าเธอไม่ใช่คนใสซื่อ
“อ๋อ ขอบใจนะ” ถามว่าชอบไหม? ก็ชอบแหละ ทั้งขาว สวย หมวย อึ๋ม แต่ติดที่ตอนนี้ต้องจริงจังกับน้องมุกอะดิ
“จะไม่ดื่ม” ทิ้งช่วงแล้ววางกาแฟลงบนโต๊ะก่อนจะอ่อยด้วยการแอ่นก้นมาทางผม “กาแฟร้อนๆ เหรอคะท่าน” เธอกัดปากยั่วยวน
“…” โว้ยยยยย
หยุดนะไอ้เตย์ อย่าคิด มึงต้องไปหาน้องมุกตอนนี้!
ไลน์~
เสียงไลน์แจ้งเตือนดังอีกครั้ง
ผมเปิดดู น้องมุกส่งมานั่นเอง
@Muk : เจอกันที่ลานนั่งเล่นริมแม่น้ำนะคะ
@Muk : (ส่งโลเคชัน)
@Muk : มาตามโลเคชันที่มุกส่งให้เลยค่ะ
ผมกำลังจะพิมพ์ตอบกลับแต่โทรศัพท์มือถือดันถูกปัดให้หลุดออกจากมือ
“โอ๊ะ! ขอโทษนะคะท่าน อันนาแค่จะเดินมาปัดแมลงให้น่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะ…”
“ไม่เป็นไร” ผมตอบพลางจะก้มไปหยิบโทรศัพท์ ทว่าหญิงสาวดันชิงเก็บให้เสียก่อน
ในจังหวะที่เธอก้มเก็บนั้นมันทำให้เห็นถึงหน้าอกอวบๆ ที่ล้นบลา
แม่เจ้า!
ขาวมาก ใหญ่ด้วย หักห้ามใจไว้กู
“นี่ค่ะ อันนาดูแล้วว่าไม่มีรอยแตก แต่อันนายินดีรับผิดชอบนะคะถ้าโทรศัพท์ท่านพัง”
“ช่างมันเถอะ ฉันขอตัวก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิคะ ท่านยังไม่ได้ดื่มกาแฟเลยนะคะ” นิ้วเรียวเกี่ยวคอเสื้อของตัวเองให้ร่นลงเพื่อให้เห็นร่องอก “ดื่มหน่อยสิคะ อันนาอร่อยนะคะ”
“…”
“หมายถึงว่าอันนาชงกาแฟอร่อยน่ะค่ะ”
เมื่อไหร่จะเลิกยั่ววะ โว้ยยยยย
“มาดื่มสิคะ” คราวนี้เธอค่อยๆ ดึงชายกระโปรงขึ้นจนเห็นขาอ่อนพลางกัดริมฝีปากยั่วยวน
“…”
ผมเป็นผู้ชายนะ มาขนาดนี้แล้วคง…
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







