ตอนที่ 29 ความแค้นหายไป แต่ความสนใจยังมีอยู่

เวลา 20.00 น.

          “นี่แต่ละแผนกเขาก็พากันไปแนะนำตัวเองกับท่านประธานคนใหม่กันหมดแล้ว มิลินเราน่าจะไปนะ เราจะมานั่งอยู่แบบนี้มันดูไม่ดีนะ”

นิรณาออกความคิดเห็น เมื่อสายตาของเธอเหลือบไปมองท่านประธานคนใหม่กำลังยืนคุยพร้อมกับรับช่อดอกไม้จากฝ่ายผู้บริหาร หลังจากพิธีการเสร็จสิ้นลง

 “คนมีเป็นพัน แต่ละแผนกมีเป็นร้อย เราแค่ส่วนเล็กๆ ในบริษัท ฉันว่าไม่จำเป็นหรอกที่เราจะต้องไปแสดงตัวเองแบบนั้น”

กันยกรออกตัวแทนเพื่อนสาวทันที แค่มองตาเธอก็รู้ว่าเพื่อนของเธอลำบากใจขนาดไหน อีกทั้งเธอเองก็ไม่ได้อยากจะเผชิญหน้าคุณหมอกิริฎาแสนสวยของเธอในสภาพแบบนี้แน่นอน

          “ทำไมเธอถึงคิดแบบนี้ล่ะตัง การเข้าไปทำความรู้จักก็เท่ากับแสดงสปิริตนะ ถึงเราจะเป็นฝ่ายไอที ทำงานอยู่เบื้องหลังก็ตามเหอะ ถ้าเราไม่พาตัวเองออกไป ก็ไม่มีใครรู้จักเรานะ”

นิรณาพยายามหาเหตุผลร้อยแปดมาโน้มน้าวเพื่อนของเธอ จุดประสงค์ของนิรณาก็คือ อยากเข้าไปยลโฉมเจ้านายคนใหม่ของเธอแบบใกล้ๆ นั่นเอง

          “ฉันกับมิลินไม่ได้คิดแบบเธอนะน้ำขิง ถ้าเธออยากไป เธอก็ไปเองดิ...หรือชวนพี่ณีกับเอิร์ธไปสิ”

          “พี่ขอออกตัวก่อนนะ พี่ไม่ไปเด็ดขาด เดี๋ยวสักพักพี่ว่าจะขอตัวกลับแล้ว ไม่มีใครดูลูกฝากลูกไว้กับข้างบ้าน”

สุปราณีเอ่ยขึ้นทันที เธอไม่ชอบงานสังคมพอๆ กับหัวหน้าแสนสวยของเธอเหมือนกัน แต่ที่ต้องมาก็เพราะเธอต้องให้ความร่วมมือ

          “ไปแล้วหนึ่ง”

          “ไม่ต้องมองมาที่ผมเลยครับพี่น้ำขิง ผมก็เหมือนพี่ณีแหละครับ ต่างกันตรงที่กลับไปหาหวานใจของผมครับ”

เมธีนั้นออกตัวเช่นกัน

          “งั้น...นนท์คะ เราไปด้วยกันมั้ยคะ”

          “นนท์ว่าเราไม่ต้องไปก็ได้นะครับ อย่างที่ตังบอกแผนกไอทีทำงานอยู่เบื้องหลัง ไม่ได้อยู่เบื้องหน้า นนท์ว่าอย่าไปเลยครับ ขนาดนนท์เองเป็นวิศวกรของบริษัท หัวหน้านนท์ไปคนเดียว แต่สำหรับนนท์ก็ไม่ได้ไปครับ”

          “อุ้ย!” เสียงกันยกรดังขึ้น

          “มิลินว่าเราไปหาอะไรมานั่งทานรอเวลาเลิกงานกันเถอะ”

          “โอเค! อย่างนี้ค่อยน่าไปหน่อย ไปกันเถอะมิลิน”

กันยกรลุกขึ้นยืนทันทีไม่รอช้า งานเลี้ยงที่น่าเบื่อต้องแก้ปัญหาด้วยการหาของกินถึงจะสนุกในความคิดของกันยกร

          “ไปกันเถอะย่ะ ฉันไม่ไปด้วยหรอก”

          “นนท์ไปด้วยครับ ทุกคนจะรับอะไรมั้ยครับ”

          “เดี๋ยวพี่กับเอิร์ธไปด้วย”

          “น้ำขิงนั่งรอคนเดียวเนี่ยนะ นนท์คะนั่งอยู่เป็นเพื่อนน้ำขิงหน่อยไม่ได้เหรอคะ”

          “นี่! น้ำขิง! เธอควรจะเห็นหัวแฟนเขาบ้างนะ”

ความอดทนของกันยกรเริ่มจะหมดลง

          “โอเค! ก็ได้!” นิรณาถลึงตาโตใส่คู่ปรับ ‘คนที่เป็นแฟนนนท์คือฉันต่างหากล่ะ...ถ้าไม่มียัยมิลินล่ะก็ ป่านนี้นนท์ก็เป็นของฉันไปแล้ว’

          อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์...

          “แม็กซ์เดี๋ยวไลลาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

กิริฎาเหลือบเห็นน้องสาวทั้งสองของเธอ กิริฎาอยากไปทักทายสักหน่อย

          “ครับ” แม็กซ์เวลกำลังสนทนากับทีมผู้บริหารระดับสูงเขาไปหันมองแฟนสาวของตัวเอง สายตาคมเหลือบเห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินไปยังโซนอาหาร ความโดดเด่นเปล่งประกายของเธอนั้นทำให้แม็กซ์เวลเห็นเธออย่างชัดเจน ‘เธอสวยมาก เธอดูสะพรั่งด้วยวัยสาว ผิวขาวนวลเนียนของเธอนั้นมีออร่า รอยยิ้มแสนหวานของเธอที่กำลังส่งไปหาผู้ชายที่กำลังเดินจับมือเธออยู่’ สันกรามของเขาขบกันแน่น แม็กซ์เวลไม่เคยลืมเด็กสาวคนนั้นเลยสักครั้ง เวลา 8 ปีที่ผ่านมา ‘เขารู้ความเคลื่อนไหวของเธอมาตลอด’ แม็กซ์เวลไม่ตกใจเลยที่เห็นเธอปรากฎในงานเลี้ยงนี้ ถึงตัวเขาอยู่อเมริกาแต่เขาก็เห็นพัฒนาการของเด็กคนนี้ผ่านคนที่เขาจ้างไว้ติดตามโดยเฉพาะ

          “ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ยไลลา”

          “ไม่เป็นไรริต้าใกล้แค่นี้เองเดี๋ยวฉันเดินไปเอง”

กิริฎารู้สึกอึดอัดที่ตัวเองต้องคอยมายืนปั้นหน้าอยู่แบบนี้ เธออยากไปผ่อนคลายและแวะไปทักทายน้องๆ ของเธอ

          อีกด้านหนึ่ง...

          “ไม่ต้องเอาไปเยอะตัง แกจะกินขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ปุณณดารู้ว่ากันยกรนั้นกำลังเครียดอย่างแน่นอน เพราะนิสัยของเพื่อนเธอมีอย่างหนึ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของกันยกร คือ เวลาเครียดจะกินเยอะมาก ตอนนี้ปุณณดารู้สาเหตุของความเครียดนั้นแล้ว เมื่อเธอเหลือบเห็นคุณหมอแสนสวยกำลังเดินตรงมายังที่เธอและเพื่อนยืนอยู่

          “ตัง! มิลิน!” เสียงใสๆ เอ่ยทักทายคนทั้งสอง

          “อ่าว...พี่” กันยกรตกใจกับเสียงนั้น เธอไม่คิดว่าคุณหมอสาวจะกล้าเดินเข้ามาทักทายแบบนี้ สายตาของกันยกรสอดส่องไปบริเวณรอบๆ เพื่อสำรวจดู เธอไม่ต้องการมีปัญหากับบุคคลที่สาม ทั้งเธอ ปุณณดา และคุณหมอที่คบกันมันคือความลับ ที่ไม่ต้องการเปิดเผยให้คนอื่นทราบ

          “สวัสดีค่ะ” ปุณณดารู้สึกกังวลเพิ่มขึ้นมาอีกคน เมื่อเธอดันเหลือบเห็นสายตาคมดุของคนบางคนจ้องมายังที่เธอพอดี

          “สวยจังมิลิน...พี่ไม่คิดว่าจะเป็นมิลินนะเนี่ย สวยออร่าพุ่งมากเลยนะ ตังก็หล่อไม่เบาเลยนะคะเนี่ย พี่คิดว่านายแบบที่ไหนซะอีก”

กิริฎาสำรวจดวงหน้าสองสาว มีบางอย่างผิดปกติคือเธอรู้สึกว่าทั้งสองคนไม่ได้ดีใจที่เจอหน้าเธอเหมือนอย่างเคย

          “เรามาหาของอร่อยทานค่ะพี่ไลลา...แนะนำก่อนนะคะ นี่ทีมงานของมิลิน และนี่คือแฟนของมิลินค่ะ”

กันยกรไม่รู้จะสรรหาอะไรมาเอ่ย ทั้งเธอและปุณณดารู้สึกกระอักกระอวนใจเป็นอย่างมาก กับสถานการณ์ตรงหน้านี้ คาดเดาไม่ได้เลยว่าภูเขาไฟที่ปะทุจะระเบิดออกเมื่อไหร่

          “สวัสดีครับ” รัชชานนท์เกิดคำถามขึ้นมาในใจเขาทันที ทำไมสองสาวนี่ถึงได้สนิทสนมกับแฟนของท่านประธาน มีอะไรที่เขายังไม่รู้งั้นหรือ?

          “งั้นพี่ขอนั่งทานด้วยสิ...อยู่ตรงนั้นอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว ไม่เหมือนกันกับที่เราเคยไปด้วยกันเลยนะ”

          “ไม่ได้ค่ะ” เสียงสองเสียงประสานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ความกังวลที่มีอยู่ในใจอยู่แล้วเพิ่มขึ้นไปอีก

          “อ่าว...ทำไมล่ะคะ” กิริฎารู้สึกมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

          “พี่ไลลาลองหันกลับไปมองแฟนพี่สิคะ เขามองตังกับมิลิน

แรงมากเลยนะคะ...เราสองคนไม่อยากเปลี่ยนงานกระทันหันนะคะ”

กันยกรพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ

          “อุ้ย! จริงสิ! พี่บอกแม็กซ์ว่าพี่จะมาเข้าห้องน้ำ งั้นไม่เป็นไรเอาไว้รอบหน้าแล้วกันนะ แล้วเจอกันค่ะ พี่ไปล่ะ”

          “ค่ะพี่”

          สองสาวมองคุณหมอแสนสวยเดินจากไป

          “เกือบไปไหมล่ะ”

          “มิลินกับตังสนิทกับคุณไลลาแฟนท่านประธานใช่ไหม รู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า”

          “อืม...ก็รู้จักกันมาหลายปีแล้วค่ะ...”

ปุณณดาไม่อยากให้อดีตของเธอต้องถูกขุดขึ้นมาอีก เธอต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะตอนนี้ชีวิตของเธอกำลังสดใส

          “เสร็จแล้วเราไปกันเถอะ ยัยน้ำขิงคอยืดคอยาวมองหาพวกเรากันแล้ว”