บทที่ 14

พอมาถึงห้องส่วนตัว องค์ชายสามทั่วป๋าอวี้ก็รอนานแล้ว

พอเห็นเยี่ยเป่ยเฉิงมีใบหน้าที่เย็นชา ทั่วป๋าอวี้ก็ฉลาดมาก และรู้ทันทีว่าเขามาที่นี่เพื่อคิดบัญชีกับเขา

พอเปิดบานพับ ทั่วป๋าอวี้ก็ลุกขึ้นแล้วเข้าไปต้อนรับ และกล่าวว่า “เหตุใดท่านลุงถึงได้มีสีหน้าเช่นนี้?”

เยี่ยเป่ยเฉิงเหลือบมองเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: "ฝ่าบาททำอะไรลงไปก็น่าจะรู้ดี"

ทั่วป๋าอวี้ได้แต่ยิ้ม แล้วส่งสัญญาณให้เยี่ยเป่ยเฉิงนั่งลง จากนั้นรินชาให้เขาดื่มด้วยตนเอง และกล่าวว่า "ที่ท่านลุงพูดหมายความว่าอย่างไร"

เยี่ยเป่ยเฉิงขมวดคิ้ว

องค์ชายสามมักจะชอบแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจทั้งๆที่เข้าใจมาโดยตลอด ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เยี่ยเป่ยเฉิงก็ไม่อยากพูดพร่ำทำเพลงกับเขา เลิกคิ้วแล้วกล่าวว่า: "เมื่อไม่กี่วันก่อน จวนของข้าจัดการกับสาวใช้คนหนึ่ง ชื่อเสวี่ยหยวน ฝ่าบาททรงรู้จักหรือไม่?”

ทั่วป๋าอวี้ที่กำลังรินชาก็ชะงักไปเล็กน้อย

เยี่ยเป่ยเฉิงกล่าวเยาะเย้ยว่า: "ฝ่าบาทไม่ยอมรับก็ช่างเถิด เสวี่ยหยวนได้สารภาพมาหมดแล้ว โดยบอกว่าได้รับคำสั่งมาจากองค์ชายสาม"

เมื่อพูดขนาดนี้แล้ว ทั่วป๋าอวี้ก็ไม่สามารถแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้อีกต่อไป จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: "ข้าทำเพื่อท่านลุงนะ สังคมภายนอกต่างก็ลือว่าท่านลุงไม่ใคร่ในอิสตรี เป็นพวกรักร่วมเพศ ข้าก็แค่อยากจะทำให้ทุกคนเงียบปาก ถึงได้คิดกลวิธีนี้ขึ้นมา "

ทั่วป๋าอวี้จิบชา แล้วพูดว่า: "อีกอย่าง ข้าแค่ให้เสวี่ยหยวนตั้งใจปรนนิบัติท่านลุงให้ดีๆ ไม่ได้ให้นางวางยาเสน่ห์เสียหน่อย"

เรื่องนี้ ทั่วป๋าอวี้ไม่ได้โกหก เป็นเพราะเยี่ยเป่ยเฉิงมีสมาธิที่แน่วแน่มาก ยั่วยวนหลายต่อหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ จึงทำให้เสวี่ยหยวนถึงอดรนทนไม่ไหว ถึงได้ตัดสินใจวางยาเสน่ห์เขา

ตามรายงานของสายลับ ปริมาณของยาเสน่ห์นั้นค่อนข้างมาก คนธรรมดาแค่ชั่วชามเดียวก็ทนไม่ได้แล้ว แต่เยี่ยเป่ยเฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน แล้วปล่อยสาวงามไป และยืนหยัดอดทนตลอดทั้งวันทั้งคืน

เมื่อข่าวดังไปถึงหูของเขา ทั่วป๋าอวี้เกือบจะสงสัยแล้วว่าเยี่ยเป่ยเฉิงจะเป็นอย่างที่คนภายนอกพูดจริงๆ ว่าเป็นพวกรักร่วมเพศ!

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเยี่ยเป่ยเฉิงเริ่มแย่มากขึ้นเรื่อยๆ ทั่วป๋าอวี้ก็พูดต่อไปว่า: "อีกอย่าง สาวใช้สารเลวคนนั้นก็ทำไม่สำเร็จไม่ใช่หรือ? ท่านอ๋องจัดการกับนางเช่นนี้ ไม่รู้สึกเสียดายเลยหรือ?"

เสวี่ยหยวนคนสารเลวนั่นเขาใช้เงินจำนวนมากซื้อนางมาจากหอหนิงกู่ เดิมทีนางเป็นบุตรีของขุนนางที่มีความผิด มีรูปร่างหน้าตาที่งดงาม เป็นเครื่องมือที่ดีในการล่อลวงผู้ชาย หากได้คนเช่นนี้มาเป็นคนของตนแล้ว จะจงรักภักดีอย่างแน่นอน

เขาใช้ความพยายามเป็นอย่างมากที่จะส่งนางเข้าไปจวนอ๋อง เดิมคิดว่าจะสามารถกุมหัวใจของเยี่ยเป่ยเฉิงได้ แต่เยี่ยเป่ยเฉิงคนนี้กลับไม่ใคร่ในอิสตรีเลยสักนิด คิดจะจัดการก็จัดการเลย!

ทั่วป๋าอวี้คิดๆแล้ว ก็รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

เยี่ยเป่ยเฉิงกล่าวว่า: "องค์ชายสามลำบากแล้ว เอาเสวี่ยหยวนมาคนเดียวไม่เพียงพอ ยังเอาหลินซวงเอ๋อร์มาอีก! หรือว่าฝ่าบาทคิดว่า ข้าเป็นคนที่รักใคร่ทะนุถนอมสตรีจริงๆ?”

เสียงปิดพัดพับที่อยู่ในมือดังพรึ่บ ทั่วป๋าอวี้มองเขาอย่างสงสัย แล้วพูดว่า "ที่ท่านลุงพูดหมายความว่าอย่างไร?"

หลินซวงเอ๋อร์? ทั่วป๋าอวี้ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

เยี่ยเป่ยเฉิงขมวดคิ้วลึกขึ้น

ดูเหมือนว่าไม่เห็นโลงศพก็จะไม่หลั่งน้ำตา!

เยี่ยเป่ยเฉิงกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า: "ทำไม? อย่าบอกนะว่าฝ่าบาทไม่รู้จักคนคนนี้"

ทั่วป๋าอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัว เขานึกถึงคนนี้ไม่ออกจริงๆ

“หลินซวงเอ๋อร์อะไร? ข้านึกไม่ออกจริงๆ”

“ท่านอย่าเอาความผิดทั้งหมดมาไว้ที่ข้านะ เสวี่ยหยวนเป็นคนของข้าก็จริง แต่หลินซวงเอ๋อร์อะไรนั่น ข้าไม่รู้จักจริงๆ”

เยี่ยเป่ยเฉิงกล่าวว่า: "เหอะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะกำจัดนางตามที่ข้าต้องการ องค์ที่สามจะไม่คัดค้านใช่ไหม?"

ทั่วป๋าอวี้เป็นคนที่ใคร่ในหญิงงามมาแต่ไหนแต่ไร นางสนมในตำหนักมีจำนวนนับไม่ถ้วน เยี่ยเป่ยเฉิงแค่จัดการกับเสวี่ยหยวนเพียงคนเดียว ก็ทำให้เขารู้สึกเสียดายขนาดนี้ รูปร่างหน้าตาของหลินซวงเอ๋อร์เหนือกว่าเสวี่ยหยวนมาก เยี่ยเป่ยเฉิงไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ยอมรับ

จู่ๆทั่วป๋าอวี้ก็หัวเราะขึ้นมา เยี่ยเป่ยเฉิงก็มองเขาอย่างงุนงงสับสน

เมื่อถูกสายตาที่เย็นชาคู่นี้จับจ้อง ทั่วป๋าอวี้จึงทำได้แค่กลั้นยิ้มเอาไว้

ตอนแรกเขาก็แปลกใจว่า เสวี่ยหยวนลงมือไม่สำเร็จ เยี่ยเป่ยเฉิงคงจะไม่มาคิดบัญชีกับเขาเพราะเรื่องเล็กๆน้อยเช่นนี้ พอคิดไปแล้ว ที่แท้ก็ทำให้ผู้หญิงที่ชื่อหลินซวงเอ๋อร์ได้ประโยชน์ไป

มิน่าเล่า เยี่ยเป่ยเฉิงถึงได้พาลโกรธ จนต้องเดินทางมาซักไซ้เอาความกับเขา

ทั่วป๋าอวี้ส่ายพัดที่อยู่ในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น: "เสวี่ยหยวนเป็นคนของข้า นางกระทำผิด ท่านลุงจัดการกับนางก็สมควรแล้ว แต่คนที่ชื่อหลินซวงเอ๋อร์ เป็นคนของท่านลุง ท่านลุงจะจัดการอย่างไรก็แล้วท่านลุงเลย”

"อีกอย่าง แค่คนชั้นต่ำคนหนึ่งก็เท่านั้น ท่านลุงจะจัดการก็จัดการเลย เหตุใดต้องมาเดินทางมาซักไซ้เอาความกับข้าเพราะนางด้วย ถ้าคนที่ไม่รู้ อาจจะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เหมือนกับคนอื่น”

ทั่วป๋าอวี้ไม่สงสารนางแน่นอน เพราะเขาไม่รู้จักนางอยู่แล้ว แล้วเขาจะไปขอร้องแทนผู้หญิงที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนได้อย่างไร

คำพูดเหล่านี้กระตุ้นประสาทบางอย่างของเยี่ยเป่ยเฉิงแน่นอน จู่ๆเขาก็พาลโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

เขาจะไปชอบสาวใช้คนหนึ่งได้อย่างไร!

พอเห็นทั่วป๋าอวี้แสดงสีหน้าท่าทางว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เยี่ยเป่ยเฉิงก็หัวเราะด้วยความโกรธ

ถ้าไม่สั่งสอนบทเรียนให้แก่เขา ต่อไปไม่รู้ว่าเขาจะยัดผู้หญิงบ้าบอคอแตกอีกกี่คนเข้ามาในจวนของเขา!

เขายกเสื้อคลุมขึ้นแล้วลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำค้างแข็ง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "ฝ่าบาทพูดถูก แค่คนชั้นต่ำคนหนึ่ง จะจัดการก็จัดการเลย! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะไม่รบกวนฝ่าบาทแล้ว ขอบังคมลา”

พูดจบ เขาหันหลังกลับแล้วกำลังจะจากไป

ขณะที่เปิดประตู ทั่วป๋าอวี้ก็ถามอย่างแปลกใจว่า: "ท่านลุงจะจัดการอย่างไร?"

เยี่ยเป่ยเฉิงหยุดเดินชั่วคราว และกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่า ช่วงนี้ขันทีอู๋จะรับอนุภรรยาเข้าวังอีกครั้ง ข้าจะยกนางให้ขันทีอู๋ ฝ่าบาททรงคิดว่าอย่างไร?"

ขันทีอู๋อยู่ข้างองค์ชายใหญ่มาโดยตลอด การกระทำของเยี่ยเป่ยเฉิงนี้ แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนว่าจะอยู่แนวร่วมเดียวกันกับองค์ชายคนโต นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาต้องการเป็นปฏิปักษ์กับเขาหรือ?

สีหน้าท่าทางของทั่วป๋าอวี้ค่อยๆเคร่งขรึมลง

พอเห็นทั่วป๋าอวี้มีสีหน้าที่ยอมจำนน เยี่ยเป่ยเฉิงก็กล่าวเยาะเย้ยว่า "ขอบังคมลา ขันทีอู๋อยู่ข้างๆ ข้าจะให้เขารอนานไม่ได้!"

เขาเคยให้โอกาสหลินซวงเอ๋อร์ แต่นางก็ยังพูดโกหก!

เขาเคยให้โอกาสทั่วป๋าอวี้แล้ว แต่เขาไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!

ถ้าเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่อยากจะเสียเวลาพูดอีกต่อไป!

แม้ว่าทั่วป๋าอวี้จะโกรธแต่ไม่อาจระบายออกมาได้ จึงทำได้แค่เพียงฝืนยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ถ้าเช่นนั้น ก็ดี เพียงแต่... ท่านลุงอย่ามาเสียใจภายหลังก็แล้วกัน"