The Follow Love 2.
ครืด ครืด
แรงสั่นของโทรศัพท์ที่หัวเตียง ทำให้สองร่างที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงกว้างงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ฮัลโหล” ติณภัทรเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย โดยไม่มองว่าใครโทรมาให้เสียเวลา
“คุณติณคะ!!” เสียงร้อนรนของปลายสายก็ดังขึ้นทันที
“อื้ม มีอะไร?” ติณภัทรตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะถูกรบกวนเวลานอนของตนเอง
“เอ่อ คุณหญิงธนัชชามาหาค่ะ”
“อะไรนะ!!” แต่เมื่อได้ยินปลายสายพูดมาอย่างนั้น ติณภัทรก็ผุดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วร้องถามขึ้นเสียงดัง ท่าทางงัวเงียก่อนหน้าไม่มีแล้ว มีแต่ความตกใจเท่านั้นในตอนนี้
“คุณหญิงธนัชชามาหาคุณติณ ตอนนี้กำลังรออยู่ที่ห้องทำงานค่ะ” ปลายสายเอ่ยย้ำกลับมาด้วยคำพูดเดิม
“เวรล่ะ” ติณภัทรสบถออกมาอย่างอดไม่ได้
“เดี๋ยวฉันรีบไป” จากนั้นเขาก็รีบบอกปลายสายแล้วกดวางทันที
แต่ในขณะที่เขากำลังรีบร้อนจะลุกออกจากเตียง ก็มีมือสอดเข้ามากอดจากทางด้านหลัง ตั้งใจไม่ปล่อยให้เขาลุกออกไปไหนทั้งนั้น
“จะรีบไปไหนคะติณ ไหนบอกว่าวันนี้ไม่มีงานไงคะ?”
ลลิตา นางร้ายตัวแม่แห่งวงการบันเทิงเอ่ยถามแฟนหนุ่มของเธอพร้อมกับซบหน้าไปที่แผ่นหลังของเขาอย่างออดอ้อน
“ผมมีธุระด่วน ต้องรีบไปที่บริษัท ปล่อยก่อน”
ติณภัทรแกะมือของแฟนสาวออกแล้วหันไปพูดกับเธอ สีหน้าของเขามีความเคร่งเครียดไม่น้อย เพราะว่าวันนี้เขาไม่มีงานด่วนหรือนัดกับลูกค้า จึงสั่งเลขาไว้ว่าช่วงบ่ายถึงจะเข้าไปที่บริษัท เมื่อคืนเขามาหาแฟนสาวที่นาน ๆ ครั้งจะได้เจอกัน จึงจัดหนักจัดเต็มจนตื่นสาย แต่ใครจะไปคิดว่าแม่ของเขาอย่างคุณหญิงธนัชชาจะนึกครึ้มอะไรขึ้นมาถึงไปหาเขาที่บริษัทในตอนนี้
“ติณอ่ะ ไหนว่าวันนี้จะอยู่กับลิตาถึงเที่ยงไงคะ” ลลิตามุ่ยหน้าเล็กน้อย เพราะเมื่อคืนนี้แฟนหนุ่มบอกเธอว่าช่วงเช้าเขาจะอยู่กับเธอทั้งเช้า แต่นี่เพิ่งจะเก้าโมงเอง เขากลับบอกว่ามีธุระซะอย่างนั้น
“เลขาโทรตามเพราะมีงานด่วนครับ เดี๋ยวตอนเย็นผมมาหาใหม่นะที่รัก จุ๊บ” ติณภัทรรีบพูดเอาใจแฟนสาวเพื่อไม่ให้เธอโกรธ พร้อมกับประทับริมฝีปากเข้าที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา
“งั้นคืนนี้พาลิตาไปดินเนอร์ด้วยนะคะ” ลลิตาคิดสักพักแล้วก็เอ่ยต่อรอง นาน ๆ ทีเธอจะมีเวลาว่างตรงกันกับแฟนหนุ่ม จึงอยากอยู่กับเขาให้นาน ๆ และเธออยากไปดินเนอร์ให้คนเห็นว่าเธอเป็นแฟนกับติณภัทร
“ครับ คืนนี้คุณอยากจะทำอะไร ผมจะตามใจทุกอย่าง แต่ตอนนี้ผมต้องไปแล้วนะครับ” ติณภัทรยิ้มกว้างแล้วรับปากแฟนสาวของเขาอย่างดี
“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะติณ จุ๊บ” ลลิตาได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาแล้วโน้มหน้าไปจูบติณภัทรอย่างเอาใจ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนต่อทันที
ติณภัทรรีบลุกจากเตียงนอนแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว ดีที่ว่าเขามีชุดสำรองอยู่ที่ห้องของลลิตา จึงไม่เสียเวลาในการหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน
ติณภัทรขับรถมาที่บริษัทของตนเองอย่างเร็ว พอมาถึงหน้าห้อง เลขาสาวที่โทรตามเขาก็ยิ้มเจื่อนให้แล้วชี้ไปที่ด้านในห้องทำงานของเขา
ติณภัทรพยักหน้าให้เลขาแล้วเปิดประตูเข้ามาด้านในห้อง
แอดดด
“ไงจ๊ะพ่อผู้บริหารใหญ่ เข้างานเวลานี้บริษัทคงจะเจริญ ๆ ขึ้นไปเรื่อย ๆ” เมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเปิดประตูเข้ามาแล้ว คุณหญิงธนัชชาก็ใช้คำพูดจิกกัดเขาทันที
“โธ่ แม่ครับ จะมาทำไมไม่บอกผมก่อนล่ะครับ?” ติณภัทรปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้ม จากนั้นก็รีบเข้าไปกอดแม่ตัวเองไว้พร้อมกับเอ่ยอย่างออดอ้อนเหมือนเด็กทำผิดแล้วแม่จับได้
“เหอะ ถ้าฉันบอกแกแล้วฉันจะรู้ไหมว่าลูกชายฉันเดี๋ยวนี้มันเหลวแหลกแค่ไหน!” คุณหญิงธนัชชาผลักลูกชายออกแล้วเชิดหน้าขึ้น จากนั้นก็ต่อว่าลูกชายเสียงดังลั่นไปทั่วห้องทำงาน
“โธ่...แม่ครับ คือวันนี้ผมไม่มีงานเลยมาสายแค่นิดหน่อยเอง”
ติณภัทรจึงยกเรื่องงานขึ้นมาอ้าง เพราะช่วงที่ผ่านมาแม่เขารู้ว่าเขาทำงานหนักแค่ไหน ถึงได้กล้ายกขึ้นมาอ้าง
“อย่าทำมาเป็นอ้างนู่นอ้างนี่ ที่มาสายแบบนี้ไปนอนกกแม่ดาราคนนั้นอีกแล้วใช่ไหม?” แต่มีหรือที่คนเป็นแม่จะไม่รู้ทันลูกชาย ว่าเพราะอะไรลูกชายของเธอถึงได้มาทำงานงานสายแบบนี้
“แฟนผมชื่อลิตาครับแม่” ติณภัทรจึงพูดขึ้นอย่างอ่อนใจ เขาคบกับลลิตามาหลายเดือน เคยพาไปเจอแม่ครั้งหนึ่ง แต่แม่ของเขากลับไม่ชอบและไม่ถูกชะตากับเธอเป็นอย่างมาก แม่ไม่ยอมรับและต่อต้านมาโดยตลอดเลยก็ว่าได้
“เรียกแฟนได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ”
คุณหญิงธนัชชาตวัดสายตามองลูกชายอย่างไม่พอใจที่ติณภัทรยกย่องแม่ดาราคนนั้นออกหน้าออกตา เหตุผลที่เธอไม่ชอบแฟนสาวของลูกชาย ไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นดาราเต้นกินรำกิน แต่เพราะครั้งแรกที่เธอเจอลลิตา คือตอนที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังมีพฤติกรรมที่ไม่ดี กดขี่พนักงานของบริษัทต่อหน้าเธอ
ในวันนั้นคุณหญิงธนัชชาเข้ามาในบริษัทแล้วเจอเข้ากับผู้หญิงที่มีข่าวกับลูกชายของตัวเองกำลังต่อว่าพนักงานที่ไม่ยอมให้เธอขึ้นลิฟต์ของผู้บริหาร ซึ่งตามกฎมีเพียงแค่ผู้บริหารเท่านั้นที่จะใช้ลิฟต์นี้ได้ ตอนนั้นลลิตาอาละวาดอย่างหนัก ขู่ว่าจะไล่พนักงานคนที่ห้ามออก คุณหญิงธนัชชาเห็นว่าเรื่องกำลังจะบานปลายจึงจะเข้าไปห้าม แต่ลูกชายตัวดีของเธอก็ดันเข้ามาขวางเอาไว้ก่อน และพยายามห้ามปรามแฟนสาว จากนั้นก็หันไปกำชับกับพนักงานว่าอย่าให้เรื่องนี้หลุดออกไปให้กระทบชื่อเสียงของบริษัทและตัวของลลิตาเอง
คุณหญิงธนัชชาได้ยินก็ผิดหวังในตัวลูกชายเป็นอย่างมากที่เขาไม่แม้แต่จะขอโทษพนักงานคนนั้นที่ทำตามกฎของบริษัทอย่างเคร่งครัด แต่กลับไปเข้าข้างผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้นได้อย่างไม่ลืมหูลืมตา
นั่นทำให้คุณหญิงธนัชชาไม่ชอบแฟนสาวของลูกชายมาก โดยที่ทั้งลูกชายและตัวลลิตาก็ไม่รู้เลยว่าเหตุผลที่คุณหญิงธนัชชาไม่ชอบเธอนั้นมีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่
“แล้วนี่แม่มาหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ?” ติณถามขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้แม่พูดถึงแฟนสาวของเขาอีกแล้ว เพราะจะทำให้เสียบรรยากาศในการพูดคุยกันเปล่า ๆ
“เปล่า ไม่มีอะไร ฉันแค่แวะมาแถวนี้ เลยแวะมาหา ก็แค่นั้น”
คุณหญิงธนัชชาตอบออกไปตามตรง ที่จริงเธอแค่มาหาเพื่อนแถวนี้ เลยแวะมาหาลูกชายเสียก่อน เพราะไม่ได้เจอติณภัทรเกือบจะเดือนแล้ว แต่ก็ไม่คิดเลยว่าติณภัทรจะมาทำงานงานสาย แล้วอ้างว่าไม่มีงานแบบนี้
“คิดถึงผมสินะครับ” ติณได้ฟังแล้วก็รีบเข้าไปกอดเอวแม่อีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยเสียงออดอ้อน
“ใช่ ฉันคิดถึงลูกเลยมาหา แต่ลูกมันไม่เคยเห็นหัวฉัน เวลาว่างมันก็ชอบไปกกแต่กับสาว บ้านช่องไม่เคยกลับ” คุณหญิงธนัชชาหมั่นไส้จึงพูดประชดไป
“โธ่ แม่ครับ อย่าพูดอย่างนี้สิครับ ผมเองก็เพิ่งจะว่าง” ติณภัทรรีบปฏิเสธและแก้ตัว
“เพิ่งจะว่างเหรอ? ว่างแล้วก็ไปหาแม่ดารานั่นเลย แสดงว่าแกเห็นแม่นั่นสำคัญกว่าฉันที่เป็นแม่แท้ ๆ ของแกสินะ” แต่ก็ดูเหมือนว่ายิ่งพูด ยิ่งทำให้ผู้เป็นแม่โกรธหนักขึ้นกว่าเก่า
“แม่ครับ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
ติณภัทรโอดครวญขึ้นแล้วเดินไปกอดออดอ้อนแม่ของตนเอง ซึ่งกว่าจะง้อให้คนอย่างคุณหญิงธนัชชากลับมาเป็นปกติได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีเดียว
ตอนพิเศษ 5วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่พราวมุกกับติณภัทรต้องตื่นแต่เช้า เพื่อมาเตรียมตัวให้กับลูกชายคนโต เนื่องจากว่าที่โรงเรียนมีงานกีฬาสี คุณครูประจำชั้นของต้นไม้จึงเรียนเชิญให้ผู้ปกครองมาร่วมกิจกรรมกับลูกชายซึ่งเมื่อแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อย สามพ่อแม่ลูกก็พากันเดินทางไปที่โรงเรียน ส่วนลูกสาวคนเล็กคุณย่าก็ขอเอาไปเลี้ยงสักวันสองวัน“ร้อนไหมพราว พี่ไปซื้อน้ำมาให้”“ร้อนค่ะ แต่ลูกน่าจะร้อนกว่า พี่ดูแลลูกก่อนก็ได้”“ลูกมีครูคอยดูแลอยู่ ดูแลตัวเองกันก่อนดีกว่าตอนนี้ อากาศร้อน แถมต้องมาเล่นกีฬา จริงๆ ถ้าไม่ไหวแค่บอกพี่มานะ เดี๋ยวพี่บอกครูเขาให้”“ไม่เป็นไร นานๆ ที อีกอย่างลูกเราก็ดูจอยมาก ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศน่ะค่ะ”“โอเค พี่เข้าใจ”ติณภัทรพูด แล้วเปิดฝาน้ำป้อนภรรยา เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าพราวมุกเป็นคนขี้ร้อน เวลาอยู่ในที่อากาศร้อนมากๆ เธอก็มักจะมีอาการที่ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่นัก ซึ่งเขาไม่อยากให้ภรรยาผู้เป็นที่รักต้องไม่สบายก็เท่านั้น“แล้วพี่ติณไม่ร้อนเหรอคะ?”“ก็ร้อน แต่ว่าพี่ทนได้ เพราะว่าพี่ไม่ได้เป็นคนขี้ร้อนเหมือนพราว”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่ต้องทำอะไรต่อเหรอคะ?”“มีกิจกรรมครอบครัว พ่อแ
ตอนพิเศษ 4สามเดือนถัดมา...หลังจากวันที่คลอดเจ้าตัวเล็กออกมา พราวมุกและติณภัทรก็หัวหมุนหนักยิ่งกว่าเก่า โชคยังดีที่มีคุณย่าคอยช่วยเลี้ยงลูกชายคนโตให้ แถมต้นไม้เองก็รู้เรื่องขึ้นมาก รู้ว่าคุณพ่อและคุณแม่เหนื่อยกับการดูน้องสาว ก็ยอมอยู่เล่นที่บ้านคุณย่าอยู่บ่อยๆ ไม่มารบกวนแต่อย่างใด“ไปอยู่กับคุณย่ามา ดื้อหรือเปล่าครับ” ทันทีที่พาลูกชายคนโตกลับมาถึงบ้าน ติณภัทรก็รีบถามขึ้นทันที“ต้นไม้ไม่ดื้อเลยครับ คุณย่าชมต้นไม้ด้วย บอกว่าน่ารักแล้วก็ไม่ดื้อเลยสักนิดเดียว”“ถ้างั้นก็ดีแล้วครับ คุณย่าจะได้ไม่เหนื่อยมาก แต่ช่วงนี้ลูกต้องกลับมาอยู่ที่บ้านเราก่อนนะครับ เพราะว่าคุณย่าต้องไปดูงานที่เชียงใหม่ อีกหลายวันกว่าจะกลับ”“ได้ครับ คุณย่าบอกต้นไม้แล้ว”“งั้นเราไปหาน้องกันไหม น้องน่าจะกำลังหม่ำๆ นมอยู่”“ไปครับไป ต้นไม้อยากเล่นกับน้อง”“งั้นไปกันครับ”ติณภัทรรีบพาลูกชายเข้าไปหาผู้เป็นแม่และน้องสาวคนเล็กทันที เพราะเห็นว่าช่วงแรก ๆ ต้นไม้ไม่ค่อยได้มาเล่นกับน้อง เนื่องจากว่าต้องไปเรียนทุกวัน หากนอนที่บ้านหลังเดียวกันก็คงจะทนเสียงร้องงอแงของเจ้าตัวน้อยไม่ไหว แต่ช่วงนี้ก็คงจะได้อยู่กันบ่อยๆ แล้ว“คุณแม่..
ตอนพิเศษ 3ชีวิตของทั้งคู่เรียกได้ว่าโรยไปด้วยกลีบกุหลาบ หลังจากที่ผ่านอุปสรรคและขวากหนามด้วยกันมานาน วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ พราวมุกจึงชวนติณภัทรมาดูซีรีย์กันที่บ้าน หลังจากที่ไปส่งลูกชายคนโตไว้ที่บ้านของแม่สามี เนื่องจากว่าต้นไม้จะอยู่เรียนพิเศษที่บ้านของคุณย่าทุกวันอาทิตย์ เป็นเรื่องปกติ“คืนนี้คิดยังไงชวนพี่มาดูซีรีย์เนี่ย อารมณ์ไหน?”“ก็พราวไม่อยากทำอะไรนี่คะ แค่อยากนอนให้เวลาไปรีบๆ ผ่านไป อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันคลอดแล้ว”“โอเค นอนให้หนำใจเลย เพราะถ้าเจ้าตัวเล็กมาเพิ่มอีกคน เราสองคนคงได้หัวหมุนกันทั้งวันทั้งคืนไปอีกปีสองปีแน่ ๆ”“ก็จริงค่ะ ดูซีรีย์กันดีกว่า เรื่องนี้น่าดูมากเลยนะคะ พราวลองดูตัวอย่างมาก่อนแล้ว สนุกมาก”หลังจากที่พูดคุยกันตามปกติ ทั้งสองก็พากันนอนกอดกันกลมพร้อมกับดูหนังใหม่ที่กำลังเป็นกระแสไปด้วยในเวลาเดียวกัน แต่จะรู้ว่าจู่ ๆ เหตุการณ์ที่ไม่คาคิดก็เกิดขึ้น“พี่ติณ...พราวเจ็บท้อง เจ็บมาก เหมือน...” วินาทีนั้นพราวมุกถึงกับพูดต่อไม่ได้ ความเจ็บดังกล่าวส่งผลให้เธอพยายามนอนขดตัวพร้อมกับใช้มือน้อยๆ ของตนกุมท้องเอาไว้ คล้ายเจ็บจนเจียนตายเลยก็ว่าได้“พราวใจเย็นๆ นะ พี่
ตอนพิเศษ 2วัน ๆ พันกว่าเรื่อง ติณภัทรพูดไม่เข้าหูภรรยาเพียงไม่กี่คำ ก็ถูกโกรธจนไม่คุยกันข้ามวันข้ามคืน แม้ว่าจะพยายามตามง้ออยู่ทุกเวลา แต่ก็ยังเอาชนะความขี้น้อยใจของเธอไม่ได้อยู่ดี“คุณพ่อทำอะไรอยู่เหรอครับ ทำไมไม่เข้าไปหาคุณแม่ข้างใน” เจ้าตัวแสบกำลังจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่นอนเล่นอยู่ข้างใน เห็นผู้เป็นพ่อเอาแต่ยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเข้าไปหาเธอเสียที“ต้นไม้ มานี่ก่อนครับ” ติณภัทรเอ่ยพร้อมกับดึงมือของลูกชายมาข้างนอก เพื่อพูดคุยอะไรบางอย่าง“มีอะไรเหรอครับคุณพ่อ”“คุณแม่กำลังโกรธคุณพ่ออยู่ ต้นไม้ช่วยให้คุณแม่หายโกรธคุณพ่อได้ไหมครับ?”“ก็เป็นต้นไม้ตลอดที่ช่วยคุณพ่อ ว่าแต่...รอบนี้คุณพ่อจะซื้อเลโก้ตัวนั้นให้ต้นไม้ไหมครับ?” เด็กชายตัวแสบยื่นข้อเสนอให้กับผู้เป็นพ่อได้ฟัง ก่อนจะยืนมองหน้าติณภัทรตาปริบๆ เพื่อหวังให้เขาใจอ่อนยอมซื้อของเล่นให้ หากว่าสามารถทำให้พราวมุกยอมคืนดีด้วยได้“พ่อจะซื้อให้ต้นไม้สักสิบชิ้นเลย ดีไหมครับ?”“ได้ครับ เดี๋ยวต้นไม้จัดการให้”“เร็ว ๆ เลยครับ ก่อนที่แม่จะโกรธพ่อหนักไปมากกว่านี้”ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าติณภัทรไม่อยากง้อภรรยาด้วยตัวเอง แต่เพราะง้อแล้
ตอนพิเศษ 1ชีวิตหลังแต่งงานของทั้งติณภัทรและพราวมุกเต็มไปด้วยความสุขและชุลมุนวุ่นวายไปด้วยในเวลาเดียวกัน เพราะเจ้าต้นไม้นั้นทั้งดื้อและซนตามประสาเด็กกำลังโต แม้จะมีคุณย่าคอยช่วยเลี้ยง แต่ก็แทบจะรับมือกับเจ้าเด็กแสบคนนี้ไม่ไหวเลยจริง ๆ“ต้นไม้ครับ ค่อย ๆ กินสิครับลูก เดี๋ยวติดคอขึ้นมา ต้องไปหาพี่หมอที่โรงพยาบาลนะครับ”พราวมุกที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันกับลูกชายถึงกับต้องเอ่ยปากห้ามปราม เพราะทุกครั้งที่ต้นไม้ได้กินของโปรด เขาก็มักจะรีบกินจนลืมไปว่ามันทั้งเสียมารยาทบนโต๊ะอาหารและอันตรายถึงแก่ชีวิตได้หากอาหารติดคอ“ก็มันอร่อยนี่ครับ”“แม่เข้าใจ ลูกจะกินเยอะแค่ไหนก็ได้แต่ต้องค่อยๆ กินไงครับ มันอันตราย”“โอเคครับ ต้มไม้เข้าใจแล้ว...” เด็กชายทำหน้าหงอยเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ตักอาหารเข้าปากตามคำสั่งสอนของผู้เป็นแม่ที่คอยดูแลอยู่ข้าง ๆ กาย“เอาน่า พราวมุก ปล่อยให้เขากินไปเถอะ เข้มงวดมาก ๆ เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศเอานะ” คุณหญิงธนัชชาเห็นสีหน้าของหลานชายสุดที่รักดูไม่สู้ดีนัก จึงเอ่ยขึ้นเพื่อหวังให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารกลับมาสนุกสนานอีกครั้ง“ค่ะคุณแม่...” หญิงสาวยกยิ้มเบาบางพร้อมกับยกมือลูบหัวลูกชายหัวแก้ว
The Follow Love 127.เช้าวันต่อมาพวกเขาทั้งสามคนยังคงอยู่กันที่จังหวัดเชียงใหม่ พราวมุกเพียงแค่คิดถึงร้านกาแฟร้านนั้นจึงอยากกลับไปเยี่ยมเยียนอีกสักครั้งแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นเธอเป็นเจ้าของอย่างเต็มตัวแล้วก็ตาม“ที่นี่น่ะเหรอ ร้านกาแฟที่พราวสร้างมาเองกับมือ ในตอนที่หนีมา”“ใช่ค่ะ ต้นไม้ทุกต้นที่นี่ พราวเป็นคนปลูกเองทั้งหมดเลยนะคะ นี่ก็คงจะล้มตายไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีอีกหลายต้นที่เจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ น่าเสียดายที่ตอนนั้นตัดสินใจขายทิ้งไป เพราะคิดว่าคงไม่ได้กลับมาอีก”“งั้น...พราวอยากได้มันกลับมาไหม?” ติณภัทรเอ่ยถามความเห็นจากภรรยาที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ทางฝั่งตรงกันข้าม โดยมีลูกน้อยนั่งกินขนมอยู่บนตักของเธออีกทีหนึ่ง“พี่ติณหยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ อย่าเลยดีกว่าค่ะ พราวไม่มีเวลาทำหรอก” หญิงสาวปฏิเสธเขากลับไปอย่างไม่ลังเล เธอคิดเพียงแค่ว่าลำพังเลี้ยงลูกชายคนเดียวก็ลำบากไม่น้อยเลย หากว่าจะต้องทำร้านกาแฟอีก เธอก็อาจจะทำมันได้ไม่ดีเท่าที่ควร“แล้วถ้าพี่ถามว่าถ้าพราวมีเวลา พราวอยากทำต่อไหม?”“ก็ต้องยากสิคะ ทุกอย่างมันก็ยังเหมือนเดิม แค่เห็นก็อดนึกถึงวันเก่า ๆ ไม่ได้เลย”“งั้นพี่ซื้อให้พ
The Follow Love 126.เมื่อคุยกับพายอาร์ผ่านทางโทรศัพท์มือถือเสร็จแล้ว พราวมุกก็รีบเดินไปหาสามีและลูกชายที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้บนดอย ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่าทัศนียภาพเบื้องหน้าทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอพองโตขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดสิ้นสุดมิหนำซ้ำแล้วได้ยืนอยู่ข้าง ๆ ลูกชายและสามีอันเป็นที่รัก ดูเหมือนว่าการเลือกเส้นทางเดินในวันนั้นของพราวมุกจะส่งผลดีกับครอบครัวเล็ก ๆ ของเธอในวันนี้แล้ว เธอเลือกถูกที่เชื่อใจติณภัทรและยอมให้โอกาสเขาได้ปรับปรุงตัว ไม่อย่างนั้นเธอเองก็คงจะไม่มีวันได้เห็นภาพที่สวยงามมากถึงเพียงนี้อย่างแน่นอน“ชอบไหมพราว?”“ชอบสิคะ แต่ก็...ชอบไม่เท่าพี่ติณหรอกนะคะ”ถ้อยคำหวานปานจะหยดของหญิงสาวส่งผลให้ผู้ฟังถึงกับยิ้มกว้างจนหน้าบานเป็นกระด้ง ซ้ำแล้วยังมีลูกชายคอยจ้องมองพ่อกับแม่อยู่อย่างไม่วางตา“คุณแม่จีบคุณพ่อเหรอครับ?”คำถามอันไร้เดียงสาของลูกชายทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสองถึงกับหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่จะเบนสายตาเข้าหากันโดยมิได้นัดหมาย จู่ ๆ หัวใจของทั้งคู่กันกระตุกวูบขึ้นมาอย่างกะทันหันความรักที่พวกเขาทั้งสองคนมีให้กันในตอนนี้ล้วนบริสุทธิ์และออกมาจากใจของพว
The Follow Love 125.สามเดือนต่อมาเชียงใหม่ ประเทศไทย...บรรยากาศบนยอดดอยอันแสนเย็นสบายส่งผลให้ชายหนุ่มและหญิงสาว รวมไปถึงเด็กชายตัวน้อยต่างก็รู้สึกดีไปตาม ๆ กัน เพราะว่าติณภัทรเพิ่งจะเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จเรียบร้อย จึงพอมีเวลาเหลือมากขึ้นที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอย่างเต็มที่ เขาจึงพาภรรยาและลูกชายมาที่นี่อีกครั้งตามความต้องการของพราวมุก...ครืด ครืด...เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือส่งผลให้หญิงสาวดึงสติกลับมา หลังจากที่นั่งมองวิวทิวทัศน์ เหม่อลอยไปเรื่อยตามประสาคนที่ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมากมาย“พี่ติณ พราวออกไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะคะ”“โอเคครับ เดี๋ยวพี่พาลูกไปดูดอกไม้ตรงนู่นนะ คุยเสร็จแล้วก็รีบตามมาล่ะ”“โอเคค่ะ เดี๋ยวพราวรีบตามไป”เมื่อพราวมุกเดินออกมา เธอก็รีบกดรับสายเพื่อนรักอย่างพายอาร์ด้วยความรวดเร็ว“ฮัลโหล ว่าไงยัยพาย โทรมาหาฉันหลายสายเลย มีเรื่องด่วนเหรอ?” พราวมุกเอ่ยถามต้นสายด้วยความอยากรู้ แต่ก็เจือไว้ด้วยความเป็นห่วงอยู่ไกล ๆ เพราะคนอย่างพายอาร์ถ้าไม่ได้มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจจริง ๆ เธอก็จะไม่โทรมาหลายสายแบบนี้“พราว ฉันต้องทำยังไงดีวะแก คือผู้ใหญ่เขาจะให้ฉันกั
The Follow Love 124.วันนี้ต้นไม้กลับบ้านมาพร้อมกับของเล่นเกือบ ๆ สิบชิ้น แม้ว่าผู้เป็นแม่จะไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไรนัก ซึ่งทันทีที่ได้เล่นของเล่น ต้นไม้ก็แทบลืมพ่อกับแม่ไปหมดเลยก็ว่าได้ ส่งผลให้สองสามีภรรยาได้มีเวลาพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว“พี่ติณมานี่เลย...”“ว่าไง จะว่าอะไรพี่หรือเปล่า?”“อยากว่าอยู่ค่ะ แต่ก็ไม่อยากให้พี่ติณต้องรู้สึกไม่ดี คราวนี้พราวไม่เห็นด้วยเลยนะคะพี่ติณ ลำพังต้นไม้ก็ดื้ออยู่แล้ว ถ้าทำแบบนี้อีก ลูกเสียนิสัย พี่ติณจะทำยังไงคะ?”“พี่แค่อยากตามใจลูกบ้าง มันก็ต้องมีแข็งบ้างอ่อนบ้าง เหมือนเส้นด้าย เวลาตึงไปมันก็บาดแล้วก็ทำให้เราเจ็บ แต่ถ้าหย่อนไปก็ทำให้เราไม่มั่นคง ทุกอย่างต้องสมดุลหน่อยถึงจะดี” ติณภัทรอธิบายเหตุผลให้กับพราวมุกได้รับรู้ และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาคิดมานาน“แต่ซื้อของเล่นให้สิบชิ้น ไม่เรียกว่าสมดุลค่ะ พราวไม่คุยแล้ว ตามใจพี่ติณเลยก็แล้วกัน” หญิงสาวพูดจบก็รีบเดินหนีออกไปจากห้องของลูกชาย เธอรู้ว่าเถียงกับติณภัทรไม่ว่าจะกี่รอบต่อกี่รอบก็ไม่เคยชนะ ดังนั้นจึงเลือกที่จะเดินหนีออกมาซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอไม่พอใจแล้วก็โกรธมากที่ผู้เป็นสามีไม่ฟังความเห็นของเธ