14

14

หมิงหยางเต๋อไม่เคยคิดว่า ตนเองจะเกิดความรู้สึกกระวนกระวาย กังวลใจและกลัว เพราะไม่มีสิ่งใดหรือใครทำให้ตนรู้สึกเช่นนี้ได้ ทว่าวันนี้มีแล้วและเกิดความรู้สึกนั้นมากด้วย ต้นเหตุของความรู้สึกทั้งหลายคือ นกน้อยหงส์หยกที่บินออกไปจากห้องพระชายารองจนป่านนี้ยังไม่บินกลับมาหาตน

นี่ก็ใกล้เวลาตะวันลาลับขอบฟ้าเต็มทน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่านกน้อยเหมยเหมยจะบินกลับรัง และนั่นยิ่งทำให้องค์รัชทายาทกระวนกระวายใจมากขึ้น กลัวว่านกน้อยจะไม่กลับมาหรือกลายเป็นคนต่อหน้าคนอื่น หากคนอื่นที่ว่านี้เป็นบุรุษ ความกลัวเกิดขึ้นในจิตใจเขาทันที ทั้งสวยและมีสรีระสวยงามเช่นนั้นคงไม่รอดมือคนได้ยลโฉมแน่นอน แค่องค์รัชทายาทนึกคิด เขาถึงกับทนไม่ไหว ใจมันร้อนรุ่มดังไฟสุม

องค์รัชทายาทไม่ได้อยู่นิ่งเฉยรอให้นกน้อยกลับมา เขาสั่งขันทีและเหล่าทหารหลายสิบนาย ไม่ใช่สิต้องบอกว่านับร้อยนายน่าจะเหมาะกว่า พวกเขาเที่ยวออกตามหากนกหงส์หยกเหมยเหมยตัวโปรด มีคำสั่งเด็ดขาดที่ว่า ถ้าไม่เจอนกของเขาคนที่ถูกสั่งให้ออกตามหาจะต้องถูกตัดหัว สร้างความปั่นป่วนและหวาดกลัวต่อคนรับคำสั่ง วิ่งวุ่นตามหานกน้อยหงส์หยกจ้าละหวั่น ในวังม