จับ

“ฉันจะไม่ไปไหน ฉันจะกลับมา”

            สัญญาแล้วนะ ถ้าเขาผิดสัญญา เธอจะไม่ยกโทษให้จริงๆด้วย

            นายหัวหนุ่มลงมาจากรถ ความเงียบที่กัดกินรอบบริเวณ แสงสว่างของตะวันถูกความมืดมิดกลืนลงทุกที สิงหราชกำปืนในมืออย่างกระชับ หันมองซ้ายขวาอย่างละเอียดรอบคอบ คำนวณถึงทิศทางของปืนที่ลอบทำร้ายเขาเมื่อครู่ ก่อนลงมาเขาบอกให้นาราติดต่อไปยังเพื่อนของตนให้ตามมาสมทบ

            ร่างสูงใหญ่ใช้รถเป็นที่กำบัง แล้วในตอนนั้นเองที่กระสุนปืนยิงเข้าที่รถอีกครั้ง ได้ยินเสียงกรีดร้องเล็กน้อยของร่างบางภายในรถ ความรู้สึกโกรธพุ่งพรวดมาที่คนฟังหลายเท่า สิงหราชตัดสินใจลั่นไกกระสุนไปยังทิศทางทิศทางหนึ่งที่คาดว่าน่าจะมีโจรผู้ร้ายซ่อนอยู่ และทันใดนั้นกระสุนก็เฉียดผ่านตัวเขาไป

            ชายหนุ่มขบกรามแน่น ไม่คิดว่าพวกมันจะหลบซ่อนตัวขนาดนี้ ตอนนี้เขาแค่รอเวลา รอเวลาให้คนคนหนึ่งมา แล้วตอนนั้นสิ่งที่รอคอยก็มาถึง รถตำรวจของไกรพบขับมาจากไกลๆ และจอดตรงหน้านายหัวธรภูมิด้วยความรวดเร็ว

            “เป็นยังไงบ้าง” ไกรพบและตำรวจอีกห้านายรีบลงจากรถตรงเข้ามาหาเพื่อน สิงหราชสั่งเสียงดังว่า

            “ตามมันเข้าไปในป่า” ตอนนี้เขาต้องจับพวกมันให้ได้ จากนั้นก็เค้นเอาความจริงว่าใครจ้างมันมา เขาจะใช้เวลานี้แหละที่จะช่วยให้ตนรอดพ้นจากคดี แน่นอนเมื่อจับโจรได้แล้ว สิงหราชรู้วิธีที่จะทำให้มันสารภาพออกมา

            “อืม จ่า ออกค้นหาคนร้าย จับเป็นอย่าให้พวกมันหนีไปได้!” สารวัตรหนุ่มหันไปสั่งลูกน้อง หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าไปในป่า

            เสียงปืนดังสนั่นสวนกันไปมาอยู่ด้านนอกทำนาราวิตกอย่างหนัก เธอนึกเป็นห่วงสิงหราช ได้แต่กำมือตัวเองแน่น ยอมรับเลยว่าตอนนี้น่ากลัวจริงๆ แม้รู้ว่ารถล็อกจากด้านในทว่าหญิงสาวก็ยังกลัวคนพังเข้ามา

            ขอร้อง ขอให้เธอปลอดภัยทีเถอะ

            แล้วถ้าสิงหราชเป็นอะไรล่ะ วินาทีนั้นอยู่ๆความเป็นห่วงปะทุในใจรุนแรง คิดว่าถ้าคนร้ายพวกนั้นทำร้ายสิงหราชจนปางตายจะมีคนช่วยเขาได้มั้ย แล้วถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา

            แต่ถ้าเข้าไปแล้วตายล่ะ

            ความคิดตีกันในหัวมั่วไปหมด ตอนนี้เธออยู่ไม่ติดที่แล้วทั้งกลัวและหวาดระแวง

            และด้วยความกลัวที่เต้นกระหน่ำภายในใจไม่หยุดหย่อน ดวงตาเหลือบไปเห็นลิ้นชักที่สิงหราชควักปืนออกมา เธอตัดสินใจเปิดมันออกอีกครั้ง ก่อนจะพบกับปืนกระบอกหนึ่ง

            นี่มัน

            เสี้ยวหนึ่งความกล้าเอาชนะเธอ บอกให้เอาปืนนี้ไปแล้วเข้าไปช่วยคนที่อยู่ในป่าซะ ดีกว่าอยู่ที่นี่ให้พวกโจรกลับมาฆ่า ทว่าเสี้ยวหนึ่งความกล้าก็พ่ายแพ้ต่อความขลาดกลัวที่บอกว่า ตนเป็นเพียงผู้หญิง เข้าไปก็ไม่รู้จะช่วยอะไรได้ หนำซ้ำยังใช้ปืนไม่เป็น ถ้าเข้าไปแล้วเป็นภาระเปล่าๆจะทำยังไง

            เอายังไงดี

            ตอนนี้ความรู้สึกทั้งสองแข่งขันกันจนปวดหัวไปหมด มันสั่งให้เธอเลือกว่าจะเอายังไง แล้วตอนนั้นเธอก็คิดได้ว่า คนเราต้องใช้ความกล้านำทางเสมอไม่ใช่เหรอ ความกล้าจะพาเราผ่านด่านความกลัวออกไป เธอไม่รู้หรอกว่าตนจะสามารถช่วยอะไรสิงหราชได้มั้ย

            แต่ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

            ความเป็นผู้หญิงของเธอก็สามารถที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้ ที่สำคัญ เธออยากช่วยเขา อยากช่วยสิงหราช...

            มือน้อยตัดสินใจเปิดประตูลงมา ความสั่นระริกส่งผลให้กระบอกปืนที่อยู่ในมือขยับไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นนาราก็ยังใจสู้ เธอเดินเข้าไปในป่าอย่างระแวดระวัง

            กิ่งต้นไม้ที่ถูกหักตามทาง นำทางให้นาราเดินไปตามทางนั้น และใช่ตอนนี้เธอได้ยินเสียงปืนที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไกลพอสมควร เพราะแบบนั้นหญิงสาวจึงคิดว่าไม่ควรเร่งรีบเข้าไป แต่เธอควรอยู่ข้างหลัง สังเกตการณ์ คอยช่วยเหลือทีมสิงหราชเมื่อจำเป็น

            เสียงปืนดังขึ้นอีกแล้ว เพราะแบบนั้นนาราจึงต้องหาที่หลบ เธอเลือกหลบตรงต้นไม้ใหญ่เป็นที่กำบัง ขยับเข้าไปใกล้เสียงเรื่อยๆ