โกรธ

            “ทำไมคุณถึงเมินปราณได้ขนาดนี้ ปราณรักคุณนะคะ ปราณรักคุณมานานแล้ว” ใช่ เธอรักเขามานานแล้ว ทำไมเขาไม่มองกันเลย! หรือเขาชอบผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงไม่มีอะไรดี ขลุกตัวอยู่แต่ในไร่ ไม่มีอะไรเทียบเท่าเธอ!

            “ปล่อย” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเย็นชา พร้อมกับแกะแขนเรียวออก ทว่าปราณนารีไม่ยอม เธอกอดเขาแน่น ซบหน้าลงกับแผ่นหลัง

            “ไม่เอา ไม่เอา ปราณรักคุณ ปราณอยากอยู่กับคุณ!”

            “ฉันบอกให้ปล่อย”

            “ไม่เอา ปราณ...”

            “ไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่”

            “สิง...” นี่เขา ร่างเล็กค่อยๆผละออกจากคนตัวสูง ลำตัวเธอสั่นระริก ภายในรวดร้าวอย่างไม่เคยเป็น ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน นี่เขาเกลียดเธอถึงขนาดจะฆ่าแกงกันเลยเหรอ

            สิงหราชหันมา มองคนตัวเล็กกว่าด้วยดวงตาเย็นชา เขาใจดีกับเธอมามากพอแล้ว

            “ฉันไม่ได้รักเธอ จำเอาไว้” ชายหนุ่มบอกความจริง แม้รู้ว่าจะทำให้ปราณนารีใจสลาย แต่เขาไม่สน เพราะเธอก็ทำร้ายเขาเหมือนกัน

            ปราณนารีทรุดตัวลงกับพื้น มองแผ่นหลังกว้างเดินออกไป เธอร้องไห้ราวกับจะขาดใจ เธอโดนคนที่รักปฏิเสธ ปฏิเสธอย่างใจร้ายที่สุด สิงหราชใจร้าย ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอจัง

            “นายสวัสดีครับ” มิง ชายหนุ่มอายุสามสิบห้าดีใจจนใจเต้นเมื่อเห็นนายหัวเก่าของตน เขาเคยทำงานที่ธรภูมิ ก่อนลาออกมาขนกล้าในเมือง วันนี้เขามากับเจ้านาย ไม่นึกว่าจะเจอนายหัวเก่าแบบนี้ โดยส่วนตัวมิงนับถือสิงหราชมาก เป็นคนที่น่าเคารพคนหนึ่ง

            สิงหราชเดินเข้ามา แม้จะปวดตรงกลางกายราวกับเลือดคลั่งตรงนั้น  แต่เขาต้องข่มใจไว้ รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถขับรถกลับได้ และโชคดีที่เขาได้เจอคนงานเก่า ร่างสูงเดินอาดๆเข้าไปหา ยื่นกุญแจรถให้ชายผิดคล้ำร่างบาง

            “กูจ้างมึงพันหนึ่ง ขับรถไปส่งกูที่ไร่ที”

            ไม่อยากคิดแต่มันอดคิดไม่ได้ว่าสิงหราชรังเกียจถึงไม่ชวนไปงาน เพราะอายที่ทุกคนจะรู้ เธอรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์ไปงานแบบนี้กับเขา แต่ในใจก็ยังคิดลึกๆว่า ถ้ามีโอกาสเขาคงไม่ชวนกันหรอกเพราะอายที่ต้องไปกับผู้หญิงไม่มีอะไรอย่างเธอ อาจจะอ่อนไหวมากที่คิดแบบนั้น เพียงแค่นึกน้ำตาก็ไหลออกมา เธอไม่อยากจะน้อยใจ แต่รู้ว่าความรู้สึกฝังลึกในหัวใจแล้ว สุดท้ายหญิงสาวก็นอนหลับไปทั้งคราบน้ำตา

            “อื้อ” หลับเคลิ้มไปทว่ากลับต้องลืมตาขึ้นมาเมื่อรับรู้ได้สึกความหนักอึ้งที่ทาบทับ หนำซ้ำยังรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่กำลังรุกรานเธออย่างหนัก นาราเบิกตากว้าง ก่อนจะค่อยๆผลักร่างสูงออกไป เพราะเธอได้กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงจนฉุนจมูก

            น้ำหอมใคร

            ความรู้สึกขุ่นมัวค่อยๆปะทุขึ้นมาในอกด้วยความรวดเร็ว จากความงัวเงียเปลี่ยนเป็นความกรุ่นโกรธ เธอผลักสิงหราชออกไปอย่างแรง

            “ปล่อย”

            “อยาก...” เขากลับไม่มอง นายหัวสิงเอ่ยเสียงพร่า ซุกไซ้ลงบนซอกคอขาว แทนที่นาราจะต้องการ เธอกลับโกรธเป็นร้อยเท่า

            อยากเหรอ มีกลิ่นน้ำหอมของคนอื่นแล้วยังกล้าพูดกับเธอว่าอยากงั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าเขาไปเอากับคนนั้นมาหลายครั้งแล้ว แต่ยังไม่เสร็จจนอยากมาเอากับคนที่นอนโง่ๆที่บ้านแบบเธอ

            “ฉันบอกให้ปล่อยไง” หญิงสาวฉุนจัด เธอผละร่างสูงออกไปอย่างรุนแรง ก่อนจะตบที่หน้าเขาจนหน้าหัน

            “นี่เธอ” สิงหราชหยุดชะงัก ยกมือแตะมุมปากตัวเอง ความแสบยิบจากการปริแตกของเนื้อเกิดขึ้นมา และแน่นอนเลยว่าตอนนี้ในปากเขามีเลือดออกด้วย

            “ฉันรังเกียจคุณ อย่ามาใกล้ฉัน!” นาราตะคอก เธอมองเขาด้วยสายตาไร้ความอ่อนโยน ตรงกันข้ามกลับแข็งกระด้างราวกับเกลียดกันมาแรมปี

            “เป็นบ้าอะไรของเธอ” สิงหราชไม่เข้าใจ เขาจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อคุยกับคนตัวเล็กให้รู้เรื่อง พยายามข่มใจเป็นอย่างมากที่จะไม่ทำให้เมียตัวเองโกรธ ทว่าไม่สามารถทำได้ เพราะร่างเล็กปาหมอนใส่หน้ากัน สิงหราชขบกรามแน่น สบถในใจ

            แม่ง ไอ้ยานี้ฤทธิ์มันจะเยอะไปถึงไหน ออกมาจากงานความใหญ่โตของลูกเขายังไม่ลดลงเลย

            แล้วเมื่อไหร่นาราจะเข้าใจกันสักที หรือว่าวันนี้เมนส์มา ถึงได้อารมณ์สวิงไม่หยุด

            “บอกว่าอย่ามาใกล้ไง!” หมอนใบใหญ่ถูกฟาดเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงอีกครั้ง ชายหนุ่มหลับตาลง ระบายความหงุดหงิดออกมา ยิ่งได้ยินคนตัวเล็กพูดอะไรบ้าๆเขายิ่งหงุดหงิด

            “ฉันต้องถามคุณมากกว่าว่าเป็นบ้าอะไร อยากนักก็ไปนอนกันคนอื่นสิ มายุ่งกับฉันทำไม!”

            “นาค” จะหมดความอดทนแล้วนะ

            “จะไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”

            สิงหราชถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย มองคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้  เขารู้ถ้าเขาไปกอดตอนนี้นาราไม่หายหงุดหงิดหรอก และเขาเองอาจจะทำเธอขมขื่นเพราะฤทธิ์ยาที่ยังเหลือ สุดท้ายสิงหราชก็ได้แต่เดินคอตกออกไป พร้อมกับนึกรันทดตัวเอง

            อยากนอนกับเมีย แต่เมียไม่ให้นอนด้วย ทำไมกูมันน่าสงสารจังว่ะ

            ก็ได้ วันนี้เขาคงปลดปล่อยมันกับมือตัวเองนี่แหละ