ใจร้าย?

“พ่อแม่หลอกหนูอยู่เหรอคะ” นัยน์ตาของนาราเลื่อนลอย ความปวดหนึบบีบรัดช่วงอกจนเจ็บไปหมด ไม่นึกเลยว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ ทุกความตั้งใจของเธอ หยาดเหงื่อแรงกายของเธอ กำลังถูกคนอื่นกัดกิน และดูดดื่มอย่างหื่นกระหาย พวกเขาทำได้ยังไง รวมถึงพ่อกับแม่เธอด้วย!

            “แม่ทำแบบนี้ทำไม แม่ยังเห็นหนูเป็นลูกอยู่มั้ย” เธอกำลังมีอนาคตที่ดี แต่ต้องกลับมาที่นี่ กลับมาเพื่อโดนคนนินทาว่าร้ายว่าเป็นนางบำเรอชั้นต่ำให้นายหัวปลดปล่อยความใคร่ไปวันๆ เธอโดนแบบนั้นแทบทุกวัน สายตาที่มองมาเหยียดหยามด้วยความสงสัย แม่และพ่อของเธอเคยรู้บ้างมั้ยว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน

            “นาค” ประพาเอ่ยเสียงเครือ รู้ดีว่าลูกของเธอรู้สึกยังไง แต่เธอไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องนี้แบบไหนเหมือนกัน ประพาโดนขู่ โดนตราหน้าว่าไม่รักพ่อแม่ พ่อตายจากไปแล้วก็ยังไม่มาดูดำดูดี ด้วยบ่วงนั้นทำให้เธอไม่ไปไหน จมกับความรู้สึกผิด ดำดิ่งหาทางออกไม่เจอ จนกระทั่งแม่ของเธอบอกว่าจะยกโทษให้ถ้ายอมใช้หนี้ให้กัน ประพาจึงรีบคว้าโอกาสไว้ หวังเพียงว่านั่นจะเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถทดแทนพระคุณมารดาได้ ทว่าเธอลืมนึกไปว่านาราก็มีหัวใจ เด็กคนหนึ่งโดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย

            “แม่หลอกหนูทำอย่างนี้ได้ยังไง อึก” ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เธอยืนไม่ไหว นั่งยองๆลงไปร้องไห้ นารายกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ปล่อยน้ำตาไหลรินจนเปียกฝ่ามือ ที่ผ่านมาเคยคิดว่าครอบครัวคือเซฟโซนของเธอเสมอ รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน แต่วันนี้ วันที่รู้ว่าโดนหักหลังอย่างเลือดเย็นกลับรู้สึกเกลียด ขยะแขยงจนไม่อยากเข้าใกล้

            เคยดีใจมาก ดีใจว่าวันหนึ่งจะใช้หนี้ให้พ่อแม่หมด ทว่ามารู้ว่าต้องใช้หนี้ที่คนอื่นก่อ ก็ไม่รู้จะทำไปทำไม และใช่ ต่อไปนี้เธอคงไม่ทนอีกแล้ว

            นาราลุกขึ้น เช็ดน้ำตาตัวเอง มองบิดามารดาเหมือนเป็นศัตรูก็ไม่ปาน เคยรักพวกเขามาก รักมากจนยอมลดศักดิ์ศรีตัวเองถูกตราหน้าว่าเมียเก็บของใครอีกคน แต่มันจะไม่มีอีกแล้ว

            “หนูคิดมาตลอดว่าแม่รักหนู แต่การที่แม่หลอกหนูอยู่ แม่ไม่เคยรักหนูเลยสักนิดเดียว ไม่เคยบอกหนูถึงความจริงที่มีอยู่ แม่รู้มั้ยป้าธัญญาดูถูกหนูยังไง เขาดูถูกหนูว่าไม่มีวันได้ดีหรอก พูดข่มสารพัด ซึ่งหนูก็ยอม ตอนนี้ที่หนูรู้ว่าคนที่ทำให้หนูมีชีวิตแบบนี้เป็นเพราะพวกเขา แม่รู้มั้ยหนูโกรธ โกรธมาก แต่สิ่งที่หนูเสียใจกว่าก็คือ อึก แม่สมรู้ร่วมคิดกับพวกเขาหลอกหนู มันเจ็บ เจ็บยิ่งกว่าโดนพวกนั้นว่าซะอีก”

            คนที่โดนคนใกล้ตัวทรยศหักหลัง มันราวกับตายทั้งเป็นจริงๆ

            “แต่ช่างเถอะ หนูจะไม่เสียใจอีกแล้ว หนูจะไปจากที่นี่ ส่วนหนี้ที่หนูไม่ได้ก่อ ใครจะใช้ก็ใช้ไป ต่อไปนี้ขออย่าให้แม่เรียกหนูว่าลูก เพราะหนูจะลืมที่หนูมีแม่เป็นแม่เหมือนกัน”

            มันจบแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว

            และเธอจะไม่ยอมให้ใครกดขี่อีก ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นพ่อแม่ก็ตาม

            หญิงสาวเดินออกมาจากบ้าน พร้อมกับขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจออกไป เธอร้องไห้ไปตลอดทาง ก่อนที่จะจอดรถตรงศาลา ใช่ เธอต้องกลับกรุงเทพ ตอนนี้เนื้อตัวของเธอมีเงินติดตัวประมาณห้าหมื่นบาท ซึ่งเงินจำนวนนี้จะพาเธอไปที่เมืองกรุงได้ ทว่าถ้าไปตอนนี้หมู่บ้านของเธอไม่มีรถประจำทางแน่ เพราะแบบนั้นนาราจึงต้องเข้าในเมือง เพื่อไปขึ้นรถอีกต่อหนึ่ง

            นาราขับมอเตอร์ไซค์ไปตามทาง ด้วยความที่ท้องฟ้าใกล้มืดเต็มที รถที่สวนมาเลยไม่มากเท่าไหร่

            ในเวลานี้เธอเสียใจมาก ยอมรับว่าผิดหวัง และสูญเสียความไว้ใจไปจนหมดสิ้น สุดท้ายคนที่ไว้ใจร้ายที่สุด เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าคำคำนี้จะเจอกับตัวเอง

            ขับรถมาเรื่อยๆในตอนพลบค่ำ ถนนเส้นนี้เปลี่ยวและเต็มไปด้วยอันตราย ทว่าเมื่อจิตใจไม่เหลืออะไรแล้ว ความกลัวเหล่านั้นกลับไม่มีเลย มีเพียงความคิดเดียว เธออยากรีบไปจากที่นี่

            ในความมืดปกคลุมหญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาหลายคู่กำลังจดจ่อกับการมาของเธอขนาดไหน และเพียงเป้าหมายมาถึง พวกมันก็ออกมาจากมุมมืด

            นาราเบิกตากว้าง จอดรถกะทันหันเมื่อเห็นชายชุดดำประมาณห้าคนยืนอยู่ตรงหน้า เกิดความกลัวไปทั่วไขสันหลัง ยิ่งในตอนที่หนึ่งในนั้นเอ่ยกับเธอ ความหวาดระแวงพลุ่งพล่านไปทั่วสรรพางค์

            "ลงมา" มันกล่าวเสียงเข้ม เวลานี้ชายชุดดำปิดพลางใบหน้าล้อมเธอไว้หมดแล้ว

            พวกมันราวกับควันมืดดำที่ครอบทับกายเธอ และเพียงชั่วอึดใจ มันกระชากเธอลงมาจากรถ

            นารากรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และไม่ทันได้เอ่ยอะไร ผ้าขาวบางก็ประกบเข้าที่ใบหน้าซะแล้ว หญิงสาวดีดดิ้นและเพียงไม่กี่นาที สติที่ยังครบถ้วนก็เลือนหายไปในพริบตา

            "สิง" ดารายิ้มหวานตอนที่เห็นร่างสูงยืนอยู่ตรงระเบียง กำลังมองภูเขาเขียวชอุ่มตรงหน้า เนื่องจากชายคนเคยรักหันหลังให้ ตอนนี้เลยไม่รู้ว่าเขาทำสีหน้ายังไง ทว่าตอนนั้นนั่นเองที่เธอทำใจกล้า กอดหลังชายหนุ่มไว้

            รับรู้ได้ถึงลำแขนเล็กที่โอบจากด้านหลัง พลันทำให้นายหัวหนุ่มหลุบตามอง  ร่างสูงไม่พูดอะไร ทว่าเพียงไม่กี่วินาทีเขาเบี่ยงตัวออก

            ราวกับรู้สึกว่าใบหน้าปริแตกออกจากกัน อกด้านซ้ายเริ่มไหวหวั่น ทว่าบนใบหน้าสวยยังประดับด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มหวานที่เขาเคยหลงเมื่อหลายปีก่อน

            เธอและเขาเคยเป็นเพื่อนกันมาสมัยมัธยม จากนั้นเกิดความรู้สึกดีๆจึงเปลี่ยนเป็นความรักขึ้น เราสองคนคบกัน เรียนเมืองนอกด้วยกัน ก่อนความรู้สึกเปลี่ยนไปเมื่อเธอไม่อยากกลับไทย ตอนนั้นความสัมพันธ์สั่นคลอนขึ้นอีกครั้ง เธอและเขาทะเลาะกันรุนแรง จากแก้วที่สมบูรณ์ไร้รอยแตกหัก ทว่าตอนนั้นกลับรวดร้าวจนซ่อมไม่ได้ 

            ไม่ได้โทษเขา เพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มต้องการกลับมาสานต่อธุรกิจของครอบครัว แต่ตอนนั้นเธอคิดว่าเขามีพี่น้องหลายคนก็น่าจะทำส่วนนั้นแทนได้บ้าง

            เธออยากให้เขาอยู่กับเธอ อยู่ด้วยกัน แต่งงานกันที่นั่น ทว่าเขากลับเลือกกลับมา

            เราตัดสินใจเลิกกันเด็ดขาด เธอมีแฟนใหม่ เปลี่ยนไปไม่ซ้ำ ทว่าเมื่อคบกับใคร ดารารู้ว่าไม่สามารถลืมสิงหราชได้เลย เขาติดตรึงในใจเธอเสมอ ไม่ไปไหน วันนี้ได้โอกาสกลับมาเจอเขาอีกครั้งจึงอยากขอโอกาส

            "ให้ดากลับมารักสิงได้มั้ย" อยากอยู่กับเขาชดเชยสิ่งที่เสียไปทั้งหมด รู้ว่าตอนนั้นเธอเด็กมาก ไม่ได้รอบคอบ ทั้งยังอยากเอาชนะ แต่ตอนนี้เธอไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว เธออยากขอแก้ตัว ขอโอกาสที่จะได้ดูแลเขา

            "ทำไมถึงอยากกลับมาล่ะ" เสียงทุ้มราบนิ่งเอ่ยพร้อมกับดวงตาดุคมที่ตวัดมองเธอ ดาราสูดลมหายใจลึก จ้องตาเขากลับ ใครๆก็ต่างกลัวสายตาคู่นี้ แต่สำหรับเธอเขาเคยจ้องกันด้วยความหวานซึ้งในอดีต เธออยากได้มันกลับมา อยากครอบครองเป็นของตน

            "ดายังรักสิงอยู่" พูดความจริง เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

            "ได้ยินว่าสิงโดนอะไรอยู่ดาก็รีบบินมาเลย ดารู้ว่าที่ดาเคยทำมันทำร้ายสิงมาก แต่ดาก็เจ็บปวดเหมือนกัน ตอนนี้ดารู้แล้วว่าอยากมีสิงอยู่ในชีวิต ดาไม่เคยลืมสิงเลย ดาอยากขอโอกาสให้ดาได้กลับมาดูแลสิงได้มั้ย"

            จะทอดทิ้งที่ที่เคยสบายกาย อยู่กับเขาที่นี่ ไม่หวั่นกลัว หวั่นไหวอะไรทั้งนั้น เธอพร้อมสู้ไปกับเขา

            "แปลกอยู่เหมือนกันที่มาได้ยินเอาตอนนี้" ชายหนุ่มยังคงสีหน้าราบเรียบ เขาเคยอยากให้เธอพูดมันตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่ยังรู้สึกอยู่...

            "ดารักสิงนะ ถ้าสิง"

            "มันสายไปแล้วดา" เวลาหมุนผ่าน ตัวเขาก็เหมือนกัน ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

            "หมายความว่ายังไง” ดาราราวกับโดนสายฟ้าฟาดเข้าที่หัว เธอไม่คิดเลยว่าสิงหราชจะปฏิเสธกัน

            ดวงตาเรียวคมสบมองเธอ เวลานี้เองถึงได้เห็นว่าดวงตาคู่นั้นเย็นชากว่าครั้งไหน และเขาไม่เคยมองเธอแบบนั้นเลย

            "หมายความว่า ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่มีสิงหราชคนนั้นอีก รวมถึงความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้น ถ้าอยากเป็นเพื่อนต่อกัน เป็นได้ แต่ถ้าอยากเป็นอย่างอื่น ไม่ให้เป็น"

            เปลี่ยนไปแล้วสิงหราชคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว คนที่เคยรักเธอห่วงใยเธอ ตอนนี้หายไปไหน ทำไมมีแต่ผู้ชายคนนี้ คนที่เมินเฉยกันอย่างไม่ไยดี

            "จะกลับตอนไหน บอกด้วยนะ เดี๋ยวจะให้คนไปส่ง"

            คนที่ไม่เคยเอ่ยปากไล่เธอเลยสักครั้ง ทว่าวันนี้กลับเอ่ยมันได้อย่างเลือดเย็น

            หลังจากได้พูดสิ่งที่ต้องการ ร่างสูงใหญ่นั่งลงที่เดิม ส่วนอีกคนเดินออกไปทั้งที่บอกว่าเขาใจร้าย ใจร้ายเหรอ ถ้าเขาหลอกเธอว่ายังรักอยู่ นั่นไม่เรียกว่าใจร้ายกว่ารึไง

            "นายหัว" เป็นนงรักที่มาทำลายความเงียบของคนตัวใหญ่ ใบหน้าของหญิงสูงวัยแสดงเค้าเครียดไม่น้อย อาจเป็นเพราะคนที่มาหาเธอมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเลย นงรักจึงกังวลไปด้วย

            "มีคนมาหาค่ะ"

            ใคร" บอกตามตรงว่าเขาไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น เพราะถ้าคุยระเบิดคงได้ลงไร่ธรภูมิ

            ทว่านายหัวหนุ่มกลับต้องตกใจเมื่อนงรักเอ่ย

            "พ่อกับแม่คุณนาคค่ะ นายหัวลงไปดูหน่อยนะคะ"

            เพียงได้ยินชื่อของนารา สิงหราชก็ไม่ลังเลลงไปหน้าบ้านอย่างทันที