Chapter 20

Chapter 20

เสียงเอะอะดังมาจากหน้าตลาด คล้ายกับเสียงคนกำลังทะเลาะวิวาทกัน ซึ่งมันก็เป็นไปตามคาดเดา ตอนนี้กลุ่มชายฉกรรจ์ราวหกคนกำลังชกต่อยกันอุตลุด ผู้คนที่มาจับจ่ายใช้สอยในตลาดก็เริ่มมุงดู

ณัฐรวีเดินถือถุงหลายใบหลังจากซื้อของเสร็จ หล่อนมุ่งหน้าเดินกลับไปร้านกาแฟ แต่ก็ต้องเดินผ่านหน้าตลาดที่กำลังมีเรื่องชกต่อยกันพอดี ตอนแรกหล่อนจะไม่สนใจกลุ่มคนที่มีเรื่อง ตั้งใจจะเดินเลี่ยง แต่แล้วขาทั้งสองข้างของหล่อนก็ต้องหยุดยืนอยู่กับที่ เมื่อชายคนหนึ่งที่เหวี่ยงแหวกวงล้อมของไทยมุงมานอนใกล้ร่างณัฐรวี

“มึงซ่านักเหรอ ซ่าผิดที่แล้วมึง”

คนพูดชื่อเข้ม ท่าทางแข็งขึง หน้าตาเหี้ยมใส่ เท้ากดอยู่บนอกคู่อริ ในมือถือมีดเล่มยาว หมายจะจ้วงแทงอีกฝ่าย

“พี่เข้มอย่า” เสียงณัฐรวีดังขึ้น เข้มมองหน้าคนห้าม คนกำลังถูกทำร้ายก็เงยหน้ามองต้นเสียง “อย่าทำอย่างนี้พี่เข้มจะเป็นคดีความเปล่าๆ”

“แต่มันกวนตีน มันหยามพี่” เข้มตอบ

“เขาหยามพี่ พี่แค่โมโหและโกรธ แล้วมันจะคุ้มกับที่พี่คิดฆ่าเขาเหรอคะ แค่นี้เขาก็เจ็บมากแล้ว ดูสิน่วมเลย” ณัฐรวีก้มมองดูคนถูกเข้มทำร้าย “อีกอย่างคุณเมฆอยู่ร้านกาแฟ ถ้ามาเห็นว่าพี่เป็นอันธพาลแบบนี้ พี่เดือดร