8 ประมูลสาวงาม

8 ประมูลสาวงาม

หลี่เหว่ยไม่ยิ้มตอบเพียงปลายหางตาให้จนมู่เฉินยิ้มเจื่อนไป แม่ทัพใหญ่ตัวจริงเบือนหน้ากลับไปยังเวทีกลางหอเยว่โหลว เฝ้าดูกิริยาแม่นางน้อยแต่ละนางสีหน้าตื่นตกใจอุทาน ยกพัดโบกหน้าที่แดงซ่านระเรื่อ มีเพียงคนเดียวตรงกลางที่ดูว่าโกรธจัดจนต้องใช้บัดโบกความเห่อร้อนบนดวงหน้า

“สมน้ำสมเนื้อเช่นนั้นหรือ” ยี่หวาพึมพำสะบัดปิดหน้าแดงก่ำเพราะความฉุนเฉียว ก่อนหัวเราะก้องออกมากระพือพัดแรงเดินไปยังด้านหน้าเวทีเกือบถึงขอบพื้นยก ผายมือออกทั้งสองข้าง

“ข้าว่างานนี้ถึงประมูลหญิงงามท่านใดไป ไม่ว่าวัยกำดัด วัยขบเผาะ วัยออกเรือน หรือวัยอื่นใดคงไม่มีผลต่อท่านแม่ทัพดอกกระมัง” สีหน้าระรื่นผิดสังเกตจนหลี่เหว่ยเผลอชะโงกกายไม่รู้ตัว

“เพราะเหตุใดเจ้าจึงพูดเช่นนั้น” มู่เฉินมิรู้ความโพล่งออกไปแม้กระทั่งหลี่เหว่ยยังยั้งมือรั้งไว้ไม่ทัน

“ก็เพราะว่า....ท่านแม่ทัพ มิได้ชื่นชอบสตรีนะสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ความเงียบสงัดปกคลุมทั่วโถงกลางของหอเยว่โหลวทันควัน แต่เพียงชั่วหยดน้ำสุรารินใส่จอกเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นเสียงหัวร่อครึกครื้นพลันสนั่นดั่งคล้ายเสียงฝนกระหน่ำลงพื้นแผ่นดินฉางอาน

หลี่เหว่ยกำจอกสุราแน่นดวงตากร้าวจับจ้องสีหน้านางคณิการ่างบางแต่งกายบุรุษหมุนกายโค้งคำนับรับเสียงปรบมือ เสียงหัวร่อมิเกรงกลัวใด ๆ ทั้งสิ้น ผิดไปจากมู่เฉินที่ตอนนี้สีหน้าซีดเผือดเหลียวมองชายด้านข้างแม่ทัพตัวจริงใบหน้าเขียวคล้ำจนตัวเขามิรู้ว่าจักกล่าวอันใดได้เพื่อแก้สถานการณ์ ก่อนสะดุ้งตกใจจริงเกือบทะลึ่งตัวเมื่อท่านแม่ทัพหลี่เหว่ยหัวเราะก้องด้วยเช่นกัน ทั้งยังลุกขึ้นปรบมือเช่นเดียวกับคนในหอแห่งนี้

“ท่าน...ท่านแม่ทัพ” มู่เฉินเสียงสั่น

“จริงดั่งเช่นแม่นางยี่หวาเอ่ย ท่านแม่ทัพหลี่เหว่ยผู้นี้” ผายมือไปทางมู่เฉิน “ชื่นชอบบุรุษยิ่งนัก ค่ำนี้เป็นการประมูลของทางการ ข้าคิดว่าไม่ต้องประมูลให้เสียเวลาหรอกกระมัง มิสู้ให้ข้าพาท่านแม่ทัพไปหอซีหยางโหลวเลยจะดีกว่า”

“ไม่ได้!!” ยี่หวาพูดโพล่ง สะบัดพัดพับลงฟาดกลางฝ่ามือ - - ข้าจะไม่ยอมปล่อยปลาตัวนี้หลุดมือเด็ดขาด

“ไม่ได้ ... เหตุใดกันแม่นางยี่หวา หรือว่า ท่าน ... มีแผนอันใด” หลี่เหว่ยเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงดุดัน ทำเอาคนในหอเงียบกริบรอฟังคำตอบเช่นกัน

“ข้า ข้า .. มิได้มีแผน เพียงแต่ว่าหากทำเช่นนั้นจะเป็นการลบหลู่เบื้องสูง ในเมื่อเป็นโองการลง เราเป็นเพียงราษฎรใต้ฝ่าธุลีย่อมต้องทำตามพระราชประสงค์จึงจะถูกต้อง” ยี่หวายกมือขวาประกบซ้ายขึ้นข้างใบหูซ้ายไปยังทิศทางพระราชวัง สีหน้าจริงจังขึงขัง

“ในเมื่อเป็นพระราชประสงค์ ท่านแม่ทัพคงมิอาจขัดพระราชหฤทัยได้ เอาเช่นนี้ การประมูลวันนี้ดูไปแล้วขาดสีสันยิ่ง ท่านแม่ทัพต้องการให้ประมูลหญิงงามสองนางในคราวเดียว” หลี่เหว่ยผายมือไปทางมู่เฉินที่นั่งอยู่กับที่พยายามรักสีหน้าให้เรียบเฉยทั้งที่ภายในใจชีพจรเต้นรัวดั่งกลองรบ

“สองนางงั้นหรือ” ยี่หวาพึมพำ

“ใช่ สองนาง นางหนึ่งคือหนึ่งในบรรดาสาวงามทั้งสิบที่ยืนเรียงรายอยู่บนเวที” หลี่เหว่ยยกสุราเทลงจอกเว้นจังหวะเล็กน้อยนิ่งให้แม่นางน้อยคณิกาฮุบเหยื่อ

“แล้วอีกหนึ่ง” ยี่หวาอดรนทนไม่ไหวเอ่ยถาม

“อีกหนึ่งคือเจ้า ไม่ว่าจะประมูลสาวงามใดได้ อีกหนึ่งที่จะเข้าจวนท่านแม่ทัพคือ..เจ้า” หลี่เหว่ยยกจอกสุรารสเลิศกระดกหมดแล้วกระแทกลงโต๊ะ “ตกลงหรือไม่แม่นางยี่หวา สองนาง ราคาย่อมสูง คิดให้ดี”

ยี่หวากำพัดแน่นแหงนดวงหน้าจ้องชายหนุ่ม ความสูงใหญ่ดูแล้วคงเป็นทหารหาญ ทั้งผิวคล้ำคงเพิ่งกลับจากการรบ และคงเป็นตำแหน่งสำคัญยิ่งเพราะดูท่านแม่ทัพหลี่เหว่ยเกรงใจหลายส่วน จึงยิ้มเย็นพูดเสียงอ่อนหวานขัดกับแววตาแข็งกระด้าง

“ถ้าเช่นนั้น ให้ท่านแม่ทัพเป็นผู้พูดเองเถิด ส่วนท่าน...” ยี่หวาผายพัดไปด้านหน้ารอคอยคำตอบ

“ข้าเป็นเพียงคนไร้ชาติกำเนิด ชื่อเสียงกระไรไม่สำคัญ แต่หากเจ้าอยากรู้ ข้า มู่เฉิน”

พรวด แค่ก ๆ ๆ

มู่เฉินถึงกับสำลักคำใหญ่ สุราไหลพรวดออกจมูกเมื่อได้ยินแม่ทัพผู้กล้าเอ่ยชื่อของเขาออกมา เบือนหน้าไปหาก่อนหลบตายามปะทะกับสายตาคมดุของแม่ทัพ

“ท่านมู่เฉิน ยามนี้ขอเพียงท่านแม่ทัพเอ่ย ข้าย่อมทำตาม”

“ข้ายินดี ทำตามที่มู่เฉินกล่าว” เสียงเร่งร้อนเอ่ยขัดขึ้นเสียก่อนที่หญิงคณิกายี่หวาจะทันพูดจบ “เริ่มการประมูล”

ยี่หวาจึงทำได้เพียงกัดฟันกรอด ๆ ตวัดตามองอากุยที่วันนี้นางลงทุนซื้อชุดให้ใหม่แต่มองยังไงก็ไม่ใคร่เหมือนคุณชายตระกูลสูงส่ง - - แต่เอาเถิด ยังดีกว่าไม่มีคน

บัดซบ ... โดยแท้

ยี่หวาเม้มริมฝีปากขณะโบกพัดเร็วถี่ งานประมูลที่มีขึ้นคืนนี้ แน่นอนนางทำให้แน่ใจว่าเยี่ยนฟางจะได้เป็นผู้ชนะ แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดคือเจ้าหน้าบัดซบท่านแม่ทัพหาญกล้าจะร่วมลงประมูลด้วยตนเอง

“ร้อยตำลึงทอง” หลี่เหว่ยเอ่ยขึ้นราบเรียบแต่ดวงหน้าพราวระยับมองเบื้องล่าง นางคณิกาหน้าโกรธจัดกว่าเดิมโบกพัดเพื่อคลายอารมณ์ พวงแก้มแดงก่ำทั้งสองข้างชำเลืองมองไปยังเด็กหนุ่มคนหนึ่งตลอดเวลา

“ท่าน แม่ทัพ เอ้ย มู่เฉิน นั่นมันไม่มากไปสักหน่อยหรือ” มู่เฉินส่งเสียงเบาข้างหู แต่ดูเหมือนท่านแม่ทัพตัวจริงกำลังสนุก ไม่ชำเลืองมาทางทหารรู้ใจแม้แต่น้อย ซ้ำเอาแต่จดจ้องคณิกากลางโถงจิบสุราเพลิดเพลิน

“สะ สองร้อยตำลึงทอง” เด็กหนุ่มหน้าตาชาวบ้านหากแต่สวมชุดงดงามราคาแพงเนื้อผ้าใหม่เอี่ยมมิเคยได้ใช้งานเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่นดูราวไม่แน่ใจนัก

“เอา ๆ ล่ะ ตอนนี้สองร้อยตำลึงทองแล้ว ข้าว่าการประมูลน่าจะสิ้นสุดลงได้กระมังท่านแม่ทัพ งานนี้จัดเพื่อความสนุกสนานอย่างไรเสียท่านก็ได้สองสาวงามจากหอเยว่โหลวไปครอบครองอยู่แล้ว ไยท่านต้องลงประมูลให้เหล่าคุณชายขัดเคืองใจ” ยี่หวารีบเอ่ยรวบรัดสะบัดพัดพับแล้วชี้ไปทางเยี่ยนฟาง “ข้าขอประกาศว่าคุณชายท่านนี้ ...”

“พันตำลึงทอง” หลี่เหว่ยโพล่งขึ้นน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ จ้องดวงหน้างามที่ครานี้เจื่อนลงเห็นได้ชัด ดูท่ามิได้เตรียมตั๋วเงินไว้มากพอ จึงวางจอกเหล้าแล้วเอี้ยวหน้าไปทางมู่เฉินที่บัดนี้หน้าเหวอปากอ้าค้าง - - ไม่ได้เรื่อง

“ถ้าเช่นนั้นข้ามู่เฉินและท่านแม่ทัพคาดว่าการประมูลวันนี้คงจบที่ราคาเท่านี้ ส่งใบเก็บเงินไปยังจวนตระกูลหลี่ เชิญท่านแม่ทัพ” หลี่เหว่ยเอ่ยขึ้นพลางลุกยืนโค้งผายมือให้มู่เฉิน ทหารหนุ่มยังหน้าเหวอมองท่านแม่ทัพจำใจลุกเดินนำลงบันได

หลี่เหว่ยยกยิ้ม เพ่งมองสีหน้าตื่นตะลึงระคนโกรธจัดของแม่นางยี่หวาไว้จำขึ้นใจ - - งดงาม และคล้ายอาฆาต ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่จวน

“เอาล่ะ ๆ การประมูลสิ้นสุดลงแล้ว ข้าเป็นเจ้าของหอเยว่โหลวขอขอบคุณคุณชายทุกท่านที่มาร่วมสนุกในวันนี้ มา ๆ วันนี้ข้าเลี้ยงสุราดอกกุ้ยฮวาเอง เด็ก ๆ แจกสุรา”

ยี่หวาชำเลืองมองนายแม่ที่บัดนี้ดวงหน้างดงามของหญิงวัยต้นสามสิบเต็มไปด้วยรอยยิ้มและดวงตาแพรวพราว - - เรียกว่าหน้าเงินถึงจะถูก

นางมองไปทางเยี่ยนฟางสีหน้าสดชื่นสดใส แน่ล่ะในเมื่อนางได้เข้าไปเป็นข้ารับใช้อในห้อง สมัยนี้เรียกว่าอะไรนะ สาวข้างเตียงใช่หรือไม่

แล้วข้าล่ะ นี่ ... ข้าหาเรื่องใส่ตนเองใช่หรือไม่