ตอนที่15 คัดเลือกสาวงาม 1

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งวัน การคัดเลือกสาวงามก็มาถึง

ณ ลานกว้างของวังหลี่ซ่งหมินหนาแน่นไปด้วยเหล่าสาวงาม แต่ละนางล้วนมีหน้าตาสวยสดงดงามหยาดเยิ้ม

จนหงเหม่ยหลงรู้สึกแสบตาไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่สตรีรูปโฉมเหนือคำบรรยาย 

เพียงไม่นานเหล่าขันทีทั้งหลายก็เดินทางเข้ามาทำให้รู้ว่าใกล้ถึงเวลาแข่งขันแล้ว

หงเหม่ยหลงมิได้มีอาการตื่นเต้นแต่อย่างใด เพียงแต่นางไม่ชินกับภาพแบบนี้เอาเสียเลย

ที่บ้านของนาง สำนักหมื่นโลกันตร์ มิใช่ไม่เคยจัดการแข่งขัน

แต่การแข่งขันที่บ้านของนางนั้นล้วนเป็นกิจกรรมแนวป่าเถื่อน

แต่ละคนที่เข้าร่วมการแข่งขันล้วนแล้วแต่มีลักษณะหน้าตาโหดเหี้ยม ดุดัน มิได้เหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้

แต่ที่นี่เวลานี้ทำให้นางพอเข้าใจในตัวของบุรุษที่นางแอบชื่นชมอยู่ในใจ

บุรุษอะไร ช่างเจ้าชู้ เจ้าสำราญ น่าหมั่นไส้ยิ่งนัก นางนึกเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ นึกอยากจะฆ่าสตรีทุกคนในที่นี้เสียจริงเชียว

และบุรุษที่หงเหม่ยหลงกำลังนึกเข่นเขี้ยวอยู่นั้น บัดนี้เขากำลังนั่งอยู่ด้านบนสุดของเวทีการแข่งขันแห่งนี้

ซึ่งเดิมทีหลี่ซ่งหมินนั้นมิได้คิดที่จะเข้ามาดูการแข่งขันแต่อย่างใด เพียงแต่จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเหล่าขันทีไปเพียงเท่านั้น

มิคาดคิดว่าจะได้เห็นเหล่าบรรดานางกำนัลและสาวใช้ของเขาพร้อมใจกันแต่งองค์ทรงเครื่องให้สตรีนางหนึ่งอย่างตั้งอกตั้งใจเพื่อจะให้นางได้เข้าแข่งขันการคัดเลือกสาวงามในวันนี้   

หงเหม่ยหลงคือเหตุผลที่ทำให้ชายหนุ่มมานั่งอยู่ที่นี่ในเวลานี้

เหล่าบรรดาสาวงามเมื่อเห็นหลี่ซ่งหมินมาชมการแข่งขันด้วยตนเอง  พวกนางถึงกับตาวาวเก็บอาการของตนเอาไว้ไม่อยู่ 

เพราะว่าการแข่งขันในวันนี้ จะมีผลทำให้พวกนางได้ใกล้ชิดกับหลี่ซ่งหมินถึงขั้นได้ร่วมเตียงกันเลยทีเดียว และที่สำคัญในภายภาคหน้าอาจจะได้เป็นถึงพระสนมเมื่อหลี่ซ่งหมินได้ขึ้นครองราชบัลลังก์

สตีเหล่านั้นต่างแสดงท่าทางยั่วยวนต่างๆนานาภายใต้ความคิดในทิศทางเดียวกัน 

และบุรุษร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลานั่งตระหง่านอยู่ท่ามกลางสายตาเป็นประกายของเหล่าสาวงามนั้น เขาเพียงนั่งนิ่งๆอยู่อย่างนั้น นั่งมองใครบางคนด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ แต่ทว่านัยน์ตากลับเป็นประกายนุ่มลึกชนิดหนึ่ง

หงเหม่ยหลงนั้นเมื่อถูกเหล่าบรรดาบ่าวไพร่จับให้แต่งตัวแต่งหน้าแค่เพียงนิด นางก็น่ามองขึ้นมาไม่น้อย

ใบหน้าของนางยามเฉยเมยมักจะดูดุดันน่าเกรงขามไม่มีความอ่อนหวานอยู่บนใบหน้าแต่อย่างใด แต่เมื่อนางยิ้มกลับมีเสน่ห์ น่าดูน่ามองยิ่งนัก  ในส่วนนี้หลี่ซ่งหมินให้คะแนนนางเต็มสิบส่วนเลยทีเดียว 

ส่วนสตรีอื่นๆเขายอมรับว่าพวกนางนั้นงามจนล่มบ้านล่มเมือง รูปร่างอรชรอ่อนช้อย กิริยานุ่มนวลอ่อนหวานอยู่ไม่น้อย

แต่พวกนางมักจะแต่งองค์ทรงเครื่องชนิดที่เรียกว่าไม่น่าจะเดินได้สบายตัวนัก พวกนางยังคงฝืนสังขาร ฝืนธรรมชาติ จนน่าสงสาร

เวลาผ่านไปครึ่งวันพร้อมทั้งการแข่งขันก็ผ่านไปอย่างราบรื่น

หงเหม่ยหลงยังคงสามารถจัดการกับโจทย์ที่ได้รับเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการเขียนหนังสือ การคัดเลือกใบชา         การชงชา การแต่งกลอน กาพย์  โคลง กวี ทุกอย่างนางได้ข้อมูลมาจากหนังสือให้ห้องของหลี่ซ่งหมิน แต่ที่น่าเป็นห่วงสำหรับนางคือ การร่ายรำ การวาดภาพ และการเล่นดนตรี 

การร่ายรำของสตรีอื่นนั้น นับได้ว่าสวยงาม นุ่มนวล อ่อนช้อย อ่อนหวาน ราวกับว่าแต่ละนางไม่มีกระดูกกระนั้น

ส่วนหงเหม่ยหลงนั้น นางร่ายรำคล้ายกับว่า นางกำลังฝึกเพลงยุทธ รำเพลงกระบี่อยู่ก็ไม่ปาน

นางนึกอับอายตัดพ้ออยู่ในใจ ว่าทำไมนางต้องมาทำอะไรอย่างนี้

นางไม่น่าเลย...

แม้แต่หลี่ซ่งหมินก็ยังมองสีหน้าของนางออก เขาได้แต่นึกสงสารนางขึ้นมาอยู่หลายส่วน