“ไม่เอา...ตาแก่ลามก” แก้วกานดาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เพราะรู้ว่าสามีไม่เคยยอมรับคำว่าแก่ และวิธีพิสูจน์ของเขา มันทำให้เธอต้องหมดแรงทุกทีสิน่า ภาพคนตัวโตเดินตามคนตัวเล็กเป็นที่ชินตาของพนักงานที่นี่เสียแล้ว เพราะคนหวงเมียมักจะโดนเมียเดินหนี แล้วก็ต้องเป็นฝ่ายเดินตามเสมอ
“กี่ทุ่มแล้วนี่แก” พิมพ์รพีพรถามขึ้นหลังจากที่สามสาวเพื่อนรัก นั่งนอนเกลือกกลิ้งคุยกันเป็นเวลานานเท่าก็ไม่รู้ได้
“ตีหนึ่งแล้วแก” น่านน้ำเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา แล้วเงยหน้ายิ้มๆ
“โห...คุยกันจนลืมเวลาเลย...อื้อ...ฉันกลับไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน” ไอรักบิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นยืน เตรียมตัวกลับที่พักของตน
“ออกไปพร้อมกันนะหนูไอ...ป่านนี้พี่เมฆหลับไปแล้วแน่ๆเลย เอ๊ะ! แล้วคุณภูของแกล่ะน้ำ” พิมพ์รพีพรหันหน้าหันหลังเหลียวหาสามีเพื่อน
“คงอยู่แถวนี้แหละแก พวกแกกลับไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปตามหาคุณภูเอง” เพื่อนสาวสองคนออกจากห้องไปแล้ว น่านน้ำได้แต่ยืนคิดว่าสามีไปไหน แล้วเสียงสัญญาณเตือนการเรียกเข้าข้อความก็ดังขึ้น
‘งอนเมีย...หนีออกจากบ้าน’ น่านน้ำขมวดคิ้วมุ่นงุนงงกับข้
“อืม...พิมพ์จ๋า” ปลัดเมฆาผ่อนปรนความเร็ว ขยับตัวขึ้นทาบทับคนตัวเล็ก วางขาเรียวลงให้ราบไปกับที่นอน เขาต้องการรั้งเวลาแห่งความสุขซ่านนี้ไปนานๆ ริมฝีปากหยักประทับจูบบนกลีบปากบาง อ้อยอิ่งละเลียดชิมซอกซอนในโพรงปากนุ่มแสนหวาน สะโพกสอบขับเคลื่อนเนิบช้า ทั้งที่ความกระสันเสียวขมวดเกลียวอยู่ในช่องท้อง อยากจะโจนจ้วงให้สาแก่ใจ แต่ก็ข่มใจไว้เพราะรอคอย อยากให้คนใต้ร่างเรียกร้องอย่างน่ารักเหมือนทุกครั้งพิมพ์รพีพรส่ายร่างบิดเร่า อารมณ์รักที่ถูกฉุดรั้งจนลอยละลิ่วทำให้เธอแอ่นตัวเสยสะโพกรับอย่างเว้าวอน สะโพกสวยส่ายร่อนยกตามความแข็งแกร่งที่ถอดกายหนีห่างช้าๆ“อื๊อ! พี่เมฆแกล้งพิมพ์” เสียงหวานคร่ำครวญเบาหวิว ร่างกายร้อนรุ่ม ความรู้สึกข้างในอึดอัดปวดร้าว จนต้องตัดพ้อคนขี้แกล้ง“อืม...รักพี่ไหม” เสียงทุมอู้อี้แทบอยู่กับอกอวบ“พิมพ์รักพี่เมฆ ช่วยพิมพ์ด้วย พิมพ์...อื๊อ!” ร่างเล็กผวาตามความแข็งแกร่งที่ถอดถอนเกือบสุด ขาเรียวเกี่ยวกระหวัดเอวสอบไว้แน่น วงแขนเล็กโอบรัดร่างใหญ่ราวกับกลัวว่าสามีจะหนีหายไปจากตรงนี้“รักแล้วต้องทำยังไง” ปลัดเมฆาคายเต้าอวบออกจากปาก แล้วเอ่ยถามเสียงก
“กลัวที่ไหน” ภรรยาสาวสบตาท้าทายสามี ปลัดเมฆาหัวเราะในลำคอ อยากท้าทายเขาดีนัก คืนนี้จะไม่ให้นอนเลยคอยดูเถอะริมฝีปากหยักได้รูปฉกชิมจูบซาบซ่านบนกลีบปากบาง คนรอท่าอยู่แล้วตอบโต้ทันควัน เรียวลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดลิ้นสากอย่างไม่ยอมน้อยหน้า ชุดนอนแสนเซ็กซี่ถูกดึงรั้งออกจากร่าง แล้วถูกโยนทิ้งลงที่พื้นอย่างไม่มีใครจะใส่ใจใยดี กางเกงผ้าฝ้ายของปลัดเมฆาถูกภรรยาแสนซนเกี่ยวออกจากสะโพกสอบ แล้วเขาก็สานต่อด้วยการสะบัดมันทิ้งอย่างรวดเร็ว ตามลงไปกองอยู่ที่พื้นห้องรวมกับชุดนอนของภรรยามือใหญ่ลูบไล้สำรวจผิวเนื้อละเอียดเนียนนุ่มทั่วร่าง ก่อนจะเลื่อนมากอบกุมทรวงอกอวบ นิ้วใหญ่บีบบี้ยอดอกสีสวยอยู่ซ้ำๆจนร่างเล็กแอ่นสะท้าน“อื้อ! พี่เมฆ” เสียงหวานครางเบาหวิว เมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ปากร้อนชื้นตามติดมือใหญ่ของตน เข้าครอบครองอกอวบเด้งหยุ่น ดูดดึงซุกไซ้ราวกับอดอยากมานาน“หอมหวานที่สุดพิมพ์ของพี่” เสียงทุ้มพร่าพึมพำอยู่กับอกอวบ สองมือใหญ่บีบฐานอกสองเต้าเพื่อให้ฉกชิมได้ถนัดถนี่ ลิ้นสากรัวเร็วป่ายปัดสลับดูดดึงขบเม้ม จนเจ้าของบิดเร่า มือบางขยุ้มศีรษะสามี บางครั้งดึงรั้ง
“อ๊า!...น้ำไม่ว่าคุณภูแล้ว ไหวก็ไหวค่ะ...อ๊ะ!” ภูชิตถอดลำกายออกจากร่างภรรยา ร่างเล็กถูกจับพลิกคว่ำ ใบหน้าหวานแนบไปกับที่นอนนุ่มในท่าคลานเข่า“อา...เนื้อนุ่มรัดแน่นดีจังเลย” ภูชิตส่งลำนิ้วเรียวใหญ่ค่อยๆเคลื่อนเข้าสู่ร่องความอุ่นลื่น ร่างใหญ่ใช้มือวางบนที่นอนยันร่างรับน้ำหนักของตนไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะทาบทับคร่อมบนแผ่นหลังเนียน พรมจูบซุกไซ้เรื่อยไปตามซอกคอหอมกรุ่น ขณะที่ขยับนิ้วเข้าออกในร่างภรรยาช้าๆ บางจังหวะเขาจงใจหมุนวนเน้นหนัก จนคนถูกโจมตีเสียวสะท้านร่างกายสั่นไหว“อ๊า! คุณภูอย่าแกล้งน้ำแบบนี้” สะโพกสวยแอ่นหยัดรับการจู่โจมจากนิ้วเรียวใหญ่“มีความสุขไหมครับ น้ำที่รัก อา...เสียงน้ำเพราะจัง” ภูชิตกระซิบเสียงพร่าที่ใบหูเล็ก ลำรักกลางกายแข็งขึงจนปวดหนึบ แต่ยังอยากชะลอเวลาให้ช่วงเวลาแห่งความสุขเนิ่นนานออกไป เจ้าของนิ้วร้ายซึมซับทุกการตอดรัดของร่องรักนุ่มลื่น เขาถอดถอนนิ้วออกมาช้าๆจนเกือบสุดทาง แล้วค่อยๆแทรกเข้าไปใหม่ลึกล้ำ ก่อเกิดความเสียวกระสันจนคนรับแทบขาดใจมือเล็กจิกที่นอนนุ่มจนยับยู่ยี่ เสียงหวานครวญครางครั้งแล้วครั้งเล่า ยังดีที่บริเวณบ้านพักวีไอพีอยู่ห่าง
“ไม่เอา...ตาแก่ลามก” แก้วกานดาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เพราะรู้ว่าสามีไม่เคยยอมรับคำว่าแก่ และวิธีพิสูจน์ของเขา มันทำให้เธอต้องหมดแรงทุกทีสิน่า ภาพคนตัวโตเดินตามคนตัวเล็กเป็นที่ชินตาของพนักงานที่นี่เสียแล้ว เพราะคนหวงเมียมักจะโดนเมียเดินหนี แล้วก็ต้องเป็นฝ่ายเดินตามเสมอ“กี่ทุ่มแล้วนี่แก” พิมพ์รพีพรถามขึ้นหลังจากที่สามสาวเพื่อนรัก นั่งนอนเกลือกกลิ้งคุยกันเป็นเวลานานเท่าก็ไม่รู้ได้“ตีหนึ่งแล้วแก” น่านน้ำเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา แล้วเงยหน้ายิ้มๆ“โห...คุยกันจนลืมเวลาเลย...อื้อ...ฉันกลับไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน” ไอรักบิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นยืน เตรียมตัวกลับที่พักของตน“ออกไปพร้อมกันนะหนูไอ...ป่านนี้พี่เมฆหลับไปแล้วแน่ๆเลย เอ๊ะ! แล้วคุณภูของแกล่ะน้ำ” พิมพ์รพีพรหันหน้าหันหลังเหลียวหาสามีเพื่อน“คงอยู่แถวนี้แหละแก พวกแกกลับไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปตามหาคุณภูเอง” เพื่อนสาวสองคนออกจากห้องไปแล้ว น่านน้ำได้แต่ยืนคิดว่าสามีไปไหน แล้วเสียงสัญญาณเตือนการเรียกเข้าข้อความก็ดังขึ้น‘งอนเมีย...หนีออกจากบ้าน’ น่านน้ำขมวดคิ้วมุ่นงุนงงกับข้
“เข้าไปในร้านกันเถอะครับ” ธีร์ภาณุเอ่ยชวนคู่เพื่อนเขยทั้งสอง ต่างมองหน้ากันยิ้มๆแล้วส่ายศีรษะ“ทางนี้ค่ะพี่ธีร์ พี่เมฆ คุณภู” ไอรักและสองสาวนั่งอยู่ที่โซนระเบียงนอกร้าน โบกไม้โบกมือส่งสัญญาณให้สามหนุ่ม ที่พอเดินเข้าร้านมาก็เรียกความสนใจจากบรรดาสาวๆที่นั่งอยู่ก่อนแล้วให้มองจนเหลียวหลังได้ทุกโต๊ะ“พวกเราสั่งเครื่องดื่มให้แล้วนะคะ” พิมพ์รพีพรพูดจบก็หันกลับไปคุยกับเพื่อนๆต่อ เพราะอีกสองสาวไม่ได้สนใจที่จะเหลียวกลับมามองหนุ่มๆด้วยซ้ำ สามหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับสาวๆ“ทำตัวติดกันราวกับปาท่องโก๋อย่างนี้ จะให้เรามาด้วยทำไมฮึ” ปลัดเมฆาพูดเบาๆกับธีร์ภาณุ“เอาน่าปลัดเมฆ นานๆทีเพื่อนๆเขาจะได้เจอกัน” ภูชิตพูดปลอบใจคนที่ตกอยู่ในสถานะเดียวกัน“คุณภูครับ ขนาดผมกับไอ้ธีร์นานๆเจอกัน ผมยังไม่เห็นอยากจะคุยกับมันเลย”“อ้าว...ไอ้ปลัด ยังกะฉันอยากคุยกับแกนักนี่”“อ้าว...ไอ้ธีร์ พูดงี้มีต่อย” ปลัดเมฆากับธีร์ภาณุร่ำๆจะวางมวยกัน เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ภูชิตจึงสะกิดทั้งสองเบี่ยงเบนประเด็น“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเจ้าของรีสอร์ตนี้ น่าชื่นชมนะครับตัวเล็กน
“ลุกไปอาบน้ำเลยค่ะ”“อืม...อาบให้หน่อยสิ” วงแขนแกร่งกอดรัดแน่นขึ้น จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามลำคอระหงหอมกรุ่น มือใหญ่ก็เริ่มคลึงเคล้นเป็นจังหวะอย่างต้องการปลุกเร้า น่านน้ำจับมือของสามีทั้งสองข้างไว้แน่น แล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ภูชิตค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นนั่งตาม สายตาละห้อยมองภรรยาอย่างน่าสงสาร“อย่าขี้โกงค่ะ เมื่อคืนน้ำก็ตามใจคุณภูไปตั้งเยอะแล้วนะคะ เช้านี้ยังมาเอาเปรียบกันอีก เดี๋ยวจะให้พักคนละห้องเลยดีไหมคะ”“ไม่เอาๆ...ไม่ได้กอดน้ำนอน ต้องนอนไม่หลับแน่ๆ” ร่างใหญ่ขยับเข้าใกล้ภรรยาสาว ซุกใบหน้าลงที่อกอวบหยุ่นออดอ้อน มือเล็กพยายามดันบ่าสามีออก“อื้อ...พอแล้วค่ะ น้ำอาบน้ำให้ก็ได้” ภูชิตผงกศีรษะขึ้นทันที ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างยินดี“ว้าย!” สามีแสนดีรีบขยับตัวลงจากเตียง คว้าร่างภรรยาอุ้มขึ้นแนบอกทันที ลำแขนเรียวยกขึ้นคล้องคอทันทีเพราะกลัวตก“อาบน้ำอย่างเดียวนะคะ” เสียงหวานต่อรองอย่างไม่ค่อยแน่ใจ คนอุ้มไม่ตอบเพียงแต่หัวเราะเบาในลำคอ แล้วพาร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที น่านน้ำได้แต่ทอดถอนใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะห้ามปรามสามีในเรื่องนี้ได้