ความสุขนั้นช่างแปลกประหลาด

แม่ทัพวิศรุฒยังมองท่อนเอ็นของตัวเอง กำลังเลื่อนเข้าไปในร่องนั้นอย่างต่อเนื่องช้าๆ และสุดท้ายเข้าไปมิดด้ามสุดโคน

“เอ็งไม่เจ็บเหรอ”

“เจ็บสิ แต่เดียวก็หาย หรือว่าเอ็งอยากลองบ้าง”

“ไม่” แม่ทัพวิศรุฒพูดเสียงห้วนอย่างดัง

“ถ้างั้นก็ดีแล้ว เอ็งอยู่เฉยๆ เดี๋ยวข้าจะมอบความสุขนี้ให้เอ็ง รับรองจะจำข้าไปจนวันตายอย่างแน่นอน”

สายตาของแม่ทัพวิศรุฒมองสะโพกอันกลมตึงอวบอิ่ม กำลังโยกขึ้นลงอย่างช้าๆ จึงเห็นท่อนเอ็นผลุบๆ โผล่ๆ ทีแรกเขายังรู้สึกเฉยๆ พอนานๆ เข้ารู้สึกอุ่นๆ ยิ่งร่องนั้นคับแคบเล็กจึงทำให้เสียดสีกับรอยหยัก ยิ่งนานเข้าแม่ทัพวิศรุฒลืมความไม่เหมาะไปในทันที เพราะเสียวปานจะกลืนกิน ยิ่งยิวโยกขึ้นลงเร็วจนเสียงดัง

“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ”

“ท่านแม่ทัพเป็นอะไรหรือเปล่า ให้ข้าเข้าไปหาไหม” ทหารยามส่งเสียงออกมา

“อ่า อือ ไม่ต้อง” แม่ทัพวิศรุฒตะโกนออกไป

“เอ็งเบาๆ หน่อยเสียงดังเกินไป และอีกอย่างข้ากลัวหัก”

“ถ้าเอ็งกลัวหักก็ทำเองสิ เสยขึ้นมาเลยข้าจะอยู่เฉยๆ”

เพียงยิวหยุดนิ่งแม่ทัพวิศรุฒกระดกก้นขึ้นอย่างช้าๆ และด้วยความเสียว จึงทำเร็วขึ้นเสียงดังไม่แพ้กัน

“เอ็งก็ทำแรงเสียงดังเหมือนกันนั่นแหละ” ยิวเอ่ยขึ้นมาทันที

แม่ทัพวิศรุฒกำลังสนุกรสชาติแห่งรักรูปแบบใหม่ เขาจึงไม่ใคร่สนใจเสียงจะดังหรือไม่ดังอีกต่อไป มีเพียงแต่ความใคร่กระหายในรสสวาท จึงกระดกก้นไม่หยุดไม่หย่อนซอยขึ้นบนเรื่อยๆ ด้วยความมันส์และเสียวส่วนปลายท่อนเอ็น

“พอก่อน”

“ฮึ” แม่ทัพวิศรุฒหยุดกระดกกันทันที

ยิวถอนร่างออกแล้วนอนลงข้างๆ พร้อมยกขาทั้งสองข้างขึ้น แล้วหันหน้ามามองแม่ทัพวิศรุฒอย่างขอร้อง

“หมายความว่าอย่างไร”

“ต้องให้บอกอีกเหรอท่านแม่ทัพ”

แม่ทัพวิศรุฒก็พอรู้บ้างว่าต้องทำท่าไหน เขาจึงลุกขึ้นขยับร่างเข้าไปหว่างขาของยิว และจับสองขาของยิวโน้มต่ำลง ส่วนเขานั่งคุกเข่าจับท่อนเอ็นจ่อช่องทางรัก แล้วดันเข้าไปจนสุดพร้อมกระแทกสุดแรง จนยิวสะดุ้งเพียงครั้งเดียวแต่แม่ทัพวิศรุฒไม่ได้สนใจ ในช่วงเวลานี้มีแต่เพียงความใคร่กระหายอยากทำให้จบสิ้น

“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ” แม่ทัพวิศรุฒยังกระแทกท่อนเอ็นเข้าช่องทางรักอย่างต่อเนื่องและยาวนาน อย่างไม่ย่อท้อด้วยมีพละกำลังเหลือเฟือ จึงโหมกระแทกกระทั้งอย่างไม่ปราณี มีแรงเท่าไรใส่ไปจนหมด

“อ่า อ่า อ่า อูว์” ยิวพยายามกลั้นอารมณ์ความเสียวไว้ แต่ไม่สามารถทำได้เพราะท่อนเอ็นของแม่ทัพวิศรุฒนั้นใหญ่ยาวกระแทกแทงถึงต่อมสวาท ทุกครั้งเมื่อมีการโยกสะโพกกระแทกแทงท่อนเอ็นเข้าไปในช่องทางรัก

แม่ทัพวิศรุฒหยุดกระแทกท่อนเอ็น แล้วจับขาทั้งสองข้างโน้มต่ำ และใช้มือคู่เดิมยันพื้นไว้ข้างลำตัวของคู่นอนอย่างยิว ส่วนบั้นท้ายยังไม่ยอมหยุดทำงานกระดกขึ้นลงอย่างรัวๆ ซอยยิกๆ ไม่ยั้งใส่สุดๆ ลึกอย่างเต็มกำลัง

สีหน้าของแม่ทัพวิศรุฒบ่งบอกว่าเสียวสุดยอด ปากเผยอเล็กน้อยตาหรี่ลงมีเสียงซี๊ดปนหายใจเป็นระยๆ แต่บั้นท้ายยังสุดยอดเหมือนเดิมกระดกติดๆ รัวๆ จนเสียงดังสนั่นเพราะเนื้อกระทบเนื้อโดนกันถี่เกิน

“เป็นอะไรเหรือเปล่าท่านแม่ทัพ” ทหารคนเดินถามไถ่

“เอ๊ะ บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วนะ”

แม่ทัพวิศรุฒตะโกนออกไปด้วยความโมโห แต่ท่อนเอ็นไม่ได้โมโหตามเลยไม่อ่อนตัวลง ยังแข็งแกร่งดุจเหล็กพร้อมกับกระแทกท่อนเอ็นอย่างไม่ยั้งอยู่แหมือนเดิม

ความเสียวซ่านท่อนเอ็นนั้นเริ่มคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ จนแม่ทัพวิศรุฒใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง เขาจึงโยกบั้นท้ายซอยถี่ๆ กระดกก้นอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว จนเกือบน้ำในกายจะพุ่งกระฉูดออกมา

“อ่า อ่า อ่า ซี๊ด” ยิวเสียวซ่านสุดหัวใจจนท่อนเอ็นเกิดความแข็งขึ้นมา

“ท่านแม่ทัพทำอะไรเสียงดังไปหมดแล้ว อย่าทำร้ายองค์ชายเมธีนะ ดูเสียงร้องโหยหวนทรมานอย่างนั้น ท่านแม่ทัพ สงสารองค์ชายด้วยอย่างไงก็เคยรู้จักกันมาก่อน” จอมซึ่งกำลังจะมาหาแม่ทัพวิศรุฒตะโกนขึ้น เมื่อได้ยินเสียงของยิวนั้นครางด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย ให้พวกนี้ขัดจังหวะจริงๆ เลย อ่า อืม โอ๊ย” แม่ทัพวิศรุฒพยายามครางเบาๆ เพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

“เอ็งหุบปากด้วยอย่างครางออกมา” แม่ทัพวิศรุฒพูดขึ้น

“อืม” ยิวพยักหน้า

“ไม่เป็นอะไรหออก องค์ชายเจ็บบ้องหูอยู่ เอ็งกลับไปได้แล้วข้าจะนอน”

“ยังไม่กลับข้ากลัวท่านแม่ทัพทำร้ายองค์ชายเมธี หรือพี่โสภณเขาดีกับข้ามาก ข้าไม่อยากให้ท่านแม่ทัพทำร้ายองค์ชายเมธี” จอมยังไม่หยุดเพราะเขาไม่รู้ว่าเสียงที่ดังขึ้นนั้นเป็นเสียงแห่งความสุขสุดยอด

“เอ่อ ข้าไม่ทำอะไรมันหรอก” แม่ทัพวิศรุฒตะโกนออกไป

แม่ทัพวิศรุฒคิดในใจว่าขืนชักช้ากว่านี้จอมคงพังประตูเข้ามาแน่ เพราะเขารู้ดีว่าเด็กคนนี้รักโสภณหรือองค์ชายเมธีตัวปลอมมาก

“เอ็งก็ทำเร็วๆ สิ” ยิวพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา

“อืม”

เมื่อเจอคำพูดของยิวที่เร่ง แม่ทัพวิศรุฒจึงไม่รอช้า โหมกระหน่ำกระแทกท่อนเอ็นแทงช่องทางรักอย่างต่อเนื่อง กระดกบั้นท้ายรัวๆ ซอยยิกๆ และทำอย่างรวดเร็วไม่หยุดไม่ยั้งจนเหงื่อไหลท่วมตัวหยดลงโดนเรือนร่างของยิวเป็นระยะ

เสียงแรกกระแทกยังดังต่อเนื่อง ความเสียวซ่านของของแม่ทัพวิศรุฒใกล้เข้ามาในอีกไม่ช้า เขาจึงรวบรวมกำลังกระแทกท่อนเอ็นแทงช่องทางรักรัวๆ จนกระทั่งน้ำในกายพุ่งกระฉูดใส่เข้าไปในช่องทางรัก กว่าจะหมดน้ำในท่อนเอ็นบั้นท้ายอันแข็งแน่น ก็ยังโยกไม่มีท่าทีจะหยุดในเวลานี้

“โอ๊ย ซี๊ด อ่า” แม่ทัพวิศรุฒส่งเสียงครางออกมาอย่างดังและยาวนาน ด้วยความเสียวสุดๆ จนเกินห้ามได้

“ท่านแม่ทัพเป็นอะไรอีก”

“ไม่เป็นไร ขืนพูดมากจะสั่งตัดหัวให้ขาดเลย”

“ขอรับไม่พูดแล้ว”

เมื่อทุกอย่างเงียบสงบ แม่ทัพวิศรุฒจึงถอนท่อนเอ็นออกจากช่องทางรัก แล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ ยิวที่นอนนิ่งและท่อนเอ็นของเขาก็ได้อ่อนตัวลง

“เป็นไงบ้างดีไหม” ยิวหันมาถามและมองใบหน้าของแม่ทัพวิศรุฒที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

“ก็ดี แต่ที่บ้านเมืองเอ็งเขาช่างหาเรื่องทำกันไปได้ แต่ข้าก็ว่าใช้ได้ดีทีเดียวไอ้ตรงนั้นของเอ็ง ข้าไม่นึกไม่ฝันว่าจะทำแบบนี้ได้ รู้แบบนี้ข้าไม่ปล่อยให้ตัวเองอดอยากปากแห้งอย่างนี้หรอก” แม่ทัพวิศรุฒใช้มือปาดเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

“แล้วไม่คิดจะแต่งงานเหรอ เห็นอยากเมียใจจะขาดนิ”

“มีแล้วเมียก็นอนอยู่ตรงนี้ไง ส่วนเมียผู้หญิงข้าก็ต้องมีอีกด้วยสินะ แต่ตอนนี้ข้าไม่อยากมีแล้ว กลับไปข้าจะทำอย่างไงดี” แม่ทัพวิศรุฒรู้สีกสับสนกับตัวเอง เพราะตอนนี้ถึงจะรู้ว่ารัก แต่ก็เป็นรักที่คนอื่นไม่อาจยอมรับได้

“อืม ข้าจะรอดู” ยิวยิ้มนิดๆ และนิ่งคิดบางเรื่องอีกครั้ง

“เอ็งคิดอะไร” แม่ทัพวิศรุฒสังเกตเห็นสีหน้าของยิวที่เปลื่ยนไป

“คิดว่า ถ้ากลับไปยังเมืองศิลา ข้ากับเอ็งคงไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกัน”

“มีสิ ข้าเป็นใคร ขืนไม่ให้ข้าเจอเอ็ง ข้าจะยกทัพก่อกบฏให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”

“เฮ้ย” ยิวพูดออกมา

“ทำไมแปลกใจอะไร ก็ดันมาขัดขวางเรื่องความรักของข้า” แม่ทัพวิศรุฒเผลอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะพูดออกมาจากความรู้สึกข้างใน ที่มีมานานแต่ยังไม่เคยได้เปล่งวาจาออกมาให้ยิวได้ยิน

“เอ็งรักข้าเหรอ” ยิวอ้าปากค้างด้วยความสับสนมึนงงในสิ่งที่เกิดขึ้นและได้ยินเมื่อครู่

“เอ่อ คงงั้นมั้ง ถ้าไม่รักเองข้าจะให้อภัยเอ็งทำไม สิ่งที่เอ็งทำกับข้าไม่น่าให้อภัยเลยนะ แล้วเอ็งรักข้าด้วยไหม ข้าอยากได้ยินคำตอบจากปากเอ็งเดี๋ยวนี้”

“อืม ก็รักสิ ถ้าไม่รักจะยอมเหรอ ไอ้นั่นของนายอย่างใหญ่ ส่วนตรงนั้นของข้าหรือของใครๆ ไม่ได้หลวมซะหน่อย ถ้าไม่รักไม่ยอมหรอกนะ”

ยิวไม่รู้เหมือนกันว่าได้เผลอใจไปรักแม่ทัพวิศรุฒไปตั้งแต่เมื่อไร เหตุการ์เมื่อครู่เขาแค่อยากสนุกแต่เมื่อได้ทำจริงๆ จึงได้รู้ใจตัวเองอย่างกะทันหันไม่ได้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว

กัสนั่งอ่านนิยายของเขาที่เดินเรื่องด้วยตัวมันเอง เขาพยายามจะลบทิ้งแต่ไม่สามารถทำได้ แค่นั้นยังไม่พอโพสต์ลงเองอีกต่างหาก กัสจึงพยายามหาทางแก้ไขและจะเปลื่ยนเนื้อเรื่องไปตามทางที่วางไว้ เพราะตอนนี้เขารู้สึกนิยายเรื่องนี้ออกทะเลไปไกลมาก

แต่ก็มีสิ่งที่แปลกดันมีคนมาอ่านกันเยอะถล่มทลาย นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้กัสลังเลจนไม่กล้าจะแตะนิยายเรื่องนี้