LOGIN
คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อาจมีภาพและเนื้อหารุนแรง การใช้ถ้อยคำหยาบคายเกินไปซึ่งไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านเท่านั้น ตัวละคร สถานที่ ล้วนไม่มีอยู่จริง โปรดอ่านด้วยความบันเทิง หากมีขาดตกบกพร่องประการใด ต้องกราบขออภัยด้วยค่ะ นิยายเรื่องนี้ใช้ภาษาวิบัติเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน สถานที่และเนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นค่ะ เนื้อหาเพื่ออรรถรสไม่ได้มีเจตนาจะลบหลู่ หรือดูหมิ่นให้เสื่อมเสียใดๆ ทั้งสิ้น เหมาะสำหรับผู้หื่นที่มีอายุ18ปีขึ้นไป ผู้ที่อายุต่ำกว่า18ปีควรได้รับคำแนะนำ NC เรื่องนี้มีเสียงเอฟเฟค Chapter 0 : เมา(มันส์)NC+ คลับxxx ภายในคลับแห่งหนึ่งย่านตัวเมือง มีเสียงเพลงบรรเลงดังกระหึ่มกึกก้องอยู่ภายใน หนุ่มสาวมากหน้าหลายตาต่างพากันดื่มด่ำกับรสสุราและเต้นกันอย่างสนุกสนาน ตัดมาที่หญิงสาวคนหนึ่งเธอเมาจนไม่ได้สติและกำลังเต้นอย่างเมามันโดยมีชายหนุ่มหน้าตาดีคอยนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง “วู้ วู้ ซาหนุกจัง” มือข้างหนึ่งชูขึ้นแล้วโบกไปมา อีกมือก็ถือแก้วเหล้าแล้วกระดกเข้าปากเป็นระยะ “เฮ้อ...” ชายหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาแล้วจ้องมองน้องสาวของตนเองอย่างเอือมๆ “เมาหนักแล้ว พี่ว่าเรากลับกันเถอะนะมะลิ” เขาบอกพลางหยิบแก้วเหล้าออกจากมือเล็ก “ม่ายอาว ลิยังไม่กลับ ลิยังซาหนุกอยู่ เอิ้ก...” หญิงสาวพูดออกมาในสภาพที่เมาแอ๋แล้วยืนเซไปเซมาทำท่าเหมือนจะล้ม น่าจะปล่อยให้ล้มจริงๆ เลยมะลิเอ๊ย! “ยืนยังเซขนาดนี้ ถ้าเดินนี่ไม่กลิ้งเลยเหรอฮะมะลิ” ชายหนุ่มพูดพลางโอบเอวคอดให้เข้ามาแนบชิดแล้วประคองไว้ไม่ให้ล้มลงไปที่พื้น “ฉันละเบื่อการเลี้ยงเด็กผู้หญิงจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าแม่ฝากดูคงจะปล่อยให้นอนกลิ้งอยู่ที่นี่ไปแล้ว” ว่าจบก็อุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพาเดินออกมาจากคลับ “พี่เมฆ...ลิยางม่ายอยากกลับอ่า” “ต้องกลับแล้ว มันดึกมากแล้วด้วย” เมื่อเดินมาถึงรถเขาก็ปล่อยตัวเธอลงแล้วเปิดประตูรถ ออกก่อนจะจับคนตัวเล็กเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ คาดเบลท์ให้เสร็จสรรพ ตนเองก็ขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับแล้วบึ่งรถกลับบ้านในทันที แต่ในระหว่างทางนั้นก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น เมื่อหญิงสาวปลดสายเบลท์ออกแล้วเอาหน้าล้มฟุบลงที่เป้ากางเกงของชายหนุ่ม เขานั่งตัวเกร็งแล้วตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางทันที “เฮ้ยมะลิ! เอาหน้าออกไป” เขาบอกกับน้องสาวตัวเองพลางดึงตัวเธอขึ้นมานั่งพิงเบาะตามเดิม “ยัยเด็กบ้าเอ้ย!” “นี่พี่! พี่เป็นใครกันมาว่าหนูบ้าอะ” หญิงสาวพูดขึ้นแล้วจ้องมองหน้าพี่ชายอย่างเอาเรื่อง “ว่าแต่หล่อจังเลย หุ หุ” เธอเปลี่ยนเป็นชมเขาขึ้นมาแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นั่งตัวบิดเป็นเกลียว “เมาจนจำพี่ชายตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ” “หนูม่ายมีพี่ชาย หนูเป็นลูกคนเดียว เอิ้ก...” พูดออกมาพลางสะอึกไปด้วย “เอ้อ...พี่สุดหล่อหำใหญ่ไหมค้า ฮ่า ฮ่า” เธอถามเขาพลางหัวเราะร่า “มะลิ!!” เมฆเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงดุดัน “เมาแล้วพูดบ้าๆ นะเราอะ สาบานเลยว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ดื่มเหล้าและก็จะเป็นครั้งสุดท้ายด้วย ต่อไปนี้พี่ห้ามมะลิมั่วสุมกับของมึนเมาอีกเด็ดขาดเข้าใจไหม” “ลิม่ายเข้าจายค่า” มะลิพูดต่อต้านออกมาด้วยอาการมึนเมา เธอโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ เมฆ แล้วจ้องมองดูแบบไม่ละสายตา “พี่ชายหล่อเหมือนพี่เมฆเลยอ่า” นิ้วเรียวลากไล้ไปมาบนใบหน้าหล่อเหลา “หนูไม่อยากจะบอก...ว่าหนูแอบชอบพี่ชาย” เมฆจ้องมองหน้ามะลิกลับ แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมๆ นี่ เป็นครั้งแรกที่มะลิได้ดื่มเหล้าและเมาก็จริง แต่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอบอกว่าชอบพี่ชายตัวเอง เพราะเขามักจะได้ยินคำว่าชอบออกมาจากปากน้องสาวตนเองแทบจะทุกวัน ก็ไม่รู้ว่ายัยเด็กนี่บ้าหรืออะไร รู้ทั้งรู้ว่าเป็นพี่น้องกันมันไม่สามารถมาชอบพอกันได้อยู่แล้ว มันผิดผีปะ... “เลิกพูดเพ้อเจ้อได้แล้วน่ามะลิ” อยู่ๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มก็โน้มลงมาที่เป้ากางเกงของเมฆอีกครั้ง ก่อนจะใช้ฝ่ามือเล็กลูบไล้ถูไถท่อนเนื้อผ่านเนื้อผ้า “ลิอยากกินไอ้นี่” ไม่พูดเปล่ามือปลดกระดุมเม็ดบนกางเกงของเขาออก เธอใช้ฟันขบกัดซิปแล้วค่อยๆ รูดลงมาทีละนิด “เฮ้ยๆ ไม่ได้นะมะลิ ทำแบบนี้ไม่ได้!” เมฆพยายามดันหัวเธอออกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอควักเอาแก่นกายขนาดเกือบหกสิบของเขาออกมาเสียแล้ว “ใหญ่มากเลยพี่ชาย ลิเคยดูหนังโป๊มา ลิเห็นพวกผู้หญิงเค้าชอบอมไอ้นี่ของผู้ชายอะ ลิไม่เคยทำเลยแต่อยากลองจัง” มือเล็กพยายามกำท่อนให้รอบแต่ก็ดูเหมือนมือเธอจะกำได้ไม่มิดด้วยขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานไป “แต่มันใหญ่ไป” เธอมองหน้าเมฆแล้วทำตาแป๋วๆ ใส่ “ถ้าหนูทำให้ พี่อย่าไปฟ้องพี่ชายหนูนะ” “มะลิ นี่พี่เมฆพี่ชายของมะลิไง เพราะฉะนั้นเลิกทำแบบนี้เถอะ เดี๋ยวมันจะมองหน้ากันไม่ติดเอานะ” เมฆพยายามพูดเตือนสติน้องสาวของตนแล้วจับมือเธอที่กำแก่นกายออก มะลิจ้องมองหน้าเมฆอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น “ไม่ใช่พี่เมฆหรอกน่า พี่เมฆเค้าไม่ว่างหรอกค่า เค้าไปอยู่กับแฟนเค้าแล้ว” พูดพลางทำหน้าบูดบึ้ง แอบชอบพี่ชายตัวเองมันผิดเธอรู้ดี แต่เคยหักห้ามใจให้หยุดรักแล้วมันก็ทำไม่ได้ เพราะฉะนั้นเธอก็ยังคงยืนกรานที่จะชอบพี่ชายตัวเองเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าเราจะเป็นพี่น้องกัน (แท้หรือไม่แท้ก็ยังไม่รู้ รู้แค่ว่าโตมาโดยที่เรามีแม่คนเดียวกันมาตลอด เพราะถามแม่ทีไรก็ไม่เคยจะได้คำตอบ) และถึงแม้เขาจะกำลังคบหาดูใจกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ก็เถอะ “ดูดีๆ สิ นี่พี่เมฆเองนะมะลิ” “ถ้ายืนยันว่าเป็นพี่เมฆจริงๆ ลิก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ” มือเล็กกำท่อนเนื้อใหญ่ไว้เต็มไม้เต็มมือ “ลิรักพี่เมฆ” พูดจบเธอก็ทาบทับจูบลงบนริมฝีปากหนาโดยที่เขาไม่ทันจะได้ตั้งตัว เมฆเองที่ตอนแรกดูเหมือนจะผลักไส แต่อยู่ๆ เขากลับตอบรับจูบของมะลิอย่างว่าง่ายเสียอย่างนั้น อื้อ... เสียงครางอู้อี้ภายในลำคอเล็ดลอดออกมา ลิ้นแลกลิ้นสอดแทรกประสานแล้วผลัดกันเลียลิ้มรสความหวานภายในอุ้งปากอย่างดูดดื่มจนมะลิพอใจแล้วเธอจึงยอมถอนริมฝีปากออก แฮ่ก แฮ่ก เสียงหอบหายใจถี่ๆ มะลิรีบสูดลมหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็วเพราะจูบเมื่อกี้เธอรีบร้อนไปหน่อยทำให้หายใจแทบไม่ทัน มือเล็กรูดท่อนขึ้นลงอย่างช้าๆ ทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าถึงกับหน้าเสียแล้วเอ่ยปรามขึ้นอีกครั้ง “ยะ...หยุดทำแบบนี้นะมะลิ” เมฆพูดเสียงสั่นๆ “ลิอยากจะลองดูสักครั้ง ขอลิลองกับพี่นะ”Chapter 06 : ห้ามมีใคร เวลา 15 : 00 น. ณ ตอนนี้ก็ยังวนเวียนกันอยู่ภายในสวนสนุก เพราะมะลิเด็กจอมดื้อยังไม่อยากจะกลับบ้านน่ะสิ บอกว่านานๆ ทีจะได้ออกมาเที่ยวเลยอยากจะขออยู่ให้คุ้มเสียก่อน ผมก็ไม่สามารถที่จะขัดใจเธอได้ ก็ต้องยอมแต่โดยดี “มะลิเดินระวังๆ หน่อย เดินให้มันดีๆ ไม่ได้หรือไงฮะ” ผมร้องบอกเสียงดุกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้เดินเล่นซอกแซกไปมาแบบพาดโผนอยู่ภายในบ้านจำลองของยักษ์ “เอาน่าไอ้เมฆ มึงปล่อยๆ น้องมันบ้างเถอะ มะลิโตเป็นสาวพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วนะเว้ย มึงนี่ก็ตามบ่นเหมือนน้องมันยังสิบขวบไปได้” ไอ้คิมพูดพลางตบบ่าผมเบาๆ “มึงไม่มาเป็นกูไม่รู้หรอกไอ้คิม อีกอย่างแม่ก็ไหว้วานกูไว้ด้วย กูก็ต้องทำตามที่แม่สั่งไว้” “แพรเห็นด้วยกับพี่คิมนะคะ มะลิแกโตแล้ว ปล่อยๆ มั่งก็ดีเหมือนกันนะคะ” แพรพูดสบทบขึ้นอีกคน “ตอนนี้ปล่อยไม่ได้จริงๆ ในสายตาพี่และแม่...มะลิยังเหมือนเป็นเด็กอยู่เสมอ เห็นภายนอกแสบๆ ก๋ากั่นแบบนี้ แต่ภายในเธอก็มีจุดที่บอบบางอยู่เช่นกันนะ” พูดจบผมก็เดินเข้าไปหามะลิที่นั่งเล่นห้อยขาอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ของยักษ์ แล้วคอยจับตาดูแบบไม่ห่าง เพราะกลัวว่าน้องมันจะพลาดหล่นลงมาแล
“เอาแบบนี้ใครจะเข้าก็เข้านะ ใครไม่เข้าก็ไม่ต้องเข้าแค่นั้นเอง เดี๋ยวลิขอตัวเข้าไปก่อนแล้วกัน เสียเวลามาก ยังมีเครื่องเล่นอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้เล่นด้วย” พูดจบมะลิก็เดินพรวดพราดเข้าไปในบ้านผีสิงนั่นแบบไม่มีความกลัวเลยสักนิด โดยไอ้คิมวิ่งตามหลังไปแบบติดๆ เด็กคนนี้นี่มันจริงๆ เลย จิ้งจกตัวเล็กๆ ไม่มีอะไรให้กลัวก็กลัวแทบเป็นแทบตาย แต่ไอ้บ้านผีสิงที่น่ากลัวๆ ดันไม่กลัว“พี่เมฆจะเข้าไปไหมคะ?” แพรถามผมอีกครั้ง“อื้ม...เข้าสิ แต่ถ้าแพรกลัวก็รออยู่ข้างนอกก็ได้นะ”“แพรว่าแพรเข้าไปข้างในนั่นกับพี่เมฆจะดีกว่าค่ะ ยืนอยู่ข้างนอกคนเดียวมันดูน่ากลัวกว่าอีกอ่า” แพรยิ้มแห้งๆ ออกมา“ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปกันเถอะ ป่านนี้สองคนนั่นเดินไปถึงส่วนไหนของบ้านผีสิงแล้วก็ไม่รู้”.....เดินเข้ามาในบ้านผีสิงนี่ก็ถึงกับขนลุกซู่เลยครับ อากาศภายในเย็นยะเยือกมาก นี่มันเป็นแบบจำลองหรือของจริงก็แทบจะแยกไม่ออกเพราะจัดฉากและตกแต่งได้เหมือนมากๆ “พะ...แพรขอจับแขนพี่เมฆไว้นะคะ”“อื้ม ได้สิ”เมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ขัดอะไรแพรก็เอามือทั้งสองข้างของเธอมากอบกุมไว้ที่แขนผม ตัวเธอดูสั่นๆ คงจะกลัวสินะ“นี่พี่พาแพรมาทรมาณหรื
Chapter 05 : หักห้ามใจพาร์ทเมฆผมนอนเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนที่นอน พอดีว่าวันนี้เป็นเวรหยุดงดเป็นคุณสารวัตรหนึ่งวัน เอาจริงๆ การที่เป็นตำรวจนี่มันก็ไม่ได้สบายไปเสียทุกคนหรอกนะ ยิ่งตำแหน่งสูงงานยิ่งเยอะขึ้นไปอีก แถมตอนแรกจะไม่ให้มีเวรหยุดกันด้วย ดีที่ผมกับไอ้คิมช่วยกันค้านกับท่านรองผู้กำกับ ท่านเลยอนุญาตให้มีเวรหยุดกันได้อาทิตย์ละหนึ่งวัน แค่เฉพาะผมกับไอ้คิมเท่านั้นนะ และไอ้คิมมันก็ดันมาขอหยุดวันเดียวกันกับผมอีกนะตอนนี้ไม่อยากจะลุกไม่อยากจะก้าวขาออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ เพราะเรื่องเมื่อคืนที่ผมเผลอใจไปเอากับมะลิมามันดันวนเวียนอยู่ในหัวสมองไม่หยุดหย่อน คือ...พยายามหักห้ามใจแล้วนะแต่แม่งก็ไม่เคยจะทำได้ เพราะมะลิน่ะขี้ยั่วเก่งสุดๆ“เฮ้อ จะทำไงต่อไปดีวะไอ้เมฆเอ๊ย” พึมพำกับตัวเองแล้วนอนเอามือข้างหนึ่งขึ้นก่ายหน้าผาก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนจะมีเสียงแหลมๆ ตะโกนเรียกผมอยู่ที่หน้าประตู คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมะลิ“พี่เมฆตื่นรึยัง?”“พี่ตื่นแล้ว”“ถ้าตื่นแล้วก็ลงมาข้างล่างที พอดีพี่คิมมาหาพี่น่ะ”“อื้มๆ เดี๋ยวพี่ลงไป ขอล้างหน้าแป๊บ”“โอเค เดี๋ยวลิจะไปนั่งรอเป็นเพื่อนพี่คิม
อยู่ๆ ใบหน้าก็เลื่อนเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ ปลายลิ้นเรียวอุ่นๆ ตวัดลิ้มรสที่ริมปากหนาของชายหนุ่มก่อนจะดุนดันมันเข้าไปภายในโพรงปากอันหวานหอมของเขา ลิ้นแลกลิ้นตวัดกันพัลวันอยู่ภายใน ปากดูดปากอย่างดูดดื่ม จูบนี้เหมือนจูบที่หื่นกระหายกันมานาน ฝ่ามือใหญ่เริ่มลูบไล้ตั้งแต่แขนเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่เต้าอวบแล้วบีบขยำมันเล่นอย่างเต็มไม้เต็มมือ ปากที่ดูดกันอยู่ก็ต้องปล่อยออกแล้วเผยอร้องครางออกมาอื้อ อ๊าห์ฝ่ามือใหญ่ที่สัมผัสกับเต้าอวบแล้วบีบเคล้นแรงๆ มันทำให้รู้สึกเสียววูบวาบอย่างบอกไม่ถูก จุกสีชมพูก็ตั้งชูชันขึ้นเมื่อปลายนิ้วมาเขี่ยไปมา อารมณ์พลุ่งพล่านมากตอนนี้“พะ...พี่เมฆ ไหนบอกว่าจะไม่เอา”“พี่พยายามห้ามใจตัวเองแล้ว...แต่มันก็ทำไม่ได้สักที” “พี่ก็ไม่ต้องห้ามใจสิ ลิรักพี่เมฆนะ”“สะ...ใส่มันเข้าไปเลยนะ พี่ไม่ไหวแล้ว ปวดท่อนตุบๆ เลยตอนนี้ น้ำอัดแน่นจนแทบจะทะลักออกมา” พี่เมฆควักแก่นกายใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่พร้อมจะสอดใส่ออกมาชักขึ้นลงเบาๆ“จะให้ลิถอดกางเกงออกก่อน หรือว่าจะแหวกเอาดีล่ะ” เอ่ยถามเขาพลางใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อพี่เมฆออกทีละนิดจนหมด เผยให้เห็นแผงหน้า
Chapter 04 : พี่น้องท้องชนกัน(ดังตับ!)NC+19 : 00 น.ตอนนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มเป๊ะๆ พี่เมฆยืนทำอาหารอยู่ภายในห้องครัว ส่วนฉันเองก็ยืนอยู่ห่างๆ อย่างกลัวๆ เพราะกลัวว่าอีพี่เมฆมันจะจับเอาไปขังรวมกับพวกเจ้าจิ้งจกที่น่าขยะแขยงน่ะสิ วันนี้ทำตัวต่อต้านและดื้อใส่เขาไปเยอะเสียด้วยเรา “มะลิ ทำไมต้องยืนห่างพี่ขนาดนั้นฮะ” พี่เมฆพูดพลางใส่เครื่องปรุงรสลงในอาหารแล้วเหลือบสายตามามองฉันแว้บหนึ่ง“ก็ยืนตรงนี้มันดูปลอดภัยนี่นา แม่ไม่อยู่ลิก็ไม่รู้ว่าจะโดนพี่เมฆกลั่นแกล้งอะไรบ้าง” ฉันพูดออกไปตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อม“นี่มะลิเห็นพี่เป็นคนขี้แกล้งขนาดนั้นเลยเหรอ”“ใช่ พี่น่ะตัวพ่อเลยแหละ”“เดี๋ยวก็ไม่ทำให้กินเลยนิ ปล่อยให้อดซะดีม้าง”“ไม่เป็นไร ลิมีพี่คิมอยู่ เดี๋ยวลิโทร.บอกให้พี่คิมมารับไปกินข้าวข้างนอกได้ ไม่ง้อพี่เมฆหรอก ชิชะ!” “อะไรๆ ก็ไอ้คิมเนอะ ทำไมไม่ไปอยู่กับมันเลยอะ” เขาพูดประชดประชันก่อนจะมองมาด้วยสายตาค้อนๆ “ไปอยู่ได้ใช่ปะ ถ้าอย่างนั้นลิขอไปเก็บเสื้อผ้าแป๊บ” ว่าจบก็ทำท่าก็จะวิ่งขึ้นไปบนห้อง แต่อีพี่เมฆดันไวกว่า เขาเดินมาดักหน้าด้วยความเร็วแสงแล้วรั้งข้อมือฉันไว้แน่น แน่นชนิดที่ว่าสะบ
“เรอะ พี่ก็บอกว่าให้รอยังไงเล่า แค่ให้รอพี่ทำงานอะ มันจะตายไหมมะลิ” เขาพูดออกมาอย่างหัวร้อนเอาจริง เรื่องแค่นี้ต้องหัวร้อนด้วยเหรอ มาอารมณ์ไหน?“แล้วนี่มึงจะหัวร้อนเพื่อ? อย่าบอกนะว่าหวงน้องสาวกับกูที่เป็นเพื่อนสนิทมึงเนี่ยนะ” พี่คิมถามแล้วมองหน้าพี่เมฆ“กูไม่ได้หวง แต่ก็ควรจะบอกกันสักนิดดิ กูจะได้ไม่ต้องมาเป็น...” พี่เมฆชะงักไป“เป็นอะไรวะ?”“เป็นอะไรก็เรื่องของกูเหอะ ว่าแต่คุณสารวัตรคิมรีบไปเคลียร์งานที่โต๊ะคุณเถอะครับ ตอนนี้กองเต็มไปหมดแล้ว” พี่เมฆทำท่าผายมือใส่พี่คิม “เชิญครับ”“เออๆ โยนงานยากๆ มาให้กูอีกสิท่า” พูดจบพี่คิมก็เดินไปอย่างไว เหมือนจะลืมว่ามะลิคนนี้ยืนหัวโด่อยู่ข้างๆ“ไง ดื้อนักเหรอเราน่ะ แสดงว่าคงอยากจะถูกจับไปให้อยู่ในห้องที่มีแต่จิ้งจกสินะ” มองมาที่ฉันด้วยแววตาและน้ำเสียงที่ดุร้าย “มานี่ดิมะลิ ให้ไวด้วย”“ไม่! วันนี้ลิจะไม่รักพี่เมฆเพราะพี่ใจร้ายและชอบดุ ลิจะรักพี่คิมหนึ่งวันเพราะพี่คิมใจดีมากๆ” เชิดหน้าแล้วเตรียมจะเดินออกมา แต่ก็ถูกพี่เมฆรั้งแขนไว้เสียก่อน“นี่อย่าดื้อได้ปะ และที่สำคัญมะลิจะไปรักผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายตัวเองเนี่ยนะ”“ทำไมอะ ก็ลิจะรัก







