LOGIN@ บริษัทเตชะวรากูลเอนจิเนียร์ จำกัด
แผนกฝ่ายขาย...
ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างเรียบหรู โต๊ะไม้โอ๊คขัดเงายาวเป็นรูปวงรีตั้งอยู่กลางห้องเข็มนาฬิกาเดินไปอย่างช้า ๆ ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งเรียงรายตามที่นั่งประจําของตัวเอง เพื่อเฝ้ารอท่านประธานใหญ่มาเปิดประชุม
บรรยากาศในห้องประชุมค่อนข้างอึดอัดจนสัมผัสได้เสียงการกดปากกาและกระดาษเสียดสีดังก้องในความเงียบงัน การประชุมที่ไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน ทุกคนทราบเพียงแต่ว่า ท่านประธานมีเรื่องด่วน เรื่องสำคัญที่จะต้องประชุมกับแผนกฝ่ายขายโดยเฉพาะ
เสียงเปิดประตูห้องประชุมดังขึ้นเบา ๆ สมาชิกในห้องทุกคนต่างหันไปมองผู้เข้ามาใหม่ บรรยากาศที่เคยตึงเครียดกลับดูตึงมากยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อผู้บริหารระดับสูงนั้นไม่ได้มาแต่เพียงผู้เดียว แต่หากกลับพาบุคคลนิรนามตามมาด้วย ซึ่งทำให้หลายคนแปลกใจ โดยเฉพาะสองสาวเด็กฝึกงาน ที่ยืนตาโตอ้าปากค้าง เพราะความตกใจกับภาพที่เธอทั้งสองเห็น...
“เชิญทุกคนนั่งลงกันเถอะครับ”
‘กรวิชญ์’ประธานบริษัทเตชะวรากูลเอนจิเนียร์ จำกัด วัย 32 ปี เอ่ยกับทุกคนในที่ประชุม ดูจากสีหน้าของทุกคนแล้ว ดูตื่นตระหนกกับการนัดประชุมด่วนของเขาเป็นอย่างมาก
“ครับ”
‘ภาคิน’หัวหน้าแผนกฝ่ายขายตอบรับเป็นคนแรก วันนี้ มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ทำไม อยู่ดีๆ ท่านประธานถึงต้องเรียกแผนกฝ่ายขายประชุมเป็นการด่วนด้วยนะ
อีกด้านหนึ่งของมุมห้อง...
“ข้าว...”
อลินดาสะกิดเพื่อน เมื่อเห็นท่าทางและอาการตกใจของเพื่อนเธอ จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร อลินดาพึ่งจะพูดกับเพื่อนไปไม่กี่วันนี้เอง ‘ถ้าเธอเจอพี่เขาต่อหน้าล่ะ จะทำยังไง’ตอนนี้ พี่ชินทร์ คนที่อลินดาพูดถึง ก็มาปรากฎต่อหน้าเพื่อนของเธอจริงๆ พี่เขามาทำไมนะ และทำไมจู่ๆถึงโผล่มาที่บริษัทของพี่วินท์ล่ะ
“หืม...”
เกวลินยังอยู่ในอาการตกใจเช่นกัน เธอไม่คิดว่าจะเป็นเขาจริงๆ ในระยะเวลาเกือบสามปีมานี้เธอก็ไม่คิดว่าจะเจอเขาเลย ทำไม? เขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
“เอาล่ะครับ วันนี้ ทุกคนคงจะตกใจ ที่จู่ๆ ผมก็นัดทุกคนประชุมด่วนนะครับ”
“...” ยี่สิบห้าชีวิตในห้องประชุมเงียบกริบ ทุกคนกำลังรอลุ้นคำพูดของท่านประธานใหญ่
“เดี๋ยววันนี้ ผมจะให้ กวินท์ น้องชายของผม ในฐานะรองประธานบริษัท และเป็นผู้รับผิดชอบแผนกฝ่ายขายโดยตรง อธิบายในหัวข้อของการประชุมวันนี้นะครับ”
กรวิชญ์หันไปที่น้องชายของเขา ช่วงแรกของการสอนงาน กรวิชญ์จำเป็นจะต้องเป็นพี่เลี้ยงให้น้องชายด้วยตัวเอง กวินท์พึ่งกลับจากต่างประเทศ ประสบการณ์ทำงานอาจจะยังมีไม่มาก กรวิชญ์สอนอีกสักหน่อย ก็คงจะช่วยแบ่งเบางานเขาได้มากเลยทีเดียว
“สวัสดีครับ ก่อนอื่นก็ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่เรียกประชุมด่วนวันนี้ พอดี ผม ในฐานะผู้ดูแลทีมฝ่ายขาย ก็มีโปรเจกต์ใหม่เข้ามากะทันหันครับ”
“...” ทุกคนยังคงเงียบกริบ
“ข้าว...” อลินดาสะกิดเพื่อนอีกครั้ง
“หืม...”
เกวลินยังคงอยู่ในภาวะตกใจ เธอยังคงนิ่งไม่โต้ตอบอะไร
“เธอว่า มันโป๊ะเช๊ะไปมั้ย ฉันพึ่งจะพูดไปไม่กี่วันเอง และพี่เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ”
“ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย...” เกวลินทำใจดีสู้เสือ
“เธอไม่ตกใจเหรอข้าว ฉันเห็นเธอตะลึงจนตาค้างอยู่นะ”
“อืม...ไว้ค่อยคุยกันหลังเลิกประชุมมั้ยน้ำตาล”
ตอนนี้สมองของเกวลินไม่สามารถรับรู้และประมวลผลอะไรได้แล้วเหงื่อซึมออกมาตามฝ่ามือของเธอเต็มไปหมด เพราะความตื่นเต้น
“อืม...โอเค”
...
“โปรเจกต์นี้ก็คือ การร่วมลงทุนกับบริษัทของคุณเตชินทร์ ซึ่งบริษัทเชาวกรกุลนี้ เป็นบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ทางบริษัทของคุณเตชินทร์ สนใจเครื่องจักรอุตสาหกรรมของบริษัทเรา และโปรเจกต์ของคุณเตชินทร์ก็คือ การเปิดสาขาที่เวียดนามครับทางบริษัทก็เลยอยากได้เครื่องจักรของเราครับ”
“อ่อ...ครับ...” ทุกคนโล่งใจไปตามๆ กัน
“ที่นี้ ทางผมก็เลยจะต้องแบ่งทีมการทำงานครับ ใครสนใจที่จะรับโปรเจกต์นี้ไปบ้างครับ เท่าที่ผมทราบ ทางคุณภาคินแบ่งแผนกฝ่ายขายเป็น ทีมA-C ใช่มั้ยครับ”
“ครับ...ตอนนี้ ทีมที่พร้อมที่สุดในตอนนี้ ก็น่าจะเป็นทีมB ครับ โดยมีหัวหน้าขวัญรดาเป็นผู้รับผิดชอบครับ”
ภาคินหันไปทางลูกน้องมือโปรของเขา ทีมB ทำงานเร็ว และมีประสิทธิภาพมากที่สุดในตอนนี้
“อ่อ ค่ะ ทีมB ดิฉัน ขวัญรดา รับผิดชอบทีมBฝ่ายขายค่ะ”
ด้านหนึ่งมุมห้อง...
“อย่าบอกนะ! ว่าพี่ขวัญจะได้งานนี้ไปอ่ะ”
อลินดากระซิบข้างหูเพื่อน
“ฉันภาวนา อย่าให้พี่ขวัญได้งานนี้เลย สาธุ”
ความรู้สึกของเกวลินตอนนี้ มันลุ้นระทึกอย่างที่สุด หัวใจของเธอเต้นรัวเหมือนกลองศึกที่เร่งจังหวะ
แต่ทว่า อีกด้านหนึ่ง...
“ค่ะ ขวัญรดา รับงานนี้ค่ะ คุณกวินท์”
“!!!”
เสียงหัวหน้างานของเกวลินนั้น มันทำให้หัวใจของเธอดับวูบลงทันที เกวลินไม่คิดว่าแจ็คพอตจะตกมาที่ทีมของเธอ ไม่นะ! อย่าบอกนะว่าเกวลินจะต้องไปทำงานกับเขาอีก ยิ่งหนี ก็ยิ่งเจอ สายตาของเกวลินเหลือบมองเขา ที่นั่งหัวโต๊ะตรงข้ามกับเธอ ท่าทีของเขา ดูนิ่งสงบ สายตาของเขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไม เกวลินถึงรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้
“โอเค งั้น ทีมอื่นเลิกประชุมได้ครับ เหลือแต่ทีมB กับคุณภาคินหัวหน้าแผนกฝ่ายขายครับ ที่เหลือ เชิญได้เลยครับ”
“น้ำตาล เธอจะไปไหน?”
เกวลินดึงแขนเพื่อนเอาไว้ เมื่อเห็นเพื่อนของเธอลุกขึ้นยืน
“ฉันทีมC จะอยู่ทำไมล่ะ”
“อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนได้มั้ย”
“เธอไปนั่งข้างพี่ขวัญสิ ฉันอยู่ตรงนี้ไม่ได้จริงๆ นะ ไม่มีอะไรหรอก เธอไม่ต้องกลัวนะ”
อลินดาบีบมือเพื่อน เพื่อให้กำลังใจ ถ้าเป็นละครหรือว่าซีรี่ย์อลินดาก็คิดว่า นี่คือพรหมลิขิตสวรรค์สร้างจริงๆ ที่ทำให้เกวลินกับพี่ชินทร์ต้องมาเจอกัน ^<>^
“แต่...”
เกวลินหันซ้ายมองขวา พนักงานแต่ละคนกำลังเดินออกจากห้องไป แล้วเกวลินก็ตัดสินใจลุกขึ้นยืนในทันใด แต่ทว่า...
“น้องข้าวอยู่ด้วยกันกับพี่ก่อนค่ะ”
“คะ?” เกวลินกะว่าจะตีเนียนเดินออกไป เธอไม่อยากเจอเขาไม่อยากทำงานร่วมกัน ไม่อยากเห็นหน้า เธอจะทำอย่างไรดีเนี่ย ทุกอย่างดูมืดมนไปหมด ‘ใครก็ได้ ช่วยเกวลินที’
“ทีมB มีสมาชิกทั้งหมด 8 คนค่ะ รวมน้องฝึกงานพึ่งเข้ามาฝึกงานกับเราด้วยค่ะ น้องข้าวตูค่ะ”
ขวัญรดาทำหน้าที่แนะนำทีมงานของเธอ ขวัญรดาดีใจเป็นอย่างมาก ที่เธอได้รับงานโปรเจกต์นี้ เธอทำงานที่นี่ ได้เกือบสิบปีแล้ว สวัสดิการดี เงินเดือนดี ทุกอย่างโอเคไปหมด ถ้าเธอทำโปรเจกต์นี้สำเร็จ อาจมีโบนัสเพิ่มขึ้น หรืออาจถึงขั้นได้เลื่อนตำแหน่งก็เป็นได้
“งั้น วันนี้ เรามาคุยเรื่องโปรเจกต์คร่าวๆ ก่อนนะครับ เดี๋ยวให้คุณเตชินทร์คุยละเอียดเพิ่มอีกครับ เชิญครับคุณเตชินทร์”
กวินท์ส่งไม้ต่อไปให้เพื่อน เขากับเตชินทร์เตรียมการมาก่อนหน้านี้แล้ว กวินท์อดขำกับสีหน้าเคร่งขรึมของเพื่อนเขาไม่ได้เลย ถ้าเพื่อนๆ แก๊งเขาเห็นเตชินทร์ในลุคนี้ล่ะก็ จะต้องขำและแซวกันไม่หยุดอย่างแน่นอน
“ครับ...สวัสดีครับ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกทีนะครับ ผม เตชินทร์เชาวกรกุล รองประธานบริษัทเชาวกรกุลเอนจิเนียร์ จำกัดครับ”
@นนทบุรี...@บ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์น “ตกลงว่า เรื่องนี้ ก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อเด็กๆ เขาชอบพอกัน ให้เขาตกลงกันเอง จะหมั้นหรือจะแต่ง ก็แล้วแต่พวกเขาก็แล้วกันนะ” “ครับ ผมต้องขอบคุณแทนลูกชายผมด้วยครับ ที่เมตตาเอ็นดูตาชินทร์ ผมเลี้ยงลูกตามใจมาตลอด ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ไปทำเรื่องล่วงเกินลูกสาวของคุณฐานทัพ...อืม...ความจริงเรียกคุณหมอดีกว่านะครับ” “ได้ครับ เอาที่คุณสะดวกครับ ยังไง อีกหน่อยเราสองครอบครัว ก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วครับ” “ดิฉัน ต้องขอบคุณด้วยค่ะ ที่เอ็นดูตาชินทร์ เราสองคนดีใจมากค่ะ ที่ตาชินทร์ชอบพอกับลูกสาวของคุณ เรื่องหมั้นเรื่องแต่ง เดี๋ยวให้เขาสองคนตกลงกันก็ได้ค่ะ ทางเราพร้อมเสมอค่ะ”จันทร์ทิพย์เอ่ยเสริม พร้อมกับปรายตามองว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ ลูกชายของเธอตาถึงไม่เบาเลยนะ เลือกได้ดี สวย น่ารัก บุคลิกทุกอย่างเหมาะสมกับลูกชายเธอมาก เรื่องฐานะทางครอบครัว จันทร์ทิพย์ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจเลย ขอเพียง ลูกชายสุดที่รักของเธอชอบก็เพียงพอแล้ว “ค่ะ ก็คงจะต้องหมั้นไว้ก่อนค่ะ ยัยข้าวยังเรียนไม่จบเลย ก็น่าจะเกือบสองปีค่ะ แต่งตอนนี้ ค
ในเวลาต่อมา...สายสนทนา... “ว้าว! เริ่ด! พี่ชินทร์สุภาพบุรุษสุดๆเลยอ่ะ” “ฉันเล่าให้เธอฟัง เพื่อจะขอคำปรึกษานะ น้ำตาล ไม่ใช่ไปอยู่ข้างพี่เขา”หลังจากที่พ่อแม่กลับไป เขาก็กลับไปเคลียร์ที่บ้าน ส่วนเกวลินก็อัดอั้นตันใจ จนต้องโทรมาระบายกับเพื่อนสาวของเธอ “เธอจะต้องปรึกษาอะไรกันอีก ในเมื่อเรื่องของเธอกับพี่ชินทร์มันมาไกลขนาดนี้แล้ว เธอต้องปล่อยแล้วมั้ย จะกังวลทำไมอีก ฉันไม่เข้าใจเธอเลย...” “ฉัน...” “เธอกังวลเรื่องพ่อแม่ของพี่ชินทร์ใช่มั้ย หรือเธอกังวลเรื่องการถอนหมั้นของพี่เขา ฉันขอบอกไว้เลยนะ เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องเอามาคิดหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชินทร์ ให้พี่เขาจัดการเอง พรุ่งนี้ เธอก็แค่กลับบ้านไปเตรียมต้อนรับพ่อแม่พี่ชินทร์ก็พอ...อย่าเครียดเลย มันไม่มีอะไร” “ฉันเครียดเรื่องถอนหมั้นของเขานี่แหละ คนอื่นจะคิดว่า ฉันเป็นคนแย่งพี่ชินทร์มาจากคู่หมั้นเขาหรือเปล่า และพ่อแม่ของเขาจะคิดยังไง มันเป็นเรื่องวุ่นวายมากเลยนะ น้ำตาล” “เธอไม่ได้เป็นคนแย่งพี่ชินทร์นะ เข้าใจซะใหม่ ความจริงถ้าเธอตกลงกับพี่เขาตั้งแต่แรก พี่ชินทร์ก็ไ
เช้าวันต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้นมือเรียวบางเลื่อนออกมาจากผ้าห่ม ควานหาตามเสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่ไม่หยุด บนโต๊ะหัวเตียง เสียงสั่นจากโทรศัพท์ยิ่งเร่งให้เธอรีบหาต้นเหตุของเสียงนั้น“ค่ะ...มะ-แม่”เกวลินเหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอ“แม่กับพ่อ มาแวะมาหาลูก อีก ห้านาทีลงมาเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยนะ”“คะ? อะไรนะคะ!! แม่กับพ่อกำลังจะมาหาข้าวงั้นเหรอคะ ละ-แล้วทำไม ไม่โทรบอกข้าวก่อนล่ะคะ”“ก็บอกก่อนนี่ไง ทำไมเหรอ? หรือลูกไม่อยู่ที่ห้อง อืม ตอนนี้ก็พึ่งจะเก้าโมงเองนะ วันเสาร์ด้วย”“เออ คือว่า ข้าวแค่ตกใจค่ะแม่ ความจริงแม่ต้องบอกข้าวก่อนสิคะ”เกวลินหันไปมองคนตัวใหญ่ ที่ยังคงหลับลึกไม่ยอมตื่น“อ่ะ งั้น อีกห้านาทีแม่จะถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้แม่ด้วยนะ แค่นี้แหละ”ตึ๊ด! ตึ๊ด!ปลายสายถูกตัดไปเกวลินกำลังอยู่ในอาการตกใจ เธอควรจะทำอะไรก่อนดีนะ เวลาห้านาที มันจะทำอะไรได้ล่ะ บ้าจริง!“พี่ชินทร์!! พี่ตื่นเถอะค่ะ”เกวลินเขย่าคนตัวใหญ่ พ่อกับแม่จะเห็นเธอกับเขาอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด“อึ้มม์...พี่ขอนอนอีกหน่อยนะ”“ไม่ได้! พี่ต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”เกวลินลุกขึ้น พร้อมกับรีบคว้
“เหตุผล...ที่พี่ทำกับข้าวทั้งหมด...ก็เพราะ...พี่รักข้าวนะ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน แม้ใบหน้าคมยังคงฉาบด้วยท่าทีมั่นคง แต่ลึกลงไปภายในกลับปั่นป่วนจนแทบควบคุมไม่อยู่ ทุกถ้อยคำที่เขาพูดออกมานั้นล้วนมาจากความจริงในใจเขาทั้งหมด เพราะนี่คือสิ่งที่เตชินทร์ไม่เคยเอ่ยกับใคร“...!!!”ดวงตาของเธอเบิกกว้างในทันทีที่ได้ยินถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากเขา สมองของเกวลินเหมือนหยุดทำงานชั่วขณะ ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกตรึงให้อยู่กับที่หัวใจเธอเต้นแรงสะท้อนก้องอยู่ในอก ทั้งที่ปากอยากจะโต้กลับ อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมา มีเพียงความเงียบที่ห่อหุ้มเธอเอาไว้ ดวงตาที่เธอไม่กล้าสบตรง ๆ กับเขาเพราะรู้ดีว่าในนั้นมีบางสิ่งร้อนแรงและจริงจังเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ“พี่รักเธอจริงๆ นะ ถึงเธอจะปฏิเสธพี่ แต่พี่ก็ยังรักเธออยู่ดี”เตชินทร์เผยความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ตอนแรกเขาคิดว่า ‘แค่เสียหน้า เพราะถูกปฏิเสธ’ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ เขาชอบเธอต่างหากที่เป็นเรื่องจริง“เอ่อ...แล้วพี่...ทำไมถึงรักข้าวล่ะคะ?”เมื่อตั
@ โมเดิร์นคอนโด... “เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแบบยาวๆ ดังขึ้น หลังจากที่เกวลินวางสายสนทนาจากเพื่อนรักของเธอ เกวลินได้เล่าเรื่องที่เธอประสบพบเจอมาในวันนี้ให้อลินดาฟัง สงสัย เธอคงจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นเสียแล้วจริงๆอลินดาบอกเธอว่า... ‘เธอควรจะทำใจ และยอมรับพี่เขาได้แล้วนะ’ ‘ฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย น้ำตาล’ ‘ใช่! พี่ชินทร์ทำถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อฉันสิ พี่ชินทร์ชอบเธอมาก ฉันว่า เป็นเรื่องดีนะ ถ้าตัดความเพลย์บอยออก พี่ชินทร์ก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่งเลยแหละ’ “...”เกวลินกำลังนึกย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเธอ ‘เพลย์บอยนี่แหละ คือเรื่องที่สำคัญสำหรับฉัน’ อุปสรรคระหว่างเกวลินกับเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องที่เขามีคู่หมั้นหรอกนะ เรื่องที่เธอต้องกังวลมากที่สุดก็คือ เรื่องครอบครัวของเขา กับครอบครัวของเธอต่างหากคือปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ทางคู่ขนาน ที่ไม่สามารถจะบรรจบกันได้... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น เกวลินกดเลื่อนดูสายเรียกเข้านั้น ‘นี่เขาจะไม่ให้เธอได้พักเรื่องของเขาบ้างเลยหรือไง’นิ้วเรียวยาวกดรับสายสนทนานั้น
“เมียงั้นเหรอ! กรี๊ดดดดดด!!!”เสียงกรีดร้องของเพนนีดังลั่นจนทะลุไปถึงข้างนอก เลขาที่เฝ้าดูสถานการณ์อันน่าหวาดเสียวนี้ ก็รีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น “คุณเตชินทร์คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีอะไร...”เตชินทร์ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบนิ่งเฉย ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย เกมนี้เขารู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นอย่างไร “ปล่อยนะ...”เกวลินพยายามขืนตัวออกจากการอ้อมกอดของเขา พร้อมกับเหลือบมองไปที่ผู้หญิงอีกคน ที่ยืนตาโตหน้าแดงกำมือแน่นพร้อมเอาเรื่องได้ตลอดเวลา “เพนนีจะไม่ยอมถอนหมั้นให้พี่แน่นอน พี่ชินทร์ทำกับเพนนีแบบนี้ มันหยามเพนนีเกินไป คอยดู! เพนนีจะไปบอกคุณลุงกับคุณป้า ว่าพี่ชินทร์เอาผู้หญิงข้างถนน...อ่อ...ไม่ใช่แค่นั้นสิ...ยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย เธอคงจะรอเวลานี้มานานแล้วสินะ!” “ดิฉันไม่ได้...”เกวลินกำลังจะโต้กลับ แต่ทว่าก็มีคำพูดหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน ประโยคนั้นทำให้เธอตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก “นั่นมันก็แล้วแต่เธอเลย พี่คุยป๊ากับม๊าของพี่เรียบร้อยแล้วว่าพี่จะถอนหมั้นกับเธอ พี่ไม่ได้ชอบเธอ แต่พี่ชอบคนนี้”เตชินทร์กระชับอ้
![เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)






