ตอนที่ 25 ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด

@ห้องรับรอง

เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาที...

เกวลินยังคงนั่งกระสับกระส่ายไปมา สายตาของเธอชะเง้อมองคนที่เธอรอเพื่อการนำเสนอให้เขาฟัง เธอก้มมองเวลาบนข้อมือของเธอสลับกับการสอดสายตามองว่าเมื่อไหร่ เขาจะเข้ามาซะที

“ทำไม? ไปห้องน้ำนานจัง”

เกวลินพึมพำ เธอเริ่มนั่งไม่ติดแล้ว เกวลินเตรียมความพร้อมที่จะนำเสนอไว้เรียบร้อย แต่ว่าเขานี่สิ ทำไมถึงยังไม่มาอีก

“หรือว่าจะไปตามดีมั้ย...”

เกวลินเริ่มมีความกังวลเข้ามาในโสตประสาทของเธออีกครั้ง ตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้ มันเกือบจะครึ่งค่อนวันแล้ว แต่ทว่าเธอ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายนี้สำเร็จเลย...

อีก 10 นาทีผ่านไป...

“อะไรกัน! พี่เขาไปไหนนะ ไหนบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำไง”

เกวลินอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินออกจากห้องไป

“...” สายตาของเธอกวาดไปทั่วทั้งบริเวณภายในบ้าน แต่ก็ไม่พบเจอใครสักคน ‘แม่บ้านก็ไม่มี ทำไมถึงได้เงียบขนาดนี้’

“ขอโทษนะคะ...มีใครอยู่ตรงนี้บ้างคะ?”

เกวลินเดินผ่านห้องโถงไป แต่ก็ไม่พบเจอใครเลยที่อยู่ตรงนี้ เธอเลยเดินลัดเลาะเข้าไปด้านใน บ้านที่ไม่น่าจะใช่บ้าน บริเวณกว้างใหญ่มาก จนเธอไม่รู้ว่าจะเข้าไปส่วนไหนบ้าง ซึ่งไม่ได้มีแค่ชั้นเดียว ยังมีห้องนับสิบที่อยู่ด้านบนอีก เกวลินแหงนมองขึ้นไปชั้นสอง ‘หรือเขาจะขึ้นไปนอน...ไม่นะ...เขาจะทำแบบนั้นไปทำไม...คงไม่ใช่หรอก’

“ค่ะ...คุณคะ?”

แม่บ้านที่ได้ยินเสียง เธอก็รีบวิ่งมาตามเสียงร้องเรียกนั้นทันที การเป็นคนรับใช้ที่นี่ จะต้องรวดเร็วและว่องไว ไม่อย่างนั้น เงินเดือนของเธอก็จะถูกลดลงเป็นแน่

“พี่คะ...คือว่าหนูมาพรีเซนต์งานน่ะค่ะ แต่ว่าหนูรอคุณ...”

“คุณหนูชินทร์เหรอคะ”

วารินมองเด็กสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างพินิจพิจารณา บ้านหลังนี้ไม่เคยมีเด็กสาวคนไหนโผล่เข้ามาเลยสักครั้ง นอกจากคู่หมั้นของคุณหนูชินทร์เท่านั้น

“ใช่ค่ะ คือว่าหนูรอคุณเตชินทร์นานมากค่ะ ไม่ทราบว่า คุณเขาไปไหนเหรอคะ?”

“คุณหนูชินทร์ขับรถออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”

“อ่าว...แล้วหนูล่ะคะ...หนูรอคุณเตชินทร์เพื่อนำเสนองานอยู่นะคะพี่ แล้วหนูจะทำยังไงคะ?”

จากความกังวลเริ่มจะกลับกลายเป็นความเดือดแล้ว เกวลินคิดว่า เขาต้องแกล้งเธอแน่นอน ‘ผู้ชายบ้าอะไร...งี่เง่าที่สุด’

“เห็นคุณหนูชินทร์บอกว่า เดี๋ยวจะรีบกลับมาค่ะ ให้คุณรอเธอไปก่อนค่ะ”

“พี่พอจะทราบมั้ยคะ ว่าคุณเตชินทร์เขาไปไหน?”

เอาแล้วไง เขาเริ่มเอาคืนเกวลินแล้ว ตั้งแต่เมื่อวาน จนถึงวันนี้ เธอเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว ไม่มีเหตุผลอะไร ที่มากไปกว่า เอาคืนเกวลินได้อีกแล้ว

“พี่ไม่รู้หรอกค่ะ คุณหนูเธอไม่ได้บอกไว้ เธอสั่งให้บอกคุณแค่นี้ค่ะ”

และถ้าคุณผู้หญิงกลับมาเจอเด็กคนนี้เข้า บ้านแตกแน่นอน เด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าวาริน ถึงแม้จะสวมชุดนักศึกษา แต่ทว่า ด้วยรูปร่างหน้าตาของเด็กคนนี้แล้ว ระดับดารานางแบบตัวท็อปเลยนะ สวยกว่าคู่หมั้นคุณหนูชินทร์ของเธอซะอีก

“โอย...แล้วหนูจะทำยังไงคะ?”

“หนูก็ต้องรอไงคะ...ว่าแต่...หนูมาทำอะไรนะ”

“หนูมานำเสนองานให้คุณเตชินทร์ค่ะ”

“ห๊ะ! งาน? นำเสนอ? แล้วนำเสนออะไรล่ะ”

วารินกวาดสายตามองร่างอันเซ็กซี่ในชุดนักศึกษานั้นอีกครั้ง ‘อย่าบอกนะ...ว่าเด็กคนนี้จะมานำเสนอตัวให้คุณหนูชินทร์ของเธอ ถึงที่บ้าน!’

“ก็งานไงคะ งานที่มันหมายถึงชีวิตของหนูเลยค่ะพี่...”

ถ้าเกวลินทำไม่สำเร็จ ชีวิตของเธออาจไม่รอด และเธอก็อาจจะฝึกงานไม่ผ่าน สุดท้ายแล้วเธอก็จะเรียนไม่จบ ‘ตายแน่ๆ ยัยข้าวตูเอ้ย...’

“ตายแล้ว...หนูทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าคุณผู้หญิงกลับมา หนูจะต้องโดนแน่ๆ พี่ว่าหนูรีบกลับไปเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย ยังเป็นเด็กอยู่เลย อายุเท่าไหร่กันเนี่ย”

“อายุ 21 ค่ะ...เอ่อ...แล้วคุณผู้หญิงจะมากี่โมงคะพี่ หนูก็เครียดเหมือนกัน คุณเตชินทร์บอกให้หนูไปรอที่ห้อง หนูอยากรีบทำให้มันเสร็จๆ ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่นานหรอกค่ะ”

“เอาไงดีล่ะ พี่ก็กลัวว่าคุณผู้หญิงจะกลับมาเจอหนูด้วยสิ”

“พี่โทรหาคุณเตชินทร์ได้มั้ยคะ”

“พี่จะโทรหาคุณเขาได้ยังไง พี่เป็นคนใช้นะ”

“คนใช้? โทรไม่ได้เหรอคะพี่”

“ไม่ได้! คนรับใช้ที่บ้านหลังนี้จะโทรหาเจ้านายโดยตรงไม่ได้เลย หัวจะขาดเอาน่ะสิ”

“มันขนาดนั้นเลยเหรอพี่ เราไม่ได้ยุคโบราณนะพี่ ทำไมจะต้องแบ่งชนชั้นกันด้วยล่ะ”

“ชู่ว์ๆ อย่าพูดดังไป เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า พี่จะซวยเอานะ”

“พี่ช่วยคิดหน่อยสิคะ ว่าหนูจะต้องทำยังไงคะ ถึงจะได้นำเสนองานนี้สำเร็จ”

“หนูไม่มีเงินเหรอ? หน้าตาก็ดีนะ พี่ว่าไปเป็นดารานางแบบดีกว่ามั้ย หนูมาทำงานแบบนี้ ที่บ้านไม่ว่าเหรอ”

“ห๊ะ! งานแบบนี้ ของพี่ ความหมายคืออะไรคะ?”

“เอ๊า! ก็งานนำเสนอของหนูไง เสนอตัวกับคุณชินทร์ใช่มั้ย”

“โอ...ไม่นะคะพี่ หนูไม่ได้มาทำอะไรอย่างที่พี่คิดนะคะ หนูมานำเสนองาน หรือเขาเรียกว่ามาพรีเซนต์งานค่ะ หนูเป็นเด็กฝึกงานค่ะ วันนี้คุณเตชินทร์ไม่ได้เข้าบริษัท หนูเลยต้องตามมาพรีเซนต์ที่นี่ค่ะ”

“อ่อ...พี่ก็คิดว่าหนูเป็นเด็กที่คุณหนูชินทร์พามา”

ถ้าเป็นเรื่องจริงคฤหาสน์หลังนี้คงแตกแน่วันนี้

“หนูจะต้องทำยังไงคะพี่ จะต้องรอคุณเตชินทร์แบบนี้ โดยที่ไม่รู้ว่าคุณเตชินทร์เขาจะมาตอนไหนเหรอคะ”

คิดแล้วน่าโมโหอย่างที่สุด เขารู้ว่าเธอจะต้องลำบากแน่ ถ้านำเสนองานนี้ไม่สำเร็จ ‘ผู้ชายบ้า! ผู้ชายเฮงซวย!’

“หนูก็ต้องรอค่ะ แต่พี่ว่าหนูเข้าไปรอในห้องรับรองดีกว่านะ อยู่ข้างนอก เดี๋ยวเผื่อคุณผู้หญิงท่านกลับมาเจอหนูอีก ทีนี้ ก็คงจะต้องอธิบายกันยาวเลยนะ”

“พี่มีเบอร์คุณเตชินทร์มั้ยคะ หนูจะโทรหาเขาเองค่ะ”

“มี เดี๋ยวพี่จดให้ หนูเข้าไปในห้องก่อน เดี๋ยวพี่จะเอาของว่างกับเครื่องดื่มไปให้พร้อมเบอร์โทร โอเคมั้ย...นะ...หนูไปรอพี่ที่ห้องนะ”

วารินไม่อยากให้เด็กสาวคนนี้ จะต้องโชคร้ายครั้งที่สองอีก คุณหญิงท่านค่อนข้างจะเข้มงวด เรื่องพาผู้หญิงเข้าบ้าน ยิ่งคุณหนูชินทร์ของเธอมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว จะยิ่งทำให้เรื่องนี้เลวร้ายเข้าไปอีก

“ได้ค่ะพี่”

เกวลินเดินคอตกกลับเข้าไปในห้องรับรองตามที่แม่บ้านแนะนำ เธอแค่อยากจะพรีเซนต์งานนี้ให้สำเร็จก็เท่านั้นเอง ทำไมเขาจะต้องแกล้งเธอขนาดนี้ด้วย เกวลินจะกลับไปก็ไม่ได้ ถ้ากลับไปวันนี้ เธอคงต้องเครียดเป็นสองเท่าของเมื่อวานแน่เลย เกวลินจะทำอย่างไรดีนะ ตอนนี้เธอเหมือนลูกไก่ ที่อยู่ในกำมือของเขา จะบีบก็ตาย ไม่มีทางไหนรอดเลย...