ตอนที่ 10 ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

@คฤหาสน์เตชะวรากูล...

          บนโต๊ะอาหารกับบรรยากาศยามเย็น สมาชิกทั้งห้าคนนั่งประจำที่อย่างเป็นระเบียบ มื้อเย็นประจำสัปดาห์ที่ถูกตั้งเป็นกฎภายในบ้านว่า ในหนึ่งสัปดาห์จะร่วมรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าทั้งหมด 3 วัน คือ จันทร์ พุธ ศุกร์

          “ผลการประชุมบอร์ดบริหารเป็นยังไงบ้างตาวิชญ์”

‘ทักษ์ดนัย’ เอ่ยถามบุตรชายคนโต ที่เขามอบหมายให้ดำรงตำแหน่งประธานบริษัทแทนเขา

          “เรียบร้อยดีครับป๊า ทุกคนเห็นด้วย และอนุมัติเรื่องสาขาใหม่ที่เวียดนามเป็นไปในทิศทางที่ดีมากครับ”

‘กรวิชญ์’ บุตรชายคนโตของบ้านวัย 29 ปี เขารับหน้าที่จากบิดาในการบริหารงานตำแหน่งประธานบริษัทได้เกือบ 6 เดือนแล้ว

          “อืม...ดีมาก งั้น อีกหน่อย ป๊าก็คงจะปล่อยให้ลูกบริหารได้เต็มตัวซะที”

          “แต่คุณพี่ก็ต้องช่วยตาวิชญ์ก่อนนะคะ ยังมีผู้บริหารบางคนที่เป็นอาวุโส ยังไม่ไว้ใจตาวิชญ์เลยนะคะ”

‘เจนเนตร’ เอ่ยเสริมสามีของเธอด้วยความเป็นห่วง เพราะบุตรชายคนโต พึ่งเข้ามารับตำแหน่งประธานบริษัทได้เพียงไม่นาน อาจจะเจออุปสรรคต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะผู้บริหารเก่าแก่ และมีอำนาจขั้วเดิมอยู่ อาจจะไม่ยอมรับการบริหารแบบใหม่ของลูกชายเธอก็เป็นได้

          “ม๊าพูดถูกครับ ยังมีผู้อาวุโสหลายคนที่ยังไม่เห็นด้วยในบางเรื่องครับ...แต่เรื่องอื่นๆ ผมก็พอทำได้ครับป๊า แต่อีกหน่อย ถ้าตาวินท์เรียนจบเมื่อไหร่ ผมก็คงจะเบาแรงบ้างครับ”

กรวิชญ์หันไปทางน้องชายของเขา ‘กวินท์’ อยู่เรียนอยู่ปีสามแล้ว อีกเพียงไม่นาน น้องชายเขาก็จะจบการศึกษาแล้ว

          “เรียบจบ ผมก็จะไปศึกษางานที่ต่างประเทศอีกสักพักนะครับพี่วิชญ์ คงไม่ได้เริ่มเลยทีเดียวหรอกครับ แต่จากการฝึกงานที่บริษัทของเราไปเมื่อปีที่แล้ว งานบริษัทก็ไม่ได้ยากอะไรมากครับ ผมน่าจะพอทำได้ครับ”

          “ถ้าพี่วินท์เรียนจบ พี่วินท์ก็ชวนพี่กันต์มาทำงานด้วยสิคะ”

กรภัทร์แนะพี่ชาย เพื่อเธอจะได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น มีเวลาอยู่ด้วยกัน เธอก็จะมีโอกาสเข้าถึงเขาได้มากขึ้นเช่นกัน ถึงแม้เธอกับเขาจะมีความสัมพันธ์ทางกายกันมาแล้ว แต่กรภัทร์ก็ยังเข้าไม่ถึงใจของเขาได้เลย

          “เธอคิดว่าเพื่อนพี่มันจะอยากมาทำงานกับพี่งั้นเหรอ คนอย่างไอ้กันต์ไม่ง่ายเลยนะ ที่มันจะมาทำงานกับบริษัทของเรา ยิ่งเราไปคอยตามจีบมันแบบนั้น มันยิ่งจะหนีไปให้ไกลอีก”

          “พี่วินท์! พี่พูดอะไรคะ ป๊าดูพี่วินท์สิคะ ทำไมต้องมาพูดกับเวนิสแบบนี้คะ ไม่ช่วยส่งเสริม แล้วยังมาซ้ำเติมอีกค่ะ”

          “แล้วลูกเป็นอย่างที่พี่เขาพูดมั้ยล่ะ ไปตามจีบผู้ชาย จนผู้ชายไม่กล้ามาทำงานที่บริษัทของเรา อย่างที่พี่วินท์เขาพูดมั้ย”

          “ก็แค่จีบค่ะป๊า เวนิสชอบพี่กันต์นี่คะ ก็ต้องตามจีบสิคะ”

          “เรามันก็เป็นซะอย่างงี้ ดูอย่างน้ำตาลบ้างสิ ไม่เห็นจะต้องไปตามจีบ ตามง้อใคร อย่าลืมนะ เราเป็นผู้หญิง ไม่มีผู้ชายคนไหนเขาชอบความกล้าบ้าบิ่นของผู้หญิงขนาดนั้นหรอก”

          “พี่วิชญ์! ตอนแรกพี่ก็ยังอยู่ทีมเวนิสอยู่นะคะ แต่ทำไมตอนนี้พี่ไปอยู่ทีมพี่วินท์แล้วคะ”

          “ใครบอก ว่าพี่จะอยู่ทีมเราล่ะ”

          “พี่วิชญ์!”

          “แล้วน้ำตาลล่ะเป็นยังไงบ้าง เรื่องเรียนโอเคมั้ยลูก”

เจนเนตรหันไปถามบุตรบุญธรรมของเธอที่นิ่งเงียบ คุณหญิงเจนเนตรกับสามี รับอุปการะเด็กคนนี้มาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ เธอรักเหมือนกับลูกทั้งสามคนของเธอเลย

          “ก็ปรับตัวได้แล้วค่ะคุณแม่”

          “ตาวินท์ก็ดูแลน้องบ้างนะ เรียนคณะเดียวกัน คอยเป็นพี่เลี้ยงให้น้อง ช่วงปรับตัว น้องไม่มีใคร”

          “ใช่ค่ะ พี่วินท์ต้องคอยเป็นพี่เลี้ยงให้น้ำตาลนะคะ อย่าเอาแต่คอยดุน้ำตาลล่ะ...ถ้าพี่วินท์รังแกน้ำตาลบอกพี่ได้นะ พี่เวนิสคนนี้จะจัดการพี่วินท์ให้เอง”

กรภัทร์หันไปบอกน้องสาวบุญธรรมของเธอ ‘อลินดา’ อ่อนกว่าเธอหนึ่งปี และพึ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะเดียวกันกับพี่ชายของเธอ ส่วนกรภัทร์นั้นเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 คณะวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยเดียวกัน

          “เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ค่อยจะมาจัดการพี่”

          “แหม...พี่วินท์ เวนิสเรียนคะแนนเป็นอันดับหนึ่งของห้องเลยนะคะ จะไม่รอดได้ยังไง”

          “งั้น เรื่องที่เธอชอบนายกันต์ พี่ก็คงไม่จำเป็นจะต้องช่วยเราแล้วใช่มั้ย เก่งนี่ จัดการเองไปเลย โอเคมั้ย”

          “อุ้ย...ไม่นะคะ...พี่วินท์ต้องช่วยเวนิสนะคะ เมื่อกี้เวนิสแค่พูดเล่นๆ เองค่ะ”

          “เรานี่มันก๋ากั่นเกินหญิงทั่วไปแล้วนะเวนิส จะจีบผู้ชายคนไหน ก็ต้องดูท่าทีของผู้ชายเขาบ้าง ว่าเขาจะชอบเราหรือเปล่า อีกอย่างเวลาเลือกคบใคร ก็ควรดูนิสัยใจคอ และครอบครัวเขาด้วยนะ ไม่ใช่ไปคว้าใครมาก็ได้”

สิ่งที่กรวิชญ์เป็นห่วงน้องสาวเขามากที่สุด ก็คือ กลัวว่าน้องสาวเขาจะเจอคนไม่ดี และโดนหลอก ครอบครัวและฐานะก็สำคัญมาก ตระกูลเตชะวรากูล เป็นระดับมหาเศรษฐี เพราะฉะนั้น น้องสาวเขา จึงมีหนุ่มหลายๆ คนมาหมายปอง แน่นอน ก็ต้องหลีกเลี่ยงคนไม่ดีที่จะเข้ามาด้วยเช่นกัน

          “ถ้าเป็นนิสัย พี่กันต์นิสัยดีค่ะพี่วิชญ์ แต่ถ้าเรื่องฐานะครอบครัวแล้ว พี่กันต์น่าจะไม่ผ่าน แต่ก็ไม่เป็นไรนะคะ บ้านเรามีเงินอยู่แล้วค่ะ พี่วิชญ์ก็หาตำแหน่งงานให้พี่กันต์สิคะ บริษัทเรามีตำแหน่งงานเยอะแยะค่ะ”

          “นี่เราพูดเอง เออเองหมดเลยนะเวนิส เราเคยถามผู้ชายเขาบ้างหรือเปล่า ว่าเต็มใจจะคบกับเรามั้ย”

          “นั่นสิ...พี่ไม่เห็นว่าเพื่อนของพี่ มันจะพูดถึงเธอเลย มีแต่บอกว่า มันไม่ได้ชอบเธอ และไม่คิดจะชอบ”

          ตึก! เสียงหัวใจของกรภัทร์เหมือนกำลังหล่นจากที่สูง

          “อืม...ฟังพี่วิชญ์กับพี่วินท์ พูดหน่อยก็ดีนะลูก เราเป็นผู้หญิง ออกตัวแรงมากไปไม่ดี อีกอย่าง ฐานะทางบ้านเขา เป็นยังไง ลูกก็ยังไม่รู้เลย ป๊าก็คงไม่ยอมให้ลูกสาวป๊าไปลำบากหรอกนะ”

          “ใช่ อันนี้ ม๊าเองก็เห็นด้วยกับป๊านะ ลูกมีโอกาสเลือกผู้ชายได้เยอะ ผู้ชายที่เขาไม่สนใจ ลูกจะไปตามตื้อเขาทำไม อย่างน้อยฐานะของเขา ก็ต้องพอสมน้ำสมเนื้อกับฐานะทางบ้านเราด้วยนะ”

          “แต่พี่กันต์ ก็เป็นเพื่อนกับพี่วินท์นะคะ พี่วินท์ก็ยังคบพี่กันต์เป็นเพื่อนได้เลย ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ”

          “มันไม่เหมือนกัน เพื่อน กับ สามี เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ ลูกควรกลับเอาไปคิดให้ดีๆ อย่าไปถลำลึกให้มาก ม๊าว่า ลูกควรถอยออกจากเขาได้แล้วนะ”

          “...” ไม่ทันแล้ว กรภัทร์ทุ่มเททั้งกายและใจให้กับเขาไปหมดแล้ว พี่กันต์คือผู้ชายที่เธอเลือกแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีฐานะทางบ้านที่สูงส่ง แค่เธอรักเขา ก็น่าจะเพียงพอแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่มีเงิน เธอก็สามารถที่จะเลี้ยงเขาได้สบายๆ