บทที่ 6 ว่ามา เรียกข้าว่าอะไร?

"อ๊ะ..." กู้อวิ๋นซีส่งเสียงร้องออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ก็เธอถูกจวินเย่เสวียนกระแทกหัวเข้ามาแต็มแรงแบบนั้น ก็ต้องเผลอร้องออกไปบ้างสิ

กระแทกมาซะแรง เจ็บจะแย่!

เธอขมวดคิ้วมุ่น

แต่ทันใดนั้นก็เหมือนจะเข้าใจในเจตนาของจวินเย่เสวียน

แต่ว่า วิธีนี้มันจะเสี่ยงไปหน่อยหรือเปล่า? ถ้าหากว่าองค์หญิงแปดเกิดเปิดม่านขึ้นมาจริงๆ...

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าขององค์หญิงแปดใกล้รถม้าขึ้นมาเรื่อยๆ

กู้อวิ๋นซีก็ไม่คิดอะไรมากอีก เธอกัดริมฝีปากแน่น และเมื่อจวินเย่เสวียนกดทับลงมาอีกครั้งเธอก็ค่อยๆ ส่งเสียงครางออกไปเบาๆ "อ๊า..."

องค์หญิงแปดหยุดชะงักฝีเท้าก่อนจะเบิกตาโพลงอย่างตกใจสุดขีด

นั่นเสียงอะไรน่ะ?

คล้ายกับว่า มีอะไรกระทบกัน แล้วยัง เสียงผู้หญิงครางต่ำๆ นั่นอีก...

"หลิวหลี ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง!" องค์ชายรองหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันใด ก่อนจะรีบลากตัวองค์หญิงแปดออกจากตรงนั้นทันที

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเจ้าบ่าวป้ายแดงอย่างน้องห้า จะไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจถึงเพียงนี้ ถึงขั้น...กันบนรถม้า

ทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว!

เยียนเป่ยที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับรถม้าย่อมรู้สถานการณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเสียงครางของกู้อวิ๋นซีก็ยังอดที่จะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้

เขาค้อมตัวเล็กน้อยอย่างทำความเคารพให้กับองค์ชายรองและองค์หญิงแปดที่อยู่ไกลออกไป จากนั้นก็บังคับรถม้าให้วิ่งไปต่อข้างหน้าด้วยใบหน้าเขินอาย

ไม่นาน รถม้าก็วิ่งไกลออกมาจากจุดนั้นแล้ว

จนกระทั่งไม่ได้ยินเสียงขององค์ชายรองและองค์หญิงแปดอีกนั่นแหละ กู้อวิ๋นซีถึงจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกได้

เธอใช้มือผลักจวินเย่เสวียนออกอย่างแรง "องค์ชายสี่ รีบลุกเถิดเพคะ!"

จวินเย่เสวียนเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมอกของเธอ เขามองจ้องเข้าไปยังดวงหน้าที่ยังคงร้อนผะผ่าวของเธอ จากนั้นก็ส่งเสียงไม่พอใจขึ้น

"ใช้ประโยชน์จากข้าเสร็จ ก็รีบถีบหัวส่งเชียวนะ คนอย่างข้าเป็นคนที่เจ้าคิดจะใช้ประโยชน์ก็ใช้ หมดประโยชน์ก็ทิ้งไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ" Comment by [e-mail]: 建议改成ข้า Comment by [e-mail]: 同上

"องค์ชายสี่..."

ครู่ต่อมา เขาก็ลุกออกจากตัวของเธอ

เขาสะบัดเสื้อคลุมแรงๆ หนึ่งที ก่อนจะกลับไปนั่งบนที่นั่งของตัวเอง ด้วยท่าทีเย็นชาไม่น่าเข้าใกล้อีกครั้ง

กู้อวิ๋นซีรีบลุกขึ้นมาแล้วกลับไปหลบอยู่ในมุมของตัวเอง เธอรีบจัดการกับชุดและผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของตัวเองให้เรียบร้อย

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกระดากอายและกระวนกระวายใจ เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

โชคดีที่จวินเย่เสวียนหันไปสนใจอ่านคัมภีร์พิชัยสงครามของเขาต่อ โดยไม่ได้สนใจเธออีก Comment by [e-mail]: 翻译不准确，请修改

กู้อวิ๋นซีรู้สึกมึนงงและสับสนในใจเป็นอย่างมาก

สิ่งที่คิดได้อย่างเดียวก็คือ ต่อไปเธอจะต้องอยู่ให้ไกลจากเขา

ทางที่ดีคือไม่ต้องพบเจอกันเลยเป็นดีที่สุด...

ในที่สุดรถม้าก็หยุดลงที่หน้าตำหนักยงหยาง

ไม่รู้ว่าจังหวะนรกหรืออะไร แต่องค์หญิงแปดกับองค์ชายรองก็เดินทางมาถึงพอดีเช่นกัน

ทั้งคู่ก็มาทำความเคารพฮ่องเต้และฮองเฮาพอดี

กู้อวิ๋นซีที่เพิ่งจะเปิดม่านออกมา เห็นเงาร่างของทั้งสองคนอยู่ไกลลิบพอดีก็ตกใจจนรีบปล่อยม่านประตูลง

ทำยังไงดี? เมื่อครู่พวกเขาเพิ่งจะเข้าใจว่าเธอกับฉู่หลีมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบนรถเอง

หากว่าคนที่ลงรถมาตอนนี้คือจวินเย่เสวียน...เธอไม่อยากจะจินตนาการเลยว่ามันจะบ้าบอแค่ไหน

กู้อวิ๋นซียังไม่ทันจะได้พูดอะไร เยียนเป่ยที่นั่งอยู่ด้านนอกก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ ว่า "ท่านอ๋อง คนที่ลงรถตอนนี้จะต้องเป็น “หลีอ๋อง” เท่านั้นนะพ่ะย่ะค่ะ" Comment by [e-mail]: 有错误的符号，请修改

จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร สายตาเย็นชาของเขาจับจ้องไปที่กู้อวิ๋นซี

กู้อวิ๋นซีไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็ตอนนี้ฉู่หลีไม่ได้อยู่ในวัง เธอจะไปเอาตัว "หลีอ๋อง" มาจากไหน?

คล้ายกับว่าเยียนเป่ยจะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร จึงได้พูดเตือนสติขึ้น "พระชายา พอจะมีวิธี วาดไฝเสน่ห์ให้ท่านอ๋องได้หรือไม่?"

กู้อวิ๋นซีมองไปที่จวินเย่เสวียนหนึ่งที จากนั้นก็ถึงจะมีสติกลับมาได้

หากว่าเสวียนอ๋องมีไฝเสน่ห์ ก็จะเหมือนกับหลีอ๋องราวกับแกะ!

แต่ว่า ฮ่องเต้คุ้นเคยกับพวกเขาทั้งคู่ถึงเพียงนี้ จะจำไม่ได้เลยจริงๆ หรือ

"พระชายา องค์หญิงแปดกับองค์ชายรองกำลังใกล้เข้ามาแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ" เยียนเป่ยพูดเรียกสติเธอขึ้นอีกครั้ง

กู้อวิ๋นซีตกใจจนรนรานไปหมด จากนั้นก็เริ่มค้นสัมภาระที่พวกสาวใช้เตรียมให้เธอ

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเครื่องสำอางจำนวนหนึ่ง

เธอหยิบเอาดินสอเขียนคิ้วขึ้นมา จากนั้นก็ขยับตัวไปยืนอยู่ตรงหน้าจวินเย่เสวียน เธอกัดริมฝีปากล่างก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบา "อะ องค์ชายสี่..."

ด้วยนิสัยของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะยอมช่วยเธอปกปิดเรื่องนี้หรือไม่

แต่คิดไม่ถึง แววตาของจวินเย่เสวียนเข้มขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นๆ "เรียกข้าว่าอะไรนะ" Comment by [e-mail]: 建议改为ข้า

"อะ..." เมื่อเห็นว่าสีหน้าเขายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ กู้อวิ๋นซีก็หยุดคิดไปสักครู่หนึ่ง จู่ๆ เธอก็คิดได้!

เขาตกลงแล้ว!

"ฉู่...ฉู่หลี" ใช่แล้ว จากวินาทีนี้ไป เขาจะต้องเป็นจวินฉู่หลี

ไม่เช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเสวียนอ๋อง คงจะกลายเป็นตราบาปที่เธอไม่อาจกำจัดออกไปได้แน่ Comment by [e-mail]: 中文谚语翻译，请作意译

ผ่านไปไม่นาน ไฝเสน่ห์เม็ดหนึ่งก็ถูกวาดที่หางตาของจวินเย่เสวียนเรียบร้อย

เมื่อกู้อวิ๋นซีพิจรณาใบหน้าของเขาดีๆ เธอก็ต้องตกใจจนทำให้ดินสอเขียนคิ้วในมือหล่นลงไปบนพื้นทันที

เหมือน!

เหมือนมาก!

ภาพใบหน้านี้และใบหน้าผู้ชายที่มีอะไรกับเธอคนนั้นเริ่มจะปรากฎซ้อนทับกันขึ้นมาในหัวของเธอ

ลมหายใจเธอหยุดชะงัก

จวินเย่เสวียนยกมุมปากขึ้น ก่อนจะหัวเราะเย็นๆ ออกมา "เป็นอย่างไร ตอนนี้เจ้ายังจะแยกได้อีกมั้ย ว่าผู้ชายที่มีอะไรกับเจ้าเมื่อคืนเป็นใคร"