/ รักโบราณ / บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ / บทที่ 6 ว่ามา เรียกข้าว่าอะไร?

공유

บทที่ 6 ว่ามา เรียกข้าว่าอะไร?

작가: เซี่ยวชิงขวาง
"อ๊ะ..." กู้อวิ๋นซีส่งเสียงร้องออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ก็เธอถูกจวินเย่เสวียนกระแทกหัวเข้ามาแต็มแรงแบบนั้น ก็ต้องเผลอร้องออกไปบ้างสิ

กระแทกมาซะแรง เจ็บจะแย่!

เธอขมวดคิ้วมุ่น

แต่ทันใดนั้นก็เหมือนจะเข้าใจในเจตนาของจวินเย่เสวียน

แต่ว่า วิธีนี้มันจะเสี่ยงไปหน่อยหรือเปล่า? ถ้าหากว่าองค์หญิงแปดเกิดเปิดม่านขึ้นมาจริงๆ...

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าขององค์หญิงแปดใกล้รถม้าขึ้นมาเรื่อยๆ

กู้อวิ๋นซีก็ไม่คิดอะไรมากอีก เธอกัดริมฝีปากแน่น และเมื่อจวินเย่เสวียนกดทับลงมาอีกครั้งเธอก็ค่อยๆ ส่งเสียงครางออกไปเบาๆ "อ๊า..."

องค์หญิงแปดหยุดชะงักฝีเท้าก่อนจะเบิกตาโพลงอย่างตกใจสุดขีด

นั่นเสียงอะไรน่ะ?

คล้ายกับว่า มีอะไรกระทบกัน แล้วยัง เสียงผู้หญิงครางต่ำๆ นั่นอีก...

"หลิวหลี ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง!" องค์ชายรองหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันใด ก่อนจะรีบลากตัวองค์หญิงแปดออกจากตรงนั้นทันที

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเจ้าบ่าวป้ายแดงอย่างน้องห้า จะไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจถึงเพียงนี้ ถึงขั้น...กันบนรถม้า

ทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว!

เยียนเป่ยที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับรถม้าย่อมรู้สถานการณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเสียงครางของกู้อวิ๋นซีก็ยังอดที่จะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้

เขาค้อมตัวเล็กน้อยอย่างทำความเคารพให้กับองค์ชายรองและองค์หญิงแปดที่อยู่ไกลออกไป จากนั้นก็บังคับรถม้าให้วิ่งไปต่อข้างหน้าด้วยใบหน้าเขินอาย

ไม่นาน รถม้าก็วิ่งไกลออกมาจากจุดนั้นแล้ว

จนกระทั่งไม่ได้ยินเสียงขององค์ชายรองและองค์หญิงแปดอีกนั่นแหละ กู้อวิ๋นซีถึงจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกได้

เธอใช้มือผลักจวินเย่เสวียนออกอย่างแรง "องค์ชายสี่ รีบลุกเถิดเพคะ!"

จวินเย่เสวียนเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมอกของเธอ เขามองจ้องเข้าไปยังดวงหน้าที่ยังคงร้อนผะผ่าวของเธอ จากนั้นก็ส่งเสียงไม่พอใจขึ้น

"ใช้ประโยชน์จากข้าเสร็จ ก็รีบถีบหัวส่งเชียวนะ คนอย่างข้าเป็นคนที่เจ้าคิดจะใช้ประโยชน์ก็ใช้ หมดประโยชน์ก็ทิ้งไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 建议改成ข้า Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上

"องค์ชายสี่..."

ครู่ต่อมา เขาก็ลุกออกจากตัวของเธอ

เขาสะบัดเสื้อคลุมแรงๆ หนึ่งที ก่อนจะกลับไปนั่งบนที่นั่งของตัวเอง ด้วยท่าทีเย็นชาไม่น่าเข้าใกล้อีกครั้ง

กู้อวิ๋นซีรีบลุกขึ้นมาแล้วกลับไปหลบอยู่ในมุมของตัวเอง เธอรีบจัดการกับชุดและผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของตัวเองให้เรียบร้อย

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกระดากอายและกระวนกระวายใจ เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

โชคดีที่จวินเย่เสวียนหันไปสนใจอ่านคัมภีร์พิชัยสงครามของเขาต่อ โดยไม่ได้สนใจเธออีก Comment by mzmmmwl9477@163.com: 翻译不准确,请修改

กู้อวิ๋นซีรู้สึกมึนงงและสับสนในใจเป็นอย่างมาก

สิ่งที่คิดได้อย่างเดียวก็คือ ต่อไปเธอจะต้องอยู่ให้ไกลจากเขา

ทางที่ดีคือไม่ต้องพบเจอกันเลยเป็นดีที่สุด...

ในที่สุดรถม้าก็หยุดลงที่หน้าตำหนักยงหยาง

ไม่รู้ว่าจังหวะนรกหรืออะไร แต่องค์หญิงแปดกับองค์ชายรองก็เดินทางมาถึงพอดีเช่นกัน

ทั้งคู่ก็มาทำความเคารพฮ่องเต้และฮองเฮาพอดี

กู้อวิ๋นซีที่เพิ่งจะเปิดม่านออกมา เห็นเงาร่างของทั้งสองคนอยู่ไกลลิบพอดีก็ตกใจจนรีบปล่อยม่านประตูลง

ทำยังไงดี? เมื่อครู่พวกเขาเพิ่งจะเข้าใจว่าเธอกับฉู่หลีมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบนรถเอง

หากว่าคนที่ลงรถมาตอนนี้คือจวินเย่เสวียน...เธอไม่อยากจะจินตนาการเลยว่ามันจะบ้าบอแค่ไหน

กู้อวิ๋นซียังไม่ทันจะได้พูดอะไร เยียนเป่ยที่นั่งอยู่ด้านนอกก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ ว่า "ท่านอ๋อง คนที่ลงรถตอนนี้จะต้องเป็น “หลีอ๋อง” เท่านั้นนะพ่ะย่ะค่ะ" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 有错误的符号,请修改

จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร สายตาเย็นชาของเขาจับจ้องไปที่กู้อวิ๋นซี

กู้อวิ๋นซีไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็ตอนนี้ฉู่หลีไม่ได้อยู่ในวัง เธอจะไปเอาตัว "หลีอ๋อง" มาจากไหน?

คล้ายกับว่าเยียนเป่ยจะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร จึงได้พูดเตือนสติขึ้น "พระชายา พอจะมีวิธี วาดไฝเสน่ห์ให้ท่านอ๋องได้หรือไม่?"

กู้อวิ๋นซีมองไปที่จวินเย่เสวียนหนึ่งที จากนั้นก็ถึงจะมีสติกลับมาได้

หากว่าเสวียนอ๋องมีไฝเสน่ห์ ก็จะเหมือนกับหลีอ๋องราวกับแกะ!

แต่ว่า ฮ่องเต้คุ้นเคยกับพวกเขาทั้งคู่ถึงเพียงนี้ จะจำไม่ได้เลยจริงๆ หรือ

"พระชายา องค์หญิงแปดกับองค์ชายรองกำลังใกล้เข้ามาแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ" เยียนเป่ยพูดเรียกสติเธอขึ้นอีกครั้ง

กู้อวิ๋นซีตกใจจนรนรานไปหมด จากนั้นก็เริ่มค้นสัมภาระที่พวกสาวใช้เตรียมให้เธอ

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเครื่องสำอางจำนวนหนึ่ง

เธอหยิบเอาดินสอเขียนคิ้วขึ้นมา จากนั้นก็ขยับตัวไปยืนอยู่ตรงหน้าจวินเย่เสวียน เธอกัดริมฝีปากล่างก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบา "อะ องค์ชายสี่..."

ด้วยนิสัยของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะยอมช่วยเธอปกปิดเรื่องนี้หรือไม่

แต่คิดไม่ถึง แววตาของจวินเย่เสวียนเข้มขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นๆ "เรียกข้าว่าอะไรนะ" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 建议改为ข้า

"อะ..." เมื่อเห็นว่าสีหน้าเขายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ กู้อวิ๋นซีก็หยุดคิดไปสักครู่หนึ่ง จู่ๆ เธอก็คิดได้!

เขาตกลงแล้ว!

"ฉู่...ฉู่หลี" ใช่แล้ว จากวินาทีนี้ไป เขาจะต้องเป็นจวินฉู่หลี

ไม่เช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเสวียนอ๋อง คงจะกลายเป็นตราบาปที่เธอไม่อาจกำจัดออกไปได้แน่ Comment by mzmmmwl9477@163.com: 中文谚语翻译,请作意译

ผ่านไปไม่นาน ไฝเสน่ห์เม็ดหนึ่งก็ถูกวาดที่หางตาของจวินเย่เสวียนเรียบร้อย

เมื่อกู้อวิ๋นซีพิจรณาใบหน้าของเขาดีๆ เธอก็ต้องตกใจจนทำให้ดินสอเขียนคิ้วในมือหล่นลงไปบนพื้นทันที

เหมือน!

เหมือนมาก!

ภาพใบหน้านี้และใบหน้าผู้ชายที่มีอะไรกับเธอคนนั้นเริ่มจะปรากฎซ้อนทับกันขึ้นมาในหัวของเธอ

ลมหายใจเธอหยุดชะงัก

จวินเย่เสวียนยกมุมปากขึ้น ก่อนจะหัวเราะเย็นๆ ออกมา "เป็นอย่างไร ตอนนี้เจ้ายังจะแยกได้อีกมั้ย ว่าผู้ชายที่มีอะไรกับเจ้าเมื่อคืนเป็นใคร"
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 335 ขอโทษ

    "ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ

    ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม

    "เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่

    "เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่

    ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน

    สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status