อารัมภบท

บัวบูชา เจ้าของใบหน้าเรียวงดงามราวเทพปั้น นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ภายในห้องทำงานส่วนตัวชั้นที่ยี่สิบ ของตึกพาณิชย์แฝดสูงสามสิบชั้น ดวงตาเรียวยาวสีน้ำตาลอ่อนสีเดียวกับเส้นผมละเอียดราวแพรไหมที่ยาวสลวย กำลังจดจ้องหน้าจอไอแพด ไล่สายตาอ่านข้อความพาดหัวข่าวบันเทิงซุบซิบดารา และนักธุรกิจคนดังในวันนี้

“นักธุรกิจหนุ่มหล่อ ทายาทเจ้าของโรงแรมดัง ควงสาวสวยดีกรีลูกเจ้าของห้าง ดินเนอร์สุดโรแมนติก ล่องเรือชมแม่น้ำเจ้าพระยา อ่านต่อ...”

 “อื้อฮือ ล่องเรือชมแม่น้ำเจ้าพระยาซะด้วย” บัวบูชาพึมพำเสียงเบา ดวงตาเรียวยาวเบิกกว้างเล็กน้อย เรื่องราวในอดีตเมื่อเจ็ดปีก่อนหวนคืนมาในความทรงจำอีกครั้ง ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อเม้มเป็นเส้นตรง เมื่อใบหน้าของชายหนุ่มคนในข่าว กระจ่างชัดเข้ามาในห้วงความนึกคิดอีกครั้ง

มือบางเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสตางค์แบรนด์เนมสีดำใบโปรดออกมาจากกระเป๋าถือ หยิบรูปถ่ายที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นออกมาดู รูปภาพสี่เหลี่ยมใบเล็กเป็นภาพคู่ของชายหญิงคู่หนึ่ง

โดยผู้หญิงตัวเล็กผิวขาวกำลังถูกผู้ชายผิวเข้มตัวโตโอบกอดด้วยสองแขนจากทางด้านหลัง พร้อมกับจมูกโด่งกดแนบแก้มขาวจนเต็มพื้นที่ รอยยิ้มที่กว้างของคนทั้งสอง ทำให้รับรู้ได้ว่าทั้งคู่กำลังมีความสุขมากมายแค่ไหนในขณะนั้น

ดวงตาเรียวสวยฉายแววหม่นลงเล็กน้อย ก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ บัวบูชาสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะเก็บรูปดังกล่าวไว้ในซอกหลืบของกระเป๋าดังเดิม

“ดินเนอร์สุดโรแมนติก งั้นเหรอ” รอยยิ้มเหยียดเล็ก ๆ ประดับขึ้นที่มุมปากบาง พร้อมกับสีหน้าที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ว่า ในตอนนี้หญิงสาวกำลังคิดอะไรอยู่ มือเรียวยกหูโทรศัพท์ต่อสายตรงถึงเลขาที่เป็นเพื่อนสนิทในทันที

“ฤดี ช่วยตามเรื่องขอเข้าพบท่านประธานบริษัทศัจกรกิจไพศาล ให้ฉันหน่อยสิ รายละเอียดตามที่ได้ประชุมกันคราวก่อนนะ ถามให้ด้วยว่าสะดวกให้ทางเราเข้าไปคุยได้เมื่อไหร่?”

หลังจากวางสาย สายตาคู่สวยเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ภาพท้องฟ้าสีครามสดใสตรงหน้า ไม่ได้ทำให้จิตใจของคนมองสดใสตามไปด้วยเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้มันก็คงเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วสินะ ที่เธอจะกลับไปเผชิญหน้ากับทุกคน กลับไปลบคำดูถูกเหยียดหยาม กลับไปให้คนที่เคยเฉดหัวเธอทิ้งในอดีตเสียดายเล่น

“แล้วพบกันค่ะ คุณศิราคนดี”

**********************************************************