LOGINShare
ตอนที่ 18
Last Updated:
2024-12-12 04:52:37“ท่านพ่ออย่าลืมน้ำตาลผัก” จางอี้หมิงเมื่อเห็นว่าบิดาดีใจที่บรรลุวัตถุประสงค์แล้วจึงสะกิดเตือน
“โอ้ จริงด้วย ท่านลุงถง ท่านพี่เย่ นี่เป็นน้ำตาลผักที่บ้านข้าได้คิดค้นขึ้นมา ข้านำมาให้สองกระบอก สีเข้มเอาไว้ปรุงอาหารแทนน้ำตาล ส่วนสีอ่อน เอาไว้ดื่มแทนชา มันหวานอร่อยมาก ท่านลุงถงลองชิมดูได้” จางอี้เทาแย้มยิ้ม เขายื่นน้ำตาลผักให้หัวหน้าหมู่บ้านไปทั้งสองกระบอก
“อาเทา เจ้าว่าอย่างไรนะ” ซุนถงถึงกับชะงัก ชายชราลองแคะหูตัวเองเผื่อว่ามันอาจจะเพี้ยนไปแล้ว
“น้ำตาลผักเช่นนั้นหรือ ใช้แทนน้ำตาลได้งั้นหรือ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน”
“ใช่แล้วขอรับ น้ำตาลผัก ท่านต้องการความหวานมากน้อยแค่ไหนก็ตักใส่ได้เลยขอรับ ค่อย ๆ ใส่ไปทีละน้อย ได้ความหวานตามที่ต้องการแล้วก็หยุดได้ขอรับ เมื่อคืนวานบ้านข้าต้มโจ๊กธัญพืชใส่น้ำตาลผัก อร่อยมากทีเดียว นี่ก็ใกล้ยามอู่ (11.00 – 12.59) แล้ว ท่านลองให้ท่านพี่เจียวเม่ยทำดูได้ขอรับ”
จางอี้เทาแนะนำท่านหัวหน้าหมู่บ้านด้วยความคล่องแคล่วสมเป็นบัณฑิต เขาไตร่ตรองไว้แล้วว่าถ้าท่านลุงถงชอบใจในน้ำตาลผัก ชาวบ้านคนอื่น ๆ ก็คงจะพึงใจไม่ต่างกัน
“อย่าลืมลองดื่มน้ำตาลผักสีอ่อนดูนะขอรับ มันสามารถดื่มได้แบบนั้นเลยโดยไม่ต้องนำไปทำอันใดอีกแล้วขอรับ”
“อาเย่ เอาไปให้สะใภ้ลองทำดู ข้าก็อยากจะรู้นักว่าน้ำตาลผักมันจะหวานเหมือนกับที่อาเทาบอกหรือไม่” ซุนถงยื่นกระบอกไม้ไผ่ให้กับบุตรชายเพื่อส่งต่อไปให้ภรรยาของเขาทดลองทำดู
“ไหนพวกเจ้าบอกว่ามีวิธีสร้างบ้านจากดิน มันเป็นยังไง” ซุนถงหันมาถามจางอี้เทาอีกครั้ง
“มันเป็นแบบนี้ขอรับ........”
จางอี้เทาเริ่มอธิบายถึงวิธีการทำบ้านดินโดยละเอียด ก่อนที่จะมาหาซุนถง จางอี้หมิงได้บอกเล่าวิธีการให้เขาฟังแล้ว ซึ่งเขาสามารถเข้าใจได้ทั้งหมดหลังจากฟังเพียงไม่กี่ครั้ง ทั้งยังสามารถอธิบายแยกย่อยออกมาให้ซุนถงเข้าใจโดยง่าย สมกับเป็นอาจารย์จากเมืองหลวง แต่ก็คงไม่เท่าชาวสวรรค์ที่คิดค้นการสร้างบ้านแบบนี้ขึ้นมา
“ถ้าจากที่เจ้าอธิบายมา วิธีการไม่ยาก ไม่น่าเชื่อว่าการทำแบบนี้แล้วจะสร้างบ้านได้ ดูแล้วคงแข็งแรงและทนทานพอรับกับฤดูหนาวที่จะมาถึง วันพรุ่งนี้ข้าจะประกาศให้ชาวบ้านรู้ อีกสามวันพวกเจ้าค่อยมาฟังคำตอบก็แล้วกันนะ” ซุนถงสรุปพร้อมตบบ่าเบา ๆ
เวลาผ่านไปไม่นาน ซุนซูเย่ที่หายเข้าครัวไปก็ออกมาเรียกบิดาให้ทานข้าว ซุนถงเอ่ยชวนสองพ่อลูกอยู่ทานด้วยกัน ดังนั้นทั้งหมดจึงพากันย้ายมานั่งด้านในแทน
“หมิงหมิงน้อย มานี่ ลุงจะแนะนำให้รู้จักกับลูก ๆ ของลุง” ซุนซูเย่กวักมือเรียกจางอี้หมิงให้เข้าไปหา
“นี่คือซุนซูลี่ นางอายุสิบขวบ และซุนหมิงเย่ อายุแปดขวบ รู้จักกันไว้สิ ต่อไปจะได้เป็นเพื่อนเล่นด้วยกัน” ซุนซูเย่แนะนำ
“ลี่เอ๋อร์ เย่เอ๋อร์ นี่คือจางอี้หมิง บุตรชายท่านอาอี้เทา หมิงเอ๋อร์ อายุห้าขวบ พวกเจ้าอาจจะยังไม่เคยได้เจอกันเพราะ หมิงเอ๋อร์เพิ่งหายเจ็บไข้ ต่อไปเป็นเพื่อนกันดี ๆ นะ”
ซุนซูลี่ เด็กสาวที่กำลังจะเติบโตเป็นหญิงสาว มีรูปร่างผอมแต่ไม่ถึงกับแห้ง ใบหน้าเรียวรูปไข่จิ้มลิ้ม ส่วนซุนหมิงเย่ เป็นเด็กชายที่ตัวเล็กกว่าพี่สาวนิดหน่อย ซูลี่ดูแล้วเป็นคนที่มีความมั่นใจในตนเองสูง อาจจะเพราะเป็นพี่คนโต ส่วนหมิงเย่ผู้เป็นคนน้องกลับขี้อาย คอยแต่หลบหลังพี่สาว ไม่กล้าเยี่ยมหน้าออกมามองจางอี้หมิง ทั้งที่ตนเองอายุมากกว่า
“สวัสดีท่านพี่ซูลี่ ท่านพี่หมิงเย่” จางอี้หมิงเอ่ยทักทายพร้อมส่งยิ้มไปให้
“สวัสดีหมิงหมิงน้อย ต่อไปเจ้ามาเป็นน้องชายข้าอีกคนดีหรือไม่ อาเย่คงถูกใจที่มีเพื่อนเป็นเด็กชายเช่นเจ้า” ซุนซูลี่กล่าวตอบพร้อมกับยิ้มให้น้องชายคนใหม่ นางรู้สึกถูกชะตาเด็กคนนี้นัก
“ขอบคุณพี่ซูลี่ ข้ายินดีเป็นน้องชายของพี่ซูลี่และพี่หมิงเย่ ขอรับ”
“ดี ๆ ผูกมิตรกันเอาไว้ เด็ก ๆ ไปนั่งได้แล้ว อาเทา เจ้าก็มากินข้าวด้วยกัน ไหนลองหน่อยสิว่าน้ำตาลผักจะอร่อยตามที่เจ้าบอกหรือไม่” ซุนซูเย่เอ่ยไล่เด็ก ๆ ไปนั่งประจำที่ รวมทั้งผลักจางอี้เทาให้ร่วมโต๊ะด้วย ถึงจะบอกว่ามันเป็นโต๊ะก็เถอะ แต่ความจริงแล้วมันก็คือแคร่ไม้ไผ่นี่เอง
Latest chapter
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 270
จางอี้หมิงยืนมองขบวนเดินทางของท่านย่า ท่านพ่อ ท่านแม่ และน้องน้อยอีกสองคนจนขบวนหายลับไปจากสายตา เมื่อหลี่อ้ายแข็งแรงพอจะออกเดินทางแล้ว ครอบครัวจางจึงได้เดินทางกลับหมู่บ้านหลัวถงพร้อมกับป้ายวิญญาณของอดีตท่านผู้นำตระกูล เด็กน้อยถอนหายใจและหันหลังเดินกลับเข้าจวนไปด้วยความรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ด้วยนี้เป็นครั้งแรกที่เขาต้องแยกจากบิดา มารดาและท่านย่าตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาในร่างของจางอี้หมิงคนนี้ เขามีโอกาสได้มีความสุขกับน้องชายน้องสาวเพียงแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น แต่มิเป็นไรหรอกเมื่อเขาหมดภาระต้องตอบแทนบุญคุณแล้วจะกลับมายังแคง้นฉินก็ยังมิสายเกินไปความตั้งมั่นต่อสิ่งที่จะทำตั้งแต่ฟื้นคืนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง ภารกิจเหล่านั้นเขาทำมันได้สำเร็จทุกอย่างแล้วไม่ว่าจะเป็นการนำป้ายวิญญาณท่านปู่กลับไปที่หมู่บ้านหลัวถง การแก้แค้นตระกูลหลัก การมีอาชีพและฐานะที่ดีขึ้น การแบ่งปันความสุขและความสำเร็จต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่เสร็จสิ้นไปทั้งหมดแล้ว ในแคว้นฉินนี้ เขามิมีสิ่งใดให้เป็นห่วงอีกต่อไป“น้องชายหมิง พวกเราออกเดินทางกันเถอะ สายมากแล้ว”เป็นอ๋องน้อยหนิงเทียนที่เดินเข้ามาวางมือลงไปบนบ่าเล็ก ๆ นั้นอย่างอ่อนโยน พร้
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 269
แต่สิ่งที่มิคาดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่จางอี้หมิงตะโกนเข้าไปรอบสอง หลี่อ้ายก็กรีดเสียงร้องดังออกมาถึงนอกห้อง ทำให้ทุกคนหันหน้าไปมองทางประตูห้องคลอดอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย“อุแว้ อุแว้”เสียงเด็กร้องแผดขึ้นทันทีที่จางอี้หมิงเอ่ยจบ ราวกับว่าเด็กน้อยรีบลืมตามาดูโลกตามคำบอกของพี่ใหญ่หรือเพราะเกรงกลัวคำขู่ก็หารู้ไม่“คลอดแล้ว ท่านแม่ น้องหญิงคลอดแล้ว” จางอี้เทาเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นเดินไปชะเง้ออยู่หน้าประตูอีกครั้ง“อุแว้ อุแว้”“เอ๋! เสียงร้องมาจากไหนอีก” นางหูเอ่ยถามอย่างแปลกใจ“หรือว่า มีเด็กสองคน”นั่นเป็นคำถามที่ไม่มีใครตอบ พวกเขารอจนกระทั้งผ่านไปราวครึ่งชั่วยาม หมอตำแยสองคนก็อุ้มห่อผ้าออกมาจากห้องคลอดจางอี้เทาเป็นคนแรกที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นหมอตำแยอุ้มห่อผ้าเดินออกมาจากห้องคลอด จางอี้หมิงจึงเดินไปชะเง้อชะแง้มองห่อผ้าทันที“นายท่านจาง คุณชายน้อย เป็นบุตรชายเจ้าค่ะ”หมอตำแยส่งห่อผ้าขาวสะอาดให้กับนายท่านจาง ผู้ที่เป็นบิดาของเด็กน้อยได้อุ้ม เขาน้ำตาไหลออกมาทันทีที่หมอตำแยยื่นห่อผ้าที่ข้างในนั่นมีบุตรชายของเขา ผู้เป็นบิดาโอบอุ้มเอาห่อผ้ามาถืออย่างทะนุถนอม บุต
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 268
ศพของฮูหยินผู้เฒ่าจือเฟยอิน ถูกนำไปทิ้งที่ป่าท้ายเมือง หาได้มีการทำพิธีอันใดไม่ จางอี้หมิงมิได้รู้สึกผิดกับเรื่องนี้ เพราะถ้ามิใช่ความเห็นแก่ตัวอยากทำร้ายครอบครัวของตนเองก่อน คงไม่เกิดเรื่องราวเหล่านี้ขึ้นมาจางอี้หมิงได้พบท่านตากับท่านยายแล้วเช่นกัน โดยหลี่อ้ายถือเอาวันพักผ่อนในสัปดาห์หนึ่งของทุกคนกลับไปเยี่ยมบิดามารดาของตนที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวง เมื่อพ่อแม่ลูกได้กลับมาเจอกันก็เกิดภาพอันน่าประทับใจอย่างเหลือล้นหลี่อ้ายสวมกอดบิดามารดาด้วยความรักและคิดถึง ในขณะที่ท่านตาและท่านยายของอี้หมิงก็โอบบุตรสาวไว้อ้อมแขนอย่างห่วงหา ท่านทั้งสองแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับตอนที่รู้ว่าหลี่อ้ายถูกขับไล่ให้ไปอยู่ชายแดนพร้อมสามีและลูกของนาง“นั่นใช่จางอี้หมิง หลานรักของยายใช่หรือไม่ เจ้าตัวโตขึ้นขนาดนี้แล้วหรือ” หญิงชราหันมามองเด็กชายที่หลบอยู่หลังหลี่อ้าย ซึ่งจางอี้หมิงก็พยักหน้ารับน้อยๆ“ขะ ข้าจางอี้หมิงขอรับ” เขาตอบกลับไปด้วยท่าทีเงอะงะโธ่...ก็คนไม่เคยมีตายายนี่นา จะทำตัวไม่ถูกบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดาในวันนั้นจางอี้หมิงถูกสวมกอดอยู่หลายหน เขาได้รับเสื้อผ้ามากมายจากท่านตาผู้เป็นคหบดีค้าผ้าในคราแรกก็คิ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 267
เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่เหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นกับครอบครัวจางผ่านพ้นไป ตอนนี้จางอี้หมิงหายจากอาการป่วยเป็นปลิดทิ้ง ท่านอ๋องน้อยหนิงเทียนปักหลักอยู่ที่เรือนตระกูลจางเพื่อติดตามน้องชายที่เที่ยวไปตามตรอก ซอกซอยของเมืองหลวง โดยบอกท่านแม่ทัพซึ่งติดตามมาด้วยว่าเป็นการเรียนรู้เส้นทางการค้าตามที่หนิงอ๋องกำชับมาทว่าความจริงแล้วก็คือการเล่นซนตามประสาเด็ก เนื่องจากชีวิตในแคว้นเหลียงของอ๋องน้อยหนิงเทียนต้องแบกรับภาระความรับผิดชอบเอาไว้มากมาย ทั้งการเล่าเรียนอย่างหนักไม่ว่าจะเป็นทั้งทางด้านบุ๋นและบู๋ เมื่อได้เดินทางห่างไกลบ้านและห่างไกลสายตาของพระบิดา จึงถือโอกาสปลดปล่อยความเก็บกดบ้างนั่นเองทางด้านจางอี้เทาก็ตามติดภรรยาอย่างมิเคยให้คลาดสายตา จนหลี่อ้ายถึงกับรำคาญและคาดโทษว่าหากมิปล่อยให้นางได้มีเวลาอิสระและชีวิตส่วนตัวบ้าง นางจะให้สามีนอนนอกห้อง จางอี้เทาจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายความเข้มงวดของตนเองลง“ท่านพี่ ข้าแค่ตั้งครรภ์นะเจ้าคะ ข้ามิได้ป่วย ยังสามารถทำงานได้ตามปกติ ท่านหมอก็แนะนำให้เดินและทำงานบ้าง จะช่วยให้คลอดง่าย” หลี่อ้ายโอดครวญไม่หยุด เมื่อจางอี้เทายังคงตามติดนางอย่างกับเงาตามตัว เขาไม่ไ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 266
อีกด้านหนึ่งของจวน จางอี้หมิงที่ปลอดภัยจากพิษร้ายแล้วกำลังหวนคิดถึงความฝัน อาจจะเป็นเพราะความเจ็บปวดบริเวณท้องที่ร่างกายเล็ก ๆ นี้ทนไม่ไหว หรือเป็นเพราะยาระงับความเจ็บปวดที่อาลิ่วให้เขากินก็สุดจะรู้ สติสัมปชัญญะของเขาจึงดับวูบไปและได้ลอยละล่องกลับไปยังโลกใบเดิมที่เคยจากมาในฝันนั้น...เขารับรู้ได้ว่าตนเองอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เขาเห็นแม่ครูกำลังถูกประคองด้วยรวิสา หญิงสาวที่เติบโตมาด้วยกันและยังเป็นรักแรกของเขา ทั้งสองคนเดินไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องพักผู้ป่วยก่อนจะเปิดประตูเข้าไปอานนท์เห็นร่างของตนเองนอนอยู่บนเตียงคล้ายคนที่กำลังนอนหลับเท่านั้น ร่างของเขาซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อแม่ครูเข้าไปถึงในห้องพักแล้ว พยาบาลที่ดูแลอยู่จึงหลบออกจากห้องเพื่อให้แขกที่มาเยี่ยมได้ใช้เวลาส่วนตัวกับคนไข้แม่ครูนั่งลงข้างเตียง ยกมืออันเหี่ยวย่นตามกาลเวลาลูบไปบนศีรษะของอานนท์อย่างรักใคร่ น้ำตาของหญิงชราเอ่อล้นออกมาจากดวงตา โดยมีรวิสาคอยปลอบอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่าง“นนท์ เมื่อไหร่ลูกจะตื่นขึ้นมาเสียที อย่าทำให้แม่เป็นห่วงได้ไหม” แม่ครูเอ่ยกับร่างคนไข้บนเตียง ก็ไม่รู้ว่าคำบอกนั้นจะส่งไปถึงคนที่ฟังอยู่ได้หรือ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 265
“ท่านแม่ทัพ นำยาชุบชีวิตติดตัวมาหรือไม่” อ๋องน้อยหนิงเทียนหันไปถามแม่ทัพที่ตนเองฝากตัวเป็นศิษย์ ทั้งยังเป็นผู้ทำหน้าที่คุ้มกันตนเองตลอดการเดินทางมายังแคว้นฉิน“นำมาพ่ะย่ะค่ะ” ท่านแม่ทัพตอบ เขาเดินออกไปที่รถม้าไม่ถึงชั่วอึดใจก็กลับมาและยื่นยาชุบชีวิตให้กับท่านอ๋องหนิงเทียน“พวกเจ้ารีบนำยานี้ไปช่วยน้องชายข้าเร็วเข้า” อ๋องน้อยหนิงเทียนเอ่ยสั่งการพลางยื่นยาชุบชีวิตไปให้ อาลิ่วจึงเดินไปรับมา องครักษ์หนุ่มรีบนำยามาบดและป้อนให้กับคนป่วยบนเตียงยาเม็ดชุบชีวิตเป็นดั่งโอสถเทพ สมแล้วที่ใคร ๆ ต่างก็ไขว้คว้าอยากได้มาครอบครอง เพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม จางอี้หมิงก็ลืมตาฟื้นขึ้นมา อาการปวดท้องหายไปเป็นปลิดทิ้ง การหายใจกลับมาสม่ำเสมอ ใบหน้าที่เคยซีดเผือดเริ่มมีเลือดฝาด ริมฝีปากกลับมาเป็นสีแดงระเรื่อดังปกติถึงแม้ว่าจะมีอาการอิดโรยอยู่บ้าง แต่เมื่ออาลิ่วและอาปาเข้าไปตรวจดอย่างถี่ถ้วนแล้วจึงกล่าวรายงานท่านอ๋องน้อยหนิงเทียนด้วยความยินดี“อาการของท่านอ๋องน้อยอี้หมิงหายจากการถูกพิษแล้วพ่ะย่ะค่ะ พักผ่อนและเสวยยาบำรุงอีกไม่กี่เทียบก็คงกลับมาแข็งแรงดั่งเดิมแล้ว” สิ้นคำของหน่วยองครักษ์เหลียงไป๋ จวนที่เคยเงียบเหง
You may also like
เมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline596 viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา380 viewsปาวกะ เทพแห่งไฟ
รัญดา392 viewsสวาทรักข้ามสายพันธ์ุ
เซนโด้523 viewsดาบพิฆาตสลับนภา
Prince_White1.6K viewsฤาจันทราเร้นรัก
rasita_suin802 viewsสวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin749 viewsUndisclosure
Jes/JinMingZin/Quendaya1.3K views
