บทที่ 65 ตายจาก

เมื่อกลับมาถึงจวน แม่ทัพใหญ่หนิงก็ส่งคนให้มาตามหนิงซือซือไปพบที่เรือนใหญ่ หนิงซือซือที่ได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น แต่นางก็ไม่ได้รั้งรอสิ่งใด รีบเดินตรงไปที่เรือนใหญ่ทันที เมื่อมาถึงก็พบกับแม่ทัพใหญ่หนิงผู้เป็นบิดาที่ยืนรออยู่ภายในเรือน เมื่อเหล่าสาวใช้ออกไปจนหมดแล้ว เขาจึงฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าของหนิงซือซืออย่างเต็มแรง จนใบหน้าขาวเนียนขึ้นรอยแดงห้านิ้วมือ หนิงซือซือยกมือขึ้นมากุมใบหน้าของตนเองคราหนึ่ง ก่อนจะมองดูผู้เป็นบิดาด้วยแววตาที่น้อยเนื้อต่ำใจ

"ท่านพ่อตบข้าด้วยเรื่องอันใดกันเจ้าคะ"

"เพราะเจ้า เจ้ามันตัวหายนะ นำพาแต่ความลำบากมาให้ข้า นำพาความวิบัติมาให้ตระกูลหนิง"

"ข้ายังไม่ได้ทำสิ่งใดเลยนะเจ้าคะ ท่านพ่อ ท่านมีความเมตตาให้ข้าบ้างเถิด"

"คนเช่นเจ้า ข้าไม่อยากแม้แต่จะเมตตา หากไม่เพราะเจ้า...เจ้า…"

แม่ทัพใหญ่หนิงรั้งวาจาตนเอาไว้ได้ทัน หนิงซือซือที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ท่านพ่อต้องการจะเอ่ยสิ่งใดกับนางกันแน่ เหตุใดจึงดูอึ้งงันเช่นนั้น

แม่ทัพใหญ่หนิงสูดลมหายใจเข้าคราหนึ่ง เพื่อระงับสติอารมณ์ตน ก่อนจะเอ่ยกับหนิงซือซือด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"เดือนหน้าเตรียมตัวแต่งงาน ข้าได้หาส