บทที่ 12 พาสตรีไหว้บิดามารดา (5/5)

           “คิดว่าฟ้องท่านพ่อท่านแม่แล้วข้าจะกินเต้าหู้เจ้าน้อยลงหรือ” เขายิ้มพลางจ้องมองนางด้วยแววตาพราวระยับ บ่งบอกถึงความหลงใหลมากล้น ตั้งแต่เมื่อใดกันนะที่เขาถูกสตรีผู้นี้ล่อลวง

            อาจจะเป็นตั้งแต่ตอนนั้นที่นางเริ่มเปลี่ยนแปลงตนเอง ทำให้เขาสงสัยและจับตามองกระมัง ยิ่งจับตามองก็ไม่รู้ตัวว่าอยากจะละสายตาจากนางได้ พอนางทำน้ำแกงไก่มาให้ แล้วคังอ๋องเรียกไปสนทนาตามลำพัง เขาจึงมีโทสะพลั้งมือทำร้ายนาง

            พอนางหายไปไม่โผล่หน้ามาให้เห็นเช่นที่บอกกล่าว กลับกลายเป็นเขาที่ไปลอบมองนางอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งเพ่งพิศยิ่งพบเจอความปากร้ายแต่ใจดี แม้ภายนอกจะดูแข็งกระด้างพูดจาหวานหูเอาใจใครไม่เป็น แต่แท้จริงนางกลับใจอ่อนอยู่บ่อยครั้ง

            ผ่านไปหนึ่งปีถึงได้พบนางยามที่นางไปต้อนรับทัพของคังอ๋อง ท่าทีของนางที่คล้ายผู้เฒ่าจันทราทำให้เขารู้สึกไม่พอใจยิ่งนัก ดังนั้