Share

บ่วงรักทานตะวัน
บ่วงรักทานตะวัน
Author: sammi'P

1 จูบมัดจำ

Author: sammi'P
last update Last Updated: 2025-08-29 11:33:15

“ถ้าตะวันโตเป็นสาว อาภูมิต้องแต่งงานกับตะวันนะคะ”

ใครจะคิดว่าแค่คำพูดประโยคเดียวของคนคนหนึ่ง จะทำให้ใครอีกคนคิดไกลไปถึงเพียงนี้...

อะไรนะ...

แต่งงานงั้นเหรอ...

            ภูมิที่นั่งกุมขมับถึงกับเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดกึ่งออกคำสั่งแบบนี้จากปากเด็กหญิงวัยยังไม่ถึงสิบห้าที่มารดาของเขารับอุปการะไว้ตั้งแต่ยังแบเบาะ

            อะไรทำให้ทานตะวันพูดแบบนี้...

            “อาภูมิสัญญากับตะวันนะคะ”

            เด็กหญิงไม่พูดเปล่า ยื่นนิ้วก้อยปุ้มป้อมมาตรงหน้า ชายหนุ่มทอดถอนใจไม่ทันตั้งตัวก็ถูกเด็กหญิงคว้ามือขึ้นมาแนบหน้า ภูมิมือสั่นเมื่อรู้สึกได้ถึงผิวนวลนิ่มและเต่งตึงของวัยเยาว์

ไม่ทันตั้งตัวซ้ำสอง เขาก็ถูกเด็กหญิงโน้มตัวเข้ามาจูบริมฝีปากของเขาอย่างอ้อยอิ่ง ภูมิซึมซับความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างไม่คาดคิด ชายหนุ่มถึงกับผงะลุกขึ้นยืนและส่งน้ำเสียงดุดันใส่เด็กหญิงด้วยความตื่นตะลึง

“ทะ ทะ ทำอะไรน่ะ ตะวัน!”

            “ก็ ก็ จะ จูบ”

“จูบอะไรของเรา ไปจำจากไหนมา!”

“ก็จากในทีวีไงคะ”

“แล้วทำทำไม”

“ก็ตะวันจูบมัดจำแล้ว อาภูมิอย่าลืมสัญญาแต่งงานของเรานะคะ”

โธ่เอ๊ย!

ภูมิกำหมัดแน่น จ้องทานตะวันด้วยความอ่อนใจ

“อาขอสั่งห้ามนะตะวัน ห้ามพูดแบบนี้ แล้วก็ห้ามคิดอะไรแบบนี้กับอาเข้าใจไหม!”

“ไม่เข้าใจ ก็ตะวันไม่อยากให้อาภูมิเสียใจเพราะผู้หญิงคนนั้นนี่คะ ตะวันทำผิดตรงไหน” เด็กหญิงแก้เก้อ

“มันก็ไม่ผิด แต่ก็ไม่เกี่ยวกับเรา”

“เกี่ยวสิคะ ตะวันไม่อยากให้ใครมาแย่งความรักของอาภูมิไปจากตะวัน”

“งี่เง่า” ภูมิสบถ

“ไม่ได้งี่เง่าซะหน่อย ตะวันหมายถึงว่าถ้าตะวันโตเป็นสาวแล้วถ้าอาภูมิแก่ตัวลงไม่มีใคร ตะวันอาสาเป็นเจ้าสาวให้อาภูมิเอง อาภูมิสัญญากับตะวันนะคะ”

            “แก่แดด!” ภูมิขึ้นเสียง แต่เด็กหญิงดูไม่สะทกสะท้านสักนิด

            “เปล่าแก่แดดซะหน่อย ก็ตะวันรักอาภูมิ” เด็กหญิงบ่นพลางหน้างอคอหักใส่

ภูมิทวนคำพูดทานตะวันในใจก็สั่นระรัวยิ่งกว่ากลองเพล นี่ทานตะวันคิดว่าความรักคืออะไร คิดว่าตัวเองจะแทนที่ใคร ไม่มีใครแทนที่ใครได้โดยเฉพาะทานตะวัน เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นตัวแทนของใคร

ไปกันใหญ่แล้ว!

            ภูมิไม่เคยคิดเลยว่าเด็กที่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา เธอจะรู้ไหมว่าเพราะคำพูดนั้นทำให้ใจของเขาสั่นไหวแค่ไหน ความรักและการแต่งงานคืออะไรไม่ใช่ใครก็สักแต่จะพูดได้ แล้วยิ่งเป็นเธอคนที่เขารักยิ่งกว่าใคร

            ไม่ได้การละ!

            เห็นทีจะอยู่ที่ไร่ก่อนตะวันจะโตเป็นสาวไมได้เสียแล้ว...

           

หลายวันต่อมา...

            บรรยากาศหน้าบ้านไม้สักสองชั้นขนาดใหญ่ท่ามกลางไร่ชาสุดลูกหูลูกตาเต็มไปด้วยความอึมครึมราวกับกำลังปกคลุมด้วยเมฆเทาทะมึนขนาดใหญ่

            ภูมิพ่นลมหายใจอึดอัดขณะที่มือยังไม่คลายจากกระเป๋าเดินทางใบโตที่เงื้อค้างขณะยกขึ้นท้ายกระบะ ชายหนุ่มยืนหันหลังให้เจ้าของร่างเล็กกว่าเขาเกือบสองศอกด้วยความอ่อนใจ ไม่อยากหันไปเห็นดวงหน้านวลใสนองน้ำตา

กลัวว่าจะใจอ่อน...

แน่ล่ะ...

แค่เสียงสะอึกสะอื้นที่ดังมาจากด้านหลัง เขาก็รู้แล้วว่าหัวใจหายไปแค่ไหน หากมันถูกกัดกินด้วยน้ำตา หัวใจของเขาคงแหว่งวิ่นด้วยน้ำตาของทานตะวัน

 แต่จะให้เผชิญหน้ากันทุกวันก็คงไม่ได้ ในเมื่อหัวใจของเขาคิดไกลกับเธอเกินไปกว่าจูบปลอบใจในวันนั้นเสียแล้ว...

            “อาภูมิขาอย่าไปเลยนะคะ อาภูมิ!”

            “อาเค้าไปทำงานนะลูก”

            “แต่อาภูมิทิ้งคุณย่าด้วยนะคะ”

            “อาบอกไม่ได้ทิ้ง”

            “แต่อาภูมิจะไปอยู่ในเมืองทำไม อาภูมิจะทิ้งตะวันกับคุณย่าไปได้ยังไง คุณย่าขา...” เด็กสาวลากเสียงยาวฟ้องหญิงชราที่กอดร่างเล็กของเธออยู่

            ภาคินีสบตากับภูมิก่อนจะพยักเพยิดให้ “ย่าไม่ยุ่งด้วยแล้ว สองอาหลานคุยกันเองก็แล้วกัน”

            “คุณย่าขา”

            ภูมิได้แต่ส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินเสียงกระเง้ากระงอดกลายๆ พอสบตามารดาก็เห็นสีหน้าตึงเปรี๊ยะบ่งบอกว่าเขาต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เอง          

“โอเคๆ เอางี้นะตะวัน”

“อาภูมิจะไม่ไปแล้วใช่ไหมคะ”

ภูมิส่ายหน้าทันควัน จำต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ที่อาต้องไปค้างในเมืองก็เพราะงาน ไม่ได้จะทิ้งเรากับคุณย่า เพราะฉะนั้นระหว่างนี้ตะวันอยู่ดูแลคุณย่าแทนอาได้ไหมคะ”

“แค่เรื่องงานจริงๆ เหรอคะ”

“จริงสิ”

“ไม่ใช่เพราะอาภูมิ...” เด็กหญิงรีบตะครุบปากตัวเองเมื่อเห็นสีหน้าดุของเขา

ภูมิรู้ดีว่าเขาสปอยล์เด็กหญิงมากแค่ไหน และบางครั้งอาจจะมากเกินไปโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัวจนกระทั่งวันที่ทานตะวันจูบเขา

ตั้งแต่นั้นความรู้สึกนั้นมันแปลกไปจนไม่อาจคาดเดา นับวันจะยิ่งรุนแรงจนเขาแอบเก็บเอามาฝัน ฝันอะไรไม่ว่า

ฝันว่ามีอะไรกับทานตะวันนี่สิ!

จะชั่วเกินไปแล้ว!

ไอ้อาชั่ว!

ภูมิตัดสินใจในนาทีนั้นว่าเขาต้องไปอยู่ที่ออฟฟิศในเมืองสักพักจนกว่าเปิดเทอมที่ทานตะวันจะย้ายไปอยู่หอพักในโรงเรียน หรือหากทานตะวันยังดื้อรั้นไม่ยอมไปตามที่เสนอ เห็นทีเขาต้องเป็นฝ่ายไปเองยาวๆ ไปให้ห่างจากทานตะวันมากที่สุดเท่าที่จะมากได้

“แต่ตะวันไม่ยอมให้อาภูมิไปอยู่กับผู้หญิงที่ไหนอีกนะคะ!”

            เด็กหญิงขึ้นเสียง ทำให้สองแม่ลูกตาค้าง และเป็นภูมิที่หันขวับมาดุใส่

            “ตะวัน!”           

 “ก็อาภูมิจะทิ้งตะวันกับคุณย่า เกิดไปเจอผู้หญิงสวยๆ แบบอาสร้อยอีกจะทำยังไง”

“อย่าลามปามสิตะวัน อาไปทำงานต้องกลับดึก อาไม่อยากขับรถไปกลับมันอันตราย”

“แต่เมื่อก่อนก็ไปกลับได้”

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • บ่วงรักทานตะวัน   20 เข้าข้างตัวเองได้ไหม

    “อาภูมิอย่าประชดแบบนี้สิคะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ!”“อารุ้แค่ว่าตะวันรังเกียจความรู้สึกของอา”“ตะวันไม่ได้รังเกียจ!”เธอหรือจะกล้าคิดอย่างนั้น...เด็กสาวน้ำตาหยดทันที ไวเท่าความคิดเท้าที่เจ็บเมื่อครู่กลับไร้ซึ่งความเจ็บปวด มันก้าวนำเธอไปทางฝั่งที่อาหนุ่มกำลังเปิดประตูรถโดยไม่นำพาว่าภูมิจะคิดยังไง“หยุดพูดว่าตะวันรังเกียจอาภูมินะคะ!” เธอตวาดลั่นดึงแขนอาหนุ่มให้หันกลับมาฝนกระหน่ำแรงกว่าเดิมจนเสื้อผ้าหน้าผมอาหลานต่างเปียกลู่ แต่ดวงตาทั้งสองยังคงจ้องกันแน่วแน่นิ่งงัน“ก็ได้... ต่อไปอาจะไม่พูด ไม่ทวงถามอะไรตะวันอีก” ภูมิแกะมือเย็นเฉียบของเด็กสาวออกและมองเธออย่างชั่งใจครู่หนึ่งก็ถอนใจพูดต่อ “อาจะถือว่าเรื่องระหว่างเราไม่เคยเกิดขึ้น ตะวันไม่ได้รักอา"“ไม่จริง!” ทานตะวันสะอึกสะอื้นทันทีภูมิก้มมองสองมือเรียวโอบรอบเอวของตนด้วยความตื่นตะลึง ทานตะวันแนบหน้ากับอกเขาตัวสั่นเทา ภูมิผละมือจากประตูลงกุมมือเด็กสาวไว้จะหันกลับไปแต่เธอขืนตัวไว้แล้วกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมจนเขาแทบหายใจไม่ออก“หากอาภูมิรักตะวันจริง” เธอพูดเสียงสั่นเครือ มือกำจิกเสื้อเชิ้ตชายหนุ่มแน่น “คืนนี้เราค้างด้วยกันนะคะ”“อะไรนะ!” ภูมิค

  • บ่วงรักทานตะวัน   19 ทำตามหัวใจเรียกร้อง

    เธอร้องเสียงหลงเหลียวหาคนช่วยแต่ถนนยามดึกเปลี่ยวจนน่าใจหาย ไม่มีรถแม้สักคันติดไฟแดงหรือผ่านไปมา ภูมินึกโมโหจนต้องตวาด“หยุดเดี๋ยวนี้! ร้องยังกะวัวถูกเชือดไปได้ อาไม่ได้จะพาไปฆ่าสักหน่อย”“อาภูมิไมได้ฆ่าให้ตายแต่อาภูมิจะฆ่าตะวันทั้งเป็นรู้ตัวรึเปล่าคะ” เธออุทธรณ์น้ำตาท่วมแก้ม“อาฆ่าตะวันทั้งเป็นตรงไหน ก็เห็นๆ อยู่ว่าตะวันก็เคลิ้มไปกับอา”“อาภูมิ!” เด็กสาวตวาดลั่นทุบอกอาหนุ่มทั้งที่ตัวยังลอยอยู่ในอ้อมแขน “ปล่อย! ถ้าจะดูถูกกันขนาดนี้ก็อย่าสนใจตะวันเหมือนเมื่อก่อนก็ได้”“ไม่ได้...”“ทำไม!”เด็กสาวช้อนตามอง หวังได้ยินคำตอบที่จะทำให้จิตใจดีขึ้น แต่ภูมิกลับนิ่งเฉยทำให้เธอฉุนจัด ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าอาหนุ่มอย่างลืมตัว “นี่สำหรับสิ่งที่อาภูมิทำกับตะวัน”“ตะวัน! กล้าตบอาเชียวเหรอ” ภูมิถึงกับตะลึงตั้งตัวไม่ทัน ทั้งโมโหแต่ก็เหมือนจะมือไม้อ่อนเพราะดวงหน้าหลานสาวนอกไส้ทั้งเจ็บปวดและน่าสงสารเหลือเกิน แต่ที่เขาทำไปเพราะหึงหวงเกินต้านไหว เขาต้องหักใจดูทานตะวันเติบโตเป็นสาวอยู่ไกลตามากแค่ไหนแต่ตอนนี้ทานตะวันเรียนจบและโตพอที่จะไม่เป็นเพียงหลานสาวบุญธรรมของเขาแล้วหากบังคับให้เธอเป็นของเขาเสียแต่เดี๋ยวนี้ได

  • บ่วงรักทานตะวัน   18 ช่วยด้วย!

    เธอตัดสินใจผลักอาหนุ่มเต็มแรงจนร่างหนาเซชนกระจกฝั่งคนขับ ศอกชายหนุ่มสัมผัสโดนปุ่มกระจกเต็มแรง หน้าต่างฝั่งคนขับเลื่อนลงโดยอัตโนมัติ ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “คุณ... คุณ”“อย่ายุ่งน่า ใครวะ!” ภูมิสบถหันขวับไปมองถึงกับเบิกตาค้าง “เฮ้ย! ตำรวจ!”“ก็ตำรวจสิครับ” นายตำรวจหนุ่มถอนหายใจเฮือกยกมือวางบนกระจกอีกมือส่องไฟฉายเข้ามาในรถสำรวจทานตะวันน้ำตาร่วงผล็อยเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่งทันที อาหนุ่มแทบจะดึงทึ้งศีรษะตัวเองที่ปล่อยให้อารมณ์ใคร่พาไป มือหนาเอื้อมไปลูบผมเด็กสาวขยี้เบาๆ ก่อนเอาตัวบังให้แล้วบอก“ติดกระดุมเสื้อก่อน อาจะบังให้”ทานตะวันหน้าเหยเกตะครุบสาบเสื้อที่เปิดอ้าหันข้างให้แสงไฟก้มหน้าก้มตาติดกระดุมเสื้อมือไม้สั่น น้ำตาหยดลงบนหลังมือด้วยความคับแค้นแต่ไม่มีแม้แต่เสียงให้อีกฝ่ายได้ยินเพราะเธอกัดริมฝีปากแน่นแทนการกักเก็บเสียงจนปากนุ่มแทบห้อเลือด อาภูมิใจร้าย...ทำแบบนี้กับเธอทำไม... “ดึกดื่นมาจอดทำอะไรกันที่เปลี่ยวๆ แบบนี้ ขอดูใบขับขี่ด้วยครับ” ตำรวจหนุ่มค้อมตัวลงต่ำจ้องมองลึกไปยังที่นั่งอีกฝั่ง ภาพที่เห็นคือหญิงสาวร่างเล็กนั่งหันหลังให้

  • บ่วงรักทานตะวัน   17 อาภูมิบ้า!

    ทานตะวันอาศัยทีเผลอเปิดล็อคประตูรถจะก้าวลงไป มือหนาๆ ของเขาก็คว้าข้อมือเธอไว้แล้วกระชากกลับก่อนจะปิดล็อคจากฝั่งตัวเอง“เจ็บนะคะ!” เธอร้องบอก“เจ็บก็ดีแล้ว กล้าดียังไงดื้อกับอาแบบนี้ ลงไปเกิดอันตรายจะทำยังไง”“อยู่ที่นี่ก็อันตรายพอกันแหละค่ะ” เธอตอบพลันน้ำตาก็หยาดหยด “โอ๊ย! ตะวันเจ็บค่ะอา”ภูมิกัดฟันกรอดเบือนหน้าหนียังคงบีบข้อมือเธอแทบห้อเลือด หน้าเข้มเครียดขึ้ง สันกรามบดกันเป็นสันนูน ดวงตาวาวไปด้วยไฟแห่งความโกรธคุโชน เขาโมโหเธอที่ทำเหมือนไม่เคารพกัน“เจ็บงั้นเหรอ! อาสิเจ็บกว่าที่เห็นตะวันก้อร่อก้อติกกับผู้ชายพวกนั้น”“อะไรนะคะ!” เธอถามย้ำตาเหลือกลานกับคำพูดประชดประชัน “อาภูมิหมายความว่ายังไง ทำไมถึงเจ็บ ทำไมคะบอกให้ตะวันรู้หน่อย”“ไม่มีอะไร อาแค่ไม่ชอบที่ตะวันเห็นคนอื่นดีกว่าอา”“แค่นี้เหรอคะเหตุผล” เธอเอ่ยเสียงแผ่วราวกับให้ได้ยินแค่ตัวเองผิดหวัง...ดวงหน้าสดใสพลันหม่นหมองลงทันที เธอเบือนหน้าออกนอกหน้าต่าง ลอบถอนหายใจกลั้นสะอื้นไม่ให้น้ำตาหยาดไหล แต่ดูเหมือนความเสียใจจะไม่ฟัง เพราะไม่กี่นาทีต่อมาก็มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน หัวใจคนฟังตกอยู่ที่ตาตุ่มทันใด...“ร้องไห้

  • บ่วงรักทานตะวัน   16 อย่าดื้อกับอา

    ทานตะวันผงะกับถ้อยคำประหลาด หัวใจเธอพองโตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ภูมิมีศักดิ์เป็นอาส่วนเธอมีฐานะเป็นเพียงหลานบุญธรรมของคุณภาคินีมารดาของภูมิ เธอไม่กล้าแม้แต่จะอาจเอื้อมคิดเผยอเทียบเคียงกับเขาได้เลย“อา... คือว่า... อา”ภูมิตั้งท่าจะสารภาพความรู้สึกกับทานตะวัน ถึงยังไงเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอเป็นของใครแต่ทว่า...“อ้าว! ยังไม่กลับอีกเหรอคุณตะวัน”“คุณชลทิศ!”สองอาหลานผละออกจากกัน ทานตะวันเหลียวมองต้นเสียงสีหน้าเหยเก ส่วนภูมิกำหมัดแน่นเพราะอีกฝ่ายอมยิ้มมองมายังเขาคล้ายรู้ทัน ครู่เดียวก็ละสายตาไปรอคำตอบจากเด็กสาว“ตกใจอะไรเหรอครับคุณตะวัน”“ปละ... เปล่าค่ะ ตะวันกำลังจะกลับพอดีค่ะคุณชลทิศ”“งั้นเอาไว้เจอกันนะครับ” ชลทิศพูดจบทิ้งสายตามองภูมิที่ยืนหน้าตึงมองอยู่ครู่หนึ่งจึงหันมากระซิบบอก “ผมจะไปเยี่ยมคุณตะวันที่ไร่เร็วๆ นี้”“ไปทำไม!” ภูมิแย้งหน้าตึงทันที“เมื่อกี้ผมบอกไปแล้ว เกรงว่าคุณอาจะไม่ทันฟัง”“ใครเป็นอาคุณ” ภูมิตีรวนเสียงขึ้นจมูก “ไปตะวันกลับ!” “เอ่อ... แต่ตะวันว่า” เธอตอบได้เพียงเท่านี้ก็ถูกกระชากแขนออกห่างอีกฝ่าย “กลับ!” “เดี๋ยวสิคะอาภูมิ!” ทานตะวัน

  • บ่วงรักทานตะวัน   15 อย่าพูดแบบนี้!

    แค่คิดก็เบื่อ ดีที่มีชลทิศมาคุยเป็นเพื่อน แต่คุยได้ไม่นานภูมิก็เดินตรงเข้ามาสีหน้าถมึงทึงจนทานตะวันที่กำลังหัวเราะร่วนถึงกับหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว“คุยอะไรอยู่หัวเราะสนุกเชียว”คำถามราบเรียบแต่น้ำเสียงดุดันของอาหนุ่ม ทั้งมองเธอและตวัดหางตามาทางชลทิศ ทำให้ทานตะวันขนคอลุกชัน เธอยิ้มแหยๆ แนะนำอีกฝ่ายกับอาของเธอ “นี่คุณชลทิศค่ะ ส่วนนี้คือ...” “คุณภูมิ ภูมิรัตน์ ลูกชายคนเดียวของคุณภาคินี ภูมิรัตน์ เศรษฐีนีเจ้าของสวนปาล์มทางใต้ใช่ไหมครับ” ชลทิศต่อให้สบตาภูมิแบบไม่มีใครยอมใคร ภูมิหัวเราะหึๆ ก่อนตอบ “ครับ... และรีสอร์ตกำลังจะเปิดตัว” “อ๋อ มีรีสอร์ตด้วย” ชลทิศทวนคำแล้วพยักหน้ารับรู้ตาม “ถ้ามีโอกาสผมคงได้ไปพักบ้าง” “น่าจะยังไม่เร็วๆ นี้” ภูมตอบหน้านิ่ง ทานตะวันอึ้ง มองทั้งสองแล้วลอบพรูลมหายใจไม่มีออมคำพูดเลย... ทานตะวันลอบพรูลมหายใจ อดเหน็บแนมอาหนุ่มในใจไม่ได้ แต่ภูมิยักไหล่ เธอทันเห็นจึงเบะปากใส่แต่อีกฝ่ายกลับลอบยกยิ้มทำให้เธอนึกเคืองในใจ“โอว... ผมตกข่าว เพิ่งรู้ว่าไร่ภูมิวัฒน์ทำรีสอร์ตด้วย” ชลทิศตอบแก้เก้อนึกรู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status