@ มหาวิทยาลัยxxx
@ คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมเครื่องกล...
เสียงไมโครโฟนดังกึกก้องทั่วทั้งหอประชุม...
“วันนี้...กิจกรรมการเลือกพี่รหัส และน้องรหัส เราจะทำการจับฉลาก โดยจะให้รุ่นน้องเป็นคนจับฉลาก รายชื่อรุ่นพี่ที่อยู่ในกล่อง ว่าใครจะได้พี่รหัสคนไหนนะครับ ตอนนี้ รุ่นพี่กับรุ่นน้องจำนวนจะเท่าๆ กัน จะมีรุ่นพี่บางคน ที่จะมีน้องรหัสสองคนนะครับ”
“เราจะให้รุ่นน้องปีหนึ่งห้องแรก เป็นกลุ่มที่เลือกก่อนนะครับ จากนั้นก็เรียงลำดับการเลือกไปเลยนะครับ”
“ทำไมต้องจัดพี่รหัส น้องรหัสด้วย ฉันไม่ชอบเลย”
เกวลินกระซิบบอกเพื่อนรักของเธอ วันนี้กิจกรรมการรับน้องของคณะ มีรุ่นพี่ปีสี่ เป็นคนดำเนินกิจกรรมทั้งหมด
“ไม่ชอบ เราก็ต้องทำตามเขานะข้าวตู”
“เธอเห็นพี่วินท์มั้ย”
“อือ...” อลินดาเหลือบมองเขาอยู่เป็นระยะ สีหน้าท่าทางเคร่งขรึมตลอดเวลา เขาโกรธเธอ แบบจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ กลัวว่าอลินดาจะตามตื้อเขาไม่ยอมเลิกรางั้นเหรอ?
ในเวลาต่อมา...
“อลินดา”
เสียงรุ่นพี่ขานชื่ออันดับเกือบสุดท้ายของกลุ่มหนึ่ง
“อลินดา” ครั้งที่สอง
“น้องน้ำตาลครับ!”
“คะ?” อลินดาตกใจ รีบลุกขึ้นยืนทันที
เสียงผู้คนในห้องประชุมก็ดังกระหึ่มขึ้นมาเช่นกัน...
“ว้าว...น่ารัก” / “วุ้ย! โคตรน่ารักเลยอ่ะ” / “ตัวจริงน่ารักมาก” / “น้องคนนี้ใช่มั้ย ที่จะส่งเข้าประกวดดาวคณะเรา” /“สวย น่ารัก หุ่นดีมากเลยอ่ะ” / “ว้าว! น้องเขา $%#!*@#$”
“เอาล่ะ ทุกคนเงียบก่อนนะครับ เดี๋ยวให้น้องน้ำตาล มาจับฉลากเลือกพี่รหัสเลยนะครับ เชิญด้านนี้ครับ”
“ค่ะ” อลินดาเดินตรงไปบนเวทีหน้าห้องประชุม ทุกสายตา กำลังจับจ้องมาที่เธอ อลินดารู้สึกถึงพลังบางอย่าง ที่แผ่ออกมาจากสายตาทุกคู่ แต่ละคนแสดงความชื่นชมออกมา...แต่ทว่า มีเพียงคนเดียว ที่แสดงออกมาตรงข้ามกับผู้คนทั้งหมด
“จับได้เลยครับ เรามาลุ้นกันนะครับ ว่าน้องน้ำตาล สาวสวยของคณะเรา จะได้พี่รหัสคนไหนครับ”
ด้านหนึ่งของห้องประชุม...
“กูว่า...ไอ้วินท์ว่ะ” ณภัทรกระซิบบอกเพื่อน
“กูว่า...ต้องกูนี่แหละ”
เตชินทร์เกทับเพื่อนอีกที ด้วยความมั่นใจ เขายังไม่ได้น้องรหัสเลย ในกลุ่ม เหลือเตชินทร์กับกวินท์เท่านั้น จะเป็นใครไปไม่ได้เลย ถ้าไม่ใช่เขา...
“มั่นหน้าจริงนะ ไอ้ชินทร์ แต่กูว่า น่าจะเป็นไอ้วินท์อย่างที่ไอ้ภัทรมันบอกนะ”
“ตกลงมึงจะเชียร์ใคร ไอ้รัชย์”
“กูไม่ได้เชียร์ใคร แต่ความรู้สึกกู คิดว่าต้องเป็นไอ้วินท์”
“แต่พวกมึงดูหน้าไอ้วินท์มันก่อนสิ...”
“มันคงตื่นเต้นมั้ง ว่าแต่ มึงเดาว่าใครล่ะไอ้กันต์”
“กูก็ว่าไอ้วินท์ว่ะ” ชนกันต์มีความรู้สึกว่าเป็นแบบนั้น
“อ่ะ 3 ต่อ 1 มึงว่าไงไอ้ชินทร์ ยังจะมั่นหน้าต่อมั้ย”
“เฮอะ! ดูล่ะกัน น้องน้ำตาลต้องเป็นของกูแน่ๆ น้องเขาไม่สมควรที่จะไปอยู่กับไอ้วินท์ ดูเถอะ ถ้าอยู่กับกูนะ จะดูแลน้องเขาอย่างดีเลย ไอ้วินท์มันใจร้าย ทำน้องน้ำตาลเสียใจ ไม่ควรเป็นมัน”
อีกด้านหนึ่งบนเวที...
“และ...พี่รหัส ของน้องน้ำตาลคนสวยของเรา ก็คือ...”
“...” ทุกคนในห้องประชุมเงียบกริบ กำลังรอลุ้น สาวสวยดาวคณะของพวกเขาจะได้พี่รหัสคนไหนกันแน่
“คนนั้น...ก็คือ”
เสียงดนตรีแทรกขึ้น เพื่อกระตุ้นความลุ้นระทึก
“เขาคือ...”
“โอ้ย! ลีลาอยู่ได้ เมื่อไหร่จะเฉลยสักที ฉันตื่นเต้นแทนน้องเขาหมดแล้วเนี่ย รุ่นพี่เหลือแค่ พี่ชินทร์สุดหล่อ กับพี่วินท์โคตรหล่อแค่สองคนเองนะ”
เสียงนิสิตคนหนึ่งพูดออกมา
“และพี่รหัสของน้องน้ำตาลก็คือ...พี่กวินท์สุดหล่อ! พี่ปีสามของเรานั่นเองครับ!”
“$%#!*@#$” เสียงเหล่านิสิตดังกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง
ตึก! หัวใจของอลินดากระตุกวาบทันที!
“...” พี่วินท์งั้นเหรอ? จะดีใจ? หรือเสียใจดี? ไม่คิดว่าเธอจะจับได้ชื่อของเขา ความวิตกกังวลแทรกเข้ามาในจิตใจของเธออีกครั้ง ‘พี่วินท์จะต้องไม่พอใจแน่นอน’
อีกด้านหนึ่ง...
“นั่นไง กูว่าแล้ว ต้องเป็นไอ้วินท์”
“โห่…เสียดายว่ะ ทำไมไม่เป็นกูวะ”
“ว่าไง…วินท์ ออกไปรับน้องรหัสหน่อยสิ พี่เขาเรียกชื่อมึงแล้ว…ไปดิ”
“กูไม่เอา ให้ไอ้ชินทร์ไป”
“มึงจะบ้าเหรอไอ้วินท์ ไปดิ เร็ว เขากำลังเรียกชื่อมึงอยู่”
“ไปเถอะไอ้วินท์ ยังไง มึงก็ช่วย รักษาหน้าน้องน้ำตาลเขาหน่อย ทำแบบนี้ มันน่าเกลียดนะโว้ย”
“...” กวินท์ ทนแรงขับของพวกเพื่อนๆ ไม่ไหว สุดท้ายเขาก็ต้องจำใจเดินออกไป
ร่างสูงใหญ่เดินไป และขึ้นไปหยุดยืนอยู่กลางเวที เขาไม่ได้หันมองน้องรหัสเขาเลยสักนิด ความหงุดหงิดทําให้เขาขบฟันแน่น หัวใจเต้นแรงด้วยความขุ่นเคือง หงุดหงิดแบบไร้เหตุผล
“พี่กวินท์ รับดอกไม้จากทีมงาน มอบให้น้องรหัสได้เลยนะครับ แล้วยืนถ่ายรูปคู่กันด้วยครับ”
“...” กวินท์ไม่พูด เขาคว้าดอกไม้จากมือของรุ่นพี่ ส่งให้เธอโดยไม่มองหน้าคนรับเลยสักนิด ความสูง 189 ของเขา ทำให้คนที่ยืนข้างๆ แทบไม่รู้เลย ว่าเขามองลงมาหรือเปล่า มีคนนั่งมองอยู่ไกลๆ เท่านั้นที่จะเห็นพฤติกรรมดังกล่าว
“...” อลินดารับดอกกุหลาบแดงสีสดจากมือเขา โดยที่เธอก็ไม่ได้เงยหน้ามองเขาเช่นกัน ไม่กล้าที่จะสบตา อลินดากลัว ความกังวลทําให้อลินดารู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด
“น้องน้ำตาล เป็นน้องรหัสของพี่กวินท์แล้วนะครับ จากนี้ ฝากพี่วินท์ดูแลน้องรหัสคนนี้ด้วยนะครับ”
“...” กวินท์เตรียมที่จะหันหลังเดินกลับ
“เดี๋ยวสิครับพี่กวินท์ ถ่ายรูปคู่กับน้องรหัสก่อนสิครับ ดูแล้วพี่วินท์จะตื่นเต้นกับน้องรหัสหรือเปล่าครับ น้องน้ำตาล น้องใหม่ปีหนึ่งของเรา สวยน่ารักมากเลยนะครับ ปีนี้ คณะของเรา น่าจะคว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครองนะครับเนี่ย...”
ด้านล่างเวที...
“ไอ้วินท์มันเป็นเอามากนะ กูเห็นแล้ว สงสารน้องเขาเลยว่ะ พวกมึงว่ามั้ย”
เตชินทร์เอ่ยขึ้น เมื่อเขาเห็นการกระทำไม่เหมาะสมของเพื่อน
“นั่นสิ...มันจะต้องมีเหตุผลอะไรที่มากกว่านี้แน่ มันอาจจะไม่ใช่แค่น้องน้ำตาลเป็นเด็กในบ้านแล้วมั้ง” ชนกันต์สมทบ
“หรือว่า...น้องน้ำตาล จะชอบไอ้วินท์วะ”
“ชอบ...มันผิดตรงไหน? น้องน้ำตาลกับไอ้วินท์ ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ ซะหน่อย”
“แต่กูว่า คนอย่างไอ้วินท์มันรู้สึกผิดว่ะ มันคงคิดว่า พี่น้องกันจะมาชอบกันได้ไง หรือเปล่า ถึงจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ ก็เถอะ”
“พวกมึง อย่าไปเดามั่วซั่วเลย กูว่ารอดูมันไปก่อน เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับพวกเราเลยนะโว้ย อย่าไปยุ่งดีกว่า”
“ทำตัวเป็นคนดีอีกแล้วนะ...ไอ้ภัทร”
“เรื่องนี้ พวกเราไม่ยุ่งไม่ได้ ไอ้วินท์มันจะทำให้ภาพพจน์ของกลุ่มเราเสียหมด”
“มึงก็ห่วงแต่ภาพพจน์ ไอ้ชินทร์”
“ทำไม! ก็กูหล่อ ก็ต้องห่วงภาพพจน์ตัวเอง เป็นธรรมดา อย่าอิจฉากูสิไอ้ภัทร”
ส่วนสูง 187 ผิวขาว กล้ามใหญ่ แบบนี้ ไม่เรียกว่า หล่อ จะเรียกว่าอะไรกัน [ต้องเข้าข้างตัวเองไว้สิ] ^<>^
“เออ เรื่องของมึงไอ้ชินทร์”
เรื่องความหน้าตาดี ต้องยอมมันจริงๆ ความหล่อของเพื่อนณภัทรไม่เป็นสองรองใคร ณภัทรต้องยอมรับข้อนี้ของเพื่อนเขาเลย กวินท์ เตชินทร์ ชนกันต์ สามคนนี้ เป็นหน้าเป็นตาในกลุ่ม ที่เอาไว้ดักสาวๆ เข้ามาในกลุ่มแก๊งของเขาอีกด้วย ^<>^
@ คฤหาสน์เตชะวรากูล...@ ห้องรับแขก... “วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรคะพี่วินท์ ทำไมต้องมานั่งรวมตัวกันพร้อมหน้าแบบนี้ล่ะคะ...แต่ว่า...เอ๊ะ ยังขาดน้ำตาลนะคะ เดี๋ยวเวนิสตามเองค่ะ” “ไม่ต้องตามหรอกลูก พี่เรานัดกันมาแค่นี้น่ะถูกแล้ว”คุณหญิงเจนเนตรพอรู้เรื่องมาบ้างแล้ว วันนี้ ลูกชายคนกลางของเธอ นัดครอบครัวเพื่อจะบอกเรื่องราวบางอย่าง ลูกชายของเธอไม่เคยมีสีหน้าจริงจังขนาดนี้มาก่อน และผู้ที่ถูกนัด ก็ไม่มีบุตรสาวบุญธรรมของเธอด้วย คงไม่มีเรื่องอะไร นอกจากเรื่องของเขาทั้งสองคน แน่นอน “มีอะไรก็พูดมาเถอะลูก ป๊าก็อยากจะรู้แล้วเหมือนกัน ลูกชายป๊ามีปัญหาอะไร ไหนลองบอกป๊ามาซิ”ทักษ์ดนัยไม่เคยเห็นบุตรชายเขาคนนี้จะมีท่าทีจริงจังขนาดนี้มาก่อน เรื่องราวคงต้องใหญ่พอสมควร ไม่อย่างนั้น คงไม่นัดทุกคนมาเพื่อจะพูดกันภายในครอบครัวแน่นอน “ครับป๊า...”กวินท์มองทุกคนอย่างชั่งใจ เอาเข้าจริงๆ เขาก็รู้สึกประหม่าอยู่เหมือนกัน ปกติเวลาครอบครัวรวมตัวกัน ก็จะเป็นการทานมื้อเย็นด้วยกันเท่านั้น วันนี้ เขานัดทุกคนมา เพื่อจะบอกความจริง เรื่องของเขากับอลินดา “นายคงไม่ไปทำผู้หญิงท้องห
@ บนเตียงใหญ่ขนาดคิงไซส์... หลังจากพายุรักผ่านพ้นไป อ้อมแขนอันแข็งแกร่งล้อมรอบเรือนร่างอวบอิ่มเอาไว้ ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบไปตามแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอ สัมผัสนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายซ่อนอยู่... “พี่รักเธอนะ...” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู “พี่วินท์รักน้ำตาล...ตอนไหนคะ?”อลินดาถามกลับ พร้อมรีบซุกหน้าของเธอเข้าไปในอกกว้าง ใบหน้าเนียนร้อนผ่าว ‘ปากของเธอปฏิเสธ...แต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองอย่างเต็มใจ ยัยบ้าน้ำตาลเอ้ย...สุดท้ายเธอก็หนีพี่วินท์ไม่พ้นอยู่ดี’ “ตอนพี่เจอเราครั้งแรก...” “หืม...อย่าบอกนะ ว่าตอนน้ำตาลแปดขวบ!” “อืม...แต่ตอนนั้น พี่ก็อายุ 11 แล้วนะ” “เป็นไปไม่ได้ค่ะ...” “มันเป็นไปแล้ว...พี่รักเธอตอนนั้นจริงๆ” “แล้วทำไม...พอน้ำตาลเข้ามหาลัย...พี่วินท์ถึงไม่ชอบน้ำตาลคะ...พี่วินท์ด่าน้ำตาล เกลียดน้ำตาล และไม่อยากให้น้ำตาลเข้าใกล้พี่วินท์อีก” “ตอนนั้น...พี่ยอมรับ ว่าพี่สับสน เราอายุ 18 พี่ก็ 21 เราทั้งคู่ยังเป็นเด็ก พี่คิดว่า เราสองคนไม่ควรรักกัน เพราะเราเป็นพี่น้องกัน” “แต่เ
“อุ๊บ!!” ปากบางถูกปิดอย่างรวดเร็ว เสียงร้องของหญิงสาวขาดหายไปด้วยริมฝีปากหนาบดจูบอย่างหนักหน่วง ปลายลิ้นสากกำลังชอนไชดูดดุน เกี่ยวพันลิ้นเล็ก จูบของเขาหนักแน่นและเร่าร้อน ราวกับเปลวไฟที่เผาผลาญทุกความรู้สึกให้ลุกโชน มือใหญ่จับล็อคศีรษะเล็กของเธอเอาไว้ เพื่อบังคับให้รับจุมพิตจากเขาได้อย่างถนัด “พี่...ต้องการเธอ...”เสียงแหบพร่าพึมพำกับเรียวปากเล็ก มือของเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอ ภายใต้ชุดนอนเนื้อดีบางเบา จูบของเขาทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น “มะ-ไม่นะ!” เสียงของหญิงสาวดังอู้อี้ออกมาเพื่อประท้วงคนตัวใหญ่ เรือนร่างของเธอกำลังโดนฟ่อนเฟ้นอย่างหนัก ปากบางถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง สมองของอลินดาขาวโพลน เรี่ยวแรงต่อต้านลดลง มือบางที่พยายามดันอกกว้างเอาไว้นั้น กลับหมดแรงผลักไปโดยปริยาย... “พี่...ขอนะ...” กวินท์อ้อนวอนกับปากนุ่ม ความกระสันแล่นผ่านไปทั่วเรือนกายของเขา อารมณ์ความต้องการของบุรุษเพศสูงขึ้น มือใหญ่ลูบไล้ลงเบื้องล่าง“อื้อ” เสียงครางของหญิงสาวหลุดออกมา ความรู้สึกแปลกใหม่แผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ มือบางที่ตอนแรกต่อต้าน กลับคว้
เวลา 23.00 น. @ คฤหาสน์เตชะวรากูล บรรยากาศยามค่ำคืนเงียบสงบ อลินดากำลังเดินขึ้นบันได เพื่อที่จะเข้าห้องนอนของตัวเอง หลังจากที่อลินดาได้เล่าเรื่องเธอกับพี่วินท์ให้เกวลินฟังเสร็จแล้ว อลินดาก็ลงมาข้างล่าง เพื่อหาน้ำดื่ม สายตาของเธอ เหลือบมองไปที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่ถัดออกไปจากห้องของเธอ ‘พี่วินท์...ออกไปไหนนะ?’ อลินดาเดินมาจนถึงหน้าประตูของเธอ และด้วยความอยากรู้ เธอเลยเดินไปหยุดยืนอยู่ที่ห้องของเขา พร้อมกับแนบหูไปกับบานประตูใหญ่ เพื่อฟังเสียงจากด้านใน “หรือพี่วินท์ จะออกไปเมานะ”อลินดาพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับเดินกลับไปที่ห้องของเธอ วันนี้ สิ่งที่เขากับเธอทะเลาะกัน พออลินดากลับไปคิด บวกกับ สิ่งที่เกวลินพูด มันทำให้อลินดาเข้าใจพี่วินท์มากขึ้น แต่ ไม่ว่าจะยังไง อลินดาก็ปฏิเสธเรื่องนี้อยู่ดี เธอจะทำให้ทุกคนผิดหวังในตัวเธอไม่ได้เด็ดขาด ยิ่งทุกคนดีกับเธอมากแค่ไหน อลินดาก็ยิ่งรู้สึกผิดขึ้นไปอีกเท่าตัว มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว... แกร๊ก! ประตูห้องนอนถูกเปิด ร่างอวบอิ่มเดินเข้าไปด้านใน เธอกำลังคิดถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเขา ‘ตอนที่พี่วินท์โกรธ เขาขู
@ แผนกฝ่ายขาย... เวลา 11.30 น. “ร่างแบบโครงสร้างเป็นรูปสามมิติ พร้อมกับใส่คำอธิบายลงไป เพื่อลูกค้าจะได้เห็นภาพที่ชัดเจน เดี๋ยวพอเสร็จแล้ว เอามาให้พี่ดูหน่อยนะ...น้ำตาล” “ได้ค่ะพี่โมทย์ น้ำตาลขอเวลาสักครึ่งชั่วโมงค่ะ”อลินดากำลังจ้องหน้าจอ มือของเธอกดแป้นคีย์บอร์ด เมื่อรุ่นพี่กำลังบรีฟ (brief) งานเธออยู่ วันนี้ เป็นครั้งแรกที่อลินดาได้ทำงานอย่างเต็มตัว ในฐานะเด็กฝึกงานของบริษัท... แต่ทว่า...ก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามา... “น้ำตาล! คุณกวินท์ให้เราไปพบที่ห้องนะ”ภาคินตะโกนบอกเด็กฝึกงานในสังกัดของเขา ดูแล้ว น้องฝึกงานคนนี้ น่าจะหนีไม่พ้นท่านรองประธานบริษัทคนนี้เสียแล้ว “ไปทำไมคะพี่คิน?”อลินดาถามกลับด้วยความงุนงง เธอก็ปฏิเสธและพูดกับเขาไปชัดเจนแล้วนะ ว่าอลินดาจะขอฝึกงานแผนกฝ่ายขาย ทำไมเขาจะต้องทำตัววุ่นวายขนาดนี้ “เห็นเลขาคุณกวินท์บอกพี่ว่า คุณกวินท์จะออกไปสำรวจการวางระบบเครื่องจักรอุตสาหกรรมในโรงงานแถวสมุทรปราการ พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดมาก...แต่เอ๊ะ! ทำไม ไม่เอาทีมช่างไปล่ะ” “นั่นน่ะสิคะ...งั้น...น้ำตาลรบกวนพี่ค
“อุบัติเหตุงั้นเหรอ? สรุป! เรื่องที่ผ่านมา เธอคิดว่ามันคืออุบัติเหตุไม่ตั้งใจงั้นสิ!”กวินท์ลุกพรวดขึ้นทันที เพราะความโกรธ ที่เขาโดนปฏิเสธอย่างไม่ใยดีจากคนตรงหน้า “แล้วพี่วินท์ คิดว่ามันเป็นอะไรล่ะคะ!”อลินดากระชากเสียงออกมาเช่นกัน พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่ลดละ ‘เขาโมโหได้คนเดียวหรือไง’ “เป็น...ผัวเมียไง! พี่น้องจริงๆ เขาเอากันได้เหรอ!”กวินท์ตะคอกกลับด้วยอารมณ์เดือดอีกครั้ง เมื่อสองปีก่อน เขาอาจจะทำผิดต่อเธอ แต่เขาไม่เคยปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเธอเลยสักครั้ง เพียงแต่ ในตอนนั้น เธอกับเขายังเป็นเด็กกันทั้งคู่ กวินท์ในวัยนั้น ก็คิดว่า การเป็นพี่น้องกัน ไม่ควรที่จะรักกัน แต่นั่นมันก็เป็นเพราะ ความรู้สึกของเขาที่ไม่ได้คิดรอบด้านก็เท่านั้นเอง... “พี่วินท์!!!”อลินดาพรวดลุกขึ้นยืนทันทีเช่นกัน เธอตกตะลึงกับคำพูดของเขา มือบางกำหมัดแน่น พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ระเบิดใส่เขา อลินดาไม่คิดเลยว่า เขาจะกล้าเอาเรื่องน่าอายเช่นนี้มาพูดกับเธอได้ หมับ! มือใหญ่คว้าที่แขนของเธอ พร้อมกับดึงร่างอวบอิ่มเข้ามาประชิด โดยที่ยังมีโต๊ะทำงานกั้นอยู่ ทั้งสองจ