Chapter 47 ไม่อาจหยุดยั้ง2

พรึ่บ!! เจสันสอดมันเข้าไปในรูสวาทของเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ยังคงมีความคับแน่นอยู่มาก เพราะขนาดของความเป็นชายเขานั้นมันใหญ่กว่าชายทั่วไป                                                                                             

"อ้า..อ๊ะ!! ทำไมไม่ใส่ถุงฉันไม่เคยเอาสดกับใคร" รวีท้วงติงออกมา ในขณะที่เนื้อนูนอูมเบ่งตอดรัดมังกรยักษ์อย่างเต็มใจ                                     

"ผมก็ไม่เคยเอาสดกับใคร ถือว่าเราจะเจ๊ากัน พร้อมนะ! วันนี้ผมจะจัดให้ยับไปเลย อย่าแม้แต่จะคิดร้องขอชีวิต เพราะมันไม่มีประโยชน์" พูดจบเจสันก็บรรเลงจัดการซอยสะโพกเข้าออกถี่ๆ อย่างช่ำชองและชำนาญ ไม่แพ้หญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างเลยสักนิด                                                   

"อ้า ใส่ถุงก่อนได้ไหม... อืม" หญิงสาวพูดจาปนเสียงกระเส่าออกมา ในขณะที่ร่างกายมีความต้องการเกินกว่าจะยุติทุกอย่างลงได้ แต่สมองของหล่อนนั้นก็มีความกังวลอยู่มาก เพราะหากทุกอย่างผิดพลาดนั่นหมายถึง เธออาจจะตั้งครรภ์ได้ และรวีเองก็ไม่เคยคาดคิดที่จะมีลูกกับใคร เพราะเธอไม่ชอบเด็ก แม้ว่าจะเกิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอก็ตามที      

"อ้า อ๊ะ จะใส่ทำไมเอาสดมันดีจะตาย คุณชอบหรือเปล่ารวี บอกแล้วขนาดของผมมันไม่ธรรมดา" เจสันพูดพร้อมกับกดสะโพกโยกเข้าไปจนมิดลำ ทำให้รวีเสียวไปจนถึงท้องน้อย เมื่อเธอนั้นไม่เคยเจอใครรุกหนักแบบเจสันมาก่อน                                                                                                     

"อ๊ะ อร้ายยย... ดูดเฉยๆ เจสันอย่ากัด!" แม้ร่างอรชรของเธอจะอ่อนระทวยจนมือไม้อ่อน เมื่อถูกเจสันรุกรานอย่างหนักหน่วงจนรู้สึกซ่านสยิวกับแรงกระแทกของสะโพกหนา แต่เมื่อเขาใช้ปลายลิ้นร้อนแตะกระหวัดลงไปที่ปลายยอดปทุมถัน แล้วขบกัดอย่างแรงจนเธอนั้นรู้สึกถึงความเจ็บปวด เมื่อเขาดูดสลับข้างไปมาแล้วใช้ฟันกัดลงไปที่เต้างามของเธออย่างเมามัน โดยไม่คำนึงว่าเธอนั้นจะเจ็บปวดจากรอยเขี้ยวของเขา ที่ฝากเอาไว้เต็มเต้ากลมไปหมด                                                                

"โอ้ววว... มันตอดดีจังรวี ขอแตกในนะแบบนี้คงฟินมาก" คำพูดของเจสันนั้น แม้รวีจะได้ยินอย่างชัดเจน แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธคำขอจากเขาได้ เมื่อทุกอย่างมันมาไกลเกินกว่าจะกู่กลับ แถมฤทธิ์ยายังคงสร้างความต้องการขึ้นเรื่อยๆ                                                                                                      

"อ้า... เข้าลึกจัง เจสันเร็วหน่อย" ความใหญ่และยาวของมังกรยักษ์ ไม่ได้เป็นอุปสรรคให้กับรวีเลยสักนิด เธอกลับชอบใจเสียด้วยซ้ำ          

"อ้า อื้อ... รวี! ผมจะแตกแล้ว!" ชายหนุ่มพูดออกมาในขณะที่ลำตัวเขาเริ่มบิดเกร็ง แต่สะโพกยังคงทำงานไม่หยุด ไม่นานน้ำลาวาขาวขุ่นได้พวยพุ่งเข้าไป ภายในช่องแคบของรวีหมดทุกหยด                         

"อืม..ฉันขอขึ้นขย่มเองได้ไหม" เมื่อรวีรู้สึกได้ ถึงการกระทำของเจสัน ที่เริ่มจะแผ่วช้าเนิบนาบ แต่ทว่าจังหวะและท่วงทีที่หนักหน่วงกลับทำให้รวีนั้นไม่ชอบใจ                                                                                   

"จัดมาเลย ผมพร้อมเสมอ" เจสันพลิกกายนอนลงข้างๆ รวีในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือทั้งข้างของชายหนุ่มค้ำยันเอาไว้ รวีไม่รอช้า หล่อนได้ลุกขึ้นแล้วเข้าไปคร่อมชายร่างกำยำ มือเรียวจับลงไปที่มังกรยักษ์ลำเขื่อง เพื่อสอดมันเข้าไปในช่องแคบของเธอ                                                                     

"อืม..." เจสันครางออกมาเบาๆ เมื่อเนื้อนูนอูมเบ่งได้กลืนกินมังกรยักษ์ของเขาเข้าไปจนมิดลำ ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงการตอดรัด เมื่อรวีนั่งในท่าชันเข่าลงแล้วขย่มเข้าออกไม่ยั้ง                                                          

"อ้า อูยยย เจสัน มันทิ่มเข้าลึกจัง อ๊ะ... ฉันชอบมันจัง... อ๊ะ อ๊ายเจสัน!" เสียงกระเส่าของรวีพูดพร่ำออกมา ภาพของหญิงสาวตรงหน้าช่างเซ็กซี่เหลือเกิน เธอขย่มเข้าออกถี่ขึ้นเรื่อยๆ เวลานี้ใบหน้างามช่างน่ารัญจวน เมื่อรวีแหงนหน้าขึ้นพร้อมกับหลับตาพริ้มยิ้มหวาน                                    

"รวี! คุณขย่มเก่งจัง น้ำหวานของคุณไหลเยิ้มเชียว" เจสันพูดออกมา เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเปียกชุ่ม ในขณะที่ร่างอรชรของรวียังคงกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด เมื่อเธอนั้นยังคงมีความปรารถนาอย่างต่อเนื่อง

"อ๊ะ อ๊ะ... ฉันหยุดไม่ได้ โอ้ววว เจสัน!" เสียงหวานของรวีเรียกชื่อของชายหนุ่มออกมา เมื่อเธอนั้นกำลังจะออกไปแตะท้องฟ้าอีกครั้ง อย่างไม่รู้จักพอ ค่ำคืนนี้ภายใต้ห้องที่มืดสนิท แต่ไฟสวาทของพวกเขากลับลุกโชน และมันคงยากที่จะมอดดับลงได้ง่ายๆ กว่าจะพ้นผ่านช่วงล่างของรวีคงระบมไปหมด                                       

เมื่อยานั้นจะหมดฤทธิ์ลง สติของหล่อนกลับมา ไม่รู้ว่ารวีจะยอมรับการกระทำของตัวเองกับชายตรงหน้าได้หรือไม่ ในเมื่อความต้องการคือนักธุรกิจหนุ่ม แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นแค่ผู้ชายที่เป็นลูกน้องของเขาเท่านั้น หากบอกเล่าให้ใครฟังเธอคงอับอายไปชั่วชีวิต เมื่อน้องสาวที่เคยโขกสับกลับได้ดี และนับจากค่ำคืนนี้ชีวิตของหล่อนคงต้องผกผันเปลี่ยนแปลงไป จากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างแน่นอน

เช้าของวันใหม่ ที่ใครหลายคนตื่นขึ้นมาอย่างมีความหวัง เมื่อช่วงค่ำคืนผ่านพ้นไป เพราะมันเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลังจากเมื่อวานอาจจะเป็นอดีตที่เลวร้ายสำหรับใครหลายคน ไม่ต่างจากรวีในเวลานี้ เรือนกายที่เปลือยเปล่าล่อนจ้อนภายใต้ผ้าห่มนั้น กลับรู้สึกโดดเดี่ยวและอ้างว้าง เมื่อชายข้างกายได้หายไปตั้งแต่รุ่งสาง ชุดนอนที่กองกับพื้นได้ขาดว่อน บ่งบอกให้รู้ว่า เขานั้นเพียงแค่ต้องการรสสวาทจากเธอ เหมือนกับผู้ชายคนอื่น ที่รวีนั้นเคยไปค้างคืนด้วย และมักจะใช้ความสัมพันธ์กับผู้ชายเหล่านั้นเพียงแค่วันไนท์สแตนด์                               

"ไอ้เจสัน! ไอ้คนเลว!" รวีพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน จากดวงตาคู่สวยที่มีไว้สะกดชายหลายคน และชอบดูถูกใครๆ ที่ต่ำต้อยด้อยกว่า และที่สำคัญเธอนั้นเคยใช้มันมองเจสันอย่างหยามเหยียด แต่เวลานี้คงกลายเป็นเขา ที่กำลังจะเป็นฝ่ายสมเพชเธอ ความสัมพันธ์ที่เกิดจากฤทธิ์ของยา แต่รวีก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ต้นเหตุทั้งหมดนั้นมันเกิดขึ้นจากตัวของเธอเอง                                                                                                                

"ฉันแพ้แกแล้วนารี! ฉันแพ้ก็แล้วอีน้องบ้า!  ฮึกฮื้อ!" รวีดันตัวเองลุกขึ้นนั่งชันเข่า เธอปล่อยโฮออกมา ขณะที่ร่างกายนั้นเปลือยเปล่า ผ้าห่มที่ปกปิดเรือนกายของเธอนั้น กำลังกลายเป็นผ้าซับน้ำตา เมื่อความอดกลั้นที่มีได้หมดลง จากการที่เธอนั้นถูกเจสันกระทำปู้ยี่ปู้ยำ เพื่อสนองตัณหา รอยขบกัดที่หน้าอกเต็มไปหมด มิหนำซ้ำรอยดูดที่คอยังเขียวเป็นจ้ำๆ อย่างน่าละอาย

ทางด้านเจสัน ชายหนุ่มได้นั่งลงบนเตียงนุ่มในห้องของตัวเอง ภายในใจได้เกิดคำถามขึ้นมา เขาทำกับรวีเกินไปหรือเปล่า แต่อีกใจก็คิดว่าเธอสมควรที่จะได้รับบทเรียนในครั้งนี้                                         

เนื่องจากช่วงเวลาสามทุ่มของค่ำคืนที่ผ่านมา คำบอกเล่าของเจ้านายหนุ่มที่ถ่ายทอดเสียงมาทางโทรศัพท์นั้น ทำให้เขารู้สึกรังเกียจรวีเป็นอย่างมาก เมื่อหล่อนใช้วิธีโง่ๆ คิดจะให้อาร์มันโด้เข้าไปหาในห้อง ทั้งที่ผู้ชายคนนั้นมีศักดิ์เป็นน้องเขย สามีของน้องสาวแท้ๆ ของเธอ เขาจึงไม่รีรอที่จะสนองตัณหาเหล่านั้นให้กับรวี แต่ก็เผลอทำรุนแรงไป เพราะฤทธิ์ของยานั่นทำให้เขามิอาจยับยั้งชั่งใจไว้ได้                                                               

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เจสันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ใช่ว่าเขานั้นจะไม่เคยมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนไหน แต่กับรวีมันผิดแปลกกับทุกครั้ง เมื่อเขานั้นไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมีอะไรกับเธอ โดยที่ไม่ได้ป้องกัน และถ้ามันเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นเขาจะทำยังไง