Chapter 23 # ดวงใจคนที่สอง

อาทิตย์นึงยอมรับเลยเฮียเวย์สุดยอดมากไม่รู้ไปเอาเรียวแรงมาจากไหน จนครบหนึ่งเดือนทำบ้างพักบ้างก็ว่ากันไปเริ่มเข้าเดือนที่สองอาการแปลกๆ ก็เกิดขึ้นกับฉันเหม็นกลิ่นอาหารจากของที่ไม่เคยชอบกินกลับอยากกิน กินของเปรี้ยวๆ อยากกินแต่ต้มจืด เพลียจนต้องให้พี่เลี้ยงช่วยดูรวงข้าว ยังดีที่แม่สามีช่วยเลี้ยงพอเริ่มรู้อาการฉันก็ไปซื้อที่ตรวจมาตรวจ สรุปท้องค่ะ!!!!

พอตกเย็นสิ่งที่ฉันทำตอนที่เฮียเวย์กลับมาคือวิ่งเข้าไปกอด หอม ฟอด! ฟอด!

“อะไรกัน หื้ม! มากอดหอมเฮียมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” เฮียเวย์ถามด้วยใบหน้าสงสัยนัยต์ตาหลีมองฉันพร้อมกับระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ก็..มีนะคะ เฮียหลับตาก่อนค่ะ” จบประโยคของฉันเฮียเวย์ก็ทำตามอย่างว่าง่าย พอเขาหลับตาฉันก็หยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและเอามันยัดใส่ไปในมือของเฮียเวย์

“ลืมตาค่ะ” จบตามคำบอกของฉันตาของเฮียเวย์ก็ลืมขึ้นและก้มลงไปมองในมือตัวเอง เขายกมันขึ้นมาดูชัดๆ ก่อนจะมองหน้าฉันและที่ตรวจสลับกันไปมาหลายครั้ง

“ขวัญหนูไม่ได้ล้อเฮียเล่นใช่มั้ย?”

“เรื่องแบบนี้จะล้อเล่นได้ยังไงกันคะ เฮียดีใจมั้ยคะ” ฉันถามออกไปเฮียเวย์ยิ้มและเข้ามากอดฉันแน่น เสียงและสีหน้าของเฮียเวย์มันแสดงออกมาชัดเจนว่าเขาดีใจมากแค่ไหน

“ขอบคุณนะครับเฮียรักหนูที่สุดเลย ขอบคุณนะครับที่ยอมมีลูกให้เฮียอีกคน เฮียรักหนูมากๆ เลยนะ” สิ่งที่ฉันมีความสุขที่สุดคือคำพูดที่เฮียเอ่ยและการกระทำของเฮียที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนกับความรู้สึกทั้งหมดที่เขามีให้ฉัน เมื่อก่อนเฮียเวย์อาจจะนิสัยไม่โอเคแต่ลึกๆ ของเขามันดีมากนะแค่เขายังคงไม่รู้ว่าจะใช้มันแบบไหน แต่ตอนนี้เขาได้เอามันมาใช้กับฉัน

ห้าเดือนต่อ

ช่วงห้าเดือนมานี้ท้องหนักมากเป็นพิเศษไปหาหมอเพื่อดูเพศลูกแต่ก็ยังไม่รู้เพศที่แน่ชัดเพราะเจ้าตัวน้อยไม่ยอมเปิดให้ใครดูเลยงั้นรอลุ้นก็ได้แค่ได้รู้ว่าลูกแข็งแรงสมบูรณ์ก็ดีมากแล้วเฮียเวย์ยังคงทำทุกอย่างเหมือนตอนท้องแรกค่ะก่อนไปทำงานก็จะมาลูบท้องจูบท้องส่งเสียงคุยกับลูกกลับมาก็ทำเหมือนเดิมแล้วก็ยังมีพี่สาวตัวน้อยที่คอยมานอนข้างๆ และใช้มือน้อยๆลูบท้องเบาๆ

“น้องนอนได้แย้วน๊า ปี้กำยังจะนอนน๊า แม่จ๋านอนด้วยนะค้า” เสียงน้อยๆ กับใบหน้าจิ้มลิ้มเงยหน้ามองฉัน ไม่เคยคิดเลยว่าลูกสาวของฉันจะน่ารักขนาดนี้แถมยังไม่ดื้อกับฉันเลย

“ค่ะ แม่จะนอนแล้ว หนูก็นอนนะคะคนเก่งของแม่” ฟอด! ฉันก้มหน้าลงไปหอมแก้มลูกสาว เธอยิ้มกลับมาก่อนจะขยับมาจุ๊บแก้มฉันกลับและซุกตัวนอนข้างๆ วันนี้เฮียเวย์มีงานที่ต้องเคลียร์ที่บริษัทอาจจะกลับดึก ถ้าจะรอคงไม่ไหวฉันเลยของีบหลับก่อนสักพักแต่คนท้องมันเพลียจนหลับไปตอนไหนยังไม่รู้ตัวเลย รู้สึกตัวอีกทีตอนที่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาถูกที่แก้มหน้าผากพอหลีตามองเล็กน้อยสิ่งที่เห็นคือเฮียเวย์กำลังหอมแก้มลูกสาวตัวน้อยและขยับมาจูบท้องฉันเบาๆ

“หลับกันหมดแล้วดวงใจของพ่อ” พอได้ยินประโยคนี้มันทำให้ใจของฉันพองโตขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เฮียเวย์เป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ วันนั้นเรายังทะเลาะกันอยู่เลย พอมาวันนี้พวกเรากลับรักกันมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

พอเริ่มใกล้ถึงวันคลอดเฮียเวย์จะรีบเคลียร์งานให้เสร็จและรีบกลับมาบ้านเพื่อคอยอยู่ใกล้ๆฉัน ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านวันนี้คนในบ้านคือเกือบครบขาดเฮียโรมัน น้องมิริน แค่นั้น

“พี่ขวัญเจ็บท้องมั้ยคะ” มิราเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ยังเลย แต่ก็มีเตือนๆมาบ้างแล้วล่ะ” ฉันตอบ

“เห็นแบบนี้พี่ไม่อยากมีลูกเลย” พี่ควีนเอ่ย

“ก็ไม่ต้องไม่แฟนซิ!” เฮียคิงเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

“คงไม่ได้ค่ะ เพราะควีนเป็นคนที่สวยและคนสวยจะไม่ยอมปิดโอกาสให้ผู้ชายเข้ามาแน่นอนค่ะ!” พี่ควีนตอบกลับด้วยท่าทางเชิด ก็สวยจริงนั่นแหละว่าไม่ได้นะ

“อาควีนฉวย เหมือนหนูนะคะยุงคิง หนูจะมีแฟนหย่อๆ เหมือนอาควีน คิกๆๆๆ”

“จริงหยอคะคนสวยของยุงคิงมาให้ยุงกอดหน่อยค่ะ” จบประโยคเฮียคิงสาวน้อยก็รีบวิ่งเข้าไปชูแขนให้ลุงอุ้มทันที พออุ้มได้เฮียคิงก็หอมแก้มสาวน้อยฟอดใหญ่

“ปู่ปู่อยากหอมแก้มคนสวยเหมือนกันค่ะ” แด๊ดโรมเอ่ย พอได้ยินแบบนั้นก็รีบบอกใก้เฮียคิงปล่อยทันที

“วางหนูยงเย็วๆ อื้อ จะไปหาปู่ปู่”

“อะไรกันคะเนี้ย ปู่ปู่แย่งยาดมยุงคิงได้ไง”ปากพูดแต่ก็ยอมปล่อยค่ะ ก่อนจะวางก็หอมอีกฟอดใหญ่ๆ

“ปู่ปู่ขา หนูฉวยปู่ปู่หย่อ ย่าย่าก็ฉวย หนูยักทูกโคนเยยค่า ยักนะค่าา” รวงข้าวเป็นเด็กที่อ้อนเก่งช่างพูดสุดๆ ทุกคนในบ้านคือรักและเอ็นดูสุดๆ ทั้งรักทั้งห่วง ทั้งหวงเลยล่ะค่ะ

“ลูกเหมือนหนูเลยรู้มั้ย” อยู่ๆ เฮียเวย์ก็พูดขึ้น

“ก็ต้องเหมือนสิคะ ลูกหนูนี่”

“หึ! ก็นิสัยเนี้ยแหละที่เหมือนกันไงหนูรู้มั้ย โตขึ้นลูกเราต้องเก่งมากๆเลยแหละ เก่ง ฉลาด ช่างคิดช่างพูด” เฮียเวย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มสายตาจดจ้องร่างน้อยๆ ไม่วางตา

“ลูกต้องเก่งเหมือนเฮียค่ะ เพราะนิสัยที่ทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้เหมือนกันเป๊ะ!”

“ไม่รู้ว่าอีกคนจะเหมือนใครกันนะ ดิ้นอีกแล้วคนเก่งของพ่อ หนูอยากเหมือนใครนะลูก อ๋อเหมือนแม่หรอครับ ถีบแรงจังเลยลูกแม่จะเจ็บนะครับ หนูดีใจหรอลูก พ่อรักหนูนะครับ รักแม่ด้วย รักพี่สาวของลูกด้วยนะ รีบๆออกมานะครับพ่อีอหนูนะ” จุ๊บ! จบประโยคเฮียเวย์ก็จุ๊บท้องฉันหลายครั้ง ใบหน้าหล่อยิ้มตลอดเวลา

“รันเวย์ดูเป็นผู้ใหญ่จริงๆก็ตอนมีครอบครัวนี่แหละ” โรมเอ่ยขึ้น

“ค่ะ หนูก็คิดแบบนั้นลูกโตขึ้นมากจริงๆ โชคดีนะคะที่ได้ลูกสะใภ้คนนี้มา” มินตราเอ่ยต่อ

“รันเวย์จริงๆก็เป็นคนแบบนี้แต่ลูกแค่ไม่รู้ว่าจะต้องเอามันออกมาใช้ตอนไหน แต่ถึงเวลาก็ได้ใช้กับคนที่ขึ้นชื่อว่าคนรัก” แทนเอ่ยนิ่งๆ สายตาเขาจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่นั่งคลอเคลียภรรยาตัวเองอยู่ไม่ไกล เขาคิดเสมอว่าสักคนรันเวย์ต้องโตขึ้นและวันนั้นก็มาถึง