chapter.19 ความกังวล (mini nc)

ห้าเดือนของฉันที่ตอนนี้กำลังอุ้มท้องยิ่งมองตัวเองในกระจกฉันก็รู้สึกกังวลใจแปลกๆ มันกลัวไปหมด เอาจริงๆ คนสวยๆอย่างฉันทำไมถึงได้กลัวอะไรง่ายขนาดนี้นะ กลัวว่าเขาจะเบื่อ กลัวว่าเขาไม่โอเคกับรูปร่าง กลัวว่าเขาจะมีคนอื่นทั้งที่ก่อนหน้ามันก็ไม่ได้หนักขนาดนี้ แถมยังกังวลเรื่องลูก ถ้าเขาเกิดมาฉันจะเลี้ยงเขาดีมั้ยนะ ฉันจะเป็นแม่ที่ดีได้มั้ยนะ 

“เป็นอะไรไปหน้าเหมือนหมาเบื่อข้าว!” ห๊ะ! นี่คือประโยคทักทายจากพี่ผัวงั้นหรอ น่าตบด้วยปากกระฉากด้วยลิ้น แฮร่ๆๆ 

“เฮีย! ขวัญไม่ตลก ปากดีเดี๋ยวจับทำผัวอีกคนซะนี่!” 

“หึ! ปากดี เครียดอะไรว่ามา” เฮียถามก่อนจะนั่งลงยังโซฟาด้านข้าง 

“ว่าแต่เฮียไม่ทำงานหรอ” ใช่สงสัยมาก เฮียอยู่นี่แต่สามีฉันออกไปทำงาน

“วันนี้หยุดเลยให้เวย์ทำงานแทน ทำไมคิดถึงมันหรือไง?”

“ถามมาได้ ผัวหนูนี่ยังไงก็ต้องคิดถึงมั้ยล่ะ”

“เดี๋ยวนี้ไม่มีเลยนะค่ะ คะเนี้ย!” 

“แหม่! พี่ผัวน้องเมีย ญาติกันสนิทกันไม่ต้องมีมารยาทเยอะ” เฮียส่ายหน้าไปมาคงจะแบบช่างมึงเหอะประมาณนั้น

“มีเรื่องอะไรว่ามา”

“หนูแค่กลัว กังวล เครียดมันบอกไม่ถูกกลัวผัวจะไม่รัก กลัวผัวเบื่อ กลัวลูกออกมาจะเลี้ยงลูกได้มั้ย จะเลี้ยงดีมั้ย ทำไมหนูถึงต้องเครียดด้วยคะ ทั้งที่มันควรจะดีไม่ใช่หรอเฮีย” 

“งั้นหนูก็อย่าคิดมากสิลูก” เสียงของแม่มินดังขึ้นทำให้ฉันรีบหันไปมองท่านทันที ไม่ได้มีแต่แม่นะแต่มีทั้งพ่อรามและก็แด๊ดโรมตามเข้ามา

“มันจะไม่ดีและส่งผลกระทบต่อลูกในท้องนะ แด๊ดอาจจะไม่เคยอุ้มท้องแต่ความเป็นพ่อ แด๊ดเชื่อนะว่าตาเวย์ไม่มีทางทำหนูเสียใจแน่นอน ส่วนเรื่องลูกหนูไม่ต้องกังวลหรือเครียดอะไรเลยลูก เราคือครอบครัวเดียวกันนะ พวกเราช่วยกันเลี้ยงได้ อีกอย่างนะต่อให้หนูไม่เคยมีลูกแต่ตาเวย์เลี้ยงเด็กเก่งมากนะ” ฉันมองด้วยความสงสัย ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้เลยว่าเฮียเคยเลี้ยงเด็กมาก่อน

“เฮียเวย์น่ะหรอคะ?” 

“ใช่ค่ะ เวย์เลี้ยงน้องถึงห้าคนเลยนะ น้องสาวทั้งห้าคนเวย์ดูแลอย่างดีเลยล่ะ หนูไม่ต้องกังวลนะลูกเชื่อพ่อ บางครั้งอาจจะนอกลู่นอกทางแต่พอมีครอบครัวแล้วเวย์ไม่มีทางทำให้หนูเหนื่อยใจแน่นอน”

“เฮียเวย์นี่ ทำหนูอึ้งได้ตลอดเลยนะคะ หนูไม่ค่อยได้รู้อะไรเกี่ยวกับเฮียเลย”

“เดี๋ยวแม่เล่าให้ฟัง”

“ได้เวลาย้อนอดีตแล้วสิ น้องชายผมน่าสงสารจังโดนเผาแน่ๆวันนี้”

“ปากนี่นะ สมควรที่ไม่มีแฟนสักที!” 

“ไม่ใช่ไม่มีใครเอา แต่ผมไม่เอาเขาเองครับ”

“แต่เพื่อนหนูชอบเฮียนะคะ” ปากนี่นะจะซวยมั้ยว่ะ!

“ใครหรอลูก!” 

“หนูยังบอกตอนนี้ไม่ได้ค่ะ แต่อีกไม่นานทุกคนจะได้รู้ค่ะ” รักเพื่อนค่ะ จะไม่ให้เพื่อนเสียใจเด็ดขาด!

“งั้นถึงเวลาบอกแม่ด้วยนะ มาเข้าเรื่องของตาเวย์กัน”

เหมือนได้เข้าไปอยู่ในโลกของเฮียมากเลยเวลาที่แม่มินเล่ามันสื่อได้เลยว่าท่านรักและสังเกตลูกเลี้ยงดูลูกมาอย่างดี รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นตลอดการเล่า แต่ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มตั้งท้องก็มีเฮียเวย์ที่ยอมทุกอย่าง ทำให้ทุกอย่าง แล้วทำไมฉันต้องคิดมากด้วยนะ เฮ้อ! พูดแล้วก็คิดถึงเมื่อไหร่จะกลับมาสักทีนะ

ฟอด! แก้มนิ่มถูกกดด้วยปลายจมูกคมของใครบางคนทำให้คนที่กำลังหลับอยู่นั้นลืมตาตื่นขึ้นมาทันที ตาเล็กเบิกกว้างก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าหวาน ก่อนที่เธอจะหยัดตัวลุกขึ้นมาโผล่เข้าไปกอดร่างสูงตรงหน้า

“คิดถึงเฮียจังเลยค่ะ ทำไมกลับดึกจังคะ” เสียงอ้อยอิ่งของฉันทำให้เฮียผ่ายยิ้มออกมาเล็กน้อย

“เฮียต้องเคลียร์งานทั้งหมดให้เสร็จเพราะพรุ่งนี้เฮียจะหยุดอยู่บ้านกับหนูไงคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียพาไปหาของอร่อยๆ กินนะ”

“จริงๆ นะคะ รักเฮียที่สุดเลย กินอะไรมาหรือยังคะ?” 

“เรียบร้อยครับ เดี๋ยวเฮียไปอาบน้ำก่อนนะ”

“ค่ะ เร็วๆนะคะ หนูอยากนอนกอดเฮีย”

“ครับผม” จบประโยคของเฮียฉันก็เดินเข้าไปกอดอีกครั้ง ก่อนจะผละตัวออก

“ขี้อ้อนจังเลยนะ เดี๋ยวเฮียรีบอาบน้ำก่อนนะ”

พ้นหลังเฮียฉันก็เดินไปนั่งลงบนเตียงใบหน้าเฮียเมื่อกี้คือแสดงชัดเจนเลยว่าเหนื่อยล้าและเพลียมากแค่ไหน สงสารเฮียจังแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมันคืองานของเฮีย ส่วนฉันก็มีหน้าที่ของตัวเองแต่จะว่าไปเฮียก็ไม่เคยบ่นกับฉันเลยสักครั้งว่าเหนื่อย เมื่อก่อนเฮียอาจจะไม่เคยทำฉันเสียใจแต่ตอนนี้เฮียคือผู้ชายที่ดีคนหนึ่งและเป็นสามีที่ดีมากๆเลยก็ว่าได้ ต่อจากนี้ฉันคงได้เข้าใจอะไรมากขึ้นกว่านี้ ไม่นานนักเฮียก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูคู่ใจ ฮ่าๆๆๆ พ่อคุณเอ๊ย! แน่นไปหมดเลยมันเป็นโชคดีของอีขวัญจริงๆเว๊ย! ได้ทั้งผัว ทั้งอาหารสายตา อร๊ายยยยย!

“จ้องขนาดนี้หมายความว่าไงคะ หืม!” ไม่รู้เลยว่าเฮียเดินเข้ามาตอนไหน รู้ตัวอีกทีหน้าเฮียก็ใกล้เข้ามาทุกที ปลายจมูกของเฮียแตะปลายจมูกของฉัน สายตาเฮียมันช่างอบอุ่นจนทำให้ฉันเสียอาการขึ้นมาดื้อๆ ทั้งที่มันควรจะชินแต่กลับกันมันกลายเป็นว่าไม่เคยจะชินเลยสักครั้งเดียว 

“เอ่อ…คือหนู เปล่าสักหน่อยแค่มองดูว่าจะมีรอยอะไรกลับบ้านมาบ้างก็แค่นั้นเองค่ะ!” สตอมากแม่! ฮ่าๆๆๆ ด่าตัวเองไปอี๊ก!

“หึ! แน่ใจหรอ เฮียรู้นะหนูคิดอะไรอยู่แต่ถ้าหนูจะคิดอย่างงั้นจริงๆ เฮียก็ไม่ว่านะคะเพราะเฮียหล่อ เฮียเข้าใจความรู้สึกเมียตัวเองดี” มั่นมากอีเฮีย! เหอะ! หล่อมากมั้ง…แต่ก็หล่อแหละ

“เฮียคะ เคยมีใครบอกเฮียมั้ย ว่าเฮียเป็นคนที่หลงตัวเอง มั่นหน้า!”

“เอ้า! โดนด่าเฉย” ฟอด “ชื่นใจจัง” อยู่ๆ เฮียก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มของฉัน และก็ผละหน้าออกมามองฉันก่อนจะยิ้มให้ ฉันที่กำลังมองตาปริบๆ เพราะกำลังเสียอาการอยู่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อถูกริมฝีปากอุ่นๆ ประทับลงยังเรียวปากของฉัน เฮียจูบละมุนจนฉันเคลิ้มตามและตอบสนองทันที ปากของเฮียขบเม้ม ดูดดึงกลีบปากของฉันด้วยความนุ่มนวล มือหนาเริ่มบีบเคล้นเต้าอวบตึงของฉันมันไม่ได้รุนแรงแต่มันอ่อนโยนจนฉันสัมผัสได้ ตอนนี้เราทั้งคู่เปลือยเปล่าก่อนที่เฮียจะจับฉันนอนตะแคงตามด้วยเฮียเข้ามานอนประกบจากด้านหลังเรียวขาฉันถูกยกขึ้นก่อนที่ท่อนเอ็นแข็งจะกดเข้ามายังรูสวยอย่างเชื่องช้า

อื้อ! 

“อย่างครางออกมาอย่างนี้สิคะ เดี๋ยวเฮียอดใจไม่ไหวทำหนูแรงขึ้นมาจะทำยังไง” เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ ข้างหูมันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของฉันอย่างบอกไม่ถูก

“อ๊าส์! เต็มไม้เต็มมือไปหมดเลย ซี๊ด!”

“อื้อ…ฮะ…อ๊อย เฮียขา มันสะ…เสียว อ๊าง!”

พั่บบบบบบบ! ปั่บบบบบบบ!

เอวหนากระแทกกระทั้นใส่รูสวยระรัว แต่แรงที่ส่งไปมันกลับไม่ได้รุนแรงอะไร กลับกันมันทำให้เธอเสียวใจแทบขาด ร่างทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่อย่างนั้นเกือบชั่วโมง

“อ๊าส์….ฮะ..เฮีย อ๊อย สะ เสียว อื้มมม!”

“อ๊าส์ คนดีของเฮีย ซี๊ด! เฮียไม่ไหวแล้วคะ!”

ดุ้นยาวผลุบเข้าออกภายในร่องกลีบที่อวบอูมแดงระเรื่อ น้ำสีใสคลุมเคลือบลำยาวจนวาววับ ใบหน้าหล่อซุกไซร้ลำคอระหงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอ เอวหนากระแทกใส่ไม่หยุดหย่อนร่างอวบสั่นคลอนตามแรงที่ส่งมาไม่จบสิ้น

ปั่บบบบบบ! พั่บบบบบ!

ด้านหน้าของห้องรันเวย์มีร่างสูงยืนมองแผ่นประตูด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด เพราะเสียงภายในห้องนั่นดังไปถึงห้องนอนของเขา

“กูจะได้นอนกี่โมง ขนาดท้องมึงยังไม่เว้น มันจะเอาจนลูกออกมาเลยหรือไงว่ะ! มึงไม่อายลูกมึงหรอ!” โรมันตะโกนใส่ประตูแต่ภายในห้องกลับเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

“เชี้ย! กูไปข้างนอกก็ได้!”