chapter.21 รวงข้าว

อื้อ! เฮ้อ! อ๊อย! อื้อ!

เบ่งนะคะ! เบ่งค่ะ! อื้ด!

อุแว้! อุแว้!

“ทารกเพศหญิง คลอดเวลา เก้านาฬิกายี่สิบห้านาที ค่ะ” เสียงพยาบาลเอ่ยขึ้น ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะตัดไป การคลอดลูกสำหรับฉันมันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก เจ็บสุดๆ แต่พอได้เห็นหน้าลูกฉันกลับลืมความเจ็บปวดทั้งหมดไปทันที การคลอดลูกครั้งแรกของฉันมีเฮียเวย์คอยอยู่ข้างๆ มือของเขากุมจับฉันไว้แน่น รอยยิ้มของฉันและเฮียเวย์เผยขึ้นพร้อมกัน ไม่นานฉันก็ถูกพาออกมาอยู่ที่ห้องพักฟื้น ภายในห้องคือเต็มไปด้วยของตกแต่งและแสดงความยินดี ครอบครัวเฮียมากันพร้อมหน้าพร้อมตา คุณปู่กับคุณย่าก็มาพวกท่านยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คุณแม่และบรรดาพ่อๆก็มาพร้อมกัน น้องชาย น้องสาวเฮียน้องเขยมาครบ ครอบครัวเฮียเป็นครอบครัวใหญ่มากและอบอุ่นที่สุด

“หน้าตาเหมือนเหมือนเฮียเวย์มากเลยค่ะคุณแม่ แต่จมูกกลับได้พี่ขวัญมาเต็มๆ เลยค่ะ” ควีนเอ่ยพร้อมกับยื่นมือใช้นิ้วเขี่ยจมูกน้อยๆของลูกฉัน

“ใช่ค่ะ ทำไมหลานรินถึงได้น่าฟัดขนาดนี้คะ หนูขอตั้งชื่อหลานได้มั้ยคะ” มิรินเอ่ยก่อนจะมองหลานสาวด้วยสายตาที่เอ็นดู

“เรานี่นะแทนที่จะให้พ่อแม่เขาตั้งให้” แม่มินเอ่ยบอกกับมิรินก่อนจะส่ายหน้าพรางยิ้มออกมา

“นั่นสิ รินตั้งหลานโตมาต้องดื้อเหมือนรินแน่ๆ” มิราเอ่ย

“รีว่าให้เฮียตั้งเถอะค่ะ ยัยรินดื้อเดี๋ยวหลานดื้อตาม” มารีเอ่ยก่อนจะยิ้มๆออกมา แฝดสามคนนี้นิสัยคล้ายๆกันอยู่บ้างแต่ถ้าถามว่าดื้อมั้ย มิรินจะดื้อ แสบสุดๆ มารีจะดื้อเงียบ มิราจะดื้อแบบไม่กลัวอะไร แต่นิสัยน่ารักกันมาก

“ดื้อพอๆ กันนั้นแหละ ลูกเฮียให้ดื้อเหมือนแม่ดีกว่า พวกเราดื้อมากไปเฮียไม่อยากปวดหัวเพิ่ม” เฮียเวย์เอ่ยยิ้มๆ

“เดลเห็นด้วยกับเฮียเวย์ค่ะ พวกเจ้อ่ะดื้อ!” เดลเอ่ย ก่อนจะยิ้มครั้งนี้ที่เจอน้อง น้องอุ้มท้องลูกแฝดอีกแล้ว ทำลูกกันเก่งจริงๆ บ้านนี้

“เฮียคิดไว้นานแล้ว ผู้หญิงให้ชื่อรวงข้าว เด็กหญิงดวงกมล กิตติไพศาล ลูกสาวของปะป๊าเวย์กับแม่ขวัญ”

“ชื่อเพราะดีตาเวย์ของย่าเป็นพ่อคนแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่ตาโรนี่แหละเมื่อไหร่จะมีหลานสะใภ้มาให้ย่าสักทีล่ะ” พอคุณย่าพูดจบฉันก็นึกขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง เฮียโรกับปิงปอง ฉันมองหน้าเฮียโรคืออยากถามมากนะแต่กลัวจะเสียมารยาท

“ผมอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วยังไม่อยากมีเมีย แค่เห็นของไอเวย์ผมก็ปวดหัวจะแย่ละ” เอ้า! ก็คุณมั้ยล่ะคะที่เลือกฉันอ่ะ ถ้าไม่พูดก็ลืมเลยเรื่องของเราที่เฮียโรเป็นคนจัดการจ้างให้มาเป็นเมียน้องเขาคือเป็นความลับมานานมากๆ จนตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้

หลังคลอดฉันแทบจะไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยแต่ก็พยายามทำและตั้งใจทำให้มันดีที่สุด เฮียช่วยทำให้หลายๆเรื่อง ทำหน้าที่พ่อได้ดีมากๆ ช่วงหลังๆมา เฮียจะเอางานกลับมาทำที่บ้านตลอด พอถามเฮียก็บอกว่าอยากอยู่ใกล้ลูกใกล้เมีย และเฮียก็ได้มีเวลาพักเยอะหน่อยที่เหลือก็เฮียโรจัดการ  

“หนูเตรียมเสื้อผ้าไว้นะ เดี๋ยวเฮียอาบน้ำให้ลูกเอง” เฮียค่อยๆ จัดแจงอุ้มลูกเดินเข้าห้องน้ำไป เฮียเตรียมน้ำไว้เรียบร้อยนะรอบคอบสุดๆ ลูกสาวฉันเวลาอยู่กับพ่อคือไม่ร้องเลยสักแอะ! พอเวลาอยู่กับแม่แหกปากแหกคอเก่งมากค่ะ ฮ่าๆๆๆ เฮียเปลี่ยนไปมากๆเลย เฮียคือทำทุกอย่างนิ่มนวลมาก อ่อนโยนพูดเพราะ ทำทุกอย่างมาเป็นแบบนี้มาตลอดสองปี ตอนนี้รวงข้าวอายุได้สองขวบ เดินเตาะแตะ พูดเป็นคำมากกว่าเมื่อปีก่อน ยิ้มเก่ง อ้อนเก่งสุดๆ ตาตา นี่อุ้มไม่วางมือเลยค่ะ บรรดาอาๆ ก็ต่างพากันหวงเก่ง หวงพอๆกับลูกของน้องเดลเลยหล่ะ ยายคนสวยก็แต่งตัวให้หลานเก่งมากค่ะ โบว์อันโตของอาควีนต้องใส่ทุกวัน

“ปะ ปะ! หม่ำๆ” รวงข้าวร้องเรียกเฮียเวย์ที่พึ่งกลับเข้าให้พาไปกินข้าว แต่เป็นจังหวะเดียวกับที่เฮียโรเดินเข้ามา รวงข้าวยืนนิ่งมองสลับไปมา เดินซ้ายที ขวาที จำพ่อตัวเองให้ได้นะลูก

“รวงข้าวมาหาปะป๊าหน่อยค่ะ” เฮียโรเอ่ยพร้อมกับนั่งลงกางแขนรอ ลูกฉันคือโลเลอ่ะเธอ

“รวงข้าวปะป๊าอยู่นี่ค่ะ นั่นลุงโรนะ นี่ป๊าหนูไงคะ” จบคำนั้นปุ๊บรวงข้าววิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาเฮียโรทันที เอ้า! ลู๊ก! ฮ่าๆๆๆ กลับมาหาพ่อก๊อนนน! เฮียเวย์หน้างอเลย

“ยุง ยุง!” รวงข้าวเรียกเฮียโรและกอด “ปะ ปะ!” เรียกเฮียเวย์ก่อนจะปล่อยกอดเฮียโรและเดินไปหาเฮียเวย์ พ่อก็ยิ้มร่าเลยค่ะ ลูกจำได้ ไม่ได้ลืมแค่ไม่ค่อยได้เห้นลุงเลยคิดถึง

“ป๊าแทบร้อง หนูอย่าทำแบบนี้นะคะป๊าใจไม่ดี ไปหม่ำๆ กันดีกว่าค่ะ” จบปุ๊บเฮียก็อุ้มลูกเข้าไปทันที

“ขวัญเฮียขอคุยด้วยหน่อยสิ”

“ค่ะ มีอะไรคะ”

“คือช่วงนี้ ได้เจอปิงบ้างมั้ย” ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยอยู่ๆมาถามหาปิง สงสัยโดนเทหรือทำอะไรผิดแน่ๆ

“เจอค่ะ แต่ช่วงนี้น่าจะมีความรักนะคะเพราะเห็นควงหนุ่มหล่อคนหนึ่งมาบ่อยๆ คนนี้คือนานมาก เห็นบ่อยมากๆ สงสัยจะจริงจังมั้งคะ” เราพูดจบเฮียโรก็นิ่งไปเลยค่ะ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

“ชอบเพื่อนขวัญหรอ ถ้าชอบทำไมไม่บอกมันล่ะ”

“ชอบไปก็เท่านั้นเขามีคนอื่นไปแล้วนี่”

“ก็เฮียไปทำมันก่อนป่ะ! นึกให้ดีๆ นะเฮีย สองปีมานี้เฮียเคยถามมันมั้ยว่ามันรู้สึกยังไง เฮียเคยบอกมันมั้ยว่าเฮียคิดยังไง ปิงมันจริงจังนะกับเรื่องความรัก ถ้าไม่รักอย่าไปทำให้มันเจ็บเลยค่ะ หนูก็พูดได้เท่านี้นะเฮียไปคิดเอาแล้วกันนะคะ ไปกินข้าวเถอะค่ะทุกคนรอแล้ว” พูดจบฉันก็เดินนำเฮียเข้าไปก่อน ฉันก็ช่วยได้เท่านี้แหละสำหรับความรักของเพื่อน ต่อจากนี้คือเขาสองคนต้องตัดสินใจกันเอาเอง

คืนนี้รวงข้าวไปนอนกับอาควีน ห้องใหญ่ก็เป็นของพ่อกับแม่สองคนค่ะ อาบน้ำเสร็จแต่งเสร็จพร้อมจะนอนแต่ก็ถูกร่างหนาของเฮียเวย์คร่อมทับขึ้นมาไวมากพ่อ

“เฮียหนูง่วงค่ะ” ฉันเอ่ยแต่เฮียไม่ฟังค่ะ

“เฮียอยากได้ลูกชายอีกคนครับ เฮียขอได้มั้ยครับ” เฮียเวย์เคยขอมานานแล้วว่าถ้ารวงข้าวครบสองขวบจะมีอีกคนทันที แต่ตลอดเวลาเฮียก็ทำดีมาตลอดนะ แค่นี้ทำไมจะให้ไม่ได้ใช่มั้ย พร้อมค่ะ!

“ค่ะ” จบประโยคเฮียก็ก้มลงมาจูบทันที ปากหนาขบเม้มดึงดูด มือหนาเลื่อนสัมผัสไปทั่วเรือนร่าง นัวเนียกันสักพักเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ก็ถูกถอดออกจนหมดเหลือเพียงร่างที่เปลือยเปล่า

“หนูขึ้นให้มั้ยคะ”