chapter.18 มาไม่ทันตั้งตัว

อื้อ! อ๊ะๆๆ อ๊อย! ซี๊ด…อ๊าส์!

เสียงครวญครางของหนุ่มสาวดังก้องทั่วห้องนอน เสียงเนื้อที่กระทบกันระงมดังลั่น ใบหน้าหวานแดงระเรื่อตาปรือ ปากเล็กอ้าค้าง เมื่อความรู้สึกเสียวสะท้านเริ่มใกล้เข้ามา ร่างเล็กเริ่มเกร็งมือเล็กจิกลงยังแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวไม่นานทั้งสองก็ถึงฝั่ง ร่างหนากอดรัดพรมจูบไปทั่วใบหน้าเล็กที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“เฮียขอต่ออีกรอ..” ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยจบประโยคร่างเล็กก็ลุกพรวดก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที

อ๊วก! แหวะ! แค่กๆ

อยู่ๆ ก็รู้สึกเวียนหัวและเหม็นกลิ่นตัวเฮียเวย์มากๆ ทั้งๆ ที่ฉันชอบกลิ่นตัวเฮียมากๆ แต่ทำไมวันนี้ถึงได้เป็นแบบนี้นะ กำลังจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายคุมเกมแท้ๆ เฮ้อ!!

“หนูเป็นยังไงบ้าง โอเคมั้ย?” น้ำเสียงและความอุ่นจากฝ่ามือของเฮียที่ค่อยๆ ลูบหลังฉันเบาๆ

“โอเคค่ะ สงสัยจะทำงานเยอะไปหน่อยเลยเวียนหัว แต่หนูกลับเหม็นกลิ่นตัวเฮียมากๆ เลย”

“เหม็นหรอ? เฮียอาบน้ำทาครีมฉีดน้ำหอม ยังเหม็นอีกหรอหนู” ใบหน้าเฮียแสดงออกชัดเจนมากเลยว่ากำลังคิดถึงสิ่งที่ฉันพูด

“คงเป็นเพราะเหนื่อยๆ มั้งคะ ช่วงนี้หนูเพลียมากเลย” ฉันพูดพลางเดินไปเปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลรดรินไปตามลำตัว มันโล่งมากเวลาฉันได้โดนน้ำเย็นๆ

“เฮียสระผมให้นะ” จบประโยคเฮียก็บีบแชมพูลงมือก่อนจะชโลมลงมายังผมที่เปียกชุ่มของฉัน ความเบาของมือที่นวดคลึงเบาๆ ทำให้ฉันรู้สึกโปร่งไปหมด

“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่ากำลังรู้สึกดี ทำไมช่วงนี้หนูดูอวบ เต็มไม้เต็มมือขนาดนี้นะ” จบประโยคเฮียเวย์ก็เลิ่อนมือลูบไล้บีบเคล้นเต้าอวบ แต่ไม่ทันทีเฮียจะได้ทำต่อฉันก็ปัดมือเฮียออกทันที เพราะตอนแรกเฮียไม่ได้ทำแรงขนาดนี้ ฉันรู้สึกเจ็บตึงเต้าไปหมด หงุดหงิดชะมัด ฉันรีบอาบน้ำและเดินออกมาทันที

“อะไรว่ะ กูทำไรผิดเนี้ย!” คำถามที่วนเวียนอยู่ภายในหัวของผมตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ตอนแรกก็ยังดีๆ อยู่เลยไหงเป็นงั้นไปได้ เฮ้อ!

“ถอนหายใจอะไรนักหนา” เสียงเอ่ยถามของแม่ทำให้ผมรีบไล่ความคิดนั้นออกไปทันที แต่มันก็ยังค้างคาใจ

“แม่ครับ ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ย”

“อืม ว่ามาสิ”

“คือขวัญดูแปลกๆ เมื่อคืนพวกเรากำลังเอ่อ… กำลังตำน้ำพริกกันอยู่”

“ห๊ะ!” แม่ทำผมเขินมากบอกเลย คิดถูกใช่มั้ยที่มาปรึกษาแม่เนี้ย

“ครับ เรากำลัง ฮึบๆ แล้วน้องก็ลุกวิ่งไปเข้าห้องน้ำอ้วกไม่หยุด แล้วยังบอกว่าตัวผมเหม็นอีก พอผมบอกว่าช่วงนี้อวบขึ้นเต็มไม้เต็มมือไปหมด พอจับ….เอ่อจับ…”

“จับนมหรอ?” ประโยคที่เอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร

“ไอ้โร!”

“มึงจะอายทำไม แม่ผ่านมาก่อนมึงตั้งเยอะ มึงพูดๆ ไปเถอะ!”

“โรมันนั่นปากลูกหรอ ไอ้เด็กคนนี้นี่!”

“แม่ครับ ทำไมตอนผมจับและก็ออกแรงบีบแค่นิดเดียวเองทำไมน้องต้องหงุดหงิดผมด้วย”

“อาการแบบนี้ อย่าบอกนะว่า…แม่กำลังจะมีหลานเพิ่ม! ไปเลยตาเวย์ ลูกรีบพาน้องไปหาหมอเดี๋ยวนี้!”

“คะ..ครับ!” ไม่รู้ว่าทำไมแต่ความรู้สึกของผมตอนนี้มันตื่นเต้นจนแทบทำอะไรไม่ถูกทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าจริงมั้ย?

ผมรีบขึ้นไปพาหาเธอทันทีก่อนจะพาออกจากบ้านด้วยความรีบร้อน เธอได้แต่ทำหน้างงและเหวี่ยงใส่ผมตลอดเวลาๆ

“จะไปไหนคะ พามาไม่ยอมพูดอะไร รีบไปไหน?” ฉันไม่เข้าใจกำลังนอนๆ อยู่มาปลุกและลากฉันออกมาจากห้องนอน มันหงุดหงิดจนอยากจะจับเฮียเวย์ทุบซะให้เข็ด

“ไปหาหมอครับ”

“ไปทำไมคะ?”

“ไปตรวจไง”

“ตรวจ? ตรวจอะไรคะ จะตรวจทำไม”

“…..” มีแต่ความเงียบกลับมาหาฉัน เฮียเวย์ไม่พูดอะไรจนมาถึงโรงพยาบาลฉันก็ไม่ขัดขืนนะแต่กลับเชื่อฟังและทำตามที่หมอบอก

“เป็นไงบ้างว่ะไอ้หมอ?” ผมไม่รีรอรีบดุ่มเข้าไปถามไอ้หมอทันที

“ใจเย็นดิมึง ผลพึ่งมาถึงเนี้ย” จบประโยคมันก็รีบเปิดแฟ้มก่อนจะยิ้มและเงยหน้าขึ้นมามองผมกับขวัญสลับกัน

“ยิ้มเหี้ยไรมึง!”

“เอ้าไอ้นี่! ไม่น่าเป็นพ่อคนนะมึงอ่ะ”

“อะไรนะ มึงว่าไงนะ พอ…พ่อหรอ หมายความว่า…”

“เออ! ดีใจด้วยนะไอ้เสือมึงกำลังจะเป็นพ่อคน”

“มึงพูดจริงหรอว่ะ!” มันพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะหันไปพูดขวัญ

“เดี๋ยวพี่ให้ยาบำรุงและก็จะนัดมาตรวจอีกทีนะครับ หลังจากนี้ก็พักผ่อนให้มากๆ ทานของที่มีประโยชน์ต่อคุณแม่และก็เจ้าตัวน้อยด้วยนะครับ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เหมือนโลกทั้งใบของฉันหยุดหมุน มันทั้งดีใจ ตื่นเต้น กังวลไปหมด มาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว มาแบบงงๆ แต่มันเป็นอะไรที่ดีมากๆ จนฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ตอนนี้ฉันกำลังจะเป็นแม่คน ฉันกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบแล้ว

“เฮียดีใจมากเลย เฮียจะได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชายนะ ลูกจะชื่ออะไรดี หนูว่าลูกจะหน้าตาเหมือนใคร เหมือนหนูหรือเฮีย”

“เฮียนี่เห่อลูกขนาดนี้เลยหรอ?”

“ก็ลูกเฮียนะ ไปเถอะเดี๋ยวเฮียพาไปหาอะไรอร่อยๆ กิน เดินดีๆ นะ ขี่หลังเฮียมั้ย หรือจะให้เฮียอุ้ม หนูเดินดีๆ นะข้างหน้าฟุตบาท!”

“เฮีย!”