เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 8 จูบแรก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-16 00:59:59"บะๆ ใบหน้าของคุณ ทำไมมันซีดเซียวขนาดนี้แถมยังมีเส้นเลือดปูดขึ้นตามใบหน้าของคุณอีก" ลินาพูดไม่เป็นภาษาพร้อมกับดันตัวเองถอยออกมาและลุกขึ้นยืนถอยกรูดจนไปชนผนังห้องนอน
"อย่ากลัวข้าเลยลินา" เขาพูดในขณะที่ยังหลับตาเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาจึงค่อยๆ หายไป "คุณไม่สบายเหรอคะ สีหน้าดูไม่ดีเลย" หญิงสาวเดินขยับเข้ามายืนใกล้เขาเพื่อจะได้มองชายหนุ่มตรงหน้าให้ชัดขึ้น "อือ" เขาตอบสั้นๆ ในลำคอ "หนูจะออกไปเอายามาให้คุณ" ลินาเอ่ยด้วยท่าทางกังวล "ไม่ต้อง มันไม่หายหรอก เจ้านอนซะเถอะลินา" "แล้วคุณเป็นใคร ผีเหรอ เทพ หรือว่าปีศาจล่ะ" "เจ้าอย่ากวนใจข้านักเลย ข้าต้องการพักผ่อน" "คุณก็ตอบหนูมาก่อนสิคะ ว่าคุณเป็นใครกันแน่เพราะถ้าคุณเป็นผีหนูจะได้เอาหมอผีมาไล่คุณ" "เจ้ากล้าเหรอ" ชายหนุ่มที่นอนบนเตียงตะเบ็งเสียงดังลั่นจนหญิงสาวสะดุ้งเพราะเสียงที่น่าเกรงขามนั้นมันกังวานจนน่ากลัว "งั้นหนูไปนอนหน้าทีวีดีกว่า คุณนอนในนี้เถอะ" หญิงสาวจะเดินออกไปแต่ก็ถูกผู้ชายที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาดึงแขนของเธอให้ล้มตัวลงนอนไปพร้อมกับเขา "คุณกำลังทำให้หนูกลัว ปล่อยหนูเถอะ" ร่างใหญ่ได้ฟังดังนั้นจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวอย่างพินิจ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนแกมเขียวคู่นี้ พยายามเล่นซุกซนกับแววตาของลินาพร้อมกับรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของเขา เหมือนกำลังล้อเลียนเธออยู่ อือ ใช่สิ เขาหล่อเป็นบ้าเลย เขากำลังทำให้เธอใจสั่นและหญิงสาวก็ไม่อยากจะคิดว่ากำลังจะตกหลุมรักผีที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ด้วยหรือเปล่า เขาเล่นหูเล่นตาเก่งเหมือนล้อเลียนเธอไม่หยุดราวกับผู้ใหญ่แกล้งเด็กน้อย "อคิราห์ คุณหายป่วยแล้วเหรอถึงได้ทำหน้าล้อเลียนหนูแบบนี้" หญิงสาวทำตาโตใส่เมื่อเห็นเขาอมยิ้ม "ข้าดีขึ้นแล้ว อาการเจ็บป่วยของข้ามันเป็นๆ หายๆ" "ขอบคุณนะที่ช่วยพ่อของหนู" "อืม…ข้ารู้แล้ว" ลินาเพ่งมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่ขาวเนียนหมดจด พร้อมคิ้วที่สวยได้รูปนั้นมันไม่ได้ถูกยกขึ้นเหมือนตอนที่เขาทำหน้าทะเล้น จมูกที่โด่งสวยเป็นหยดน้ำนั้นเข้ากับใบหน้าได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากสีชมพูปิดสนิท ทำให้ร่างบางเผลอเอามือไปลูบแก้มและริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา "นี่เจ้า" หญิงสาวตกใจจนแทบจะหงายหลังตกเตียง แต่เขาก็คว้าแขนของเธอได้ทัน ทำให้หญิงสาวล้มลงไปในอ้อมแขนของเขา ริมฝีปากของเธอแตะกับริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของเขาทันที อุ๊บ! หญิงสาวสตั๊นไปสามวินาที นี่เราจูบกับผีอย่างงั้นเหรอ "ข้ารู้สึกดีขึ้น เจ้าจูบข้าอีกได้ไหม" สายตาวิงวอนคู่นั้นกำลังเล่นตลกกับหญิงสาวหรืออย่างไร "บ้า หนูจะจูบคุณได้ยังไง คุณเป็นผีนะ" "เจ้าจูบข้ามาแล้วตั้งหลายครั้ง เจ้าลืมแล้วเหรอ" เขายิ้มทำหน้าทะเล้น "ไม่ หนูไม่เคยจูบคุณเลย หนูจะจูบกับผีได้ยังไงกัน คุณมั่วแล้ว" ร่างบางพูดทำตาโตใส่เขาที่กำลังนอนอยู่ "ข้าไม่ใช่ผี" เขาตอบอย่างเหนื่อยๆ "แล้วคุณเป็นอะไร เทพ หรือยมทูต" "ตอนนี้ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง" "แล้วคุณจะพิสูจน์ได้ยังไงว่าไม่ใช่ผี" ลินาต่อล้อต่อเถียงกับเขาไม่ยอมแพ้ "เพราะข้าช่วยพ่อของเจ้า ข้าเลยไปไหนไม่ไหวแบบนี้ ถึงแม้ข้าจะกินเครื่องดื่มชูกำลังพวกนั้นที่มนุษย์บอกว่าดีนักหนามันก็ไม่ช่วยอะไรเลย" "เพราะคุณช่วยพ่อของหนูเหรอคะ" "ทุกอย่างมันย่อมมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ ข้าถึงบอกให้เจ้าเลิกขอพรพร่ำเพรื่อได้แล้ว" "ทุกครั้งที่หนูขอพร คุณก็ช่วยหนูทุกครั้งเหรอคะ" "ไม่หรอก ข้าก็มีสมอง ไม่ใช่จะให้พรแก่เจ้าทุกข้อซะที่ไหน" เขาหัวเราะหึๆ ในลำคอเชิงตลกขบขัน "งั้นหนูขอพรอีกข้อได้ไหมคะ" หญิงสาวพูดทำหน้าตื่นเต้นพลางนึกถึงพรที่จะขอ "พรอะไรของเจ้าอีก ทำไมเจ้าถึงน่ารำคาญนัก" "ก็ได้ๆ หนูไม่ขอพรคุณแล้วก็ได้" ลินาพูดอย่างนั้นจึงเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง "มีเพื่อนเป็นคนก็มีแล้ว เป็นแมวก็มีแล้ว คงเหลือแต่ผีนี่สินะที่ยังไม่มี" หญิงสาวเดินบ่นลอยๆ และดูเหมือนว่าเขาจะเงียบไปแล้วหญิงสาวเลยเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเธออีกครั้ง ไหนบอกว่าเมื่อกี้รู้สึกดีไงล่ะทำไมใบหน้าถึงซีดเซียวอีกแล้ว เธอเห็นเขานอนแน่นิ่งขดตัวอยู่บนเตียง พร้อมเห็นไอร้อนออกมาจากตัวของเขาอย่างเห็นได้ชัด "อคิราห์ อคิราห์" ลินาเรียกพร้อมเขย่าตัวของเขาพร้อมกับมีเส้นเลือดปูดขึ้นมาตามร่างกายของเขาจนน่ากลัว "เจ้าต้องจูบข้า ลินา" เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ไม่มีทาง หนูจะไม่มีวันจูบคุณหรอก" หญิงสาวลุกยืนเท้าสะเอวอย่างเอาเรื่อง "แต่ข้าช่วยพ่อของเจ้านะ ลืมแล้วเหรอ" ชายหนุ่มนอนขดตัวอย่างทุรนทุรายจนดูน่าสงสาร "เอาวะจูบก็จูบ ผีบ้า ผีลามก มาบอกให้คนจูบได้ไง ฮือๆ" ลินาจับหน้าของปาวกะที่นอนตะแคงอยู่ ให้นอนหงายพร้อมหลับตาปี๋ ก่อนจะประกบริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองไปที่ริมฝีปากขาวซีดนั้น และเธอก็รีบถอนออกโดยเร็ว เขายังคงนอนไม่รู้เรื่อง ทำให้หญิงสาวใจคอไม่ดีขึ้นมาทันที "ปาวกะ ลุกขึ้นมาสิ หนูจูบคุณไปแล้วนะ ฟื้นมาสิแล้วใครจะให้พรกับหนูล่ะ" หญิงสาวจับใบหน้าของเขาและบรรจงจูบเขาลงอีกครั้ง หัวใจเต้นตึกตักๆ ใบหน้าของเขาเริ่มอุ่นขึ้นจนร้อนทำให้หญิงสาวผงะออกจากเขามา "ปาวกะ คุณดีขึ้นหรือยังถ้าคุณให้หนูจูบอีก หนูคงโดนคุณเผาตายแน่ๆ" "ข้าอคิราห์…อย่าเรียกข้าว่าปาวกะ ข้ากำลังหลบธาราอยู่" เขาเน้นเสียง "ก็ได้ๆ แต่นั่นมันจูบแรกของหนูนะ" "เจ้าจูบข้าหลายครั้งแล้ว ลินา" เขาดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับสำรวจแขนของตัวเองที่มันเคยมีเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาจนน่าเกลียด แต่ตอนนี้มันเริ่มค่อยๆ หายไปแล้ว "ตอนไหนคะ ทำไมจูบแรกต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ มันน่าจะเป็นของอินคามากกว่า" ลินานึกถึงใบหน้าหล่อๆ ของอินคาขึ้นมาทันที แล้วสลับมองกับใบหน้าของปาวกะที่แสนจะทะเล้นนั้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ สงสัยจะเป็นผีที่เจ้าชู้สุดๆ ในบรรดาสามโลกแล้วมั้งผู้ชายคนนี้ "ข้าไม่ใช่ผีและไม่ได้เจ้าชู้" เขายืนเท้าสะเอวพูด "แหน่ะ ยังได้ยินอีก… อินคาลินาขอโทษนะ ที่เก็บจูบแรกไว้ไม่ได้ มาโดนผีลามกมาเอาไป ลินาขอโทษนะอินคา" หญิงสาวไปยืนกอดภาพของอินคา ที่แปะอยู่ตรงผนังห้อง พรึบ! "กรี๊ด…" ไฟลุกไหม้ภาพเหล่านั้นไม่มีเหลือ แถมยังเกือบไหม้เส้นผมของเธออีก "ถ้าเจ้าอยากโดนข้าเผาอีกคนก็บอกนะแค่ดีดนิ้วทีเดียว ข้าจะเผาไม่ให้เจ้าเหลือกระดูกเลยล่ะ" เขาทำท่าดีดนิ้วใส่หญิงสาว "ใจร้าย หนูอุตส่าห์ช่วยคุณนะ" "ใครช่วยใครกันแน่ ถ้าเจ้าไม่จูบข้าป่านนี้เจ้าตายไปตั้งนานแล้ว" เขาชี้หน้าของลินาพร้อมนัยน์ตาแดงลุกเป็นลูกไฟจนเธอถอยหลังไปชนผนังห้อง และมันก็กลับเป็นสีน้ำตาลแกมเขียวอีกครั้ง "คะ" "ทุกครั้งที่เจ้าขอพรอายุขัยของเจ้าจะสั้นลง ข้าถึงบอกให้เจ้าเลิกขอพรพร่ำเพรื่อได้แล้ว" "คะ" หญิงสาวยังคงอ้าปากค้างกับคำพูดของเขา "ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าคอตกเพราะรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ เธอติดนิสัยขอพรเรื่อยๆ เปื่อยๆ ไปซะแล้ว แล้วแสนดีล่ะมีใครเคยให้พรแบบนี้กับเธอบ้างหรือเปล่านะ พรุ่งนี้จะลองถามแสนดีดูละกัน
บทล่าสุด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 40 จากลาเพื่อเริ่มต้นใหม่ (จบบริบูรณ์)
“ลินาคุยกับใครอ่ะ เปิดประตูเลยนะเรย์ได้ยินเสียงผู้ชาย ถ้าไม่เปิดเรย์จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” เป็นน้องชายของเธอนั่นเองที่มาเคาะประตู“ขัดจังหวะข้าจริงๆ อยากให้ข้าเผาคนมาเคาะไหม” เขาถามหญิงสาวพร้อมกับเสียงจิปาก“ไม่ได้ค่ะ นั่นมันน้องของหนูนะเขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลน่าสงสารจะตาย”“เรย์ พี่ดูหนังในโทรศัพท์น่ะ มีผู้ชายที่ไหนล่ะ” ลินารีบเปิดประตูออกมา“แล้วไป เรย์คิดว่าแอบพาผู้ชายมาจะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” หญิงสาวรู้ว่าน้องชายของเธอพูดไปแบบนั้นเอง เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนถ้าจะคบกับใครสักคน แบบพี่อาร์มเธอก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นลูกคนรวยแล้วเขาก็กลับไปอยู่กับพ่อของเขาแล้วซึ่งก็เป็นเจ้าของบริษัทที่เธอเคยทำอยู่เพราะตอนนี้เธอลาออกจากบริษัทแล้ว แม้อาร์มจะชวนไปทำงานด้วยแค่ไหนเธอเองก็ปฏิเสธเขาอยู่ดีและก็เพราะเธออีกน่ะแหละเรย์ถึงได้จมน้ำ เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงที่จมน้ำอยู่ในสระตรงสวนสาธารณะเป็นเธอ จึงกระโดดลงไปช่วยแต่เขาไม่รู้ว่าบ่อนั้นมันลึกแถมยังลึกเป็นขั้นบันไดอีก โชคดีที่พี่อาร์มมาช่วยได้ทันไม่งั้นน้องชายของเธอคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้เป็นแน่ แม้เรย์จะบอกว่าอาร์มสามารถไล่ผีไปได้ เธอก็ไม่อยาก
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 39 ขอพรอีกครั้ง
เมื่อลินาเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยก็เดินสวนกับอาร์มพอดี ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะพุ่งเข้ากอดเธอในทันทีจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเลยเซถลาไปด้านหลังเพราะขนาดตัวของชายหนุ่มที่ใหญ่กว่าเธอมาก“ลินา ไปไหนมาพี่แทบจะบ้าตายแล้วรู้บ้างไหม พี่จะตายอยู่แล้ว” ชายหนุ่มสวมกอดเธอจนแน่นพร้อมกับร้องไห้ ใช่แล้วเขาร้องไห้“พี่อาร์ม” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ขอบคุณนะขอบคุณที่กลับมา” เขาใช้สองมือจับลูบผมของเธอขึ้นลงแล้วจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างลืมตัวและสวมกอดร่างเล็กอีกครั้งจนเธอแทบหายใจไม่ออก“พี่อาร์ม หนูกลับมาแล้วแต่พี่จูบหนูทำไมคะ” หญิงสาวผลักเขาออกในทันที“พี่ขอโทษ พี่ดีใจไปหน่อย” ชายหนุ่มเกาท้ายทอยอย่างเขินอายเมื่อกี้เขาเล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่านะ“ลินา เป็นแฟนกับพี่ไหม เรามาคบกันเถอะนะ” ชายหนุ่มที่เดินนำเธอไปนิดหน่อยหยุดดักเธอไว้และสารภาพความในใจทั้งหมดที่มี เพราะเขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปอีกแล้ว“คะ” หญิงสาวยังงงๆ“พี่รักลินานะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหมให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลเธอได้ไหม” ชายหนุ่มที่ยืนรอฟังคำตอบจากหญิงสาวก้าวเข้ามาใกล้หญิงสาวจนห่างกันแค่คืบ
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 38 รับข่าวร้าย
แผ่นกระดาษลอยลงมาจากท้องฟ้าและกลายเป็นผืนผ้าที่ไม่มีตัวอักษรตกมาอยู่ในมือของเจ้าของในทันทีที่เขาแบมือรับ“เทพเจ้าเล่ห์ ทำให้มนตร์ข้าเสื่อมจนได้สินะ” เขาขย้ำผืนผ้านั้นและปาลงไปกับพื้น“จะให้ข้าทำอย่างไรต่อดีคะท่านธารา” นางรับใช้ของธารายืนก้มหน้าพร้อมฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างจงรักภักดี“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เจ้าคอยดูเถอะผลที่ตามมาจะทำให้เจ้าปาวกะถึงกับกระอักเลือดตายเลยทีเดียว ฮึๆ”ที่โรงพยาบาล“อาการของพ่อไม่ดีเลยเรย์ ฮือๆ” เสียงร่ำไห้ของแม่ที่นั่งเอามือปิดหน้าร้องไห้เมื่อลูกชายของเธอมาถึง“พ่อต้องไม่เป็นอะไรครับแม่ หมอต้องช่วยพ่อได้แน่ๆ” เรย์นั่งสวมกอดแม่ของตนเองที่ร้องไห้ดูเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้เขาเองก็ไม่ต่างกันแถมพี่สาวของเขายังมาหายตัวไปอย่างปริศนาอีก“แล้วลินาล่ะลูก กลับมาหรือยัง” คนเป็นแม่ถามลูกชายเมื่อเห็นว่าไม่ได้มาพร้อมกัน“เออ…ลินาติดงานไปต่างจังหวัดกำลังจะมาครับ” เรย์ตอบไปอย่างนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ของเขาต้องคอยเป็นห่วงลินาไปด้วย แล้วถ้าพี่สาวกลับมาไม่ทันเขาจะตอบแม่ว่าอย่างไรดีจนผ่านไปสองชั่วโมงที่สองแม่ลูกกลับต้องมาพบกับข่าวร้าย พ่อเสียชีวิตแล้วด้วยอาการหัวใจวาย เหมือนดั่
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 37 ทำให้มนตร์เสื่อม
ชายหนุ่มร่างสูงอุ้มหญิงสาวมายังเตียงนอนของเขาแล้วค่อยๆ วางนางลงอย่างช้าๆ อย่างทะนุถนอมฝ่ามือหนาค่อยๆ เขี่ยแก้มของนางอย่างหวงแหนเพียงแค่คิดว่าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นเขาก็รู้สึกอึดอัดและอยากจะเผาทุกคนให้มอดไหม้ที่บังอาจเข้ามาใกล้มนุษย์ตัวเล็กๆ แบบนี้“ข้าคงตกหลุมรักเจ้าจริงๆ ลินา” เขาค่อยๆ ถอดเสื้อของตัวเองออกและก้มลงประทับริมฝีปากไปที่เรียวปากสวยของหญิงสาวที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ“อือ” หญิงสาวที่ถูกเขาจูบพูดอู้อี้ในลำคอเมื่อชายหนุ่มสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานของหญิงสาว“ข้าทำผิดอย่างมหันต์ลินา ข้าถึงถูกลงโทษอย่างนี้” เขาพูดพร้อมกับค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวล้ำเธอมากขนาดนี้“คุณ” ลินาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ“ข้ากำลังมีกิเลสกับเจ้า ข้ามีความรู้สึกแปลกๆ อยู่ภายในตัวของข้า” ปาวกะพูดพร้อมกับก้มลงไปจูบหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลินาที่นอนอยู่กลับโอบกอดต้นคอที่แข็งแรงของเขาเอาไว้ราวกับว่ากลัวเขาจะหนีหายไป“เจ้ากำลังเล่นกับไฟอยู่…รู้ไหม” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าพูดกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวที่กำลังโอบรั้งต้นคอแข็งแรงให้ก้มหน
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 36 กลับมาที่นี่อีกครั้ง
เช้าวันใหม่ที่บริษัทที่ลินาทำงานอยู่ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นนายแบบที่กำลังถูกช่างแต่งหน้ารุมล้อมอยู่เพราะว่าเขามีถ่ายแบบหลายชุดกับการออกนิตยสารเล่มใหม่เพื่อขอบคุณแฟนคลับพร้อมแจกลายเซ็นในงานมีตติ้งของอินคาหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังยุ่งกับการทำงานอยู่หันไปมองอินคาด้วยแววตาที่ชื่นชมเขา ไม่คิดว่าเขาจะมาไกลขนาดนี้แต่แปลกที่หัวใจของลินาไม่ได้เต้นแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในทางกลับกันเธอกลับรู้สึกหัวใจพองโตเมื่อนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของปาวกะและรสจูบที่เทพอย่างเขามอบให้แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ไม่เป็นไร ก็เขาเป็นเทพเย็นชานี่เนอะ เพียงแค่คิดแบบนี้ก็ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา แต่รู้ไหมว่าการกระทำของเธออยู่ในสายตาของธาราตลอด ใช่แล้วเขาตามเธอไปทุกหนทุกแห่งเพื่อกดดันปาวกะให้ดึงคัมภีร์ออกมาจากตัวของเธอเองยังไงล่ะ“เทพที่มีกิเลสกับมนุษย์สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตตนเองและสูญสลายไปเป็นเถ้าธุลีตลอดกาลสินะ งั้นข้าจะช่วยให้เจ้ารีบหายไปแล้วกันเจ้าเทพแห่งไฟ” เมื่อคิดดังนั้นธารากับร่ายมนตร์ไปที่หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานตรงหน้า จู่ๆ เธอก็เกิดล้มลงหมดสติไปในทันที แล้วตัวที่เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งของหญิงสาวกลับถูกอุ้มข
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 35 ใครหึง
“คุณจ้องหนูทำไมคะ” ลินาถามปาวกะเมื่อเขายังคงมองเธอไม่ละสายตา“เพราะเจ้าขี้เหร่ไง ข้าเลยสงสัยว่าทำไมชายผู้นั้นถึงมาวนเวียนแต่กับเจ้า” ปาวกะพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวที่กำลังเดินไปซื้อข้าวกล่องมาทานเพราะเธอยังไม่อยากกินขนมที่เขาซื้อมาให้“ใครคะ”“นั่นไง” ปาวกะพูดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เขากำลังพูดถึงเดินเข้ามาใกล้ลินา“ลินามาซื้อข้าวเหรอ มากินในร้านด้วยกันไหม” อาร์มเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับดีใจที่ได้พบเธอแบบนี้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเขาเห็นปาวกะก้าวขามายืนอยู่ข้างๆ ลินาแบบแขนแนบชิดกัน“ได้ค่ะพี่” เธอตอบรับทันทีเพราะว่าหญิงสาวอยากจะรู้ว่าปาวกะที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั้นจะมีอาการเป็นอย่างไร“ไหนเจ้าบอกว่าจะกลับไปกินที่ห้องกับข้าไง” เขาโอบไหล่ของหญิงสาวราวกับมนุษย์ที่หึงหวงคนรักของตัวเองอยู่“คุณบอกไม่ชอบกินของพวกนี้นี่คะ” เธอหันไปว่าเขาจนปาวกะถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหญิงสาวขัดใจเขาเวลาอยู่ต่อหน้าของมนุษย์ที่เขาไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่“ก็ได้ งั้นเจ้ากินที่นี่เลย” ปาวกะไม่พูดเปล่ากับเดินนำเข้าไปในร้านและลินากับอาร์มก็ตามเข้าไปนั่งด้วย ตลอดเวลาที่ทั้งสองทานอาหารกัน ปาวกะสังเก
