แชร์

บทที่ 36

ผู้เขียน: กระจอก
อินซู่ซู่ตกตะลึงไปทันที กัดริมฝีปากแดง พยักหน้ากล่าวเสียงอ่อย “ได้...”

“เรียกนายท่านให้ฟังหน่อยสิ” ฉู่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

อินซู่ซู่ลังเลเล็กน้อย กัดริมฝีปาก แก้มแดงก่ำ กล่าว “นายท่าน”

“อืม ไปกันเถอะ ไปที่โรงแรม” ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบเฉย

อินซู่ซู่ตกตะลึง สีหน้าตื่นเต้น

อะไรนะ?

โรงแรม...

เขาคิดจะทำอะไร?

ภายใต้ความลังเลเล็กน้อย อินซู่ซู่สีหน้าทั้งเขินอายทั้งโกรธ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้แค่เพียงกัดฟัน จำต้องเดินตามฉู่เฉินออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ

ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็มาถึงโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่บริเวณนั้น เปิดห้องเช็กอิน ทุกอย่างเสร็จอย่างรวดเร็ว

เข้าไปในโรงแรมแล้ว อินซู่ซู่สีหน้าแดงก่ำ เหมือนกับแอปเปิลที่สุกจัด ไม่กล้าขยับเขยื้อนเลยสักนิด

“มัวยืนอยู่ทำไม? ถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อน” ฉู่เฉินกล่าว หันหลังแล้วเดินเข้าห้องน้ำ

อินซู่ซู่ตกตะลึง ร่างกายสั่นระริก ร่างกายเกร็งไปหมด

ถอดแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงงั้นเหรอ?

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้

เขาอยากจะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ

อินซู่ซู่คิดหนักเป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอโตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยมาเปิดห้องกับผู้ชายคนอื่นม
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1156

    “ปัง!”ผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดคนนั้นเกือบจะถูกหมัดของเขากระแทกจนกระเด็นออกไป ทำให้ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวทีต่างตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง“พวกเขาทั้งคู่ต่างก็อยู่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปด ช่องว่างจะใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไง?”“ใช่แล้ว แค่หมัดที่ต่อยไปส่งๆ ที่ไม่มีแม้แต่ลูกเล่น ฝ่ายตรงข้ามก็แพ้ไปแล้ว?”“คนของสำนักหัวเทียนนั้นสุดยอดจริงๆ!”เมื่อได้ยินเสียงชื่นชมจากผู้คนด้านล่างเวที หลี่ห้าวหรานก็เงยหน้าขึ้นช้าๆ สายตาจับจ้องไปที่ซ่งหนิงซวงก่อน แต่หยุดอยู่ได้ไม่ถึงวินาทีก็หันไปจ้องฉู่เฉินเขม็งเมื่อไม่นานมานี้ ก็เป็นฉู่เฉินคนนี้เองที่บุกเข้าไปยังสองสำนักใหญ่เพียงลำพัง แล้วกลับออกมาได้โดยไร้รอยขีดข่วน ตอนนี้ยังมีชื่อเสียงจากศึกเพียงครั้งเดียวในภูเขาสือว่านและภูเขาหลางจวีซวีอีก!ถ้าวันนี้ต้องการสร้างชื่อเสียงให้เป็นที่ประจักษ์ คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่สุดของเขาคือฉู่เฉิน!ตราบใดที่เขาบีบให้ฉู่เฉินลงสนามประลองได้และทำให้ฉู่เฉินเสียเปรียบในสังเวียนได้ เขาก็ไม่เพียงจะสามารถนั่งบนบัลลังก์ขุนพลเทพพิทักษ์ชาติได้อย่างมั่นคงเท่านั้น แต่ยังสามารถสร้างความโดดเด่นให้ตัวเองในโลกแห่งการหยั่งรู้ได

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1155

    ในขณะที่ชายชราผมขาวก้าวขึ้นเวที สายตาของเกือบทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ชายชราผมขาว“ตาแก่คนนี้ดูไม่เหมือนคนดีเลย!”ฉู่เฉินมองสำรวจชายชราผมขาวที่มีดวงตาสามเหลี่ยมบนเวทีไปพลาง แล้วหันศีรษะไปกล่าวกับซ่งหนิงซวงไปพลาง“อย่าพูดจาเหลวไหล!”ซ่งหนิงซวงจ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “นั่นคือหัวเจิ้นสยง ตัวแทนของหอเสวียนอู่!”“เขาเป็นตัวแทนของบ้านพักคนชรา ดูจากหน้าตาแล้วก็ไม่เหมือนคนดีเลย!”ฉู่เฉินเอ่ยปากขึ้นอีกครั้งแม่งเอ๊ย!ซ่งหนิงซวงอยากจะเอาเทปกาวมาปิดปากเฉินซะจริง!ประเด็นสำคัญคือเขากล่าวออกมาแล้ว และยังกล่าวเสียงดังซะจนสายตาของผู้คนจำนวนไม่น้อยในบริเวณนั้นต่างก็ถูกดึงดูดมา ถ้าหัวเจิ้นสยงได้ยิน ผลที่ตามมาก็ไม่กล้าจะจินตนาการเลยเป็นไปตามคาด เมื่อฉู่เฉินกล่าวจบเป็นครั้งที่สอง ชายชราผมขาวบนเวทีหลักก็กวาดมองไปทางฉู่เฉินด้วยสายตาอำมหิตจากนั้นจึงชี้มือไปทางแท่นสูง แนะนำเหล่าเจ้าสำนักที่นั่งอยู่ก่อนแล้วให้ทุกคนรู้จักว่า “ทุกท่านครับ ทางซ้ายมือท่านแรกคือหัวเทียนเจินเหรินเจ้าสำนักหัวเทียน หนึ่งในสามสำนักชั้นนำแห่งภูเขาหลางจวีซวี!”ทันทีที่คำว่าหัวเทียนเจินเหรินสี่คำหลุดออกจากปาก เสียงป

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1154

    แม้กระทั่งมีอยู่แวบหนึ่งที่เธอหวังให้เวลาหยุดลง เพื่อที่เธอจะได้เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่แสนวิเศษนั้นตลอดไปเมื่อเห็นซ่งหนิงซวงเงียบไป ฉู่เฉินก็กล่าวเปลี่ยนเรื่องทันที “ว่าแต่ หานอวี้ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”“อ๊ะ? อะไรเป็นยังไง?”ซ่งหนิงซวงถูกคำถามของฉู่เฉินทำให้ตกตะลึง“คุณคงไม่ได้ลืมข้อตกลงของเราไปเร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหม เวลาสามเดือนพริบตาเดียวก็ครบแล้ว!”ฉู่เฉินหรี่ตาลงพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อฉู่เฉินเตือนเช่นนี้ ซ่งหนิงซวงก็พลันนึกถึงช่วงบ่ายวันนั้น ที่ฉู่เฉินขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องของหานอวี้แต่ปัญหาคือฉู่เฉินไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ?เพิ่งจะนอนกับตัวเองไป พลิกตัวอีกทีก็ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ศิษย์พี่หานอวี้แล้วเนี่ยนะ?!“คนแซ่ฉู่ คุณ... คุณทำเกินไปแล้ว ต่อหน้าฉัน กลับมาเร่งให้ฉันช่วยจัดการศิษย์พี่ให้เนี่ยนะ? คุณ...”เดิมทีซ่งหนิงซวงยังอยากจะเตือนฉู่เฉินสักหน่อยว่าวันนี้น่าจะมีสำนักไม่น้อยที่ส่งคนมา และขอให้ฉู่เฉินระวังตัว แต่ตอนนี้ ซ่งหนิงซวงไม่มีความคิดที่จะเตือนฉู่เฉินแม้แต่น้อยแล้วเมื่อเทียบกับฉู่เฉิน ซีเหมินต้ากวนเหรินก็ถือเป็นยอดบุรุษแล้ว!“แล้วยังไงล่ะ?”ฉู

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1153

    ซี้ด ซี้ด!เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่ท้ายที่สุดแล้ว อู๋อิงฉยงก็ยุ่งอยู่กับบริษัททุกวัน ส่วนนายท่านใหญ่อู๋ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน มีเพียงอู๋เพ่ยเพ่ยเด็กสารเลวที่ขวางหูขวางตานี่แหละที่ทำให้อู๋อิงเทียนต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนขโมยอยู่เสมอถ้าเป็นอย่างที่หลี่ซินหลานกล่าวจริงๆ และกุมจุดอ่อนของอู๋เพ่ยเพ่ยได้ งั้นวันดีๆ ของเขาก็จะมาถึงแล้วไม่ใช่เหรอ?“ดี! ทำเลย!”อู๋อิงเทียนรับยาเม็ดมา แต่ไม่นานก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขมวดคิ้วและถามกลับ “นี่คือยาอะไร? คงไม่ใช่ยาพรรค์นั้นหรอกใช่ไหม?”“ถ้าให้เพ่ยเพ่ยกินจริง ไม่ใช่ว่าผมกับเธอจะต้อง...”หลี่ซินหลานแค่นเสียงเบาแล้วกล่าวว่า “นั่นหลานสาวของคุณนะ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?”อู๋อิงเทียนกลืนน้ำลายลงคอ แล้วยิ้มแหยๆ กล่าวว่า “ผมก็แค่ถามไปงั้น ทำไมคุณต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย ในใจของผม แม้แต่ภรรยาของผมก็เทียบคุณไม่ได้ ผู้หญิงคนอื่นล้วนไม่ได้เข้าตาผมเลย!”“หึ คุณรู้ก็ดี แค่หาวิธีป้อนยาให้เธอในสองวันนี้ เมื่อถึงเวลาฉันจะจัดการเอง คุณไม่ต้องห่วง”หลี่ซินหลานกล่าวพลางส่งสายตาหวานให้อู๋อิงเทียนอู๋อิงเทียนขมวดคิ้วมองสำรวจหลี่ซินหลา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1152

    เมื่อนึกถึงน้ำเต้าหู้บนขาของหลี่ซินหลาน อู๋อิงเทียนโกรธจัดจนแทบระเบิด!ไอ้นี่แม่งสุดจะทนแล้วจริงๆ !หลี่ซินหลานเป็นพี่สะใภ้ของเขาก็จริง แต่ถึงยังไง เขาก็เป็นคนของตระกูลอู๋ อย่างที่ว่ากันว่าผลประโยชน์ไม่ตกอยู่กับคนนอก ยังไงซะหลี่ซินหลานก็ว่างอยู่ดี จะเล่นสนุกสักหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรแต่ถ้าผู้หญิงของตัวเองถูกคนนอกมาเล่นด้วย นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว!“คุณทำฉันเจ็บนะ!”หลี่ซินหลานสะบัดมือใหญ่ของอู๋อิงเทียนที่จับแขนเธอออก เม้มปากเล็กแล้วกล่าวอย่างขุ่นเคือง “ฉันมีอะไรกับฉู่เฉินแล้วยังไง!”“คุณรู้ไหมว่าฉันกำลังเสี่ยงจะถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ก็เพื่อช่วยคุณนะ!”อะไรนะ?เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ก็โกรธจนแทบบ้า!หลี่ซินหลานนางแพศยาคนนี้เกินไปแล้ว ลักลอบเป็นชู้แล้วยังจะพูดหน้าด้าน ๆ แบบนี้?“นางแพศยาตัวเหม็นอย่างคุณกล้าพูดออกมาได้ยังไง คุณ... คุณทำเรื่องพรรค์นั้นกับผู้ชายป่าเถื่อนในบ้าน แล้วยังหน้าด้านบอกว่ากำลังช่วยผมอยู่อีก?!”ในขณะอู๋อิงเทียนกล่าว ก็เงื้อฝ่ามือตบไปที่หน้าของหลี่ซินหลานบอกตามตรง อู๋อิงเทียนหลงใหลหลี่ซินหลานจนโงหัวไม่ขึ้น ตั้งแต่วันนั้นที่หลี่ซินหลานเพิ่งแต่ง

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1151

    ซ่งหนิงซวงได้ยินคำพูดนี้จึงกล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ศิษย์พี่ คุณหมายความว่า... พวกเขาจะใช้โอกาสนี้ในการลอบฆ่าฉู่เฉินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง วันนั้นลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดไว้ว่า...”หานอวี้แค่นเสียงเบาและกล่าวว่า “ลู่ชิงเฟิงเคยพูดอย่างนั้นจริง แต่ลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดว่าจะปกป้องฉู่เฉินให้ปลอดภัยนะ ครั้งนี้หลายสำนักใหญ่ร่วมมือกันเพื่อฆ่าฉู่เฉิน ไม่ใช่เพื่อแย่งชิงหยกโลหิตกิเลน!”“แม้แต่ลู่ชิงเฟิงก็หาเหตุผลในการทำลายสำนักอื่นไม่ได้ใช่ไหม?”เมื่อซ่งหนิงซวงได้ยินสิ่งนี้ก็ตัวแข็งทื่อ ถ้าฉู่เฉินตาย แล้วพิษที่ตกค้างในร่างกายของเธอจะทำยังไง?ในเวลานี้ หานอวี้สังเกตเห็นขวดยาขนาดเล็กที่ซ่งหนิงซวงวางไว้บนหัวเตียง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงหยิบมันขึ้นมา ก่อนเปิดฝาออกแล้วดม“หืม? นี่อะไรน่ะ?”หานอวี้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นอย่างดี แม้เพียงดมกลิ่นเล็กน้อย ก็สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของยาโลหิตวิญญาณที่แทรกซึมเข้าสู่ปอด และแม้แต่หานอวี้เองก็ยังรู้สึกสบายตัวขึ้นไม่น้อยเห็นได้ชัดว่ายาลูกกลอนในขวดยานี้มีประสิทธิภาพมากกว่ายาโลหิตวิญญาณที่สืบทอดกันมาในสำนักของพวกเธอนับร้อยเท่า สิ่งสำคัญที่สุดคือย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status