บทที่ 71

เฉินขุยพูดไม่ทันจบบท ขนมและลูกกวาดก็ร่วงลงมารอบแจกันอีกมากมาย...

ปริมาณและความหลากหลายมีมากกว่าที่ให้เด็ก ๆ เมื่อวาน

หางตาของเฉินขุยยังมีคราบน้ำตา ริมฝีปากกล่าวขอบคุณต่อท่านเทพ

มือเปิดเป็ดรมควันห่อหนึ่งและหักขาเป็ดลิ้มรสชาติโดยไม่ให้เสียเวลา

จู่ ๆ รูม่านตาของเขาก็ขยายกว้าง โห อร่อยมากจริง ๆ!

เขาหักขาเป็ดอีกข้างหนึ่งให้ฮูหยิน

ทีแรกฮูหยินไม่ยอมกิน แต่เฉินขุยยัดใส่ที่มือนาง

นางใช้แขนเสื้อปิดปากแล้วชิมคำหนึ่ง

รสชาติเข้มข้น หมักด้วยเครื่องเทศหลายชนิด

อร่อยมาก!

เป็นรสอร่อยที่พ่อครัวหลวงแห่งแคว้นต้าฉี่ก็ไม่สามารถทำได้!

อาหารมาก่อน เฉินขุยยัดเป็ดรมควันสองห่อให้ฮูหยินโดยไม่สนใจว่าจ้านเฉิงอิ้นยังอยู่

ตีนไก่ไร้กระดูกหนึ่งห่อ ไข่นกกระทาหนึ่งห่อ

เมื่อเห็นว่าเขากระทำการเหิมเกริม ฮูหยินรีบกล่าวห้าม

แต่จ้านเฉิงอิ้นกลับพูด “ยังมีอีกมาก ให้เด็ก ๆ กินเถอะ!”

เฉินขุยตะคอกฮึ่ม “ท่านเทพมอบทั้งหมดนี้ให้มั่วฝาน เมื่อวานมั่วฝานเอาลูกอมไปแล้วไม่ใช่หรือ วันนี้พวกเราเอากลับสองสามห่อ ถือว่าเท่าเทียมกัน”

หลังจากพูดจบ เฉินขุยหยิบเนื้อแดดเดียว หมูแผ่น ถั่วธัญพืชอีกสองสามห่อ...ให้ฮูหยิน

อ้อมอกของฮูหยิ