“คุณน้ำคะ คุณน้ำไปหลอกน้องเขาทำไมคะ เดี๋ยวฐานแฟนคลับคุณน้ำหาย ยอดร้านตก พี่ออยก็อดค่าคอมสิคะ”
“ผมไปหลอกอะไรเขาล่ะ”
“ก็เรื่องที่ไปบอกว่ามีลูกแล้วงัยคะ”
“ก็น้องเค้กงัย ลูกผม”
“มันใช่ที่ไหนล่ะคะ คุณน้ำก็รู้”
ต้นน้ำนึกถึงหน้า “น้องเค้ก” เด็กหญิงวัยสามขวบแก้มยุ้ยจ้ำม่ำ พูดเก่ง อ้อนเก่ง หลานสาววัยกำลังซนคนเดียวของเขา ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของปลายฟ้าคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ด้วยที่เขาไม่อยากให้น้องเค้กมีปมเรื่องไม่มีพ่อ เขาจึงให้หลานเรียกเขาว่าพ่อแทน
ในระหว่างที่เขากำลังคิดอยู่นั้น เขาก็เหลือบตามองไปข้างนอกเห็นไข่มุกเช็ดทำความสะอาดโต๊ะเสร็จแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะยกโต๊ะ ยกเก้าอี้ย้ายไปมา
‘เขาจะทำอะไรของเขานะ’
ไข่มุกหันมาสบตาพอดี
“คุณชานมเราหันโต๊ะให้ใหม่นะ แบบนี้ดูน่ารักกว่า”
“ก็ทำไปแล้วนี่ มาบอกทำไม ทำไมไม่พูดก่อนทำล่ะ”
“งั้น เอากลับที่เดิมให้ก็ได้”
ไข่มุกทำหน้างอนเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูเหมือนเป็นการตำหนิจากต้นน้ำ
“ไม่ต้องย้ายแล้ว วันนี้จะกินอะไร”
“ฮ๊ะ.. เราจะได้กินแล้วเหรอ”
ไข่มุกลืมเรื่องงอนเมื่อครู่นี้ไปสนิทเลย แล้วรีบพุ่งตัวมาเกาะหน้าร้านทันที
“สรุปจะกินอะไร”
“เอาเหมือนเมื่อวานก็ได้”
“ชานมไต้หวัน หวาน 25% เพิ่มมิกซ์ท้อปปิ้ง อ่ะนะ”
“เฮ้ย.. นายจำได้ด้วย ว่าเรากินอะไร แปลว่านายใส่ใจเรา”
“เปล่า แค่เป็นเมนูที่ใช้แนะนำลูกค้าทั่วๆ ไป ไม่ได้พิเศษอะไร ไม่ต้องคิดมาก”
“โห่ .. ดับฝันเราอีกแล้ว”
ไข่มุกย่นจมูก ผิดหวังกับคำตอบที่ได้รับเล็กน้อย แต่เขาก็คิดว่าไม่เป็นไร เพราะอย่างไรเขาก็จะมาขายขนมจีบให้นายชานมของเขาทุกวันอยู่แล้ว
ต้นน้ำหยิบแก้วมาเขียนข้อความบางอย่างแล้วเข้าไปชงชา เสร็จแล้วเขาก็นำมายื่นให้ไข่มุก แล้วพูดว่า
“โปรโมชั่นแก้วแรกประจำวัน ถ่ายรูปแล้วเช็คอินที่ร้าน เปิดโพสต์เป็นสาธารณะ รับส่วนลด 50%”
“ลดครึ่งนึงเลยเหรอ ดีเลย จาก 40 บาทก็เหลือ 20 บาทงั้นเดี๋ยวเรามาเป็นแก้วแรกทุกวันเลยนะ ประหยัดไปครึ่งนึงแน่ะ”
ไข่มุกยกแก้วขึ้นแล้วหันหน้าออกนอกร้านถ่ายเซลฟี่โดยฉากหลังมีต้นน้ำร่วมเฟรมแบบไม่ตั้งใจอยู่ด้วย จากนั้นเขาก็ทำการโพสต์รูปพร้อมแคปชั่นข้อความว่า
“แก้วแรกอะ เป็นของเรา แล้วใจเขาล่ะเป็นของใคร... เป็นของเราได้มั้ยนะ”
ไข่มุกหันมายิ้มให้น้ำแล้วยื่นแบ๊งค์ยี่สิบส่งให้หนึ่งใบ
“โพสต์แล้ว นี่ครับค่าเสียหาย”
ต้นน้ำรับเงินแล้วมองไข่มุกที่ยังนั่งดูดชานมที่หน้าเคาน์เตอร์ไม่ไปไหน
“อ้าว.. ยังไม่รีบไปอีกเหรอ”
“นี่คุณพ่อค้าครับ ผมเป็นลูกค้านะครับ ทำไมมาไล่กันแบบนี้ล่ะ หมดผลประโยชน์ก็ถีบหัวส่งเลยนะ”
ไข่มุกเบะปากย่นจมูกใส่
“เปล่าไม่ได้ไล่ ก็มัน 10.00 น. แล้วไม่มีเรียนเหรอ”
“ไม่มีเรียนเช้า วันนี้อาจารย์ยกคลาส รอเรียนบ่ายทีเดียว”
“งั้นจะรอตรงนี้ก็ได้ ไม่ได้ว่าอะไร”
“ก็ลองว่าดูซิ...”
ลูกค้าเริ่มทะยอยเข้ามาที่ร้านเยอะขึ้น ไข่มุกจึงเดินเลี่ยงหลบจากเคาน์เตอร์ไปนั่งโต๊ะที่เขาเป็นคนจัดไว้เมื่อครู่ ปล่อยให้คุณพ่อค้าได้ขายของให้คนอื่นบ้าง ไข่มุกหยิบหนังสือขึ้นมาทบทวนบทเรียน สักพักโทรศัพท์ก็เริ่มมีการสั่นเตือน เขาหยิบขึ้นมาดู เห็นไลน์กลุ่ม 3 คนของเขามีการแจ้งเตือน
Baifern: “นี่ยัยคุณไข่ วันนี้มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ ไปคณะทำไมแต่เช้า” ใบเฟิร์นทักมาในไลน์กลุ่ม
Little Pearl: “ใช่วันนี้เรียนบ่าย อ้าวแล้วรู้ได้งัยว่าเราอยู่ที่คณะ”
Baifern: “ไม่รู้เลยนะ แล้วคุณเธอหล่ะไปเช็คอินที่ไหนแต่เช้า”
Baifern: “อะไรน้า”
Baifern: “แก้วแรกอะ เป็นของเรา แล้วใจเขาล่ะเป็นของใคร... เป็นของเราได้มั้ยนะ”
Baifern: “หวานเว่อร์นะเธอจ๋า มีความคืบหน้านะเนี่ย”
Little Pearl: “ก็ไม่มีอะไรเขาให้เช็คอินแล้วจะได้ส่วนลดน่ะ พวกเธอก็น่าจะรู้ว่าฉันงกแค่ไหน”
Baifern: “ใช่หรือเปล่า ไม่ใช่ว่าตื่นแต่เช้าแล้วไปนั่งจีบนั่งเฝ้าพ่อค้า แถมยังกลัวโลกไม่รู้ เลยต้องประกาศจองไว้ก่อน”
Little Pearl: “อุ๊ยขอบคุณนะใบเฟิร์น ฉันขอซื้อไอเดียนี้ละกัน ฉันจะประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่า ผู้ชายคนนี้ฉันจอง จะได้ไม่มีใครมาแย่งฉันจีบ”
Baifern: “อ่ะ จ้ะ ตามสบายเลยจ้า แหม เดี๋ยวนี้หายใจเข้าออกเป็นผู้ชายเลยนะ”
Baifern: “เอ๊ะทำไม มีเราคุยกันแค่สองคนล่ะ ยัยช้างอยู่ไหนเนี่ย”
Little Pearl: “ฉันว่านางยังไม่ตื่นหรอก สงสัยตื่นอีกที 11 โมงแน่เลย จะมาเรียนบ่ายทันมั้ยเนี่ย คลาสเช้าอาจารย์ยกคลาสให้แล้ว หวังว่าหว่าหวาจะมาเรียนทันบ่ายนะ”
หว่าหวาคนงาม : “ใครกำลังคิดถึงหว่าหวาอยู่หรือคะ หว่าหวาตื่นแล้วนะ หว่าหวาพึ่งอาบน้ำเสร็จจ้า”
Baifern: “แหมมาเร็วจัง ยังไม่ทันจุดธูปเรียกก็มาซะแล้ว”
หว่าหวาคนงาม: “แค่คุณเพื่อนที่รักคิดถึง หว่าหวาก็มาแล้วค่ะ แล้วนี่คุยอะไรกันจ๊ะ ข้อความขึ้นมาเป็นสิบเลย เดี๋ยวขอไปไถอ่านก่อนนะจ๊ะ”
Baifern: “มาก็ช้าลีลาเยอะจริง ยัยช้างรีบออกมาคณะเถอะ จะได้มากินข้าวด้วยกัน”
หว่าหวาคนงาม: “กรี๊ดกรี๊ดกรี๊ด คุณไข่หวานคะ เดี๋ยวนี้มีความคืบหน้านะคะ”
Little Pearl: “ไข่มุกจ้ะ ไม่ใช่ ไข่หวาน”
หว่าหวาคนงาม: “แหมก็โพสต์อ้อยซะขนาดนั้น เรียกไข่หวานล่ะ ถูกต้องแล้ว เดี๋ยวฉันไปเม้นท์ในหน้าเพจคุณชานมของเธอก่อนนะ”
Little Pearl: “ไม่ต้องเลย รีบแต่งตัวแล้วออกมาได้แล้ว ฉันหิวแล้ว”
Baifern: “ยัยช้างอ่ะรีบออกมาน่ะถูกต้องแล้ว แต่ยัยคุณไข่ที่บอกว่าหิวแล้วเนี่ย หิวอะไรหรือคะ น่าจะไม่ได้หิวข้าวมั้ง หิวพ่อค้าชานมหรือเปล่า”
Little Pearl: “รีบมากันทั้งคู่นั่นแหละ เดี๋ยวเรารอที่ลานกิจกรรมนะ”
หลังจากนั้นไข่มุกกับเพื่อนสาวทั้งสองก็กลายเป็นลูกค้าประจำของร้านชานม ซึ่งไข่มุกจะมาถึงร้านแต่เช้าก่อนร้านเปิด มาช่วยเจ้าของร้านจัดร้าน เปิดร้าน แล้วก็เช็คอินที่ร้านด้วยแคปชั่นหวานบ้าง เสี่ยวบ้าง เพื่อรับส่วนลด 50% ของที่ร้านทุกวัน โดยไข่มุกไม่รู้เลยว่าโปรโมชั่นนี้มีไว้ให้เขาคนเดียว และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขามาถึงร้านแต่เช้า
“สวัสดีคุณแฟน สวัสดีครับพี่ออย”
“สวัสดีค่ะน้องไข่มุก แล้วน้องหว่าหวากับน้องใบเฟิร์นละคะ ไม่ได้มาด้วยหรือ”
“เดี๋ยวตามมาครับ พี่ออยมีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ”
“ไม่มีอะไรแล้วค่ะน้องไข่มุก เกือบเสร็จหมดแล้ว”
“วันนี้มาถึงร้านกันไวหรือครับถึงเสร็จเร็ว”
“อ๋อ.. วันนี้คุณฟ้ามาช่วยจัดด้วยค่ะ”
ไข่มุกทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เขาหันไปอ้อนคนของใจต่อ
“นี่คุณแฟนวันนี้เรามีสอบอ่ะ อวยพรให้หน่อยสิ”
ต้นน้ำหันไปหยิบแก้วเขียนข้อความบางอย่าง แล้วชงชาเสร็จส่งให้ไข่มุก พร้อมกับข้อความกวนกวนข้างแก้วว่า
‘ถ้าตั้งใจเรียน ก็ขอให้ทำข้อสอบได้ แต่ถ้าไม่ตั้งใจเรียนก็จิบชาย้อมใจไปก่อนนะ’
“โอ๊ย.. นี่คุณชานมบอกให้อวยพร มาเขียนอะไรแบบนี้เนี่ย”
“อ้าวถ้าตั้งใจเรียนจะต้องไปกลัวอะไร แต่ถ้าไม่ตั้งใจเรียนต่อไปก็ควรจะได้ตั้งใจเรียนเข้าใจมั้ย”
“พูดยังกับคนแก่รุ่นพ่องั้นแหละ”
พูดจบก็หยิบแก้วชามาแชะตรงข้อความแล้วโพสต์
“อยากมีแฟน ไม่ได้อยากมีพ่อเพิ่มอีกคน เข้าใจมั้ยครับคุณชานม”
โพสต์รูปลงพร้อมแคปชั่นเสร็จ ไข่มุกก็หันมาแลบลิ้นใส่ต้นน้ำไปหนึ่งทีแล้วเดินออกไป
“น้องไข่มุกนี่เธอน่ารักนะคะ คุณน้ำใจอ่อนบ้างหรือยัง”
“ไม่ไหวหรอกพี่ออย คนอะไรขาดขาดเกินเกินแบบนั้น”
“แหม.. แต่เขาเรียกคุณน้ำว่า แฟน คุณน้ำก็ไม่เคยปฏิเสธเลยนะคะ”
“จะให้ผมไปถือสาอะไรกับคนแบบนั้นล่ะ พูดเพ้อเจ้อไปเรื่อย”
“ว่าน้องเขาเพ้อเจ้อ แต่พี่ออยก็เห็นคุณน้ำยิ้มตลอดเลยนะคะ เวลาน้องไข่มุกแซวอ่ะ ไหนพี่ออยขอเข้าเฟสไปส่องแป๊บนะ อยากรู้จังว่าวันนี้น้องไข่มุกโพสต์จีบอะไรคุณน้ำน้า”
“....”
“ว้ายตายแล้ว คุณน้ำมาอ่านนี่สิคะ คุณน้ำจะว่างัย ‘อยากมีแฟน ไม่ได้อยากมีพ่อเพิ่มอีกคน เข้าใจมั้ยครับคุณชานม’ งือน้องไข่มุกวันนี้ออกตัวแรงมาก”
น้ำคว้าโทรศัพท์มาดู แล้วก็อมยิ้มที่มุมปาก คิดในใจว่า
‘ฮึ ก็ไม่ได้เป็นพ่อซะหน่อย’
ไรท์ชวนคุย : ไข่มุกทำไมหนูไปว่า คุณชานมเขาเป็นพ่อล่ะ คุณเขาไม่ได้อยากเป็นพ่อซะหน่อย อิอิ ฝากคุณรีดเอ็นดูน้องไข่มุกด้วยนะคะ ^_^
ใบเฟิร์นเห็นไข่มุก นั่งพิมพ์โต้ตอบไลน์กับใครบางคนอยู่ แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็อดสงสัยในพฤติกรรมนี้ไม่ได้ เพราะปกติไข่มุกจะเป็นคนที่ตั้งใจเรียนสุดแล้วในกลุ่มเธอ จะไม่สนใจโทรศัพท์ในเวลาเรียนเลย แต่นี่อะไรใครกันนะที่สามารถดึงความสนใจของไข่มุกได้“นี่คุณไข่ .. จบคาบนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”“คุยอะไร”ไข่มุกทำหน้างง“เดี๋ยว เดี๋ยวรอให้หมดเวลาก่อน”ใบเฟิร์นเอียงคอมากระซิบข้างหูไข่มุก แล้วหันไปสนใจอาจารย์ผู้สอนต่อ ไม่นานก็จบคาบเรียน พออาจารย์ผู้สอนออกจากคลาสเรียนไปเท่านั้นแหละ ทั้งใบเฟิร์นและหว่าหวาลุกขึ้นยืนประกบสองข้างไข่มุก ใบเฟิร์นยืนเอามือเท้ากับโต๊ะแล้วคาดโทษไข่มุก“นี่คุณไข่ มีอะไรที่พวกเรายังไม่รู้อีกบ้างบอกมา”“เที่ยงแล้ว ไม่หิวข้าวกันเหรอ ไปกินข้าวกันเถอะ”“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย พูดมา”ไข่มุกเปลี่ยนเป็นหันมาสบตาหว่าหวาเพื่อขอความเห็นใจ หว่าหวาได้แต่ส่ายหน้า“ไม่.. เรายังไม่หิวก็ได้ เราต้องรู้เรื่องคุณไข่ก่อน เมื่อก่อนคุณไข่ไม่เคยมีความลับกับเพื่อนๆ นะ”“โอเค.. เล่าให้ฟังก็ได้ แต่จะไม่ไปกินข้าวกันจริงๆ เหรอ”“ไม่เป็นไร ไปตอนนี้คนก็แน่นโรงอาหาร เรามาคุยกันก่อน”ใบเฟิร์นเท้ามือที
“ถ้าจะจองประกาศให้โลกรู้เขาต้องถ่ายแบบนี้ ไม่ต้องมาแอบถ่าย”ไข่มุกยังคงอึ้ง อ้าปากค้าง ทำตาโต เหวออยู่ เขาได้แต่คิดในใจว่า ‘นี่คุณชานมเขาถ่ายรูปเซลฟี่กับเราเหรอ เฮ้ย.. เป็นไปได้งัย’ต้นน้ำหยิบโทรศัพท์ตัวเองแล้วเปิดหน้าแอพพลิเคชั่นไลน์ แล้วสแกนเพิ่มเป็นเพื่อนกับไข่มุกแล้วยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้“อย่าลืมส่งรูปเมื่อกี้มาให้ด้วยนะ”ไข่มุกยังนิ่งแล้วเอามือตบหน้าตัวเองสองสามที แล้วคุยกับตัวเองว่า“ก็เจ็บนี่นา นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ที่คุณชานมถ่ายเซลฟี่กับเรา”“จะยืนงงอีกนานมั้ย เด็กน้อย”ต้นน้ำเอามือจับที่หัวทุยสวยได้รูปของไข่มุก แล้วยื่นหน้ามาใกล้ จนไข่มุกตกใจ ผละตัวเองออก“นี่นายจะทำอะไรอ่ะ”ไข่มุกเขินหน้าแดง“อ้าว.. แล้วอยากให้ทำอะไรล่ะ”“จะบ้าเหรอ คนลามก”“ลามกตรงไหน ยังไม่ได้พูด ไม่ได้ทำอะไรเลย หน้าก็แดงซะแล้ว แสดงว่าเธอคิดอะไรอยู่นะสิ เอ.. งั้นลองจูบหน่อยเป็นไง”ต้นน้ำเท้าแขนกับ
เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่ไข่มุกออกจากหอพักแต่เช้า แล้วมุ่งหน้าตรงไปที่ร้านชานมร้านโปรดที่มหาวิทยาลัย ไข่มุกทำอย่างนี้จนรู้สึกว่าเป็นหนึ่งในกิจวัตรประจำวันไปแล้วที่เขาจะต้องแวะมาทักทายหนุ่มเซอร์หน้าใสเจ้าของร้านชานมก่อนไปเรียน“ว้า... จัดร้านเสร็จแล้วหรือ เรามาช้าไปหรือนี่”ไข่มุกทักทายเจ้าของร้าน แต่ก็ไม่มีการตอบรับจากหนุ่มเซอร์หลังเคาน์เตอร์ ซึ่งดูเขากำลังให้ความสนใจง่วนกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ ไข่มุกจึงหันไปทักทายพี่ออยผู้ช่วยของต้นน้ำต่อ“สวัสดีครับพี่ออย วันนี้จัดร้านเร็วจัง ผมเลยไม่ได้ช่วยพี่ออยเลย” “ไม่เป็นไรค่ะ แค่มาช่วยเปิดประเดิมแก้วแรกเรียกแขกเข้าร้านทุกวัน พี่ก็โอเคแล้วค่ะ เรื่องจัดร้านให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง ขืนน้องไข่มุกมาช่วยพี่ทุกวัน เดี๋ยวพี่โดนหักตังขึ้นมา แย่แน่เลย”“ห๊ะ.. เขาหักตังพี่ด้วยหรือครับ โหดจัง”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่หักค่ะ พี่พูดเล่น เห็นคุณน้ำอย่างนั้นนะ เขาใจดีจะตายไป”“ใ
“คุณน้ำคะ คุณน้ำไปหลอกน้องเขาทำไมคะ เดี๋ยวฐานแฟนคลับคุณน้ำหาย ยอดร้านตก พี่ออยก็อดค่าคอมสิคะ”“ผมไปหลอกอะไรเขาล่ะ”“ก็เรื่องที่ไปบอกว่ามีลูกแล้วงัยคะ”“ก็น้องเค้กงัย ลูกผม”“มันใช่ที่ไหนล่ะคะ คุณน้ำก็รู้”ต้นน้ำนึกถึงหน้า “น้องเค้ก” เด็กหญิงวัยสามขวบแก้มยุ้ยจ้ำม่ำ พูดเก่ง อ้อนเก่ง หลานสาววัยกำลังซนคนเดียวของเขา ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของปลายฟ้าคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ด้วยที่เขาไม่อยากให้น้องเค้กมีปมเรื่องไม่มีพ่อ เขาจึงให้หลานเรียกเขาว่าพ่อแทนในระหว่างที่เขากำลังคิดอยู่นั้น เขาก็เหลือบตามองไปข้างนอกเห็นไข่มุกเช็ดทำความสะอาดโต๊ะเสร็จแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะยกโต๊ะ ยกเก้าอี้ย้ายไปมา‘เขาจะทำอะไรของเขานะ’ไข่มุกหันมาสบตาพอดี“คุณชานมเราหันโต๊ะให้ใหม่นะ แบบนี้ดูน่ารักกว่า”“ก็ทำไปแล้วนี่ มาบอกทำไม ทำไมไม่พูดก่อนทำล่ะ”“งั้น เอากลับที่เดิมให้ก็ได้”ไข่มุกทำหน้างอนเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูเหมือนเป็นการตำหนิจากต้นน้ำ“ไม่ต้องย้ายแล้ว วันนี้จะกินอะไร”“ฮ๊ะ.. เราจะได้กินแล้วเหรอ”ไข่มุกลืมเรื่องงอนเมื่อครู่นี้ไปสนิทเลย แล้วรีบพุ่งตัวมาเกาะหน้าร้านทันที“สรุปจะกินอะไร”“เอาเหมือนเมื่อวานก็ได้”“ชานมไต้หว
วันนี้ไข่มุกตื่นแต่เช้าเหมือนทุกวัน แต่คลาสเรียนเช้าถูกอาจารย์ผู้สอนยกเลิกคลาส เนื่องจากอาจารย์ติดภาระกิจ ทำให้เช้านี้เขาว่าง ตอนแรกไข่มุกคิดว่าจะชวนเพื่อนสาวทั้งสองไปเดินเล่น ไปนั่งเม้าส์มอย แต่ดูแล้วก็คาดว่าทั้งสองจะยังไม่ตื่น เพราะพอรู้ว่าอาจารย์ยกเลิกสอนคาบเช้า ทั้งใบเฟิร์นกับหว่าหวาก็นัดแนะชวนกันดูซีรี่ย์โต้รุ่งกัน ไข่มุกคิดไปคิดมาพลางเลื่อนนิ้วมือไถลงบนสมาร์ทโฟนท่องดูโลกโซเชียล แล้วก็เห็นเพจร้านชานมไข่มุกอัพสเตตัสว่า“ชานมแก้วนี้ พร้อมเสิร์ฟ 10.00 น. เวลาเดิม แล้วเจอกันนะครับ”ไข่มุกดีดนิ้วแล้วยิ้มหวาน แล้วพิมพ์ตอบไปในคอมเม้นต์ว่า“แก้วแรกของวันนี้ขอเป็นเราได้มั้ย”“ก็ต้องมาที่หน้าร้านแล้วนะครับ”“จองตอนนี้ที่หน้าเพจไม่ได้เหรอ”“จองที่เพจไม่ได้ครับ เดี๋ยวลูกค้าที่หน้าร้านจะงอนเอาครับ มาเจอกันที่ร้านนะครับ”“ได้เลยเดี๋ยวเจอกันนะ คุณชานม”“ครับ”ไข่มุกวางสมาร์ทโฟนแล้วเข้าไปดูแลความเรียบร้อยของตัวเอง คว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องไปยังป้ายรถเมล์หน้าหอพัก เขาดูเวลาตอนนี้พึ่งจะ 09.00 น. เขาน่าจะไปถึงร้านชานมภายในครึ่งชั่วโมง ก่อนร้านเปิดอยู่แล้ว ยังงัยก็ทันแก้วแรกแน่นอนที่ร้านชานมต้นน้ำก
ทั้งสามคนกินอาหารไปคุยกันไปอย่างออกรสชาติ แล้วใบเฟิร์นก็เหลียวหลังไปดูที่ร้านชานมไข่มุก“นี่นี่ ที่ร้านชานมคนน้อยลงแล้ว พวกเราไปกันเถอะ ฉันหิวพ่อค้าแซบจะแย่อยู่แล้ว”“นี่ตกลงเราจะไปทำอะไรกันแน่จ๊ะ จะไปกินชานม หรือไปกินพ่อค้าคะคุณหนูใบเฟิร์น”“แหมคุณไข่ ถ้าคุณพ่อค้าแซบจริง ฉันจองนะ อย่ามาแย่งฉันละกัน” “ไม่อ่ะ ฉันมีคนในใจอยู่แล้ว” “ห๊ะ อะไรนะ คุณไข่มีคนในใจแล้วงั้นหรือ ไปมีตอนไหน วันก่อนคุยกันยังไม่เห็นมีเลย”ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจ เมื่อเพื่อนรักบอกว่ามีคนชอบอยู่ในใจ“ก็คนปากร้ายคนนั้นไง”“คุณไข่เธอจริงจังหรือนี่ แล้วพวกเราจะไปตามหาคุณปากร้ายสุดเซอร์คนนั้นให้คุณไข่ได้ที่ไหนล่ะ”“นั่นสิ คุณไข่ ถ้าวันนั้นเรารู้ว่าคนคนนั้นจะทำให้เพื่อนเราจะลงจากคานได้นะ เราจะได้ไปดักขอไลน์ ขอเบอร์โทรไว้ให้เลย คุณไข่ นะคุณไข่ทำไมมาพูดเอาตอนนี้”“แหม พวกเธอก็ ฉันก็พูดเล่นน่ะ ไปกันเถอะ จะไปดูพ่อค้าแซบกันไม่ใช่เหรอ”“ฉันว่าคนนี้เธอต้องจริงจังแน่แน่คุณไข่ เพราะไม่เช่นนั้น อยู่อยู่เธอคงไม่เก็บเอามาพูดถึงอีกครั้งหรอก ถามจริง ชอบเขาจริงๆ ใช่มั้ย แล้วถ้าเจอเขาอีกครั้งจะทำอย่างไง”“ก็เคยบอกไปแล้วไง ว่าถ้าได้เจออีกที จ