บททีี่ 1 ความลับที่ซ่อนไว้

เสียงถกเถียงดังลอดออกมาจากห้องทำงานของคุณสมบัติ เจ้าของบริษัท ธนทรัพย์ กรุ๊ป หนึ่งในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของประเทศไทย เด็กชายวายุ วัย 8 ขวบ หยุดยืนชะงักที่หน้าประตูห้อง เมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยของมารดาของเขา พลอยชมพู ลูกสาวคนเดียวของคุณสมบัติ

"คุณพ่อคะ หนูจะทำยังไงดี พวกกรรมการบริษัทเขาไม่ยอมรับหนูเลย เขาบอกว่าหนูเป็นผู้หญิง ไม่มีประสบการณ์พอที่จะนำบริษัทได้ แถมพวกเขายังขู่ว่าจะถอนหุ้นทั้งหมดออกจากบริษัท ถ้าหนูยังยืนยันจะรับตำแหน่งประธานอีก"

 น้ำเสียงของพลอยชมพูสั่นเครือ

"ใจเย็นๆ ลูก พ่อเชื่อว่าลูกทำได้ ลูกเรียนจบด้านบริหารธุรกิจมาโดยตรง แถมยังช่วยพ่อดูแลบริษัทมาหลายปี"

 เสียงคุณสมบัติปลอบประโลม แม้จะฟังออกว่าท่านเองก็กังวลไม่น้อยเช่นกัน

"แต่พวกเขาไม่สนใจสิ่งที่หนูทำมาเลยค่ะ พวกเขาแค่มองว่าหนูเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว จะไปสู้อะไรกับพวกผู้ชายในวงการธุรกิจได้" พลอยชมพูสะอื้นไห้เมื่อหวนนึกถึงผู้ชายคนนั้นที่เธอเคยคบหา แม้อายุจะห่างกันไปบ้าง

“หากเขายังอยู่ก็คงดี”

วายุกำมือแน่น เด็กชายรู้ว่า 'เขา' ที่แม่พูดถึงคือพ่อของเขา คนที่เขาไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จัก ตลอด 8 ปีที่ผ่านมา เขามีแต่แม่กับคุณตาที่คอยดูแล ทุกครั้งที่ถามถึงพ่อ แม่มักจะเปลี่ยนเรื่อง หรือไม่ก็บอกแค่ว่าพ่อเป็นนักธุรกิจที่ต้องเดินทางไปทั่วโลกเท่านั้นเพื่อทำงาน

"พ่อขอโทษนะลูก ถ้าวันนั้นพ่อไม่ใจร้อนอยากได้เขามาเป็นลูกเขย... ถ้าพ่อไม่วางยาบางทีทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้..."

 เสียงคุณสมบัติแผ่วเบาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

"พ่อคะ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยค่ะ มันผ่านมา 9 ปีแล้ว หนูไม่เคยโทษพ่อเลย และหนูก็ได้วายุมาเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตหนูแล้ว ต่อให้เขาเกลียดหนูก็ช่างเถอะค่ะ"

พลอยชมพูกล่าว วายุตาโต เด็กชายไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ทำไมคุณตาต้องวางยาด้วย? แล้วพ่อของเขาเป็นใคร? ทำไมถึงหนีไป? คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวของเด็กชายวัย8ขวบ

"แต่ถ้าวันนั้นพ่อไม่ทำแบบนั้น ป่านนี้ลูกคงได้แต่งงานกับเขาแล้ว ฟรานเชล นูรามัด ฟาราฮิม เขาเป็นถึงทายาทตระกูลชีคผู้ทรงอิทธิพล มีทั้งบ่อน้ำมันในตะวันออกกลาง คาสิโนในลาสเวกัสและฮ่องกง ถ้าเขารู้ว่ามีลูกชายกับหนู บางทีเขาอาจจะ..."

 คุณสมบัติถอนหายใจ วายุไม่รอฟังต่อ เขาผลักประตูเข้าไปในห้อง ทำเอาทั้งแม่และคุณตาสะดุ้งตกใจ

"แม่ครับ ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อของผมเป็นใคร ผมจะไปตามเขามาเอง"

เสียงเด็กชายสั่นเครือ แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"วายุ ลูกได้ยินหมดเลยเหรอ?" พลอยชมพูร้องเสียงหลง

"ครับ ผมอยากเจอพ่อ ผมอยากให้พ่อมาช่วยแม่ ถ้าพ่อรู้ว่ามีผม เขาต้องมาช่วยแม่แน่ๆ"

 วายุพยักหน้า น้ำตาคลอ

พลอยชมพูรีบเดินมากอดลูกชาย

"ไม่ได้นะลูก อย่าคิดจะไปตามพ่อเลย เขา... เขาอาจจะไม่อยากเจอเราก็ได้"

"แต่ทำไมล่ะครับ ผมเป็นลูกของเขานะ ทำไมเขาถึงไม่อยากเจอผม?"

 วายุถาม น้ำตาไหลอาบแก้ม

คุณสมบัติที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ได้แต่ถอนหายใจ

"ตาขอโทษหลานด้วยนะ ที่วันนั้นตาทำผิดพลาด ทำให้พ่อของหลานไม่รู้เรื่องนี้เลย"

"งั้นเราบอกเขาตอนนี้ก็ได้นี่ครับ ผมเห็นในข่าวว่าตอนนี้พ่อผมอยู่ที่ฮ่องกง กำลังเปิดคาสิโนแห่งใหม่อยู่"

 วายุเงยหน้ามองคุณตา

พลอยชมพูตกใจ

"ลูกรู้ได้ยังไง"

"ผมเห็นในมือถือแม่ครับ ตอนที่แม่ดูข่าวธุรกิจอยู่ ผมจำชื่อพ่อได้ เพราะมันแปลกดี ฟราน... ฟรานเชล นูรามัด ฟาราฮิม ใช่ไหมครับ คุณปู่คุณแม่?"

พลอยชมพูนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าลูกชายจะสังเกตและจดจำได้ขนาดนี้ เธอมองหน้าพ่อของตัวเองอย่างปรึกษา

"พ่อว่า... ถึงเวลาแล้วมั้ง ที่เราควรจะบอกความจริงกับเขา" คุณสมบัติพูดเบาๆ

พลอยชมพูกอดลูกชายแน่นขึ้น "แต่ว่า..."

"แม่ครับ ผมอยากรู้เรื่องพ่อฮะ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแบบไม่บอกแม่ แต่ผมขอรู้เรื่องของพ่อนะครับ"

 วายุพูดเสียงหนักแน่น แววตามุ่งมั่น