แชร์

บทที่ 7

ผู้เขียน: ปลายฝนต้นหนาว
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-29 12:13:57

"เอาละทุกคนที่มาช่วยกันชำแหละเนื้อหมูป่าในวันนี้และคนที่ขึ้นไปลากหมูป่าลงจากบนเขาจะได้เนื้อเพิ่มคนละสองชั่ง ครอบครัวเซียวบอกว่าจะแบ่งให้ทุกคนในหมู่บ้านแต่ต้องมาลงชื่อเพื่อจะทำงานให้ครอบครัวเซียวแทนตำลึงเพราะบ้านรองเซียวแยกบ้านออกมาไม่ได้ตำลึงสักอีแปะจากบ้านใหญ่ พวกเขาจะขายเนื้อหมูป่าเอาเงินก็ได้แต่บ้านเซียวบอกจะเอาเนื้อแลกกับการที่ให้คนในครอบครัวของพวกเจ้าที่มารับเอาเนื้อไปกินในครอบครัว ให้มาช่วยทำรั้วล้อมรอบที่ดินหกหมู่กับทำประตูใหม่ทั้งหน้าบ้านกับในบ้านและเปลี่ยนไม้ตัวใหม่ให้แข็งแรง เพราะอีกไม่นานก็จะถึงหน้าหนาวแล้ว ทั้งเซียวอี้ถังยังบาดเจ็บจากการตกเขายังไม่หายดี ครอบครัวเซียวจึงจะเอาหมูป่าทั้งสองตัวนี้แบ่งให้กับทุกบ้านที่ลงชื่อมาทำงานบ้านเซียว จะมากี่คนก็จะแบ่งให้เท่ากันเพราะต้องถางหญ้าพลิกหน้าดินให้บ้านเซียวด้วย" 

 หัวหน้าหมู่บ้านพูดให้ลูกบ้านให้ฟังชาวบ้านมารวมตัวกันแทบจะทุกหลังคาเรียนตั้งแต่ได้ยินว่าบ้านรองเซียวล่าหมูป่ามาได้สองตัวใหญ่ น้ำหนักหมูสองตัวหกร้อยชั่งได้เพราะตัวใหญ่มากไม่คิดว่าเด็กสองคนจะโชคดีเพราะหมูป่าไม่ใช่จะล่าได้ง่ายๆ

พอได้ยินสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านบอกเรื่องแลกเปลี่ยนให้ทำงานแทนกับการแบ่งเนื้อหมูป่าทั้งสองตัว หัวหน้าหมู่บ้านบอกให้ทุกคนที่อยากกินเนื้อหมูป่าแต่ต้องแลกกับการทำงานแลกเปลี่ยน ซึ่งผู้ชายในหมู่บ้านก็ยกมือขึ้นกันทุกหลังคาเรือนเพราะชาวบ้านทุกคนใช่ว่าจะมีตำลึงกันทุกบ้าน พวกเขาได้กินเนื้อก็จะเป็นพวกไก่ป่าที่นานๆครั้งจะจับลงมาให้ครอบครัวได้กินได้ง่ายๆ ทุกคนจึงอยากกินเนื้อหมูกันทุกบ้าน ตอนที่หัวหน้าหมู่บ้านบอกข้อแลกเปลี่ยนทุกคนจึงเข้าแถวลงชื่อจะได้แบ่งเนื้อหมูตามจำนวนคนที่ลงชื่อทำงานให้ครอบครัวเซียว

พอได้จำนวนคนครบแล้วคนแจกเนื้อหมูก็ตัดเนื้อท่อนเท่ากันตามจำนวนคน รวมถึงกระดูกที่ทำกินได้เย่วเย่วบอกว่าอะไรที่ชาวบ้านไม่เอาให้กองเอาไว้ให้พวกนางบ้านเซียวจะรับส่วนที่ชาวบ้านไม่กิน แต่คนชำแหละก็เนื้ออย่างดีชิ้นโตกองเอาไว้ให้บ้านเซียวด้วยจะได้บำรุงเซียวอี้ถังให้แข็งแรง

มีเครื่องในหมูป่าที่ชาวบ้านไม่กินจึงกองเอาไว้ให้บ้านเซียวทั้งสองตัว ส่วนขี้หมูนั้นพวกเขาได้นำไปขุดหลุมฝังให้เรียบร้อย ทุกคนนั้นมีรอยยิ้มเต็มใบหน้าเพราะได้กินเนื้อหมูกันทุกครัวเรือน เย่วเย่วให้พี่ชายนำไปไว้ครัวก่อนเหลือไว้แค่เครื่องในเนื้อหมูป่าที่นางจะโยนเข้ามิติหลังชาวบ้านกลับไป

เพราะชาวบ้านทยอยกันหอบเนื้อหมูกลับบ้านแล้วก่อนจะไปผู้ใหญ่ได้ประกาศให้มาทำงานในวันพรุ่งนี้และห่อข้าวมากินเองเพราะบ้านเซียวนั้นไม่มีข้าวให้กินทุกคน ก็เข้าใจเพราะมารดาของเซียวอี้ถังนั้นปากร้ายขี้เหนียวเป็นที่หนึ่งนางรักเพียงบุตรชายคนโตเท่ากับหลานของลูกชายคนโตที่นางเลี้ยงดีจนอ้วนเป็นหมู

เอจะว่าไปวันนี้ข้าก็ไม่เห็นบ้านใหญ่มาหาเรื่องลูกชายคนรอง ตั้งแต่ไล่ออกจากบ้านมาอยู่ที่บ้านเก่าของภรรยาตัดขาดแล้วยังบอกว่าเป็นตายไม่ข้องเกี่ยวกันตัวไร้ประโยนช์ของลูกชายคนรอง ชาวบ้านคุยกันเสียงดังออกจากบ้านไปทุกคนต่างก็ไม่ชอบนางเซียวอี้จูย่าของเย่วเย่วจึงพากันนินทาบ้านใหญ่อย่างสนุกไปตามทางกลับเข้าหมู่บ้าน

ที่บ้านใหญ่ไม่ได้มาที่บ้านรองเซียวนั้นเย่วเย่วนั้นได้แอบลอบเข้าบ้านใหญ่และวางยาถ่ายให้คนทั้งบ้านได้กินตอนทานข้าวก่อนจะขึ้นเขาไปล่าสัตว์ จนได้ชาวบ้านบางคนได้ข่าวว่าบ้านเซียวหลักได้ขนกันไปที่โรงหมอกันทั้งบ้าน สงสัยเวรกรรมจะตามทันที่ทำร้ายลูกชายคนรองมาตลอดสิบกว่าปี สมน้ำหน้าส่วนเย่วเย่วนั้นนางรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านใหญ่ทั้งนางวางยานอนหลับพวกเขาอีกด้วยก่อนจะวางยาถ่าย แล้วจึงขนเอาตำลึงในบ้านนั้นออกมาเกือบหมดเหลือไว้สิบตำลึงเงิน แม้แต่ห้องเสบียงนางกวดเอาเข้ามิติลงมือแก้แค้นแทนร่างเดิมเหลือไว้สิบชั่ง ในเมื่อของทุกอย่างมีแต่บ้านนางเป็นคนหาเข้าแต่ไม่เคยได้กินอิ่นนอนหลับเลย

รอให้ชาวบ้านทำงานให้พวกนางเรียบร้อยก่อนเถอะพอมาถึงวันที่บ้านใหญ่มาเห็นคงกระอักเลือดตายที่ได้ข่าวว่าบ้านนางแจกเนื้อหมูป่าให้ชาวบ้านทุกหลังยกเว้นบ้านใหญ่ รอรับกรรมจากข้าคนนี้ได้เลยแค่หญิงชรานิสัยเห็นแก่ตัว ทำตัวน่ารังเกียจที่สุดนางจะค่อยๆสอนบทเรียนให้ครอบครัวใหญ่ให้ได้รับหายนะที่ทำร้ายเจ้าของร่างเดิม

ได้ยินข่าวว่าพอกินมื้อเช้าอิ่มก็วิ่งเข้าห้องน้ำทั้งบ้านจนไม่ไหวให้เกวียนชาวบ้านไปส่งโรงหมอในเมือง โวยวายลั่นว่ามีขโมยขึ้นบ้านขโมยตำลึงไปด้วยจนหมดเหลือสิบตำลึงเงิน ข้าวของในห้องเสบียงเหลืออย่างละสิบชั่งนางเซียวอี้จูทั้งให้คนขี่เกวียนไปแจ้งหัวหน้าหมู่บ้าน ก่อนจะพาเข้าเมืองไปโรงหมอเพราะท่านหมอชราไม่อยู่บ้านพอดีจนทนไม่ไหวเพราะหลานรักสองคนถ่ายไม่หยุดเหม็นไปหมดทั้งเกวียนนั้นละ หัวหน้าหมู่บ้านแจ้งลูกบ้านบางคนที่ถามข่าวของบ้านหลักเซียว เย่วเย่วยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจและขยิบตาให้พี่ชายเป็นอันรู้กันสองคน

พอชาวบ้านกลับไปกันหมดสี่คนพ่อแม่ลูกก็ปิดประตูบ้าน 

ทุกคนกินมื้อค่ำบ้านของนางอิ่มหน่ำสำราญมารดานั้นจึงถามบุตรสาวว่าจะทำอะไรกับไส้หมูป่าบ้างทุกส่วนของเครื่องในหมูป่า นางจึงเปิดทีวีให้มารดาดูวิธีการล้างการทำการหมัก พี่ชายรีบไปจัดการล้างให้มารดาทำตามสูตรทุกขั้นตอน

"พรุ่งนี้รอกินของอร่อยได้เลยเจ้าค่ะท่านพ่อ" นางบอกก่อนจะไปตุนเครื่องในหมูป่า หมักไส้เอาไว้ย่างกับมารดา ส่วนตุ๋นเครื่องในหมูป่านั้นนางใช้เตาถ่ายตุ๋นทิ้งเอาไว้เลยพรุ่งนี้ตอนเช้ารออร่อยได้เลย

 

จากนั้นจึงเข้าห้องอาบนอนพักผ่อนกันห้องใครห้องมัน อีกครอบครัวกำลังกำลังเริ่มต้นด้วยความสุขแต่ครอบครัวบ้านใหญ่นั้นนอนเครียดแค้นใจที่โดนขโมยขึ้นบ้าน นางคิดว่าต้องเป็นลูกชายคนรองมาขโมยของกินบ้านใหญ่ไปแน่ รอให้นางหายก่อนเถอะจะไปทวงคืนถึงที่เลยที่ทำให้นางเสียตำลึงค่าหมอไปหลายอิแปะ อีกทั้งห่อตำลึงของนางยังโดนขโมยไปอีกมันทิ้งเอาไว้เพียงสิบตำลึงเงิน

 

 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 53

    หลังจากแต่งกันกับท่านอ๋องภายในตำหนักในทุกคืนจะมีเสียงครางหวานของคู่สามีข้าวใหม่ปลามันจนนางกำนัลหน้าแดงไปตามๆกัน ท่านอ๋องช่างรักพระชายาเหลือเกินตามใจนางทุกอย่างตลอดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ช่วงก่อนจะถึงวันกลับไปเยี่ยมที่บ้านของพระชายาเขาตักตวงความสุขตั้งแต่ก่อนวันแต่งจนผ่านมาหลายคืนแล้วก็ยังคงหื่นเสมอต้นเสมอปลาย เย่วเย่วคิดในตอนนี้นางนั่งผิงอกแกร่งของพระสวามีกลับหมู่บ้านฉีซานเพื่อจะกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมตามประเพณี กว่าจะได้ออกจากห้องแต่ละวันนางนี้ต้องมีนางกำนัลคอยประคองถ้าไม่มีน้ำพุวิเศษนี้นางไม่อย่างจะคิดเลยว่าจะนอนเป็นผักทั้งวันหรือเปล่า"เย่วเอ๋อร์น้องนอนเถอะนะคนดีพอถึงบ้านของพ่อตาแม่ยายพี่จะปลุกน้องเอง"ท่านอ๋องกระชับอ้อมกอดให้ภรรยานั่งพิงอกได้สะดวกตอนกลางวันต้องให้นางนอนพักเอาแรงไว้มากๆหน่อยช่วงกลางคืนคือเวลาของเขา ว่าจะหยุดสักเดือนก่อนจะเดินทางเข้าเมืองหลวงไปหาพี่ชายที่รอจัดงานให้อีกรอบที่ตำหนักอ๋องที่เมืองหลวง แต่จะให้เขาอดใจไหวไม่รังแกภรรยาได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักน่ากินไปทั้งตัว เขาก็ไม่ใช้ผู้หลุดพ้นเสียหน่อย นี้ก็อดทนรอมาตั้งปีเพื่อจะแต่งนางเข้าตำหนักได้แต่ก็ต้องออกศึกไปเป็นปีที่ไ

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 52

    ท่านอ๋องกว่าจะปลีกตัวจากเหล่าทหารทั้งหลายได้ก็ปาไปเกือบสี่ทุ่มในภพเก่าของนางเย่วเย่วกำลังนั่งหลับพักเอาแรงหลังจากที่มารดามาอวยพรร่ำลากันกลับหมู่บ้านกับบรรดาป้าๆทั้งหลายกลับไปกันจนหมด นางก็อยู่กับนางกำนัลสองคนที่มีอายุสามสิบได้กระมังเย่วเย่วแอบกินนมกับขนมเพราะมีผ้าคลุมหน้านางไม่กลัวนางกำนัลเห็นหรอกนะ คนมันหิวกว่าด้านนอกจะรับแขกและกลับหมดพอดีหิวท้องร้องกันพอดี หยิบของออกมากินจนอิ่มนางก็นั่งหลับไปเลยเอาแรงดีกว่าถ่างตารอไม่ไหวหรอก เพราะเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องของรางวัลทั้งคืนถ้านางไม่หลับก่อนคงสว่างคาตาแน่ๆเลย คนอะไรอึดเป็นบ้าขอให้ปล่อยก็ไม่ยอมหยุดจนนางหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วยังโดนลากมาทำพิธีทั้งวันอีกจนค่ำสองที่พักนอนงีบเอาแรงสักนิดก็ยังดีตัดมาที่ท่านอ๋องที่ตอนนี้กำลังโดนเหล่าทหารคนสนิทมอมเหล้าเพื่อกลั้นแกล้งให้เจ้านายเข้อหอไม่ไหวชนแก้วจอกต่อจอก จนเขาต้องใช้อุบายขอเข้าห้องน้ำพอปลีกตัวออกมาได้ก็เดินตัวปลิวไปที่ห้องหอในตำหนักใหญ่เลยป่านนี้เย่วเย่วคงจะรอแย่แล้ว อ๋องหนุ่มคิดไปยิ้มไปกับความน่ารักของภรรยาหมาดๆที่นางให้รางวัลกับเขาเมื่อคืนนี้จนแทบตายคาอกนาง แต่ใครจะอดใจไหวเล่าภรรยาน่ารักเสียขนาดน

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 51

    ตอนนี้หัวสมองของสาวน้อยเย่วเย่วขาวโพลนไปหมดกับริมฝีปากหนาของชายคนรักที่ละเลงน้องสาวจนนางครางกระเส่าอย่างไม่อาย ชายหนุ่มนั้นตอนนี้ดูดดึงกุหลาบงามของสาวคนรักอย่างไม่รังเกียจนางสวยไปหมดจนเขาอดใจไม่ไหวอยากกลืนกินทุกอย่างที่เป็นนาง"เย่วเอ๋อร์คนดีร้องดังๆไปเลยพี่ชอบเห็นน้องมีความสุขที่สุุขเสียวไหมที่รัก" ชายหนุ่มเงยหน้ามาพูดกับนางแต่ก็ยังมีนิ้วแทนที่ปากเขาเขี่ยวนตรงปุ่มเสียวของนาง เย่วเย่วยกสะโพกลอยตามนิ้วร้ายของชายหนุ่มที่ละเลงแล้วแหย่เข้าไปที่ละนิ้ว พอถามนางจบเขาไม่คิดจะฟังคำตอบเพราะดูจากการตอบรับของสาวคนรักก็พอใจมากแล้ว ท่านออ๋องหนุ่มก้มหน้าลงฉกชิมกุหลาบงามตรงหน้าต่อจนร่างบอบบางเกร็งกระตุกสุขสมไปก่อนเพื่อเปิดทางให้มังกรตัวเขี่ยงเข้าไปในกุหลาบงาม ชายหนุ่มแยกขาของคู่หมั้นสาวออกจนกว้างก่อนจะชักรูดมังกรตัวเองถูกไถ่ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปทีละน้อย เยว่เยว่หัวขาวโพลนเพราะพึ่งเสร็จสมไปเพราะลิ้นร้ายของท่านอ๋องต้องสะดุ้งเพราะมีสิ่งใหญ่โตกำลังมุดเข้ากุหลาบของนางมาได้แค่ส่วนหัวนางแทบขาดใจทำไมมันใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในน้องสาวของนางได้จริงๆหรือ"ท่านอ๋องเพคะ" นางเอามือยันหน้าอกแกร่งเอาไว้ก่อน"ท่านพี่เรียก

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 50

    ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์มีรถม้ามารับเซียวเย่วเย่วทุกวันในตอนเช้าเพื่อฝึกสาวน้อยที่จะแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องซงตงหยางในอีกไม่นาน รอเพียงท่านอ๋องเดินทางกลับมาถึงที่อำเภอแห่งนี้ ท่านอ๋องปกครองครอบคลุมไปถึงชายแดนฉีเป่ยที่พึ่งรบจบศึกในตอนนี้นั้นเอง ตลอดเวลาเย่วเย่วก็ตั้งใจเรียนการเดินการนั่งการกินการพูดคุยพิธีการต่างๆที่ชนชั้นสูงต้องมีจนครบสิบวัน นางแทบจะรากเลือดกับสิ่งที่ฝืนกับสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดแต่ก็ทำเพื่อหน้าตาของสามีในภายภาคหน้าจะได้ไม่อายใครว่าแต่งชายาบ้านนอกเข้ามาและไม่รู้เรื่องอะไรเลยในตอนค่ำของอีกวันหลังจากที่สามพ่อแม่ลูกกินมื้อค่ำอิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอนหลังจากที่นั่งย่อยอาหารที่หน้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน จนจะได้เวลาเข้านอนก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูหน้าบ้านเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่ข้ากลับมาแล้วขอรับ" เสียงเรียกที่หน้าบ้านมันเสียงของพี่ชายของนางชัดๆเลย"ท่านพ่อเสียงพี่ใหญ่เจ้าค่ะ" พูดจบนางก็วิ่งลงบ้านไปที่ประตูใหญ่เลยทันที บิดาวิ่งตามลูกสาวไปติดๆหลังจากที่บอกให้ภรรยานั่งรอที่นี้ห้ามวิ่งตามมาสั่งแล้วเขาก็วิ่งตามลูกสาวสาวไปที่หน้าบ้านเหมือนกันเซียวเย่วเย

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 49

    "เซียวอี้ถังเปิดประตูบ้านเร็วๆเข้า" เสียงลุงผู้ใหญ่บ้านเคาะไม้เรียกเสียงดังลั่นที่ด้านหน้า"ขอรับๆข้ากำลังเปิดอยู่" ส่วนท่านแม่ยืนรอที่หน้าระเบียงบ้านพอเปิดประตูออกก็เห็นคนมากมายเต็มหน้าบ้านของนางไปหมด แม้แต่ท่านนายอำเภอยังมาเลยท่านพ่อกับเย่วเย่วก็ตกใจเหมือนกัน"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือท่านลุงทำไมคนมาบ้านของข้าเยอะขนาดนี้ละ" เซียวอี้ถังถามด้วยความสงสัยเหมือนกันส่วนเย่วเย่วนั้นนางตั้งสติแล้วรอฟังว่าทุกคนมีอะไรจึงมาหน้าบ้านของนางมากมายขนาดนี้มองคร่าวๆที่ด้านหลังนั้นอีกที่ชาวบ้านเดินตามกันมาจนจะหมดดทั้งหมู่บ้านเลยกระมัง นางคิดและมองดูคนที่แต่งตัวเป็นเหมือนขันทีในวังเหมือนในละครทีวีที่นางดูเป็นประจำทหารอีกเป็นร้อยรวมทั้งรถม้าหลายสิบคันที่จอดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"มีพระราชโองการจากองค์เหนือหัวถึงคุณหนูเซียวเย่วเย่ว" ทันทีเมื่อคำพูดถึงราชโองการจากผู้เป็นใหญ่เหนือแคว้นเยว่เยว่กับครอบครัวก็รีบคุกเข่ารอรับพระราชโองการทันที ชาวบ้านคนอื่นๆก็รีบยืนสำรวมรอฟัง "เซียวเย่วเย่วรับราชโองการคุณหนูเซียวเย่วเย่วทำความดีส่งเสบียงช่วยเหล่าทหารกล้าที่ไปรบที่ชายแดนกับท่านอ๋องซงตงหยางพระอนุชาของพร

  • พรของเซียวเย่วเย่ว   บทที่ 48

    สามพ่อแม่ลูกนั่งคุยกันได้สักพักเสียงร้องของเหยี่ยวที่ท่านอ๋องคอยส่งข่าวก็ร้องขึ้นบริเวณท้องฟ้าเหนือบ้านของนางเสียงดังก่อนที่เจ้าตัวจะบินร่อนลงมาที่หน้าระเบียงบ้านเย่วเย่วร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงมันร้องตอนยังไม่เห็นตัวลงมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ"โอ๊ะเจ้าเหยี่ยวมาแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่" ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจกับเสียงนกยักษ์ของท่านอ๋องที่มาส่งข่าวหลังจากหายไปนานมันลงมาถึงก็ยกขาให้เย่วเย่วดึงเอาจดหมายที่ผูกมาด้วยเป็นอย่างดีแล้วรับอาหารของตนกินเงียบๆที่ที่ประจำเย่วเย่วเอาจดหมายพี่ชายให้บิดามารดาของนางต่างหากท่านพ่อรีบรับไปอ่านให้ท่านแม่ฟังทันที่'ถึงท่านพ่อท่านแม่น้องเล็กขอโทษที่หายไปนานคงจะทำให้พวกท่านเป็นห่วงตอนนั้นกำลังสู้รบไม่ค่อยมีเวลาตอนนี้ชนะข้าศึกแล้วอีกไม่นานจะได้เดินทางกลับมาบ้านรักและถึงทุกคนขอรับ เซียวอี้เหอ'ท่านแม่ยิ้มแก้มปริพอได้ยินว่าลูกชายกำลังจะกลับมาในอีกไม่ช้า"ท่านพี่ข้าจะไปหาของกินอร่อยๆเอาไว้รอลูกของเราเจ้าค่ะพาข้าไปในห้องเสบียงหน่อยนะเจ้าคะ" นางรีบหันไปหาสามีเพื่อทำอาหารรอบุตรชายที่จากไปนับปี"น้องหญิงอาหารของเร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status