บทที่ 18   ปากเสียอีกครั้ง

 

ศิวัชมาส่งอรุณีมาลาที่บ้านพักส่วนตัวของเธอ  ส่วนลูกๆ อยู่กับนายหัวภาคย์  คุณปู่คุยสนุกจนเด็กๆ ชอบที่จะอยู่ด้วย  นายหัวบอกว่า

"เอ็งพาแม่หนูเข้าบ้านไปเถอะ ท่าทางอยากพัก ส่วนหลานๆ อยู่กับปู่ดีกว่าเนอะลูก"  

ด้วยเหตุนี้ในรถจึงเหลือแค่เธอและเขาสองคน  เมื่อเขาจอดรถหน้าบ้านหญิงสาวจึงรีบลงหยิบกระเป๋าลงมา แล้วเดินเข้าบ้าน เธอหันมามองเมื่อศิวัชหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาลงจากรถ

"คุณเอาของคุณลงมาทำไม"  นี่เขาคงไม่ได้คิดจะพักที่นี่หรอกนะ เธอคิดในใจ

"ลูกกับอออยู่ไหน พี่ก็อยู่ที่นั่นล่ะ"  เขาพูดง่ายๆ รอให้เธอเชิญเข้าบ้านคงไม่มีวันนั้น

"แต่นี่บ้านฉัน บ้านส่วนตัวคุณควรกลับไปนอนที่ตึกใหญ่" หญิงสาวไล่ตรงๆ

"แล้วออไม่กลัวนายชัยพลเหรอ ถึงไม่ให้พี่อยู่ด้วย  รึว่า.. " เขาหยุดพูด

"รึว่าอะไร"  หญิงสาวเสียงขุ่น

"รึว่าออเคยให้ความหวังเขา เรื่องจะมีลูกคนใหม่แบบที่เขาพูด"

ฉาด... เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น  เมื่ออรุณีมาลาลุแก่โทสะเพราะคำถามของเขา   ศิวัชหน้าหันไปตามแรงตบ  ชายหนุ่มกระชากร่างของเธอมาชิดร่างก้มลงจูบทันที  หญิงสาวยกมือขึ้นดันอกกว้าง มือจิกข่วนลงไปตามผิวเนื้อของเขาแบบไม่เลือกที่  เธอเบี่ยงหน้าหนีริมฝีปากร้อนที่นาบลงไปตรงไหน ก็ปวดแสบปวดร้อนตรงนั้น 

"ปล่อย" เธอตะโกน  แต่ชายหนุ่มซบหน้าลงซอกคอเธอนิ่ง  เขากอดรัดเธอไว้แน่น หญิงสาวดิ้นไม่หลุดสุดท้ายก็ต้องยอมให้เขากอดเงียบๆ

"พี่ขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะว่าออ  พี่หึง" เขาพูดตามตรง  

"อออย่าโกรธพี่เลยนะ พี่รักออ ไม่เคยอยากทำอะไรให้ออเสียใจเลย"  

หญิงสาวนิ่งอึ้งไม่คิดว่าจะได้ยินคำสารภาพตรงๆ แบบนี้  เมื่อเธอเงียบศิวัชเริ่มเลื่อนปากไปตามติ่งหู เขาขบเม้มไปตามใบหูบางเบาๆ จนเธอขนลุกไปทั้งตัว

"แต่งงานกับพี่นะ ไหนๆ พ่อก็มาแล้ว ให้พ่อพี่คุยกับคุณอัญเจรจาสู่ขอออเลยนะครับ" เขาจับมือเธอทั้งสองข้างให้วางบนอกกว้างของตน  ในขณะที่กำลังจะเบี่ยงหน้าลงลิ้มชิมรสจูบหวานๆ อีกสักครั้ง  

หากแต่อรุณีมาลาผลักเขาจนเซ  

"อย่ามาฉวยโอกาสนะ  ถ้าคุณรักฉันจริงๆ ตามที่พูดก็พิสูจน์ให้เห็นสิ"  เธอวิ่งขึ้นข้างบนเร็วจนเขาจับตัวไม่ทัน  ได้แต่หัวเราะอยู่ชั้นล่างคนเดียว  

"ออ พี่ขอใช้ห้องข้างบนข้างๆ นะ" ศิวัชขึ้นมาเคาะประตูเรียกในอีกครึ่งชม.ต่อมา  แต่เธอเงียบไม่ตอบเขาจึงพูดต่อ

"คุณแทนไทกับเพื่อนเขามาแล้ว ไม่เชื่อออไปดูที่หน้าต่างสิ  พี่ล็อกประตูข้างล่างแล้วกันเขาเข้ามา  พี่ว่าคืนนี้ออไปนอนตึกใหญ่ดีกว่าไหมครับ"

อรุณีมาลาไปดูที่หน้าต่างตามคำบอก  เธอเห็นแทนไทและชัยพลขนของลงจากรถตรงเข้าบ้านฝั่งของอรุณประภาจริงๆ  หญิงสาวเปิดประตูห้องออกมาเจอศิวัชอยู่หน้าประตูเขาบอกว่า

"ไปอาบน้ำแล้วเก็บของ ไปนอนที่ตึกใหญ่กัน  คืนนี้พ่อพี่จะมานอนที่นี่เอง  ให้ออกับเด็กๆ ไปนอนตึกโน้นน่าจะดีกว่า" 

          นายหัวภาคย์ เมฆา อิงควัต ร้อยเอกกรธัชและจนท.อีกสามคนประชุมวางแผนก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มในเวลา 1 ทุ่ม  ส่วนคมกริชคุยกับอัญญาในเรื่องของทางกฏหมาย

          ศิวัชก้าวเข้ามาในห้องประชุมหลังจากที่เขาส่งอรุณีมาลาเข้าไปหาเด็กๆ แล้ว  ชายหนุ่มนั่งลงข้างเมฆา

“ว่าไงหายไปเป็นชม. นึกว่าจะแฮปปี้ที่แท้ก็โดนตบ” ญาติหนุ่มแซว

“พูดมากน่า”  ศิวัชตัดบท เขายังอารมณ์ขุ่นมัวเพราะก่อนออกมาชัยพลปรี่เข้ามาหาอรุณีมาลา  บอกขอโทษที่เสียมารยาทในวันก่อนและเธอก็ดันคุยกับมันดิบดี

“ด็อก..”  เสียงบิดาเขาเรียกเสียงดังจากหัวโต๊ะ เมื่อเรียกครั้งนึงแล้วแต่ศิวัชมัวคุยกับเมฆา

“พ่อ..เรียกชื่อผมก็ได้มั้ง”  ศิวัชตอบบิดา

“บ๊ะ  ก็เรียกแบบนี้มาเป็นปี ทุกทีไม่เห็นโมโหนี่หว่า”   นายหัวภาคย์แกล้งว่า  ก่อนจะพูดเป็นงานเป็นการ

“เดี๋ยวพอสองคนนั่นเข้ามาในงานแล้ว สิงห์ต้องไปติดเครื่องดักฟังที่ห้องนอนของสองคนนั้นในบ้านหนูพิณ  กับติด gps ที่รถของมันด้วย” 

“ครับ”  ศิวัชรับทราบ

“ส่วนหน้าที่แกไม่มีอะไร แค่อยู่เฉยๆ สงบใจและเลี้ยงลูกไปเพราะคืนนี้หนูออน่าจะต้องตามประกบไอ้ชัยพลทั้งคืน” 

“พ่อ..” ศิวัชลุกขึ้นยืน  แต่เมฆาดึงมือเขาให้นั่งเหมือนเดิม

“ใจเย็นมึง ต้องเป็นน้องออเพราะมันชอบออ  มึงเข้าใจไหม”  เมฆาพูด

“ด็อกเตอร์  พ่ออยากจะบอกด็อกเตอร์ว่าหนูออต้องติดเครื่องดักฟังบนตัวมันให้ได้  อะไรที่ไม่อยากเห็นก็มองข้ามๆ มันไปนะด็อกเตอร์ของพ่อ” นายหัวพูดเพราะผิดปกติวิสัย

“ส่วนคินทร์กับคนที่มาจากเกาะกับจนท.บางส่วน  ตอนนี้ไปสำรวจพื้นที่รอบๆ โดยเฉพาะป่าด้านหลังบ้านฉัตรอรุณ  มีหลายจุดที่เป็นจุดเสี่ยง  หลายจุดห่างไกลสายตาผู้คน หลายจุดห่างจากชายแดนไม่ถึงสิบกิโล  ดังนั้นคืนนี้เราเสี่ยงมาก” 

อรุณีมาลาแต่งตัวเตรียมเข้างานในคืนนี้  เธอรู้แล้วว่าตัวเองมีหน้าที่พิเศษคือต้องประกบติดชัยพลตลอดทั้งงาน 

หญิงสาวเลือกชุดราตรีแบบเปิดไหล่สีแดงเข้ม  ผมยาวสีน้ำตาลม้วนเป็นลอนใหญ่ยิ่งเสริมให้ดูเซ็กซี่มากขึ้น  เสริมด้วยสร้อยเพชรเส้นเล็กๆ ที่ส่งให้ลำคอดูงามระหงมากขึ้น  ปิดท้ายด้วยน้ำหอมที่ขึ้นชื่อว่าสามารถทำให้ผู้ใช้ดูมีเสน่ห์เย้ายวนเป็นพิเศษ อย่าง Diesel Loverdose 

หญิงสาวมองตัวเองในกระจกอย่างพอใจ  เธอชะงักเมื่อมีเสียงเคาะประตู  เมื่อเธอเปิดออกจึงเห็นว่าศิวัชยืนหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้า

“ออสวยเกินไปรึเปล่า” 

“เหรอคะ ไม่น่านะ”  เธอตอบ  สบตาเขานิ่ง “ฝากดูแลลูกด้วยนะคะ  อย่าให้ต้นกล้าทำให้เสียเรื่อง”

ชายหนุ่มไม่ตอบ  เขาส่งเครื่องดักฟังชิ้นเล็กกว่ากระดุม มันเป็นนาโนชิฟที่ขนาดเล็กมากส่งให้เธอ

“อันนี้คือที่ต้องติดบนตัวชัยพลให้ได้”  หญิงสาวรับมาเก็บไว้ในกระเป๋าถือ  ศิวัชหยิบสร้อยเพชรออกมาหนึ่งเส้นเขาบอกว่า

“ส่วนอันนี้ต้องติดบนตัวออ” ดร.หนุ่มถอดสร้อยเส้นที่เธอสวมอยู่ และแทนที่ด้วยสร้อยเพชรที่ติดเครื่องดักฟัง เขาโน้มตัวพูดชิดหูเธอว่า

“พี่ต้องได้ยินตลอดว่าออพูดอะไร  ทำอะไรกับเขาบ้างเผื่อมีเหตุฉุกเฉินจะได้ไปช่วยทัน”