LOGINShare
บทที่ 36 ขอแต่งงานอีกครั้ง
Last Updated:
2025-09-28 00:54:11อรุณีมาลานอนโรงพยาบาลสองวันหมอจึงให้กลับได้ ในเช้าวันที่จะกลับบ้านเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของตัวเองที่แม่บ้านจัดมาให้
ศิวัชเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่เขาไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายและรับยามาให้แล้ว
“นี่ยานะครับออ” เขาวางถุงยาไว้บนโต๊ะ หญิงสาวเดินมานั่งที่เก้าอี้สำรวจถุงยาว่ามีอะไรบ้าง
“ส่วนนี่พี่ซื้อกาแฟมาให้กับขนม” เขาวางกาแฟกับขนมถัดไปจากยา หญิงสาวพึมพำขอบคุณ
“ส่วนนี่อีกอย่างครับ แม่พี่ให้มา” เขาวางกล่องกำมะหยี่ลง หญิงสาวมองของแล้วมองหน้าเขา
ศิวัชนั่งลงกับพื้นตรงหน้าเธอ
“วันนี้ออจะได้กลับบ้านที่เป็นบ้านของเรา พี่อยากทำให้ถูกต้อง ไม่อยากให้ใครเอาออไปพูดเสียๆ หายๆ ออแต่งงานกับพี่นะครับ พี่จะได้ดูแลออได้เต็มที่”
อรุณีมาลามองหน้าเขา ศิวัชเปิดกล่องแหวนมันเป็นแหวนมรกตน้ำงามล้อมรอบด้วยเพชร
“แหวนนี่เป็นแหวนเก่าของท่านตาใช้สวมในท่านยายในวันแต่งงานของท่าน ตกทอดมาถึงคุณแม่ที่เป็นลูกคนเดียวแล้ววันนี้มันจะเป็นของออช่วยรับไว้เก็บไว้ให้ต้นข้าว ในวันแต่งงานของต้นข้าวนะครับ”
“แต่งงานเหรอคะ” เธอพึมพำ
“ครับ ถ้าออตกลงพ่อกับแม่พี่จะคุยกับคุณอัญ พี่อยากบอกออว่าทั้งหมดที่ผ่านมาพี่รักออ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแล ไม่ได้คิดว่าจะดูถูกหรืออะไรเลย แต่พี่พูดไม่เป็นออยกโทษให้พี่นะ พี่จะไม่ทำอะไรที่ออไม่ชอบอีกพี่จะรอวันแต่งงานของเรา”
อรุณีมาลาร้องไห้ ทำให้ศิวัชตกใจหน้าเลิ่กลั่ก เขาคิดว่าเขาพูดอะไรผิดอีกแล้ว
“พี่พูดอะไรไม่ดีอีกแล้วเหรอ งั้นออถือว่าพี่ยังไม่ได้ขอแต่งงานก็ได้นะ”
บรรดากองเชียร์ที่แอบฟังอยู่ด้านนอกถึงกับกุมขมับ เมฆาครางในใจว่า 'มันจะรอดไหม'
“อ้าว นี่ตกลงพูดเล่นเหรอ” เสียงหญิงสาวแว้ดมาทำให้ทุกคนทำหน้าเสียวไส้
“ไม่ใช่ พี่พูดจริงๆ แต่พี่กลัวพูดผิดแล้วออจะโกรธอีก” ศิวัชรีบอธิบาย
อัญญาส่งต้นกล้ากับต้นข้าวเข้ามาในห้อง
“คุณแม่คับ แต่งงานกับพ่อเถอะต้นกล้าอยากไปงานแต่งงานของคุณแม่กับพ่อ”
“ต้นข้าวด้วยค่ะ” เด็กหญิงปีนขึ้นมานั่งกับมารดา
“คุณปู่บอกว่าถ้าแม่แต่งงานกับพ่อ โตขึ้นต้นข้าวจะได้แหวนวงนี้ค่ะ”
หญิงสาวถึงกับหัวเราะ ศิวัชพูดขึ้นว่า
“แต่งงานกับพี่นะครับออ”
เธอมองหน้าทุกคน
“กองเชียร์เยอะรวมถึงข้างนอกด้วยรู้นะว่าแอบฟัง แต่งก็ได้ค่ะ”
ทุกคนที่อยู่ด้านนอก ไม่ว่าจะเป็นนายหัวภาคย์ คุณศิตา อัญญาและเมฆาต่างทยอยเดินเข้ามา ปรบมือให้แต่ไม่ดังมากเพราะกลัวรบกวนคนไข้ห้องอื่น
“พ่อกับแม่ยินดีต้อนรับนะจ๊ะหนูออ” คุณศิตาพูด
“เรากลับกันเถอะกลับบ้านกัน ด็อกขนของสิ” นายหัวพูด
เย็นนั้นพี่น้องหลายคนมากันที่บ้านของศิวัช นายหัวภาคย์เป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารราวกับงานเลี้ยงย่อมๆ
เมฆาและสีหราชนั่งคุยกัน มีศิวัชร่วมโต๊ะด้วย
“ไอ้คินเป็นไงวะ ทำไมเงียบ” สีหราชถาม
“ไม่รู้มันสิ สงสัยงานยุ่ง” เมฆาเดา
ศิวัชถอนใจเมื่อพูดกันถึงคิรินทร์ ตั้งแต่วันนั้นเขายังไม่ได้คุยกับมันเลย จะคาดคั้นเรื่องที่มันพูดทิ้งท้ายไว้ก็เกรงว่าอรุณประภาจะเสียหายถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลจริงๆ
อรุณีมาลาและอัญญาเดินกันมาที่โต๊ะ ศิวัชจึงถามคู่แฝดของเธอ
“แล้วคุณพิณเมื่อไหร่จะกลับมากรุงเทพฯ ละครับออ ออเล่าให้คุณพิณฟังรึยังเรื่องข่าวดีของเรา”
“โทรคุยแล้วเมื่อเช้าค่ะ พิณบอกว่าป่วยหลายวันเลยไม่ได้รับโทรศัพท์” อรุณีมาลาเล่า
'ตายห่า...ถึงขั้นป่วย' ศิวัชคิดในใจ หญิงสาวมองหน้าเขา
“ทำไมเหรอคะ มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าจ้ะ พี่แค่กลัวคุณพิณกลับมาไม่ทันงานของเรา” ดร.หนุ่มแก้ตัว
“งานอีกตั้งหลายเดือน ก็น่าจะทันอยู่นะคะ” อรุณีมาลาคาดคะเน
สักพักสายเรียกเข้าของอรุณีมาลาดังขึ้น เธอกดรับโทรศัพท์
“อือ พิณเหรอ หา..มากรุงเทพฯ แล้วตอนนี้อยู่ไหนน่ะ”
“ได้ๆๆ มาเลยตอนนี้ที่บ้านคุณวัชมีกินเลี้ยงเล็กๆ พี่อัญก็อยู่ พี่สิงห์ก็อยู่”
“โอเคจ้า เดี๋ยวบอกคุณแม่ให้”
อรุณีมาลากดวางสาย เธอหันมาทางอัญญา
“พี่อัญคะ พิณมาถึงกทม.แล้วค่ะ กำลังมาที่นี่”
“ดีจัง กำลังอยากเจอเลย อยากถามเรื่องภูริดารีสอร์ท” อัญญากล่าว
“พี่วัชคะ พิณบอกว่าคืนนี้จะมาค้างกับออนะคะ ให้ออฝากเรียนคุณแม่ด้วยค่ะ” เธอกลับมาเรียกพ่อของลูกว่าพี่วัชเหมือนเดิม
“ได้จ้ะ เดี๋ยวพี่ไปบอกคุณแม่ให้เลย” ศิวัชลุกไปทันที
อรุณประภามาถึงในเวลายี่สิบนาทีหลังจากนั้น หญิงสาวทักทายพี่สาวและน้องสาวฝาแฝด แววตาเธอดูเหนื่อยล้าจนอัญญาทัก
“เป็นอะไรน่ะพิณ เหนื่อยเหรอแล้วมายังไง”
“มาเครื่องค่ะ พอดีได้ตั๋วเร็วเลยมาวันนี้เลย ลงดอนเมืองเรียกแท็กซี่ โทรหาออแล้วตรงมานี่เลยค่ะ” เธอตอบท่าทางอิดโรย
อัญญามองซ้ายขวา “แล้วไหนกระเป๋า ตอนไปขนไปตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ”
“ก็..เผื่อไปอีก เลยทิ้งไว้ที่โรงแรมค่ะ” อรุณประภาอ้อมแอ้มตอบ “พอดีว่าออโทรหาเมื่อเช้า เป็นห่วงเลยรีบมา”
“ไอ้คินนี่หว่า ไหนว่างานยุ่ง” เมฆาพูดขึ้นมาเมื่อเห็นคิรินทร์จอดรถที่หน้าตึกใหญ่
“มันขับรถมาเองด้วย เกิดอะไรขึ้น” สีหราชพูด
คิรินทร์เดินตรงไปทักทายนายหัวภาคย์และภรรยา ก่อนที่เขาจะเดินมาที่โต๊ะที่หนุ่มสาวหลายคนนั่งกันอยู่
“ยินดีด้วยนะครับน้องออ ที่ยอมรับไอ้ด็อกเข้าไปเป็นความวุ่นวายในชีวิต” เขาพูดยิ้มๆ อรุณีมาลาและอัญญาหัวเราะกับคำพูดของชายหนุ่ม
ศิวัชเดินกลับมาที่โต๊ะ เขาเห็นสีหน้าดูเหนื่อยของอรุณประภาจึงบอกคู่แฝดของเธอให้พาไปพัก
“ออพาคุณพิณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตาหน่อยไหมครับ ดูเหนื่อยๆ”
“ก็ดีค่ะ ขอบคุณนะคะคุณวัช” อรุณประภาลุกขึ้น
Latest chapter
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ3
สิบสองปีต่อมา ณ เกาะพยาม อธิปหรือต้นกล้ายืนมองทะเลไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา เขาเพิ่งกลับจากการไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่สหรัฐอเมริกา ชายหนุ่มเรียนจบแล้วและตั้งใจจะมาอยู่ที่นี่สักพัก ก่อนที่จะกลับไปเรียนต่อปริญญาโทแต่วันนี้บ้านพักที่เคยสงบกลับเต็มไปด้วยผู้คนเพราะเป็นงานวันเกิดของนายหัวภาคย์ คุณปู่ของเขาเอง อธิปไม่ชอบคนเยอะเขาจึงปลีกตัวออกมาหาความสงบตามลำพัง“ต้นกล้า” เสียงเรียกของผู้หญิงคนที่เขารักที่สุดดังอยู่ด้านหลัง “คุณแม่” เขาหันกลับไปหาอรุณีมาลา แม่ของเขาในวัยสี่สิบสี่ยังสวยพริ้งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ยังทำให้พ่อเขาหึงได้อยู่เสมอ“แม่เดินหาลูกตั้งนาน มาทำอะไรตรงนี้” เธอถามลูกชายที่โตขึ้นผิดหูผิดตา ก่อนที่เขาจะจากไปเรียนต่อในตอนอายุ 17 ปีต้นกล้ายังเป็นวัยรุ่น แขนขายาวเก้งก้างแต่สี่ปีผ่านไปเขากลายเป็นหนุ่มเต็มตัว ตัวสูงกว่าเธอเสียอีก“ผมไม่ค่อยชอบคนเยอะเลยครับแม่ รำคาญ” คำพูดของลูกชายทำให้เธอหัวเราะ“วันนี้มีแต่พี่ๆ น้องๆ ทั้งนั้นเลยลูก” เธอหมายถึงต้นข้าวและต้นน้ำ และบรรดาหลานๆ เช่น ไอย่าลูกสาวของอัญญาและเมฆา อัครินทร์และมุกจันทร์ ลูกชายลูกสาวของอรุณประภาและคิรินทร์
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ2
เวลาผ่านล่วงเลยมาสี่ปี เด็กชายต้นกล้าในวัยเก้าขวบเขาบอกมารดาว่า“คุณแม่ ต้นกล้าอยากย้ายไปอยู่กับคุณปู่คับ”อรุณีมาลาเงยหน้าขึ้นมองลูกชาย“ลูกเพิ่งเรียนเกรด 3 เองนะลูก ที่นั่นไม่มีนานาชาติให้ไปต่อนะ”“เปิดเทอมหน้าต้นกล้าก็เรียนเกรด 4 แล้วคุณแม่ ปู่บอกว่าถ้าอยากไป ก็เรียนโรงเรียนประจำที่ภูเก็ตได้ ปิดเทอมกลับไปอยู่กับคุณปู่” เด็กชายพูด“ต้นกล้าไม่อยากอยู่กับแม่แล้วเหรอ” หญิงสาวเริ่มน้อยใจลูกชายนิดๆ ศิวัชเดินเข้ามาในห้องเขาได้ยินพอดี ชายหนุ่มวางมือบนบ่าของเธอเป็นเชิงให้ใจเย็น“ลูกไม่เคยเรียนโรงเรียนประจำจะอยู่ได้เหรอลูก” เขาถามต้นกล้า“ปู่บอกว่าพ่อก็เคยเรียน พ่ออยู่ได้ต้นกล้าก็ต้องอยู่ได้ครับ” เด็กชายตอบหนักแน่นศิวัชหันไปถามต้นข้าว “ต้นข้าวล่ะลูก หนูอยากไปไหม” เด็กหญิงส่ายหน้า “หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ค่ะ” “คืนนี้พ่อจะคุยกับคุณปู่อีกที ปิดเทอมนี้ต้นกล้าไปเยี่ยมคุณปู่ตามปกติก่อนแล้วกันลูก” ศิวัชสรุปคืนนั้นศิวัชคุยกับอรุณีมาลา เขารอจนเธอลมหายใจสงบเป็นปกติจากบทรักหนักหน่วง ชายหนุ่มดึงร่างเธอมากอดลูบแผ่นหลังเรียบเนียน“เรื่องต้นกล้า ออคิดยังไง” “ออเป็นห่วงลูกค่ะ ต้นก
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ1
หลังจากที่คู่แต่งงานใหม่ใช้เวลาด้วยกันตามลำพังสามวัน คุณปู่คุณย่าก็พาเด็กๆ ตามมาสมทบที่เกาะพยาม และเพราะว่าอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ จึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนของเด็กๆเช้านี้นายหัวภาคย์มีแผนจะพาเด็กๆ ไปชมปะการังโดยขึ้นเรือท้องกระจกขนาดใหญ่ ศิวัชสวมเสื้อชูชีพให้ต้นกล้าและต้นข้าว เด็กชายถามบิดาว่า“แล้วเราจะลงไปดูในทะเลจริงๆ ได้ไหมคับพ่อ”“ได้ลูก แต่ลูกต้องโตกว่านี้แล้วไปเรียนดำน้ำก่อนครับ” ศิวัชตอบลูกชายที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่บ้านคุณปู่“ต้นข้าวไม่เห็นอยากลงไปเลย แม่บอกว่าเดี๋ยวตัวดำ” เด็กหญิงพูดขึ้นบ้าง“นี่มันเรื่องของลูกผู้ชาย” ต้นกล้าหันไปพูดกับน้อง เขาจำคำพูดของปู่มาใช้“ไปกันลูกเรียบร้อยแล้ว ห้ามดื้อ ห้ามโผล่หน้าออกนอกเรือ เข้าใจไหมครับ” ดร.หนุ่มบอกลูกแฝดต้นข้าวไม่เท่าไร เขากลัวต้นกล้าจะทำอะไรแผลงๆ มากกว่าเริ่มสายทั้งหมดจึงลงเรือกัน เรือที่ใช้วันนี้เป็นเรือขนาดใหญ่ มีที่ให้เดินหรือนั่งนอนได้ตามสบายตรงกลางท้องเรือเป็นแผ่นกระจกหนาเส้นผ่าศูนย์กลาง ประมาณ 2.5 เมตร ทว่า..เด็กชายต้นกล้ากลับไปสนใจมองปะการังนอกตัวเรือ เขาชะโงกหน้าออกไปเรื่อยๆ “ต้นกล้า หยุ
พรหมซ่อนรัก บทที่ 37 จบ
งานแต่งงานของศิวัชและอรุณีมาลาถูกกำหนดขึ้นในอีกสองเดือนหลังจากนั้น ยิ่งช่วงใกล้วันงานทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ยิ่งมีเรื่องวุ่นวาย คุณศิตามาอยู่ยาวที่กรุงเทพฯ เพื่อช่วยเตรียมงานล่วงหน้าถึง 1 เดือนงานนี้มีเพื่อนเจ้าสาวเพียงคนเดียวคืออรุณประภา ซึ่งอรุณีมาลาต้องการให้เป็นแบบนั้น เธอถือว่าพวกเธออยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิดดังนั้นในวันสำคัญของชีวิต เธอต้องการให้คู่แฝดรับหน้าที่นี้เพียงคนเดียวส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวอรุณีมาลาขอว่าเธอจะเลือกเอง เธอต้องการให้สีหราชซึ่งเคยแนะนำให้เธอกับศิวัชพบกันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีอย่างยิ่งในวันลองชุดของหนุ่มสาวสี่คน ซึ่งเป็นร้านเดียวกันในระหว่างที่สองสาวฝาแฝดอยู่ด้วยกันในห้องแต่งตัว“ออจะไปฮันนีมูนที่ไหนนะ” พี่สาวถาม“จะไปเกาะพยามน่ะ ไปรอบที่แล้วมัวแต่ทะเลาะกัน ไม่ได้ดูอะไรเลย” อรุณีมาลาพูดปนหัวเราะนิดๆ“พิณดีใจด้วยที่ออมีความสุขสักที” อรุณประภาดีใจกับคู่แฝด เธอไม่เห็นอรุณีมาลาหัวเราะได้จริงๆ มานานแล้ว“จะดีกว่านี้ถ้าเราได้แต่งพร้อมกัน” แฝดน้องพูดด้วยน้ำเสียงสดใสพวกเธอออกมาจากห้องแต่งตัว อรุณีมาลาในชุดไทยจักรพรรดิสีงาช้าง ส่วนอรุณประภาสวมชุดไทย
พรหมซ่อนรัก บทที่ 36 ขอแต่งงานอีกครั้ง
อรุณีมาลานอนโรงพยาบาลสองวันหมอจึงให้กลับได้ ในเช้าวันที่จะกลับบ้านเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของตัวเองที่แม่บ้านจัดมาให้ ศิวัชเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่เขาไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายและรับยามาให้แล้ว“นี่ยานะครับออ” เขาวางถุงยาไว้บนโต๊ะ หญิงสาวเดินมานั่งที่เก้าอี้สำรวจถุงยาว่ามีอะไรบ้าง“ส่วนนี่พี่ซื้อกาแฟมาให้กับขนม” เขาวางกาแฟกับขนมถัดไปจากยา หญิงสาวพึมพำขอบคุณ“ส่วนนี่อีกอย่างครับ แม่พี่ให้มา” เขาวางกล่องกำมะหยี่ลง หญิงสาวมองของแล้วมองหน้าเขาศิวัชนั่งลงกับพื้นตรงหน้าเธอ “วันนี้ออจะได้กลับบ้านที่เป็นบ้านของเรา พี่อยากทำให้ถูกต้อง ไม่อยากให้ใครเอาออไปพูดเสียๆ หายๆ ออแต่งงานกับพี่นะครับ พี่จะได้ดูแลออได้เต็มที่” อรุณีมาลามองหน้าเขา ศิวัชเปิดกล่องแหวนมันเป็นแหวนมรกตน้ำงามล้อมรอบด้วยเพชร“แหวนนี่เป็นแหวนเก่าของท่านตาใช้สวมในท่านยายในวันแต่งงานของท่าน ตกทอดมาถึงคุณแม่ที่เป็นลูกคนเดียวแล้ววันนี้มันจะเป็นของออช่วยรับไว้เก็บไว้ให้ต้นข้าว ในวันแต่งงานของต้นข้าวนะครับ” “แต่งงานเหรอคะ” เธอพึมพำ“ครับ ถ้าออตกลงพ่อกับแม่พี่จะคุยกับคุณอัญ พี่อยากบอกออว่าทั้งหมดที่ผ่านมาพี่รักออ อยากอยู่ใกล้
พรหมซ่อนรัก บทที่ 35 Ship หาย ที่ไม่ได้แปลว่าเรือหาย
หญิงสาวตื่นมาอีกทีในตอนเช้าของอีกวัน เวลาเดียวกับที่ศิวัชเปิดประตูห้องน้ำออกมา“พี่ทำออตื่นเหรอเปล่า” เขามองหน้าเธออย่างเป็นห่วง อังมือกับหน้าผากของเธอทำท่าโล่งใจ“ดีนะ ออไม่มีไข้”“กี่โมงแล้วคะ ลูกล่ะ” เธอถาม“ตอนนี้เพิ่งหกโมงเช้าเอง ลูกอยู่กับแม่น่ะออ แม่กับพ่อมาถึงเมื่อคืนตอนเที่ยงคืน ออหลับอยู่พี่เลยไม่ได้ปลุก”“ค่ะ เลยทำคนอื่นลำบากกันไปหมด” “อย่าพูดแบบนั้น ทุกคนที่พูดถึงก็ครอบครัวทั้งนั้น” ศิวัชปลอบ รู้ว่าอรุณีมาลายังกลัวอยู่ “ออย้ายไปอยู่บ้านพี่นะ” ศิวัชบอกเมื่อเห็นเธอพยักหน้าเขาจึงพูดต่อว่า“เดี๋ยวพี่ให้คนไปเก็บของให้ ถ้าออยังกลัวก็ไม่ต้องไปเอง”“อิ๋วด้วยนะคะ ให้มาอยู่ดูแลเด็กๆ ด้วยได้ไหม” อรุณีมาลาห่วงคนของตัวเอง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างโดนทำร้ายอะไรตรงไหนเธอยังไม่ทันได้ดูเลย“ได้จ้ะ พี่ให้คนของออตรวจร่างกายแล้วเมื่อคืน หมอบอกว่าไม่มีอะไรมาก ฟกช้ำนิดหน่อยตรงข้อมือที่ถูกมัด พี่เลยให้ไปอยู่ที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืน จะได้อยู่เป็นเพื่อนต้นกล้าต้นข้าวด้วย” ศิวัชพูดเสียงนุ่ม“ขอบคุณค่ะ” อรุณีมาลาสบายใจขึ้นบ้าง“ออหิวไหม อยากกินอะไรรึเปล่าพี่ลงไปซื้อให้นะ” เธอส่ายหน้า “เจ
You may also like
ยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์52.2K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน72.9K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก27.8K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์51.4K viewsสัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)
บ.เบญวีร์188 viewsเมียอ้วนของท่านประธาน ชุดซีรีส์ เมียอ้วน
พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา318 views6 เรื่องสั้น ที่เต็มไปด้วยเส้นทางของรักและจูบ
รุ่งอรุโณทัย870 viewsกรงรักอสูร
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ289 views
