2 ไหวอ๋องกลับมาแล้ว

หลายวันผ่านไปไม่มีผู้ใดย่างกรายเข้ามาในเรือนของชายารองอีกเลย หลิวเหมียนพลันดีใจยิ่งนัก นางจะได้มีเวลาเลี้ยงเจ้าแฝดอีกทั้งปรุงยาขาย

นางตั้งใจว่าจะเปิดโรงหมอก่อนอื่นต้องมีเงินทุนเสียก่อน สินเดิมของนางก็ไม่มีแล้ว หากเปิดไม่ได้ก็ทำได้แค่ปรุงยาแล้วนำไปขาย

ปรุงยาแล้วนำไปขายดีกว่า เป็นความคิดที่ดีเช่นกัน นางจะได้มีเงินมาเลี้ยงลูก เพราะชายาเอกไม่ส่งเบี้ยให้นาง

สารเลวสิ้นดี !!!

วัน ๆ หลิวเหมียนเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องปรุงยาหน้าเด้งขาย ยาตัวนี้มาจากโลกอนาคต นางจึงคิดค้นที่จะขายในยุคนี้ โชคดีที่ของวิเศษเวลาที่นางอยู่คนเดียวนางสามารถเข้าไปในกระเป๋าใบนั้นได้ มีทั้งของกิน ยา ความสวยความงาม นางเอาออกมาหมดมิได้

หลิวเหมียนพลันมองตลับยาหน้าเด้งนับร้อยเอาล่ะเสร็จเหลือแค่นำไปขาย ในแคว้นต้าโจวมีร้านหมอหลายร้าน นางจะต้องออกไปสืบความดูเสียก่อน ออกช่องหมารอดตามเดิม

อีกด้านหนึ่ง

เรือนพระชายาเอก ลีเฟยพลันนั่งบนตั่งยาว สายตากลอกกลิ้งไปมา นางกำลังคิดว่าเหตุใดชายารองถึงได้เปลี่ยนไป จากที่เงียบ ๆ กลายเป็นคนร้าย ๆ กล้าตบตีผู้คน หรือผีจะสิงนางแล้ว มิได้นางจะต้องบอกไหวอ๋องจัดการชายารอง

ไหวอ๋องไปประจำที่ชายแดนใต้มิกลับมา หลังจากที่แต่งงานกันเมื่อหกปีก่อน ในตอนนั้นไหวอ๋องแต่งทั้งชายาเอกกับชายารองพร้อมกัน ลีเฟยเป็นชายาเอก เพราะนางเป็นคู่เล่นม้าไผ่เหมยเขียวกับเขา เขาในตอนนั้นที่ตกลงไปในสระบัว เขาลืมตาขึ้นมาพบว่านางเป็นคนช่วยชีวิตเขา ยิ่งทำให้เขารักนางมากกว่าเดิม แต่ที่จริงแล้วหาใช่ลีเฟย แต่เป็นคนอื่นต่างหาก

ลีเฟยไม่คิดว่าคู่หมั้นของนางไปงานเลี้ยงท่านแม่ทัพหลิวชาง ในวันนั้นรู้เพียงว่าหลิวเหมียนทำเรื่องชั่วปีนเตียงไหวอ๋อง ทั้งที่อีกหนึ่งเดือนนางกับเขาก็จะแต่งกันอยู่แล้ว

 แต่ทว่าฮ่องเต้กวนเหิงพระราชทานงานแต่งครั้งนี้ให้หลิวเหมียนเป็นชายารอง เนื่องจากเห็นแก่หน้าของแม่ทัพหลิวชาง

ลีเฟยไม่ได้เข้าหอกับเขาวันแต่งงานเนื่องจากทางชายแดนมีสงคราม ซึ่งไหวอ๋องเป็นเทพสงครามจำเป็นต้องประจำการอยู่ที่นั้น นางเลยอดทนรอเขาหกปีเต็ม ในระหว่างหกปีนั้น นังแพศยาได้คลอดลูกแฝดผู้หญิงเด็กนรกสองคน

ส่วนนางเป็นชายาเอกไม่มีแม้แต่เด็กในท้องเฝ้ามองพวกมันสามคน ลีเฟยให้คนไปกลั่นแกล้งชายารองสารพัด 

นางเกลียดหลิวเหมียนที่สุด หลิวเหมียนคือคนที่ช่วยชีวิตไหวอ๋องไว้เมื่อห้าปีก่อน ไหวอ๋องจะไม่มีวันได้รู้ความจริงเรื่องนี้

ลีเฟยยิ้มเหี้ยม 

"พระชายาเจ้าคะ ท่านอ๋องกลับมาแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังเข้ามาในเมืองเจ้าค่ะ" เสี่ยวฮวาสาวใช้คนสนิทรายงาน ดวงตาของชายาเอกมีความหวังอย่างมาก

"เปลี่ยนชุดให้ข้า ข้าจะออกไปต้อนรับท่านอ๋อง" ลีเฟยพลันดีใจนัก 

อีกด้านหนึ่งบนถนนที่แออัด เหล่าทหารม้าพลันเข้ามาในเมืองแล้ว ชาวเมืองต้าโจวต่างสรรเสริญไหวอ๋องที่เป็นเทพสงคราม ทำให้ชายแดนใต้ที่ติดกับแคว้นฉินพลันสงบสุขลงได้ หกปีมานี้ได้ทำการลงนามไว้แล้ว ฉินจะไม่รุกรานต้าโจว ต้าโจวจะไม่รุกรานฉินเช่นกัน

หลิวเหมียนในชุดผ้าฝ้ายธรรมดากับหมวกสีขาวปกหน้า นางเพิ่งออกมาจากโรงหมอสกุลจาง หมอจางหยงได้รับปากทำการค้ากับนางแล้ว เขาได้ตำรับยาหน้าเด้งของนางพอใจมาก กระนั้นจึงให้นางนำมาให้เขาในวันพรุ่ง

"ไหวอ๋องกลับมาแล้ว" เสียงชาวบ้านพลันตะโกนขึ้นมา 

หลิวเหมียนพลันมองไปที่บุรุษชุดสีน้ำเงินนั่งบนหลังอาชาสวมหน้ากากผีเสื้อ ทำให้นางไม่เห็นหน้าที่แท้จริงของเขา

นี่สินะไหวอ๋อง หลิวเหมียนพลันเบ้ปาก อย่างนึกชัง เจ้าของร่างเดิมคงตาบอดแล้วที่ไปชอบคนเช่นนี้ 

ไหวอ๋องหันไปที่มุมเสาตรงนั้น กลับว่างเปล่า หลิวเหมียนหลบทัน

ไหวอ๋องสั่งกองทัพทหารม้าให้กลับไปที่ค่ายก่อน ส่วนตัวเขาจะกลับไปที่จวนอ๋องก่อนแล้วค่อยไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ

จวนไหวอ๋อง

สตรีร่างบางในอาภรณ์สีแดงลายบุปผางามล้ำ พลันยืนรอสามีหน้าจวนพร้อมบ่าวรับใช้ 

ไหวอ๋องกวนเทียนพลันมองลีเฟยชายาเอกของเขาออกมาต้อนรับ

"คำนับท่านอ๋องเจ้าค่ะ" ลีเฟยพลันยอบตัวลง ไหวอ๋องพลันมองนาง ใบหน้านางซูบผอมลงยิ่งนัก 

"เข้าจวนกันเถอะ" ชายาเอกคล้องแขนไหวอ๋องเดินเข้าไปในจวน รั้งท้ายด้วยสาวใช้ตามเข้าไป ภายในเรือนของชายาเอกเต็มไปด้วยกลิ่นกำยานหอม นางพลันมองไหวอ๋องนั่งดื่มน้ำชา

"ท่านอ๋อง ข้าจะให้คนเตรียมอาหารเย็นเจ้าค่ะ"

"ไม่ต้องประเดี๋ยวข้าต้องเข้าวังแล้ว" มาถึงก็จะเข้าวังแล้ว ไม่คิดถึงนางบ้างเลยจริง ๆ

"เจ้าค่ะ"

"ข้าไปก่อนแล้วกัน"

ไหวอ๋องสาวเท้าออกไปอย่างฉับไว ชายาพลันมองอย่างน้อยใจ 

ไหวอ๋องเดินผ่านภูเขาจำลองพลันได้ยินเสียงเด็กหัวเราะ ลูกใครมาเล่นในจวนของเขา 

"อาหนิงรีบกลับเถอะ" กวนหยูเอ่ยกับแฝดพี่ ทั้งสองกำลังออกจากภูเขาจำลองต้องตกใจบุรุษใบหน้าที่เต็มด้วยหนวดเครา เขาถอดหน้ากาผีเสื้อออกแล้ว