ตัดใจและเปิดใจ

ตอนที่ 11 ตัดใจและเปิดใจ

สรวิชญ์ทำหน้าที่ขับรถไปรับทับทิมที่บ้านของเธอ ตามคำสั่งมารดาของเขา

เขานำแว่นตากันแดดมาสวมใส่ขณะขับรถ หญิงสาวคอยชำเลืองมองบ่อยๆ แต่สรวิชญ์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเป็นพิเศษ เขาเพียงต้องการหาใครบางคนมาทดแทนความคิดถึงที่เคยมีให้กับผีสาวตนนั้น

“พี่เสือจะพาทับทิมไปเที่ยวที่ไหนเหรอคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อกลบความเงียบภายในรถ

“ไปบ้านพี่ครับ แม่พี่อยากเจอทับทิมน่ะ”

“ค่ะ ปกติทับทิมก็ไปหาคุณป้าบ่อยๆ ไปจนเหมือนไปบ้านตัวเองแล้วค่ะ คุณป้าใจดีกับทับทิมมากเลยนะคะ ทำเหมือนกับทับทิมเป็นลูกสาวเลย”

“แม่พี่ก็คงอยากจะมีลูกสาวนั่นแหละ พี่ยังอยากมีน้องสาวเลย”

สรวิชญ์พูดตามความรู้สึกของตัวเอง

รถ BMW คันสีดำ ขับเข้ามาจอดในคฤหาสน์หรู ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น คุณนายสุวิภายิ้มด้วยความพอใจ เมื่อเห็นลูกชายและลูกสาวของเพื่อนรักเดินมาพร้อมกัน

“วันนี้หนูทับทิมสวยเป็นพิเศษเลยนะลูก เสือคิดเหมือนแม่หรือเปล่า”

นางพยายามสร้างความสัมพันธ์ให้กับลูกชายและลูกสาวของเพื่อน

“ครับ”

สรวิชญ์ตอบกลับเพียงสั้นๆ แต่ก็สามารถทำให้ทับทิมยิ้มอย่างเขินอายจนหน้าแดง

“อาทิตย์หน้าหยุดเรียนหรือเปล่า หนูทับทิม”

คุณนายสุวิภาถามหญิงสาว เพราะเธอมีแผนที่จะพาคนทั้งสองไปเที่ยว

“หยุดค่ะคุณป้า คุณป้ามีอะไรหรือเปล่าคะ”

“แล้วหยุดกี่วันล่ะ ป้าว่าจะชวนหนูทับทิมกับคุณแม่ของหนูไปเที่ยวภูทับเบิก ป้าอยากไปชมทะเลหมอก ไปกันทั้งสองครอบครัวเรา สนุกคงจะสนุกดี เสือว่าไงลูก”

“แล้วแต่คุณแม่เลยครับ ถ้าคุณแม่อยากให้ผมไป ผมก็จะไปด้วย”

“ทับทิมหยุดเรียนห้าวันค่ะคุณป้า แต่ก็ต้องถามคุณแม่ก่อน ไม่รู้คุณแม่จะไปหรือเปล่า”

“ไม่ต้องถามหรอกจ้ะ ป้าคุยกับแม่ของหนูเรียบร้อยแล้ว ถึงได้มาถามลูกๆไง ตกลงเราไปเที่ยวภูทับเบิกอาทิตย์หน้านะเสือ”

“ครับ”

นางพิมพ์จันทร์และลูกสาวเดินทางไปเที่ยวภูทับเบิกด้วยรถตู้ของครอบครัวคุณนายสุวิภา สองแม่ลูกมักจะไปไหนด้วยกันเสมอ เพราะนางพิมพ์จันทร์เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว มีกันแค่สองคนแม่ลูก

รถตู้ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านพักบนภูเขาสูง ทับทิมชวนสรวิชญ์เดินชมบรรยากาศรอบๆภูทับเบิก

“ว้าว! สวยจังเลยค่ะพี่เสือ นี่เหรอคะ ที่เขาเรียกว่าทะเลหมอก”

หญิงสาวมองดูกลุ่มก้อนสีขาวที่เกาะตัวหนาแน่น จนมองไม่เห็นทิวทัศน์ด้านล่าง

“คงจะใช่มั้งครับ”

เขาตอบแบบขอทีไปที

“พี่เสือช่วยถ่ายรูปให้ทับทิมได้ไหมคะ ทับทิมลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องพัก พอถ่ายเสร็จ พี่เสือค่อยส่งให้ทับทิมทางไลน์ก็ได้ค่ะ”

ทับหาโอกาสที่จะได้ช่องทางติดต่อสรวิชญ์ เธอจึงแสร้งลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง

“อยากถ่ายมุมไหนก็บอกนะครับ เดี๋ยวพี่ถ่ายให้”

หญิงสาวเดินนำสรวิชญ์เพื่อหามุมถ่ายรูป สรวิชญ์เหมือนกับคนที่ไร้ความรู้สึก แต่เขาต้องเตือนสติตัวเองอยู่เสมอ ว่าเขาควรจะใช้ชีวิตให้มีความสุข และลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในห้องนั้น

“กลับที่พักกันเถอะค่ะพี่เสือ”

เธอบอกชายหนุ่ม หลังจากที่เขาจัดการส่งรูปถ่ายไปในไลน์ของเธอ

“ทับทิมกลับก่อนก็ได้นะ พี่ขอนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวสักพัก เดี๋ยวพี่ตามไป พี่จะโทรคุยธุระกับเพื่อนด้วย”

“ได้ค่ะ”

สรวิชญ์ต่อสายหาอานัสทันทีที่ทับทิมเดินออกไป

“ว่าไงไอ้เพื่อนรัก เงียบหายไปหลายวันเลยนะมึง”

อานัสถามเพื่อนรักทันทีที่เขารับสาย

“กูรู้สึกเพลียน่ะ สงสัยร่างกายยังปรับตัวไม่ทันกับเวลาประเทศไทย นอนอย่างเดียว ก็เลยไม่ได้ทักหามึง”

สรวิชญ์พูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ

“แล้วนึกยังไงถึงโทรหากูได้วะ”

“กูมีเรื่องจะเล่าให้มึงฟังว่ะ สะดวกคุยหรือเปล่า”

“อือ คุยได้ กูกำลังนั่งรอน้องสาวอยู่ในร้านเสริมสวย มีอะไรพูดมาเลยเพื่อน”

“ตอนนี้กูอยู่ภูทับเบิก มาเที่ยวกับครอบครัว”

“เออ ก็ดีแล้วนี่ อยู่ห่างจากครอบครัวตั้งหลายปี มีเวลาเที่ยวกับพ่อกับแม่ก็ดีแล้ว”

“แต่กูไม่ได้มาแค่กับพ่อกับแม่น่ะสิ”

เมื่ออานัสได้ยินสรวิชญ์พูดเช่นนั้น เขาจึงเกิดความอยากรู้ ว่าเพื่อนรักของเขาไปเที่ยวกับสาวที่ไหนหรือเปล่า

“แล้วใครไปเที่ยวกับมึงอีกวะ สาวหรือเปล่า”

“เพื่อนของแม่กูพาลูกสาวมาด้วย กูคิดว่าแม่กูกำลังจับคู่ให้กูว่ะ”

“ก็ดีแล้วนี่ไอ้เสือ มึงจะได้ไม่เหงา จะได้ลืมเรื่องผีสาวสักที”

“...”

สรวิชญ์ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขานิ่งเงียบไปจนอานัสต้องเรียกชื่อเพื่อนหลายครั้ง

“ไอ้เสือ ไอ้เสือ!”

“ว่าไงวะ”

“มึงเงียบทำไมวะ ยังคุยกันไม่จบเลย ผู้หญิงคนนั้นไม่สวยหรือไง ทำไมมึงไม่สนใจวะ”

“สวยสิ แต่กูไม่ได้ชอบแบบนี้ไง กูชอบสวยเซ็กซี่แบบผีสาวว่ะ”

อานัสถึงกับถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าเพื่อนของเขายังเอาแต่คิดถึงผีสาวเหมือนเดิม

“มึงฟังกูนะไอ้เสือ มึงควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว กูจะไม่บอกไม่เตือนมึงอีกแล้วนะ ให้มึงคิดเอาเอง มึงจะเลือกอยู่กับคนหรือเลือกอยู่กับผี ถ้าผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นคนดี และเขารักมึงจริง มึงก็ควรจะเปิดใจ อายุยี่สิบหกแล้ว ควรจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนได้แล้ว”

“กูควรจะเปิดใจให้น้องเขาหรอวะ ไอ้นัส”

“ก็แล้วแต่มึงนะเว้ย ลองดูก็ไม่เสียหาย ตอนแรกอาจจะไม่ชอบ พอได้ตอกก็ชอบเองแหละเว้ย ฮ่าๆๆ”

อานัสพูดประโยคทะลึ่งชวนขำ แต่สรวิชญ์ไม่ได้รู้สึกขำไปกับเพื่อนเลยสักนิด

“กูไม่ได้รู้สึกแบบนั้นน่ะสิ”

“เอาน่า เดี๋ยวสักวันมึงก็รู้สึกเอง เปิดใจสิวะเพื่อน”

“เออๆ กูจะลองเปิดใจดู ขอบใจมากนะเพื่อน ที่รับฟังกู ถ้ากูจะโทรหาไอ้จอห์น มันก็ไม่รู้เรื่องด้วย มีมึงคนเดียวนี่แหละที่กูคุยด้วยแล้วเข้าใจ”

“เออน่า เชื่อกูนะ ลองเปิดใจให้น้องเขาดู”

“พี่นัส กลับกันเถอะ ผึ้งทำผมเสร็จแล้ว สวยหรือเปล่า”

สรวิชญ์ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงที่เล็ดลอดเข้ามาจากปลายสาย

“เสียงใครวะ ไอ้นัส”

เขารีบถามเพื่อนรักทันที เพราะน้ำเสียงนี้ทำให้เขารู้สึกคิดถึงเรื่องราวในคืนนั้นอีกครั้ง

“เสียงน้องสาวกู แค่นี้นะไอ้เสือ ไว้ใกล้ถึงวันที่กูจะเซอร์ไพรส์ขอน้องเอวาแต่งงาน กูจะโทรนัดมึงอีกที”

“โอเค ได้เลยเพื่อน แค่นี้ล่ะ กูไม่รบกวนมึงแล้ว”

“เออๆ”

ยิ่งเขาได้ยินเสียงของน้องสาวของอานัส เขายิ่งรู้สึกว้าวุ่นในใจขึ้นมาอีกครั้ง

“กูนี่มันบ้าหลงรักผีจริงๆเลยว่ะ กูควรจะเปิดใจให้คนที่มีตัวตนแบบจริงจังแล้วล่ะ”

เขาพูดพึมพำเพื่อเตือนสติตัวเอง

ตลอดเวลาสี่วันที่สรวิชญ์ได้ท่องเที่ยวไปพร้อมกับทับทิม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่าคนรู้จัก หรือญาติคนหนึ่ง แต่เขาก็พยายามปรับปรุง เพื่อให้ตัวเองชินกับการมีทับทิมอยู่ใกล้ๆ

-------------------------------------------

พี่เสือจะเปิดโอกาสให้ยัยหนูทับทิมแล้ว จะได้หมั้นหรือเปล่าน๊า ฝากติดตามตอนต่อไป กดไลค์ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ