ตอนที่ 24 เสพติดเธอ NC

เมฆินทร์ก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูหญิงสาว ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดจนขนอ่อนลุกซู่

"แล้วเธอล่ะ เสพติดพี่บ้างไหม...ฮื้อ!"

ดวงตาปรือปรอย สั่นสะท้านไปทั้งร่างของเธอ พยายามปฏิเสธทั้งที่เสียงขาดห้วง

"ส...เสพติดอะไรคะ!"

"ก็อยากให้พี่ทำแบบนี้ไง...อยากมั้ย! ฮื้อ...ชอบมั้ย!"

เธอไม่ตอบ แต่ใบหน้าหวานแดงก่ำยิ่งกว่าเดิมจนลามไปถึงลำคอ

"พอได้แล้วค่ะ..." เธอใช้สองมือเรียวผลักแผงอกแกร่งที่ค่อมร่างเธอไว้

เมฆินทร์จับข้อมือเธอไว้แล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม "พออะไร...นี่มันพึ่งเริ่มต้นเองนะ พี่ยังไม่ได้อะไรจากเราเลยนะ"

"แล้วพี่จะเอาอะไรจากจี๊ดละคะ...ก็ที่ริมหาด...พี่ก็..." เธอหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงการกระทำของเขาที่นั่น

เขาโน้มหน้าลงจนปลายจมูกชนกัน นัยน์ตาคมกริบเต็มไปด้วยประกายเสน่หา

"ทำให้พี่สิ ทำได้มั้ย ฮื้อ~" น้ำเสียงท้าทายปนเร้าอารมณ์

"ท...ทะ...ทำอะไรคะ จี๊ดทำไม่เป็น" เธอตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจ

"ทำไม่เป็นก็ฝึกสิครับ...เป็นนักเรียนของพี่หนิ บอกแล้วไงว่าพี่จะเป็นคนสอน"

พูดจบ ร่างสูงเขาก็หยัดตัวขึ้น แท่งเนื้อที่ผงาดดีดออกมาอย่างรวดเร็ว แทบจะฟาดไปที่แก้มของเธอ

"คะ!...อะไรคะ!" หญิงสาวอุทานอย่างตกใจ

เขาไม่รอคำตอบ จับท้ายทอยเธอแน่นพร้อมกับอีกมือที่กำแท่งเนื้อที่แข็งตัวชักรูด

"อมให้พี่...เร็วสิ" เสียงเขาออกคำสั่งอย่างหนักแน่น

เธอเงยหน้ามองคนตัวโตที่กำลังก้มลงมาแล้วส่ายหน้าอย่างตื่นกลัว

"ไม่เคย!...ไม่เป็น!..."

"ก็ตอนนี้ไง จะได้เคย~"

สิ้นคำพูด เขายัดแท่งเนื้อที่ใหญ่โตในมือเข้าไปในปากเล็กของเธออย่างไม่มีการเตือน!

จารวีที่ทำเป็นครั้งแรก ต้องใช้สองมือเรียวเล็ก แบกแท่งเนื้อที่ใหญ่โตนี้ไว้ แล้วอมรูดเข้ารูดออกด้วยความทุลักทุเลและตะกุกตะกัก แทบจะสำลักทุกครั้งที่ความยาวของมันรุกล้ำลึกเข้าไปชนที่คอของเธอ

"ซี๊ดดด...อื้อ~..."

เสียงคำรามต่ำเร็ดรอดออกมาจากลำคอของเมฆินทร์ด้วยความพอใจ เอวเขาสอบเด้งแทงเนื้อที่ทั้งใหญ่และยาวเข้าไปอย่างจงใจ ยาวจนทำให้เธอแทบสำลักทั้งน้ำตา

เขาก้มยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดู กับความใส่ซื่อบริสุทธิ์ของเธอ นั่นบ่งบอกว่า เธอที่ทั้งสดใหม่ มีเขาครอบครองแต่เพียงผู้เดียว

เมฆินทร์ถอนแท่งเนื้อออกจากปากเล็กอย่างช้า ๆ ร่างสูงก้มลง มือหนาโอบไปที่แก้ม นิ้วหัวแม่มือหนาปาดเช็ดน้ำตาที่ไหลปลายหางตาพร้อมลากลงมาเช็ดที่ขอบปากเล็กที่เปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำ...

เขาโฉบลง ดูดเลียไปรอบปากบางของคนที่อยู่ข้างล่างอย่างดูดดื่มและเนิบนาบ จารวีเงยหน้าหลับตาตอบรับจูบของเขาอย่างอ่อนระทวยและเชื่องช้า

มือหนาหยิบถุงสี่เหลี่ยมที่เตรียมไว้เป็นอย่างดี แกะออกด้วยความเร่งรีบแล้วสวมป้องกัน

เขาจับร่างบางยกขึ้นจนตัวลอยพิงไว้กับหัวเตียง พร้อมกับกดหัวหยักที่แข็งขืนสอดแท่งเนื้อดันกระแทกเข้าไปจนสุดลำในครั้งเดียว!

<"กึก!">

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกังวาน

ก่อนจะถอดออกมาจนสุดปลายและ กระแทกเข้าไปอีกครั้งอย่างรุนแรงและลึกซึ้ง จนคนรับถึงกับตัวลอยขึ้นสูง

"อึ๊ก...อ้า!"

จารวีที่ยอมจำนนท์ ไม่รู้สึกเจ็บใด ๆ ทั้งสิ้นเหมือนครั้งก่อนหน้านั้น ร่องรักของเธอมันคันปนปวดหน่วง โหยหาอยากให้เขากระแทกอย่างไม่หยุดหย่อน

"พี่เมฆ~..." เสียงของเธอออดอ้อนเหมือนกับกำลังขอร้องให้เขาเร่งจังหวะ

เมฆินทร์แกล้งยั่วให้เธอทรมาน พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์

"ครับ...ให้พี่พอแค่นี้ไหม พี่จะไม่ฝืนใจนะถ้าเราไม่ต้องการ" เขาพูดพร้อมกับเตรียมถอดแท่งเนื้อออกเพื่อแกล้งเธอ

เธอส่ายหน้า...พร้อมกับใช้ขาเกี่ยวเอวเขาไว้เพราะกลัวแท่งอุ่นจะหลุดออก

เอวบางเด้งสวนขึ้นเองตามสัญชาตญาณ พร้อมกับสองมือเรียวกอดรั้งคอแกร่งของเขาไว้แน่น

เขายิ้มมุมปากอย่างพอใจ พร้อมกับค่อยดันแก่นกายกระแทกอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง

"อึ๊....อื้อ...อื้อ!..." เสียงลมหายใจของเขาบ่งบอกถึงความสุขสม

"มันฟิตอะไรขนาดนี้... ตอดไม่หยุดเลย..."

"พี่เสียว...เสียวมาก ชอบมั้ย เวลาพี่ทำแบบนี้ ฮื้ม~"

"อ๊ะ...อ๊าา...พี่เมฆ...จี๊ด...อ๊ายยย!"

เมฆินทร์ซบหน้าลงที่ไหล่ของเธอ กระซิบเสียงกระเส่า

"มันแน่นจนพี่จะเสร็จแล้ว รู้มั้ย.. ฮื้ม~...พี่อยากทำต่อ...แต่พี่ไม่ไหวแล้ว...พี่ขอเสร็จก่อนได้มั้ย!..."

เขาก้มลงจูบอย่างดูดดื่ม พร้อมกับ กระแทกตอกแทงเข้าไปอย่างถี่และรัวราวกับเครื่องจักร!

"อ้าาาาาา....ซี๊ด!"

"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊างงงงง!"

"จี๊ด...พี่จะเสร็จแล้ว!...ซี๊ด...อ้าาา~"

ร่างสูงถึงฝั่งฝันโดยลมหายใจหอบกระเส่า สั่นสะท้าน ปล่อยไอน้ำรักอุ่นร้อนเข้าสู่เกาะที่ห่อหุ้มไว้

" ซี๊ดดด...อ้าา"

"เธอทำให้พี่เสพติดเธอได้ยังไง ฮื้มม์~... เธอทำอะไรกับพี่กันแน่... จารวี"

หญิงสาวรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเขาเอ่ยชื่อเธอ "จารวี" พร้อมกับคำสารภาพว่า "เสพติด"

เขาถอดเกราะป้องกันออกอย่างช้าๆ ใบหน้าคมคายเปื้อนรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ดวงตาคมกริบยังคงเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ไม่มีวันมอด

เขาไม่รีรอ กระโดดลงจากเตียง เผยให้เห็นสรีระแกร่งที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อและกล้ามเนื้อที่ผ่อนคลายจากการถึงจุดสุดยอดครั้งแรก

ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ เขาก็เดินกลับมาที่เตียง

เมฆินทร์จับแท่งเนื้อที่เริ่มแข็งขืนอีกครั้ง ชักรูดเบา ๆ ก่อนจะก้มหยิบซองเล็ก ๆ อีกซองจากกระเป๋ากางเกงที่โยนทิ้งไว้ข้างเตียง ฉีกออกอย่างชำนาญแล้ว สวมเกราะป้องกันอีกรอบด้วยความเร่งรีบ

หญิงสาวยังคงนอนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ดวงตาปรือปรอย และรู้สึกได้ถึงความปรารถนาที่ค้างคาจากการถึงจุดสุดยอดครั้งที่แล้ว เธอมองการกระทำของเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความต้องการไม่ต่างกัน

เขาทิ้งตัวลงข้างเธอ โน้มตัวลงกระซิบเสียงต่ำพร่าข้างหู

"พี่รู้ เมื่อกี้เรายังค้างอยู่... พี่จะชดใช้ให้นะ"

จารวีได้แต่ส่งเสียงครางตอบรับเมื่อร่างกายถูกรุกล้ำอีกครั้งทันที

เมฆินทร์แทรกกายเข้าไปกึ่งกลางระหว่างขาเรียวของเธออย่างรวดเร็ว กดแก่นกายกระแทกเข้าไปในร่องรักที่ชุ่มฉ่ำและอุ่นร้อน อย่างไม่รอให้เธอตั้งตัว

"กึก! อ๊า..."

เสียงหวานของเธอหลุดออกมาพร้อมกับบิดตัวเล็กน้อย

"พี่เมฆ...อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..."

เสียงเรียกชื่อเขาเปลี่ยนเป็นเสียงครางตามจังหวะที่เขาเริ่มขยับ

เมฆินทร์กระแทกถี่และรัว เปลี่ยนท่าทางอย่างคล่องแคล่วและดุดัน เพื่อมอบความเสียวซ่านที่หลากหลายให้เธอ เขาทั้งบดขยี้ สะโพกสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วง ราวกับต้องการลงโทษและมอบความสุขไปพร้อมกัน

บทรักดำเนินซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย

จารวีไม่สามารถปฏิเสธความปรารถนาอันรุนแรงของเขาได้เลย เสียงครางหวานและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง เป็นเครื่องยืนยันความสุขสมที่ทั้งสองมอบให้กันและกัน

ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นอย่างหื่นกระหายได้แปรเปลี่ยนเป็นความคลั่งไคล้ที่เสพติดกันและกันอย่างแท้จริง

เช้านี้เป็นเช้าที่พิเศษกว่าครั้งไหน ๆ แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าลอดผ่านม่านบางเบาเข้ามาในห้อง เผยให้เห็นร่องรอยความเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านพ้นไป...

ตั้งแต่ที่ทั้งคู่พลาดท่ามีอะไรกัน จารวีกับเมฆินทร์ไม่เคยได้ตื่นมาพร้อมกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกครั้งที่บทรักจบลง เธอจะรีบหนีออกจากห้อง หรือปลีกตัวออกห่างทันที พร้อมกับความขุ่นเคืองและสับสนในความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความต้องการทางกายนี้

แต่เช้านี้แตกต่างออกไป... บทรักของเขามันเกิดขึ้นแบบนับครั้งไม่ถ้วน ดุเดือดและยาวนานจนหญิงสาวแทบหมดแรง ร่องรอยรักแดงช้ำประทับอยู่ทั่วเรือนร่างของเธอ เมฆินทร์เองก็ถึงจุดสุดยอดหลายต่อหลายครั้งจน เขาล้มตัวลงนอนหมดแรงอยู่ข้าง ๆ เธอ

จารวีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ความเมื่อยล้าและปวดหน่วงบริเวณสะโพกและต้นขาทำให้เธอขยับตัวได้ลำบาก เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมกรุ่นของสบู่อ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นกายอบอุ่นของเขา

เธอหันไปมองข้างกายอย่างเงียบเชียบ เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเมฆินทร์ในสภาพที่หลับใหลอย่างแท้จริง ใบหน้าคมคายที่ยามตื่นเต็มไปด้วยอำนาจและความเย้ายวน ตอนนี้ดูอ่อนโยนลงอย่างน่าประหลาด ลมหายใจสม่ำเสมอพัดรดอยู่ข้างแก้มของเธอ

แขนแกร่งของเมฆินทร์ยังคงโอบรัดเอวเธอไว้อย่างแน่นหนา ร่างกายของทั้งคู่เปลือยเปล่าและแนบชิด ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา จารวีรู้สึกถึงความอุ่นสบายและปลอดภัยที่แสนประหลาด ปกติเธอจะรีบหนีความรู้สึกนี้ แต่ตอนนี้เธอทำได้เพียงเอนซบลงกับแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา

ความรู้สึกที่เคยมีแต่ความขุ่นเคืองและความอับอาย ค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนกว่านั้น อาจเป็นความผูกพันทางกาย... หรืออาจจะเป็นความรู้สึกที่เธอมีให้เขามาตลอด...

<<คลืด... คลืด...>>

เสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือของเมฆินทร์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำลายความเงียบสงบในยามเช้า

เมฆินทร์ขยับตัวเล็กน้อย ใช้มือคลำหาโทรศัพท์อย่างงัวเงีย ก่อนจะกดรับสายด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"ฮัลโหล..."

จารวีได้ยินเสียงที่ลอดออกมาจากโทรศัพท์ มันเป็นเสียงทุ้มนุ่ม... ของคุณเบียร์

"คุณเมฆินทร์ครับ! ขอโทษที่รบกวนแต่เช้านะครับ พอดีมีเรื่องรีบด่วนเกี่ยวกับแผนงานรีแบรนด์ที่จะต้องคุยกันเช้านี้..."

เมฆินทร์ลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินชื่อของเบียร์ สายตาของเขาเปลี่ยนจากความอ่อนโยนเป็นความหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะกระชับวงแขนที่โอบรอบจารวีให้แน่นขึ้น...