บทที่ 63

หลินเย่ว์ยังคงเงียบไม่พูดไม่จา

ในขณะที่ฮูหยินหลินกลับเนื้อตัวสั่นเทา เดินเข้ามาหาหลินเย่ว์ทีละก้าว

นางเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของหลินเย่ว์เบาๆ “เย่ว์เอ๋อร์ เจ้ารีบบอกน้องสาวของเจ้าสิว่าทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด”

หลินเย่ว์สีหน้าเย็นชา เงียบอยู่เช่นนั้น

ยิ่งเขาเงียบ ฮูหยินหลินก็ยิ่งเป็นห่วงมากขึ้นเรื่อยๆ แรงที่ดึงเสื้อของหลินเย่ว์ก็ยิ่งรุนแรงขึ้น จนในที่สุดก็กลายเป็นการผลัก

“เจ้าพูดสิ! รีบพูดเร็ว!”

เสียงของนางสั่นเครือปนไปด้วยเสียงร้องไห้

เมื่อเห็นว่าฮูหยินหลินตื่นเต้นเช่นนั้น หลินยวนจึงรีบเข้าไปโอบกอดฮูหยินหลิน “ท่านแม่ ท่านอย่าทำเช่นนี้เลย ท่านนั่งลงแล้วให้พี่ชายค่อยๆ เล่า ข้าเชื่อว่าพี่ชายต้องมีเหตุผลแน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียวเนี่ยนมองไปที่หลินยวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

หลินเย่ว์จ้างคนมาทำลายชื่อเสียงของนาง แต่หลินยวนกลับบอกว่าลินเย่ว์ทำเช่นนั้นเพราะมีเหตุผล นี่เป็นพี่น้องอย่างไรเนี่ย?

ในฐานะผู้หญิง หลินยวนจะกล้าพูดคำเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร?

แต่ดูเหมือนว่าหลินเย่ว์ได้สติกลับคืนมาเพราะคำพูดของหลินยวน

ถึงขั้นเหลือบมองหลินยวนด้วยแววตาขอบคุณ ก่อนจะหันมองเฉียวเน