บทที่ 11

“แต่ว่านะฉินหมิง เมื่อคืนนี้ฉันเห็นคนร้ายเอามีดแทงนาย”

“บาดแผลนาย...ไม่เป็นไรแล้วเหรอ?”

“ไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อยดีไหม?”

หลินหว่านชิงถามด้วยความกังวล

เมื่อคืนเธอเห็นอยู่กับตาว่าฉินหมิงถูกคนร้ายใช้มีดแทงเข้าที่หน้าอก

แต่ที่แปลกก็คือ ตอนนี้ฉินหมิงกลับสบายดีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นี่ยิ่งทำให้เธอสงสัยว่า ที่เห็นตอนนั้นเธอมองผิดไปหรือเปล่า?

"ไม่เป็นไร"

“ไม่ได้เจ็บหนักอะไรมากมาย”

ฉินหมิงยกมือลูบหน้าอกของเขาโดยไม่รู้ตัวแต่บังเอิญโดนแผลเข้า มันเจ็บจนเขาเผลอขมวดคิ้วส่งเสียงโอดโอยออกมา

"เกิดอะไรขึ้น?"

“เจ็บมากไหม?”

“ไปโรงพยาบาลดีไหม!”

หลินหว่านชิงผุดลุกขึ้นอย่างกะทันหัน ท่าทางดูร้อนใจ

"มันไม่เจ็บมากหรอก"

“ก็แค่เจ็บนิดหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้ว”

“ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลก็ได้”

ฉินหมิงลูบแผลอีกสองสามครั้ง และความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ บรรเทาลง

เขาอยากถอดเสื้อออกเพื่อดูอาการบาดเจ็บ แต่ต่อหน้าหลินหว่านชิงเขารู้สึกเขินอายขึ้นมา

“ถอดเสื้อให้ฉันดูหน่อย อาการบาดเจ็บของนายเป็นยังไงบ้าง”

หลินหว่านชิงยังคงรู้สึกกังวล

"แบบว่า..."

ฉินหมิงเลิ่กลั่กมาก เขาอายที่จะถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้หญิง

“ถอดออกเร็วเข้า!”

หลินหว่านชิงเร่งด้วยความกังวล โดยลืมไปเลยว่าฉินหมิงเป็นผู้ชาย เป็นผู้ชายยังหนุ่มยังแน่นซะด้วย!

หลินหว่านชิงเป็นผู้หญิงยังไม่คิดมากเลย แล้วเขาจะไปเขินอายทำไมกัน?

ฉินหมิงกัดฟันถอดเสื้อออก เผยให้เห็นรูปร่างที่ผอมบางและแข็งแรงของเขา

หลินหว่านชิงก้าวเข้าไปดูและเห็นว่าบาดแผลบนหน้าอกของฉินหมิงกลายเป็นแผล ทิ้งรอยแผลเป็นน่าเกลียดยาวสี่ถึงห้าเซนติเมตรที่แผ่ออกไปเหมือนตะขาบและดูน่ากลัวมากทีเดียว

“นายได้รับบาดเจ็บแบบนี้ แต่ยังบอกว่าไม่เป็นไรอีก นายไม่เจ็บได้อย่างไร!”

หลินหว่านชิงเผลอเอื้อมมือออกไปแตะรอยแผลบนหน้าอกของฉินหมิง เธอรู้สึกแสบจมูกจนน้ำตาไหลออกมา

แผลเป็นนี้ฉินหมิงได้มาเพราะช่วยเธอเมื่อคืนนี้ เธอสามารถจินตนาการได้เลย

อย่างไรก็ตามเวลาต่อมา สิ่งน่ามหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

ขณะที่หลินหว่านชิงที่ลูบรอยแผลเป็นนั้น รอยแผลเริ่มลอกออกเล็กน้อย เผยผิวสีชมพูใหม่ราวกับผิวทารก

หลินหว่านชิงอึ้งกับภาพตรงหน้า ปกติแล้วจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือนกว่ารอยแผลจะแห้งและหลุดออก

แต่ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งวันนับตั้งแต่เมื่อคืน รอยแผลบนหน้าอกของฉินหมิงเริ่มหลุดออกและไม่มีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่

ไม่น่าเป็นไปได้เลย?

หลินหว่านชิงรู้สึกสับสนและยังคงลูบรอยแผลนั้นเบา ๆ รอยแผลทั้งหมดค่อย ๆ หลุดออกและผิวหนังใหม่ที่อยู่ข้างใต้ก็ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย ราวกับว่าฉินหมิงไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน

หลินหว่านชิงตะลึง

ฉินหมิงหน้าแดง!

มือขาวเนียนนุ่มของหลินหว่านชิงถูไปมาบนหน้าอกของเขา เหมือนกับการสัมผัสของคู่รัก

ผู้ชายยังหนุ่มยังแน่นอย่างเขาจะทนไหวได้อย่างไร?

ร่างกายของเขาเริ่มแข็งเกร็งขึ้นมา หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะหายใจไม่ออกด้วยความตื่นเต้น

“กลางวันแสก ๆ พวกเธอทำอะไรกัน!”

จู่ ๆ น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความโกรธดังขึ้น

ชายวัยกลางคนอายุเกือบห้าสิบปีที่มีใบหน้าคมเหลี่ยมและท่าทางผ่าเผยแข็งแกร่งเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

ข้าง ๆ ตัวเขามีหญิงสาวสวยคนหนึ่งอายุประมาณสามสิบหกหรือสามสิบเจ็ดปีกำลังเกาะติดเขาอย่างใกล้ชิด เธอแต่งหน้าอย่างสวยงามมีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหล

เธอสวมชุดสีแดงรัดรูป คว้านหน้าอกค่อนข้างลึก รูปร่างของเธอเซ็กซี่จนเกือบโป๊ มีเสน่ห์ น่าหลงใหล และดึงดูดสายตาผู้คน

“พ่อ...มาที่นี่ได้ไง?”

หลินหว่านชิงสะดุ้ง เธอเพิ่งเห็นว่าฉินหมิงเปลือยท่อนบนอยู่ และมือเธอยังอยู่บนหน้าอกฉินหมิง

ท่าทางของพวกเขาไม่น่าดูเป็นอย่างมาก

เฮือก!

หลินหว่านชิงหน้าแดงก่ำและรีบดึงมือกลับไปราวกับโดนไฟฟ้าช็อต

ฉินหมิงก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก เขารีบสวมเสื้อทันที

ใบหน้าทั้งสองแดงก่ำราวกับว่าพวกเขาเพิ่งทำอะไรผิดแล้วถูกจับได้คาหนังคาเขา