ตอนที่15เตรียมตัวไปตลาด

เมื่อเช้าวันใหม่มาเยือน...

แสงแรกของวันยังไม่ทันส่องพ้นขอบฟ้า จื่ออิงก็ลืมตาตื่นขึ้นมา ดวงตากลมโตยังคงมีประกายง่วงงุนเล็กน้อย เพราะเมื่อคืนมัวแต่คิดวุ่นวายจนดึกดื่น แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น 

วันนี้เป็นวันที่เธอจะได้ออกไปตลาดในอำเภอ และยังเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ก้าวออกจากบ้าน ออกไปสัมผัสโลกภายนอกที่ไม่คุ้นเคย ไปสัมผัสโลกใบใหม่ที่เธอเพิ่งเข้ามาอยู่ มันไม่ใช่แค่ฉากในซีรีส์ ไม่ใช่แค่ภาพจากสารคดี หรือเรื่องราวที่อ่านผ่านตัวหนังสือ แต่เป็นสถานที่จริง ผู้คนจริง ๆ และบรรยากาศของประเทศจีนในปี 1980 จริง ๆ ที่เธอกำลังจะได้เห็นกับตา

 จื่ออิงพลิกตัวหันไปมองเหยียนเหยียนที่ยังคงนอนหลับปุ๋ย ใบหน้าเล็ก ๆ ซุกอยู่ในผ้าห่ม หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู ก่อนจะค่อย ๆ ลุกจากเตียง เพื่อไม่ให้รบกวนหนูน้อย

จื่ออิงเดินออกจากห้องอย่างกระฉับกระเฉง และพบว่าหลี่เฉินตื่นก่อนแล้ว ชายหนุ่มเหมือนกำลังยุ่งอยู่กับการทำอะไรบางอย่างอยู่ที่โต๊ะไม้กลางห้องโถง 

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ตื่นเช้าจังเลยนะคะ"

เสียงหวานใสที่เอ่ยทักทายขึ้นอย่างอารมณ์ดี ทำให้หลี่เฉินที่กำลังง่วนอยู่กับการซ่อมตะกร้าหวายตรงหน้าชะงักไปเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้น สายตาประสานเข้ากับดวงตาหวานซึ้งของหญิงสาวที่ฉายประกายสดใส ขณะที่ริมฝีปากคลี่รอยยิ้มบางส่งมาให้

"แฮ่ม... อรุณสวัสดิ์"

หลี่เฉินกระแอมเบา ๆ คล้ายจะกลบเกลื่อนบางอย่าง เอ่ยกับหญิงสาวเสียงเรียบแล้วรีบก้มหน้ากลับไปสนใจงานในมือต่อ แต่ปลายนิ้วกลับเงอะงะจับผิดจับถูกราวกับสมาธิถูกดึงไปเสียแล้ว

จื่ออิงมองเขาอย่างขบขัน ไหวไหล่น้อย ๆ อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปยังห้องอาบน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น

หลี่เฉินที่แสร้งจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าเหลือบสายตาขึ้นมองแผ่นหลังบอบบางของหญิงสาวที่เดินออกไป ดวงตาคมลึกล้ำสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะบรรยาย ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ 

เขาดีใจที่เห็นเธอหายดี เช้านี้หลินจื่ออิงดูสดใสขึ้นมากกว่าเมื่อวานเสียอีก ท่าทางคล่องแคล่ว กระตือรือร้น และมีชีวิตชีวาของเธอ ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูสดใสขึ้นอย่างน่าประหลาด

หญิงสาวดูแตกต่างจากเมื่อก่อนราวกับคนละคน แต่ก็เป็นความเปลี่ยนแปลงที่ดี เขาคิดว่ารอยยิ้มสดใสและท่าทางร่าเริงแบบนี้เหมาะสมกับเธอที่สุดแล้ว

ด้านหลินจื่ออิงไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดยังไง หลังจากล้างหน้าล้างตาจนรู้สึกสดชื่นแล้ว เธอก็ตรงเข้าไปในครัวทันที ก่อนจะออกจากบ้าน ควรหาอะไรรองท้องเสียก่อน มื้อเช้านั้นเป็นมื้อสำคัญ ช่วยให้เรามีแรง กระฉับกระเฉง ทำทุกอย่างได้เต็มที่มากขึ้น

"ดูซิ ยังมีอะไรเหลือให้กินบ้าง"

เมื่อวานเธอเห็นว่าหลี่เฉินซื้อแป้งสาลีกลับมาด้วย และผักเมื่อวานก็เหลืออยู่อีกเล็กน้อย 

หญิงสาวจึงเดินออกไปทางหลังบ้าน ตรงไปยังเล้าไก่ที่เห็นเมื่อวาน โชคดีที่มีไข่ไก่อยู่สามฟอง เธอหยิบไข่ออกมาสองฟองก่อนจะกลับเข้ามาในครัว

จื่ออิงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อพบว่า หลี่เฉินจุดเตาไว้ให้แล้ว ถึงเขาจะไม่ค่อยพูด แต่กลับใส่ใจทุกอย่างโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด ๆ หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อเตามีคนจุดให้แล้ว จื่ออิงจึงลงมือตีไข่ จากวัตถุดิบที่มีอยู่ตอนนี้คงทำได้แค่แป้งทอดง่าย ๆ กินรองท้องไปก่อน เพราะเมนูนี้ทำง่ายที่สุดแล้ว 

จื่ออิงตีไข่ใส่ลงไปในแป้งสาลี เติมน้ำเล็กน้อย ใส่เกลือนิดหน่อย คนให้เข้ากันจนได้แป้งเหลว ๆ แล้วหันมาจัดการกับผักที่เหลือจากเมื่อวาน เธอสับผักจนละเอียดใส่ตามลงไป จากนั้นนำไปทอดบนกระทะให้เป็นแผ่น ๆ คล้ายแพนเค้ก แค่นี้ก็ได้มื้อเช้าที่หอมอร่อยและอิ่มท้อง

หลังจากเตรียมมื้อเช้าเสร็จ ด้านนอกท้องฟ้าก็เริ่มสว่างไสว แสงแดดอ่อน ๆ ส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่าง จื่ออิงวางมือจากงานในครัว แล้วเดินเข้าไปในห้อง ปลุกบุตรสาวตัวน้อยที่ยังคงหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง

"เหยียนเหยียน ตื่นได้แล้วลูก วันนี้เราจะไปตลาดกันนะ"

เสียงหวานเอ่ยปลุกเบา ๆ พลางลูบศีรษะเล็ก ๆ อย่างอ่อนโยน หลี่ซูเหยียนขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองมารดาด้วยดวงตากลมใส แล้วซุกใบหน้าเข้าหาไออุ่นของมารดาต่อ

จื่ออิงหัวเราะเบา ๆ อุ้มร่างเล็กขึ้นมา 

"ไม่ได้ค่ะ ต้องตื่นแล้วนะ เดี๋ยวแม่อาบน้ำให้ วันนี้เราจะไปเที่ยวตลาดกัน"

เมื่อได้ยินว่าจะได้ไปตลาด ดวงตากลมโตของหลี่ซูเหยียนก็เป็นประกายขึ้นมาทันที เธอพยักหน้าอย่างว่าง่าย ยอมให้มารดาพาไปอาบน้ำอย่างไม่อิดออด

ใช้เวลาไม่นาน เด็กหญิงตัวน้อยก็ถูกจับแต่งตัวเรียบร้อย หลี่ซูเหยียนอยู่ในชุดเสื้อผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อน แขนเสื้อพองเล็กน้อย ขากางเกงเป็นทรงหลวมสบาย ส่วนผมยาวสลวยของเธอถูกถักเป็นเปียคู่เล็ก ๆ ผูกด้วยผ้าผูกผมสีเดียวกับเสื้อที่ปลายเปีย ทำให้เด็กหญิงดูน่ารักน่าชังเหมือนตุ๊กตาตัวน้อย

จื่ออิงมองผลงานของตัวเองอย่างพอใจ ก่อนจะยิ้มและจิ้มแก้มบุตรสาวเบา ๆ 

"เสร็จแล้วค่ะ น่ารักขนาดนี้ แม่ต้องคอยจับตาไว้ดี ๆ ไม่ให้ใครมาแย่งไปแล้วล่ะ"

ไปตลาดครั้งนี้เธอจะหาซื้อผ้าสวย ๆ มาตัดชุดกระโปรงน่ารัก ๆ ให้บุตรสาวหลาย ๆ ชุดเลยคอยดู

หลี่ซูเหยียนส่งยิ้มหวานให้มารดา ก่อนจะยื่นแขนเล็ก ๆ มากอดมารดาแน่น เธอรู้สึกมีความสุขมาก ๆ 

"รอแม่แป๊บนึงนะ"

จื่ออิงบอกบุตรสาว แล้วหันไปหยิบกระเป๋าผ้าสะพายข้าง ที่ข้างในบรรจุเงินที่จะใช้ซื้อข้าวของในวันนี้เอาไว้จำนวนหนึ่ง ไปตลาดครั้งนี้เธอมีของที่ต้องซื้อมากมายเลยทีเดียว ทั้งของใช้ส่วนตัวและของใช้จำเป็นที่คิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน

ก่อนออกจากห้อง หญิงสาวสำรวจตัวเองในกระจกบานเล็กอีกครั้ง วันนี้เธอเลือกใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนสีเดียวกับบุตรสาว ซึ่งเป็นสีที่ดูสะอาดสะอ้านและสุภาพ เสื้อเชิ้ตตัวนี้เธอค้นเจอจากในตู้ แม้จะตัวเล็กไปนิด แต่ก็ยังพอใส่ได้ เนื้อผ้าไม่หนาไม่บางจนเกินไป ให้ความรู้สึกสบาย เหมาะกับอากาศยามเช้า

ท่อนล่างเธอสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีกรมท่าทรงขาตรง ดูทะมัดทะแมงและคล่องตัว ส่วนผมยาวดำขลับถูกมัดรวบเป็นหางม้าต่ำด้วยเชือกผ้าสีขาว ดูเรียบร้อยแต่ก็ยังให้ความรู้สึกสดใสเป็นธรรมชาติ แม้เส้นผมจะยังแห้งกระด้างไปบ้างจากการไม่ได้รับการดูแลมานาน แต่ก็ไม่ได้ดูแย่จนเกินไป

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วก็จูงมือบุตรสาวออกไปกินมื้อเช้าด้วยกัน