ตอนที่36อ้อมกอดที่อบอุ่น

ในอ้อมกอดอุ่นนั้น จื่ออิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง หัวใจเธอเต้นช้าลงอย่างสงบ ราวกับได้พักพิงอยู่ในที่ปลอดภัยที่สุด เธอไม่รู้ว่าหลี่เฉินยืนกอดเธอนานแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากให้ช่วงเวลานี้จบลงเลย

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

แววตาของหลี่เฉินอ่อนโยน ลึกซึ้ง และเปี่ยมไปด้วยความรัก

"อาอิง"

เสียงของเขานุ่มนวล 

"คุณรู้ไหมว่าผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนเลย ว่าเราจะมีวันนี้ วันที่ครอบครัวได้อยู่กันพร้อมหน้า"

จื่ออิงมองสบตาเขาแล้วยิ้มอ่อนโยน เธอเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันจะตอบอะไร เขาก็ยกมือขึ้นลูบผมเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน

"ขอบคุณนะครับที่อยู่ข้างๆ กัน ขอบคุณที่เป็นความสุขให้ผมกับลูก"

เขากระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา

เธอกะพริบตาถี่ๆ รู้สึกเหมือนหัวใจพองโตคับอก เธอไม่ได้พูดอะไรเพราะรู้สึกตื้นตันใจไปหมดจนพูดไม่ออก ทำเพียงยกมือขึ้นกอดเอวเขาเอาไว้แน่น สื่อความรู้สึกทั้งหมดที่เธอไม่อาจเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้

หลี่เฉินมองเธออย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆ โน้มหน้าเข้ามาใกล้อีกครั้ง คราวนี้ริมฝีปากของเขาแนบลงบนแก้มของเธอ จูบแผ่วเบาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายที่เขาไม่เคยแสดงออกตรงๆ มาก่อน

"ผมรักคุณ"

คำสั้นๆ ที่เขาพูดออกมา ทำให้หัวใจของจื่ออิงเต้นแรง เธอยิ้ม ทั้งเขิน ทั้งซึ้ง และรู้สึกยินดี ยอมรับว่าเธอเองก็มีเขาเข้ามาในใจแล้วเหมือนกัน

"ฉันก็รักคุณค่ะ"

หลังจากคำบอกรักที่หลุดจากริมฝีปาก สิ่งรอบตัวก็เหมือนจะหยุดนิ่ง จื่ออิงได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังชัดในอก มันเต้นเป็นจังหวะเดียวกับเขา ทุกอย่างเงียบงัน มีเพียงแววตาคู่นั้นของเขา ที่มองเพียงเธอ รอยยิ้มกว้างที่มอบให้เพียงเธอ

หลี่เฉินไม่ได้เร่งรีบ เขาเพียงยื่นมือมาแตะแก้มของเธอเบาๆ นิ้วโป้งลูบผิวแก้มนวลอย่างทะนุถนอมเหมือนกำลังสัมผัสของล้ำค่า

"อาอิง คนดี"

เสียงของเขานุ่มนวลชวนให้หัวใจสั่น จื่ออิงไม่ตอบอะไร เพียงสบตาเขานิ่งๆ ด้วยแววตาอ่อนหวานเท่านั้น

และในจังหวะที่ไม่มีคำพูดใดเอื้อนเอ่ย หลี่เฉินก็ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาอย่างช้าๆ จนปลายจมูกของเขาเฉียดกับปลายจมูกของเธอ ลมหายใจอุ่นปะทะกันเบาๆ ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะสัมผัสลงบนริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน เป็นเพียงการแตะริมฝีปากกันเท่านั้น แต่กลับทำให้หัวใจของเธอสั่นสะเทือน

หลี่เฉินผละใบหน้าออกมาเล็กน้อย สายตาคมของเขาจ้องลึกลงในดวงตาของเธอราวกับกำลังมองหาบางอย่างที่อยู่ข้างใน 

จื่ออิงกะพริบตาช้าๆ ดวงตาหวานล้ำมองสบตาเขาอย่างขัดเขิน แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา หลี่เฉินก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้ แล้วจูบเธออีกครั้ง และครั้งนี้จูบนั้นอ่อนโยน ละเมียดละไม และลึกซึ้ง ราวกับเขากำลังถ่ายทอดทุกความรู้สึกที่เก็บไว้ในใจออกมาอย่างช้าๆ

มันไม่ใช่จูบที่ร้อนแรง ไม่ใช่จูบที่เร่งรีบ แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก เสน่หา อ่อนโยน และมั่นคง 

จื่ออิงค่อยๆ หลับตาลง ปล่อยใจไปกับสัมผัสนั้น ปล่อยให้ความรู้สึกเป็นตัวนำทางตอบรับสัมผัสของเขาอย่างนุ่มนวล 

อ้อมแขนแข็งแรงของหลี่เฉินโอบรอบเอวเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย ขณะที่มือของเธอโอบกอดเขาเอาไว้แน่นเช่นกัน ไม่มีคำพูด ไม่มีเสียงใดๆ มีเพียงสัมผัสที่กำลังแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันผ่านริมฝีปากอุ่นเท่านั้น

ภายใต้แสงตะเกียงน้ำมันที่วูบไหว ปรากฏเงาร่างของคนสองคนทอดทับกันบนผนัง 

หลี่เฉินค่อยๆ ผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากฉ่ำหวานอย่างแสนเสียดาย ดวงตาคมเข้มจับจ้องใบหน้างามของภรรยาที่ตอนนี้แดงระเรื่อชวนมอง 

จื่ออิงยังคงหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของหลี่เฉิน ลมหายใจของเธอหอบสะท้าน ร่างบอบบางสั่นระริก ริมฝีปากที่สัมผัสกันเมื่อครู่ยังอวลไปด้วยกลิ่นอายของความอ่อนโยน

"อาอิง"

เขาเรียกชื่อเธอเบาๆ ราวเสียงกระซิบ กลัวว่าจะทำลายความเงียบงันที่ชวนให้หัวใจวาบหวามนี้

จื่ออิงลืมตาขึ้นช้าๆ มองสบเข้ากับดวงตาคมกล้าลุ่มลึกเจือความปรารถนาของเขา หัวใจเธอสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม

มืออุ่นของหลี่เฉินยกขึ้นแตะแก้มนุ่มของเธอเบาๆ ปลายนิ้วไล้ไปตามกรอบหน้า แล้วแตะนิ้วหัวแม่มือ เกลี่ยเบาๆ บนริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยอย่างทะนุถนอม คล้ายจะปลอบโยนที่เขาเป็นต้นเหตุทำให้มันบวมช้ำ

"ขอบคุณที่อยู่ตรงนี้"

เขากระซิบบอกเสียงแผ่ว ดวงตาคู่นั้นยังคงไม่ละไปจากเธอ

จื่ออิงรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอหลอมละลาย เธอยกปลายนิ้วขึ้นแตะใบหน้าเขาเบาๆ พลางพยักหน้าแทนคำตอบ ดวงตาฉ่ำหวานเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดใดมาอธิบาย เธอพิงหน้าผากลงบนอกเขา ฟังเสียงหัวใจที่เต้นมั่นคงอย่างที่เธอคุ้นเคย

หลี่เฉินค่อยๆ โน้มตัวลงมา จูบแผ่วเบาบนหน้าผากของเธอ ก่อนที่ริมฝีปากจะไล้ลงมาที่ขมับ แล้วหยุดอยู่ตรงแก้มข้างหนึ่ง ชั่วขณะนั้นเขากอดกระชับเธอแน่นขึ้น ราวกับไม่อยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านไป และแล้วริมฝีปากอุ่นของเขาก็เคลื่อนมาทาบทับลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง

ไม่มีคำพูดใดถูกเอื้อนเอ่ยออกมาระหว่างพวกเขาอีก มีเพียงเสียงลมหายใจที่ค่อยๆ เปลี่ยนจังหวะ จากแผ่วเบากลายเป็นลมหายใจที่กระชั้นขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ และจังหวะหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเหมือนกำลังขับกล่อมกันและกันให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แค่ได้อยู่ในอ้อมแขนกันแบบนี้ ไม่ต้องมีคำพูดมากมาย ก็เหมือนได้เติมพลังให้กันอย่างเงียบงันและลึกซึ้งที่สุด

จูบอ่อนหวานในตอนแรกตอนนี้ทวีความร้อนแรงยิ่งขึ้น รุกเร้าไปด้วยแรงปรารถนาอันเร่าร้อน จื่ออิงราวกับถูกสูบวิญญาณจนหัวสองขาวโพลนไปหมด

หญิงสาวหลับตาลงช้าๆ ปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับสัมผัสของจุมพิตที่ค่อยๆ เปลี่ยนจากความนุ่มนวล เป็นความเร่าร้อนที่เปี่ยมด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง ราวกับเขาตั้งใจจะถ่ายทอดทุกความรัก ความรู้สึก และความปรารถนาทั้งหมดลงมาในจูบนี้

เธอรู้สึกเหมือนหัวใจถูกโอบล้อมไว้ด้วยความอบอุ่นซาบซ่านจนลืมทุกอย่างรอบตัว สัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกราวกับโลกทั้งใบเงียบสงัด เหลือเพียงเสียงหัวใจของคนสองคนที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน

เขาจูบเธอแนบแน่นขึ้น ริมฝีปากของเขาทาบทับลงมาอย่างบ้าคลั่งและร้อนแรงกว่าครั้งก่อน สองแขนที่โอบกอดกันอยู่ยังคงแนบแน่น ราวกับไม่ต้องการให้ใครหรืออะไรมาพรากกันได้ในเวลานี้

"อื้อ"

หญิงสาวร้องครวญครางออกมายามเมื่อลิ้นหนารุกไล้พัวพันไม่มีทีท่าว่าจะผละออกง่ายๆ 

จื่ออิงหายใจหอบหนักแหงนเงยใบหน้าขึ้น เมื่อหลี่เฉินยอมปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ แต่หัวใจของเธอกลับยิ่งเต้นแรงขึ้น เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวเปลี่ยนเป้าหมายมาซุกไซ้ลำคอขาวหอมกรุ่นของเธอแทน

"อืม...อาอิง"

เสียงคำรามต่ำร้องเรียกเธอในขณะที่ฝ่ามือหนาลูบไล้เอวบอบบางของเธอ ก่อนจะเคลื่อนลงมาบีบขย่ำสะโพกกลมกลึงด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ปะทุขึ้น

"อ๊ะ"

จื่ออิงร้องอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ สองมือแกร่งของหลี่เฉินก็ช้อนสะโพกยกร่างเธอขึ้นจากพื้น จนเธอต้องกระชับวงแขนที่คล้องลำคอของเขาเอาไว้แน่น สองขาของเธอยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบของเขาเอาไว้โดยอัตโนมัติ หัวใจเต้นแรงอย่างไม่ทันตั้งตัว

หลี่เฉินยกยิ้มมุมปาก ขณะก้าวเดินช้าๆ ตรงไปยังห้องนอนของเขา โดยที่ริมฝีปากไม่ยอมผละออกจากเนื้อตัวภรรยาแม้แต่น้อย

เมื่อมาถึงเตียงเตา หลี่เฉินค่อยๆ วางร่างเล็กของภรรยาลงบนฟูกอย่างนุ่มนวล ท่ามกลางแสงไฟสีส้มอ่อนส่องสะท้อนผิวขาวเนียนของจื่ออิง ราวกับภาพฝันที่อบอวลด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ ใต้แสงนั้นราวกับภาพในฝัน

หลี่เฉินค่อยๆ โน้มตัวลงมา ทาบร่างสูงของตนไว้เหนือเธอ แขนทั้งสองข้างวางขนาบข้าง กักตัวเธอในอ้อมแขนอุ่น ราวกับสร้างพื้นที่เล็กๆ ที่มีเพียงเขาและเธอ ดวงตาคมเข้มของเขาสบประสานกับดวงตาหวานลึกซึ้งของเธอ ไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยในตอนนั้น แต่สายตาของเขากลับบอกเล่าเรื่องราวและความรู้สึกออกมามากมาย เหมือนเวลาทั้งหมดหยุดนิ่งลง

"ผมรักคุณนะ อาอิง"

เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นข้างหูของเธอ คำพูดนั้นไม่ใช่แค่ลมที่ลอดผ่านริมฝีปาก แต่มันคือทุกอย่างที่เขาเก็บไว้ในหัวใจ และในคืนนี้เขาจะมอบมันให้เธอทั้งหมด

หลี่เฉินโน้มหน้าลงมาแนบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของเธออีกครั้ง แผ่วเบา นุ่มนวล ราวกับกลัวจะทำให้เธอบอบช้ำ แต่เมื่อได้ลิ้มรสสัมผัสหวานนั้นแล้ว เขาก็จูบเธออีกครั้งและอีกครั้ง

จุมพิตที่เต็มไปด้วยความรัก อ่อนโยนแต่แน่นแฟ้น จุมพิตที่ตักตวงเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ

ในห้วงเวลานั้น พวกเขาไม่ได้ต้องการคำพูด ไม่ต้องการคำอธิบาย มีเพียงหัวใจสองดวงที่ต่างโอบกอดกันอย่างเงียบงัน และรับรู้ว่าต่างต้องการเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์