Share

Chapter 6 นัดบอด 2

“เอาน่าเพื่อน ๆ กัน” โซ่ยิ้มกว้าง

“เป็นเพื่อนกันก็ดี” หมิงที่นั่งข้างโซ่ตบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบเข้าแอปจีบหนุ่ม จุดเริ่มต้นที่ได้คุยได้รู้จักกับโซ่ก็เพราะเคยโพสต์หาหนังสือหายากเล่มหนึ่ง โซ่มาตอบ เขามีหลายเล่มจึงแบ่งปันเธอ ทำให้เธอประทับใจ

“ถึงนายจะหล่อแต่ไม่ใช่สเปกเราเท่าไหร่”

“ขนาดนั้นเลย”

“สาวเมินมึงเหรอเนี่ยไอ้โซ่ ฮ่า ๆ คงลดความมั่นหน้าลงไปหลายขีดเลยเนอะ” ฟีมได้ทีกระเซ้าเพื่อน

“ไม่นะ กูยังมั่นหน้ามั่นโหนกเหมือนเดิมว่ากูหล่อ ดูดี มีสาระมากกว่ามึงด้วยไอ้ฟีม”

สองหนุ่มเย้าแหย่กัน ส่วนอีกคนหนักไปทางดื่มและยิ้มเบาบาง ดูเป็นคนพูดน้อยต่อยหนัก ในสายตาของพรีม พวกเขาดูเป็นมิตรไม่มีพิษมีภัยอะไร บ่อยครั้งหลังมองโซ่ เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนรู้จักกันมานานแต่นึกไม่ออก คุยกันนานขึ้นทำให้รู้ว่าโซ่เคยอาศัยอยู่นนทบุรีตอนเป็นเด็ก

“นายอยู่แถวไหนเหรอ”

“แถวเกษมสุข เราเคยเรียนที่MDCจนถึงป.6 ก่อนจะย้าย”

“จริงดิ เราก็เรียนที่นั่นตั้งแต่อนุบาลเลย เดี๋ยวนะ” ความทรงจำบางอย่างค่อย ๆ ผุดขึ้นมา พรีมหรี่ตามองหน้าคมคาย “อย่าบอกนะว่านายคือพีรวิชญ์”

“หือ...พีรวิชญ์ คนที่แกเคยเล่าให้ฟังว่าอึราดกางเกงตอนป.5 อะนะ”

พรีมพยักหน้าตอบคำถามเซียร์ขณะตากลมมองหน้าที่เกลื่อนรอยยิ้มเขินของโซ่อย่างคาดคั้นคำตอบ เรื่องนี้เซียร์กับหมิงไม่รู้เพราะเพิ่งมาเข้าเรียนมัธยมที่เดียวกัน หลังจบ ป.6 พรีมย้ายมาเรียนโรงเรียนมัธยมที่พ่อแม่สอนอยู่ โซ่หลังจบ ป.6 ย้ายไปเรียนที่อื่น

ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผม ข่มกลั้นอาการเขินของตัวเอง

“มิน่าเราถึงคุ้นหน้าพรีมเหมือนกัน”

“สรุปว่าใช่”

“ก็ใช่...” ปกติโซ่ไม่ใช่คนขี้เขิน เรื่องครั้งนั้นถือเป็นความอับอายขายขี้หน้าครั้งใหญ่ในชีวิตของเขาจึงลืมไม่ลง “ตอนนั้นโคตรจะอาย”

“อ้าว ที่โรงเรียนไม่มีห้องน้ำเหรอวะ” ฟีมถามพลางหัวเราะกลิ้งกับเรื่องที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน

กระทั่งลมยังสำลักเหล้าเพราะขำ

“จำได้ว่าเขาเป็นคนรักความสะอาดมาก ตอนนั้นบ่นว่าห้องน้ำมีกลิ่นเหม็นเลยไม่อยากเข้า” พรีมตอบแทนด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ เมื่อความทรงจำถูกปลดล็อก ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ สมัยนั้นก็ไล่เรียงเข้ามาในหัว

“พอแล้วพรีมไม่ต้องเล่าเยอะก็ได้ เราก็เขินเป็นนะ”

“ไหนดูหน้าคนเขินหน่อย”

โซ่ผลักหัวฟีมออกห่าง ก่อนพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย แต่กว่าจะสำเร็จก็ผ่านไปพักใหญ่

“แลกคอนแทกต์กันไว้หน่อยดีมั้ย เผื่อชวนมาเมาอีก”

“เอาดิ” ต่างคนต่างหยิบมือถือออกมากดแอดเบอร์ แอดไลน์ แอดเป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊กและไอจี

“เอ๋ ไอดีนี่” ฟีมนิ่วหน้ามองไอดีที่เขาเพิ่งกดขอเป็นเพื่อนพรีมไป “มีอะไรเหรอ”

“ไอดีพรีมคล้ายไอดีหนึ่งที่เราเคยเห็นน่ะ”

ปากตอบพรีม ฟีมหันไปมองหน้าลมพลางเอียงหน้าจอให้ดูด้วย ก่อนทั้งคู่จะย้ายสายตาไปที่โซ่เป็นตาเดียว

“มองกูทำไมเล่า” โซ่ผลักหัวฟีมที่นั่งข้าง

“นายจำผิดหรือเปล่า ไอดีเหมือนกันระบบมันคงไม่ยอม” พรีมวิเคราะห์

“อืม นั่นสิ เราคงจำผิดไปจริง ๆ”

หลังดื่มกันกรึ่มได้ที่ เซียร์กับหมิงออกไปยืนเกาะระเบียงชั้นสองเต้นกับฟีมและลม ในโต๊ะเหลือพรีมกับโซ่ 

“เธอโอเคนะ” โซ่ดึงแก้วเหล้าออกจากมือเล็ก หลังสังเกตเห็นว่าเจ้าตัวกระดกหายกระดกหายติด ๆ กันจนตอนนี้ตาแดงก่ำ แก้มเปล่งปลั่งด้วยเลือดลมสูบฉีด

“โอเคอยู่” เสียงใสติดยานคางนิด ๆ “แค่อยากเมา”

“ยังไม่คืนดีกับแฟนเหรอ”

“ทำกันขนาดนั้น... คืนดียังไงไหวล่ะโซ่ นายนี่ถามไม่คิดเลยนะ”

“อ้าว จู่ ๆ ทำไมรู้สึกเหมือนถูกเธอด่าเลย”

“เรากำลังด่าไง เอาแก้วเรามา มาเที่ยวทั้งทีขอเมาให้หัวทิ่มหน่อยเหอะ”

เคยได้ยินคำพูดที่ว่า ‘ดื่มให้ลืมเธอ’ พรีมเองก็กำลังทำแบบนั้น เธออยากเมาให้สุด ๆ แล้วลืมผู้ชายเฮงซวยคนนั้นให้หมดหัวใจ

“เฮอะ สภาพนี้คงรักเขาหมดใจ พอโดนง้อเข้าหน่อย ขี้คร้านจะรีบคืนดีแทบไม่ทัน”

“ไม่คืน ง้อให้ตายอีพรีมก็ไม่คืนดีกับไอ้พี่โปรดบ้านั่นหรอก”

“จะรอดู”

ชายหนุ่มปรามาสหากยอมชงเหล้าแก้วใหม่ให้คนอยากเมา

“อยากเมาใช่มะ เดี๋ยวเราดื่มเป็นเพื่อนเอง”

หลังจากรู้ว่าเคยเรียนห้องเดียวกันเมื่อนานมาแล้ว ความรู้สึกเก่า ๆ ก็เหมือนจะหวนคืนพร้อมกับความสนิทสนมที่ก่อตัวรวดเร็ว โซ่ยกแก้วมาชนกับหญิงสาว

“หมดแก้วเลยนะ”

“ได้อยู่แล้ว นายอย่าป๊อดแล้วกัน”

จากนั้นอีกชั่วโมงต่อมา

“ยก ยกอีกเซ่...แก้วอยู่หนาย...เอิ้ก”

“สภาพแบบนี้ยังจะห้าวร้องหาแก้วอีก”

โซ่ส่ายหน้าพลางหัวเราะในลำคอขณะประคองคนที่เดินเป๋ยิ่งกว่าแม่เป็ดเข้ามาในบ้าน

“ช่าย ๆ แก้วอยู่หนายวะ ฉันยกเป็นเพื่อนแกเอง พรีม...เพื่อนร้าก... ดื่มเลยดื่ม ดื่มให้ลืมไอ้เหี้ยนั่นไปเล้ย”

เซียร์ซึ่งถูกฟีมประคองร้องรับเพื่อนทั้งที่ตาลืมไม่ขึ้น แต่ยังชูมือขึ้นราวกับเชียร์คอนเสิร์ต ภาพนั้นเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากหนุ่ม ๆ นาทีถัดมาคนซ่าจะยกแก้วก็ตัวอ่อนด้วยอาการภาพตัด

“อ้าว ร่วงอีกหนึ่ง”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 66 จบบริบูรณ์

    แผนการอันนั้นทำให้โซ่ต้องมายืนอยู่หน้าโต๊ะกระจกสำหรับแต่งหน้าและเก็บของของเมียรักในห้องวอล์กอินโคเซต ตามองขวดยาคุมเขม็ง พรีมเปลี่ยนมากินยาได้หนึ่งปีแล้ว เขาจะคุมเองเธอก็ไม่ยอม บอกกลัวพลาดท้องทั้งที่แต่งงานกันแล้วนี่แหละ“ยืนทำอะไรตรงนี้ ไม่เข้าไปนอนสักทีล่ะ”เสียงทักถามจากเมียรักมาพร้อมกับอ้อมกอดที่ทำให้ใจอุ่นได้ทุกครั้งพรีมเบี่ยงหน้ามาสบตากันผ่านกระจกเงา ก่อนสายตาจะหลุบมองเห็นบางอย่างในมือสามี“นั่นอะไร”“ยาบำรุง”“โซ่ป่วยเหรอ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”“เปล่า เราไม่ได้เป็นอะไร”สุ้มเสียงห่วงใยของเมียรักทำให้โซ่โยนขวดยาลงไปบนโต๊ะ หันมาอุ้มร่างนุ่มเข้าห้องนอน ตามขึ้นไปนอนกอด เริ่มอธิบายกับสายตาเป็นคำถามที่มองมา“ยาบำรุง ไอ้ฟีมมันแนะนำให้เรานำมาเปลี่ยนกับยาคุมของตัวเอง”ใส่ความออดอ้อนลงไปในคำท้ายเมื่อตาเมียไหวระริก ด้วยกลัวเมียจะโกรธ“ทำแบบนั้นเพื่อ”หญิงสาวกลั้นยิ้มวางหน้าขึงขัง เข้าใจดีว่าสามีที่รักต้องการอะไร“เราอยากมีตัวเล็ก ๆ แล้ว”“ทำไมรีบล่ะ”หน้าคมขยับเข้ามาซุกบ่าเล็ก ฉวยเม้มต้นคอขาว“ถ้ามีตอนนี้ เลี้ยงไม่กี่ปีลูก ๆ ก็โตแล้ว เค้าจะได้สวีตกับตัวเองได้เต็มที่ไง ไม่ต้องไปวิ่งตามลูก

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 65 ตอนพิเศษ 2

    “ตกลงปะล่ะ”“ตกลง”พรีมตอบโดยไม่ลังเล ความรักที่มีต่อคนตรงหน้าไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน แม้ตลอดสองปีมานี้จะอยู่ด้วยกันทุกวัน ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าคนในครอบครัว หากเธอก็รู้สึกเหมือนเขา คือยังอยากใกล้ชิดกันให้มากขึ้นไปอีกร่างนุ่มถูกยกหมุนท่ามกลางเสียงหัวเราะทุ้มนุ่ม เธอเองก็ยิ้มกว้างก่อนหัวเราะไปด้วยกัน สองมือกอดรอบลำคอหนาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจริมฝีปากต่างพานพบประกบกันหลังชายหนุ่มหยุดหมุน โอบอุ้มร่างนุ่มไว้อย่างนั้น จูบแสนหวานที่หวามไปทั้งหัวใจถูกมอบให้แก่กันและกันอย่างลึกซึ้งตรึงอารมณ์ “กลับห้องกันเถอะ”หญิงสาวเอ่ยชวนหลังจูบแสนหวานจบลง“ไม่อยากเดินเที่ยวต่ออีกหน่อยเหรอ”“ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ เราอยากอยู่กับโซ่” ท้ายประโยคกระซิบอย่างมีความหมายชายหนุ่มอมยิ้ม โอบเอวเล็กพาเดินกลับที่พักทันที แต่เส้นทางที่เลือกใช้นั้นก็ยังประดับด้วยแสงไฟที่ให้ความงดงามและแสนโรแมนติก บ่อยครั้งที่เขากดจูบขมับบางด้วยความรัก ชี้ชวนให้ดูสิ่งต่าง ๆ“เหนื่อยมั้ย”“ไม่เหนื่อยหรอก ดูไฟเพลิน ๆ”แม้หญิงสาวจะตอบไปอย่างนั้น กายแกร่งยังเดินมาย่อตัวลงข้างหน้า วาดแขนไปด้านหลังเพื่อรั้งร่างเล็กขึ้นหลัง“แบบนี้นายเหนื่อยแย่เลย”เ

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 64 ตอนพิเศษ 1

    “นึกถึงวันแรกที่เราช่วยเธอหิ้วของขึ้นห้องน่ะ”“ทำไม มีอะไรพิเศษเหรอ”“เรามีเรื่องจะสารภาพแหละ”“ว่า”“วันนั้นของมันไม่ได้หล่นจากถุงหรอก เราหยิบออกเอง”“ทำไมล่ะ”หญิงสาวมองคนรักอย่างไม่อยากเชื่อ นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นขึ้นมา เธอแปลกใจตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน ถุงที่เธอผูกปากถุงอย่างดีทำไมถึงเปิดได้“เราจะได้มีเหตุผลไปหาเธออีกไง”“เจ้าเล่ห์จริง ๆ”โซ่หัวเราะ “ยอมรับว่าเจ้าเล่ห์ ตอนนั้นอะไรที่จะทำให้เราได้คบกับเธอ เราทำหมดแหละ”พรีมมองค้อน หมั่นไส้คนเจ้าเล่ห์มากกว่าจะโกรธคนโดนค้อนหัวเราะร่าท่าทางเบิกบานใจ ยักคิ้วหลิ่วตาให้สาวคนรัก“ทำไงได้เนอะ ชอบมากเลยคนนี้”วางของที่ถือมาไว้บนโต๊ะในครัวเสร็จ ชายหนุ่มยกร่างนุ่มขึ้นนั่งบนโต๊ะ โอบกอดไว้หลวม ๆ ส่งสายตารักใคร่มองสบตาคู่งามที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน“ใกล้ปีใหม่แล้ว ปีนี้อยากไปเที่ยวไหน อ๊ะ ๆ ไม่เอาเขาใหญ่แล้วนะ”“ไม่หรอก ปีนี้เราตามใจนาย อยากไปไหนล่ะ”“น่ารักฝุด ๆ แฟนใครน้อ...”“แฟนโซ่ไงคะ”โซ่คลี่ยิ้ม มอบจูบหวาน ๆ ซ่านซึ้งทรวง ถูกอกถูกใจในคำตอบ“ปีนี้เราไปเที่ยวญี่ปุ่นกันนะ ไปดูหิมะสวย ๆ หนาว ๆ แล้วลงแช่อนเซ็นอุ่น ๆ คงฟินดี”“ฮื่อ”หลั

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 63 แฮปปี้นิวเยียร์

    โซ่พรมจูบไปทั่วหน้าปลั่งอย่างแสนรักขณะซึมซับความรู้สึกสุดพิเศษ ทั้งกอดรัดร่างนุ่มแน่นอย่างแสนหวงแหน หญิงสาวอิงแอบแนบซบไม่คิดผละห่าง แล้วก็รู้สึกถึงความต้องการของเขาผ่านความผ่าวร้อนที่คึกแข็งขึ้นมารวดเร็ว“มันใหญ่อีกแล้ว” เสียวหวานกระซิบ“มันอยากซุกพรีมอีก” โซ่เอ่ยยิ้ม ๆ หอมแก้มนุ่มแรง ๆ ก่อนทำท่าจะลุกจากโซฟา“ไปไหน”“หยิบถุงก่อน เราไม่อยากให้พรีมเสี่ยงถึงเราพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างก็เถอะ” ถึงจะชอบที่ได้สัมผัสกันแบบไม่มีสิ่งขวางกั้นมากจับใจ ถึงแม้สถานะระหว่างกันคือคู่หมั้นที่ผ่านการเข้าพิธีหมั้นหมายด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่แล้ว โซ่ไม่คิดจะให้มีเรื่องใดมาทำให้พรีมต้องหยุดชะงักการใช้ชีวิตในวัยนี้พรีมยึดต้นแขนใหญ่ไม่ยอมให้ลุก ซุกหน้ากับซอกคอหนา พึมพำเสียงเบา“ไม่เสี่ยงหรอก” ไม่ปล่อยให้คนรักนิ่วหน้าสงสัยนาน “เราไปฝังยาคุมมา”“พรีม! ตั้งแต่เมื่อไหร่” ได้ยินแบบนั้น ชายหนุ่มรีบจับแขนเรียวมาสำรวจ ก่อนจะเห็นรอยเล็ก ๆ ตรงแขนข้างหนึ่ง ช่วงก่อนหยุดยาวสิ้นปี ต่างคนต่างยุ่งเรื่องสอบและติวกับเพื่อน เขาถึงพลาดเรื่องนี้ หน้าเข้มขึ้น ลูบรอยเล็กแผ่วเบา“เจ็บหรือเปล่า เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบเลยนะ”ท่าทางห่วง

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 62 เราจะกินนาย

    ตลอดหลายเดือน บิดามารดาเดินทางกลับไทยเมื่อไหร่มักจะเรียกหาพรีมเข้าไปเล่นด้วย พวกท่านเอ็นดูพรีมมากกว่าเขาที่เป็นลูกชายซะอีก เหตุเพราะพรีมเป็นคนขี้อ้อนน่ารัก แม่ที่มีแต่ลูกชายจะไม่หลงยังไงไหวตัวเขายังหลงเธอจะตาย“ไว้ปิดเทอมใหญ่ค่อยไป จะได้อยู่กับท่านหลาย ๆ วันให้หายคิดถึงไปเลยดีไหม”“เธอว่าดี เราก็ว่าดี”“นายน่ารักที่สุดเลย”หญิงสาวแนบหน้าเข้าจูบแก้มขาวหนัก ๆ เป็นการให้รางวัลในความน่ารัก ก่อนจะเกาะกอดกายหนากระชับ เอนหน้าวางคางบนบ่ากว้าง ปล่อยให้เขาแบกเธอไปเรื่อย ๆครั้งนี้โซ่เลือกบ้านหลังใหม่อยู่ห่างจากหลังอื่นพอควรจึงมีความเป็นส่วนตัวและมองเห็นวิวสวยได้ทุกองศา“หนักหรือเปล่า เหนื่อยมั้ยให้เราลงเดินดีไหม”“ตัวเบายังกะนุ่น เอาตรงไหนมาหนัก”ชายหนุ่มยังยืนยันว่าไม่หนัก ไม่เหนื่อยด้วยการวิ่งขึ้นเขาโดยมีแฟนสาวเกาะหลัง“เกินไปแล้ว เดี๋ยวก็หัวใจวายหรอก”“ถ้าจะวายขอวายบนอกเธอดีกว่า”“นายนี่”โซ่หัวเราะร่วน ยอมหยุดวิ่ง เปลี่ยนมาก้าวเดินแทน ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็ถึงบ้านพักหลังงาม“ว่าไม่เหนื่อยแต่ได้เรื่องเหมือนกันนะเนี่ย มาปั๊มหัวใจหน่อยเร็ว”หน้าระรื่นยิ้มกรุ้มกริ่มไร้ร่องรอยความเหนื่อยล้า ถึงอย่

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 61 ครอบครัว

    หลังจากคบหาดูใจกันมาพักใหญ่ โซ่ร่ำร้องอยากเปิดตัวกับครอบครัวของเธอบ้าง ทั้งที่เขาเองก็ได้รู้จักพี่สาวทั้งสองของเธอแล้ว แม้จะผ่านทางการคอลล์วิดีโอตอนที่เธอคุยกับพี่ ๆ บางครั้งเขาร่วมคุยด้วย แต่โซ่ให้เหตุผลว่ายังไม่เคยเจอตัวจริงกันอย่างเป็นทางการสักครั้ง ส่วนทางบิดามารดาเธอนั้น เขาเจอบ่อยเพราะพาเธอกลับบ้านทุกเดือนดังนั้นในวันหยุดสงกรานต์พรีมจึงได้พาชายหนุ่มมาบ้านที่นนทบุรีด้วย ซึ่งวันนี้พี่สาวทั้งสองพร้อมกับคนรักกลับมาบ้านเช่นกันโซ่หอบของฝากมากมายมาด้วยและไม่ลืมหิ้วกล้วยไม้ต้นใหญ่กำลังออกดอกสะพรั่งโดยมีช่อดอกยาวเฟื้อยเต็มต้น พอเธอถาม เขาบอกเล่าคร่าว ๆ ว่าเป็นกล้วยไม้ตระกูลช้างคนรับถูกอกถูกใจมาก ยิ้มกว้างหน้าบาน รีบบอกให้นำไปไว้ในเรือนกล้วยไม้ทันที“หนุ่มคนนี้นี่รู้ใจพ่อเราจริง ๆ” พัชรีเย้าลูกสาว“นั่นก็ขยันหาของมาเอาใจกันค่ะ พรีมห้ามก็ไม่ฟัง” กล้วยไม้บางต้นราคาแพงจนเธอตกใจ“แล้วพี่พลอยกับพี่เพลงมาถึงนานยังคะ พากันไปไหนแล้วล่ะ”ในบ้านไม่มีพี่สาวทั้งสอง พรีมรู้ว่าพวกเขามาถึงจากรถยนต์หรูสองคันที่จอดอยู่หน้าบ้าน“สักพักแล้วล่ะ ตอนนี้นั่งเล่นกันอยู่ในสวนหลังบ้าน”“งั้นเราไปสมทบกับพี่ ๆ กั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status