ตอนที่3 ออกงาน

แล้ววันเปิดโรงเตี๊ยมแห่งใหม่ของคุณชายลู่ซานจงก็มาถึง สตรีสองนางที่ช่วยกันแต่งกายจนงดงามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าดูงดงามไร้ที่ติ

"โอ้! เจ้างดงามมากเลยหลิงหลิง"

ว่านชิงที่เห็นสหายของนางที่แต่งกายอย่างงดงามในวันนี้ อดที่จะชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้ แม้ปกติสหายของนางผู้นี้จะงดงามมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่วันนี้กลับดูงดงามดังเทพเซียน มิแปลกใจเลยว่าเหตุใดคุณชายเกาจึงมิยอมเลิกรายังคงตามตอแยขอคืนดี หากตัวไม่มาก็คอยส่งของกำนันมามิขาด แต่ดูท่าสหายนางจะเจ็บแล้วจำ จึงมิขอข้องเกี่ยวกับอีกฝ่ายอีกต่อไป จึงคอยหลบหน้าและหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอบุรุษผู้นั้น

"เจ้าก็งามมากเช่นกัน ชิงชิง"

*โรงเตี๊ยม ตระกูลลู่*

เสียงจุดประทัดเป็นสิริมงคล ดังขึ้นอย่างสนั่นหวั่นไหว งานเปิดโรงเตี๊ยมแห่งนี้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เลยทีเดียว บรรดาแขกต่างมาร่วมแสดงความยินดีอย่างเนืองแน่น เพราะคุณชายรองลู่ซานจงถือเป็นคนมีหน้ามีตาของเมืองนี้ แขกที่มาร่วมยินดีก็ล้วนแต่เป็นคนใหญ่คนโตแทบทั้งสิ้นและยังรวมไปถึงขุนน้ำขุนนางในวังอีกด้วย

และหนึ่งในนั้นก็คือคุณชายเกาอี้ถงอดีตคนรักของนาง ที่อีกฝ่ายดูเหมือนจะจับตามองนางอยู่ตลอดเวลาพาให้รู้สึกอึดอัด ยังดีที่รอบกายนางล้วนเต็มไปด้วยบรรดาสหายของคุณชายลู่ซานจงที่ล้วนแต่เป็นบุรุษในตระกูลขุนนางจึงทำให้อีกฝ่ายไม่กล้าเข้ามาตอแยกับนางหรือทำรุ่มร่ามให้นางต้องอับอาย 

งานในวันนี้ทางโรงเตี้ยมต่างเปิดให้แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีดื่มกินกันได้อย่างเต็มที่ นางที่ไม่ค่อยจะชื่นชอบการดื่มสุรา กลับได้รับการคะยั้นคะยอจากมู่ว่านชิงและบรรดาสหายของคุณชายซานจง ที่สาธยายรสชาติของสุราที่ขึ้นชื่อของที่นี่จนต้องลองลิ้มรสดู รสหวานกลมกล่อมที่แตะปลายลิ้นพาให้รู้สึกปลอดโปร่ง จึงเผลอดื่มไปเสียหลายจอก ไม่นึกเลยว่าสุรารสชาติหอมหวานละมุนลิ้นจะมีฤทธิ์ทำให้นางถึงกับมึนเมาไปเลยทีเดียว คนที่คะยั้นคะยอให้นางดื่มตั้งแต่แรกตอนนี้กลับมุ่ยหน้าเอ่ยห้ามเสียอย่างนั้น

"หลิงหลิง พอก่อนเจ้าเมาแล้ว"

ว่านชิงที่รีบแย่งจอกสุราจากมือขาวผ่องเมื่อเจ้าตัวตั้งท่าจะยกขึ้นดื่มอีก ทั้งๆที่ดูท่าทางแล้วหากยังขืนดื่มต่อไปมีหวังได้หลับคาโต๊ะเป็นแน่

  "อะไรกัน ชิงชิง ข้าพึ่งดื่มไปนิดเดียวเองจะเมาได้อย่างไรกัน"

เสียงหวานที่เอ่ยขึ้น ดวงตานั้นฉ่ำเยิ้มบวกกับรอยยิ้มหวานละมุนของสตรีที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่ พานให้เหล่าสหายของเจ้าของโรงเตี๊ยมต่างพากันมองอย่างโง่งม ความงดงามนั้นทำให้ถึงกับตาพร่ากันเลยทีเดียว แต่ก็ได้แค่ชื่นชมนางเท่านั้นเพราะทุกคนนั้นได้ลองหยอดนางตั้งแต่แรกพบแล้ว กลับได้รับการตอบกลับ ว่าขอคบหากันแบบสหายจะดีกว่า และนางไม่มีทีท่าที่จะชมชอบพวกตน แบบชู้สาวเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ผิดหวังไปตามๆ กัน 

"หลิงหลิง ข้าว่าเจ้าไปพักก่อนจะดีกว่าดูท่าแล้วเจ้าคงจะไม่ไหว"

ว่านชิงที่เอ่ยกับสหายอย่างเป็นห่วง นางไม่น่าให้อีกฝ่ายดื่มสุราเลย เห็นโฉมงามที่ใบหน้านั้นแดงก่ำด้วยฤทธิ์น้ำเมายิ่งรู้สึกผิด แม้นางยังพอจะมีสติแต่หากยังปล่อยให้ดื่มอยู่แบบนี้คงจะไม่ดีแน่

"อืม ก็ดีเหมือนกัน ข้าชักจะหนักๆหัวขึ้นมาแล้วสิ"

จือหลิงที่ยังพอจะมีสติอยู่ ตอนนี้นางรู้สึกหนักหัวยิ่งนัก หากได้งีบหลับสักหน่อยคาดว่าคงจะดีไม่น้อย จึงได้ลุกขึ้นตามแรงพยุงของว่านชิง เพื่อไปนอนพักยังห้องรับรองที่คุณชายซานจงจัดเอาไว้ให้สำหรับนาง เพราะว่านชิงจำเป็นต้องค้างที่นี่เพื่อรอต้อนรับท่านน้าของว่าที่สามี ที่เป็นถึงแม่ทัพพิทักษ์แดนใต้ที่จะมาร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ด้วย

ว่านชิงที่คุณชายซานจงเคยเล่าเกี่ยวกับท่านน้าผู้นี้ให้ฟังบ้างว่าเพราะหน้าที่จึงต้องไปประจำการอยู่แดนใต้นานๆ ทีจึงจะได้กลับมาเยือน จึงอยากใช้โอกาสนี้แนะนำว่าที่หลานสะใภ้ให้อีกฝ่ายได้รู้จัก

ท่านน้าผู้นี้เป็นผู้ที่คุณชายซานจงให้ความสำคัญเป็นอย่างมากเพราะเมื่อวัยเยาว์เขาถูกเลี้ยงมาด้วยกันกับท่านน้าผู้นี้ ที่เป็นน้องชายของมารดาและเป็นบุตรคนสุดท้อง เป็นบุตรชายคนที่สองของท่านยาย ที่มีอายุห่างจากเขาเจ็ดปี ตอนนี้เขายี่สิบสองปีแล้วเช่นนั้นท่านน้าของอีกฝ่ายก็คงจะประมาณยี่สิบเก้าปี กระมัง

ครอบครัวใหญ่ของตระกูลหยางนั้นมีบุตรยาก ท่านยายของเขามีบุตรเพียงสามคนเท่านั้น คือท่านลุง ท่านแม่ และท่านน้าผู้นี้ และทั้งสามก็อายุห่างกันค่อนข้างมาก  

"ชิงเอ๋อ"

เสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกว่านชิงที่ช่วยพยุงจือหลิงมาถึงบันไดเพื่อจะพาขึ้นไปยังห้องพักยังชั้นสอง ต้องชะงักฝีเท้า เป็นชายคนรักของนางที่อดีตนั้นเคยเป็นนายจ้างมาก่อน เดินเข้ามา

"พี่ซานจง"

"ท่านน้ามาถึงแล้ว พี่เลยมาตามเจ้า หลิงเอ๋อเป็นอันใดไป"

ซานจงที่ตามนางไปต้อนรับท่านน้าของตนที่เดินทางมาถึงแล้ว ก่อนจะเอ่ยถามสหายสนิทของคนรักที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาว

"ข้าเอาสุราหมักของที่นี่ให้นางลองดื่มดูน่ะเจ้าค่ะ สภาพเลยกลายเป็นอย่างที่เห็น"

ซานจงที่เห็นคนรักยิ้มเจื่อนๆ ส่งมาให้ ให้นึกเอ็นดู

"ข้าจะพาหลิงหลิงไปนอนพักก่อน ท่านรอสักครู่นะเจ้าคะ"

ว่านชิงที่กล่าวขึ้นกับชายคนรักอดีตนายจ้างจอมหื่นและกะล่อน

"ไม่เป็นไรชิงชิง ข้าไปเองได้สบายมาก ให้ผู้ใหญ่รอนานจะไม่ดีเอา"

"จะดีหรือ"

"ดี ไปเถอะ"

จือหลิงที่กล่าวขึ้นพร้อมกับยิ้มให้เป็นการยืนยัน ชิงชิงถึงได้ยอมออกไปต้อนรับญาติผู้ใหญ่ของชายคนรัก