บทที่ 19

"ต่อไปนะคะก็จะเป็นบททดสอบแรกในส่วนของคุณภาคินค่ะ ทางคู่ค้าธุรกิจเสนอโครงการด้วยบอกมาว่าข้อเสียของคุณภาคินนั่นก็คือนิ่ง ไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใส หน้าตาไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่แต่การเจรจาคุยงานด้วยถือว่าราบรื่นเพราะเป็นคนพูดจาคล่องแคล่ว จริงจังตลอดเวลายามทำงานและที่สำคัญมีเทคนิคมีสกิลในการต่อรองราคาทำให้บริษัทได้เปอร์เซ็นต์ต้นทุนต่ำ กำไรพุ่งสูง ถือได้ว่าส่งผลดีมากๆเลยค่ะ" เลขาสาวคนสวยกล่าวรายงาน

หากดูจากบททดสอบแรกผู้ชนะก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากภาคิน ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะมีข้อดีและข้อเสียเช่นเดียวกัน แต่ข้อเสียของภาคินก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่องานหรือเปอร์เซ็นต์กำไรบริษัทที่จะต้องจ่ายเป็นจำนวนเงินเท่ากับของภาคี ฉะนั้นหากวางให้การงานรุ่งเรืองกิจการมั่นคงก็คงจะต้องเลือกภาคิน...

"มาดูบททดสอบต่อไปกันนะคะ..." หลังจากนั้นเลขาสาวคนสวยก็ใช้รีโมทคอนโทรลเลื่อนสไลด์จอผ่านไปเรื่อยๆร่วมประมาณ 20 นาทีจนมาถึงบทสรุปสุดท้ายนั่นก็คือกำไรไตรมาสของบริษัทที่เพิ่มขึ้นในโครงการของทั้งสองคน

"ท้ายสุดนี้ก็จะเป็นกำไรไตรมาสบริษัทสำหรับหัวข้อโครงการทำโฆษณานะคะ หนึ่ง ส่วนของคุณภาคีจะเป็นโฆษณาแบรนด์สบู่ผลรวมทั้งหมด ดูแล้วบริษัทของเราได้กำไร 673,996 บาทถ้วน" คณะกรรมการทุกท่านปรบมือเสียงดังให้กับการประสบความสำเร็จของภาคี แต่หากเทียบกับไตรมาสบริษัททุกปีในโครงการนี้ถือว่าค่อนข้างต่ำเตี้ยเรี่ยดินเนื่องจากการต่อราคาที่ทางเราค่อนข้างเอนเอียงไปในทางเสียเปรียบเพราะภาคีเป็นคนชอบเกรงใจ

"ขอบคุณครับ" ภาคีกล่าว เขาน่ะไม่มักอยากจะได้หรอกไอ้ตำแหน่งประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ปเนี่ย แค่รับหน้าที่รองประธานเขาก็ยังขี้เกียจ น่าเบื่อหน่ายฉิบหายแล้ว ทว่ามันคือธุรกิจของครอบครัวด้วยพ่อนั้นไหว้วานขอร้องให้เข้ามาช่วยเหลือ มิเช่นนั้นเขาก็คงออกไปทำธุรกิจที่ตัวเองรักนักรักหนานั่นก็คือการเป็นไกด์นำเที่ยวเสียแล้ว

"ไตรมาสบริษัทสำหรับโครงการของคุณภาคินนะคะจะเป็นโฆษณาแบรนด์น้ำหอมชั้นนำอันดับต้นๆของเมืองไทยที่ติดต่อมาทำโฆษณาด้วย โดยรวมสรุปแล้วบริษัทของเราได้กำไรอยู่ที่..." เลขาสาวคนสวยของคุณดำเกิงเว้นช่วงจังหวะหายใจชั่วครู่ ทำให้คณะกรรมการและทั้งสองคนที่กำลังรอลุ้นผลอยู่หายใจไม่ค่อยทั่วท้อง

ในส่วนของภาคินก็ภาวนาขอให้กำไรไตรมาสของตัวเองสูงพุ่งขึ้นโด่งกว่าของภาคีเพราะการแข่งขันหลายบททดสอบที่ผ่านมาอยู่ในระดับเสมอเสมอกันทั้งคู่ หากครั้งนี้เขาชนะก็เป็นอันว่าเขาจะได้รับตำแหน่งประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ปมาครอบครอง...

ในส่วนของภาคีเขาภาวนาแตกต่างกันออกไป เขาภาวนาขอให้กำไรไตรมาสในส่วนของภาคินชนะในส่วนของตนอย่างสิ้นเชิงเพราะไม่อยากแบกภาระสำหรับการดูแลบริหารบริษัทและดูแลทุกคนอย่างทั่วถึงเนื่องด้วยมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าปวดหัว น่าเบื่อหน่ายสำหรับผู้ชายรักอิสระที่อยากจะออกไปท่องเที่ยวสู่โลกภายนอกอย่างเขาเป็นอย่างมาก!

เนื่องจากเขาเองก็ทำข้อตกลงกับคุณดำเกิงไว้ด้วยเช่นกันว่าหากครั้งนี้เขาพ่ายแพ้ เขาก็จะยินยอม ยินดีให้ภาคินขึ้นดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการผู้บริหารบริษัทเดชาบวรสกุลแต่โดยดีโดยไม่มีข้อคัดค้าน...และเขาก็จะยอมรับผลของมันโดยการลาพักร้อนเป็นระยะเวลา 3 เดือนเพื่อออกไปท่องเที่ยวตามใจชอบ ทำงานไกด์คอยต้อนรับลูกค้าทั้งชาวจีนและชาวญี่ปุ่น...

"ทั้งหมด 3,456,432 บาทถ้วนค่ะ" กำไรไตรมาสพุ่งสูงขนาดนี้ก็คงจะไม่ต้องลังเลเลยว่าใครได้ครองแท่นตำแหน่ง CEO บริษัทคนถัดไปต่อจากคุณดำเกิง

คณะกรรมการบอร์ดบริหารทุกคนปรบมือให้กับความสำเร็จและต้อนรับซีอีโอคนใหม่อย่างภาคินัยด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง แม้ว่าเขาจะเป็นคนนิ่ง ไม่เป็นมิตร ขรึม ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ค่อยสบอารมณ์และเป็นคนหัวร้อน แต่เขาก็เป็นผู้บริหารที่ดี เป็นประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทที่ยอดเยี่ยมสามารถทำกำไรให้แก่เดชาบวรสกุลกรุ๊ปหลายล้านอย่างแน่นอน!

ให้เลือกระหว่างสองสิ่งระหว่างข้อได้เปรียบ เสียเปรียบ พวกเขาก็คงจะต้องเลือกกำไรที่พุ่งขึ้นสูงแต่ละปีเพราะหากให้ภาคีมาบริหารแน่นอนว่าเศษส่วนเปอร์เซ็นตฺของบริษัทก็ยิ่งร่อยหรอหรือเอนเอียงไปทางขาดทุนจนต้องคัดพนักงานออกในที่สุด...

"เราได้ CEO คนใหม่แล้วนะครับ ขอแสดงความยินดีกับคุณภาคินัย เดชาบวรสกุล ประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทคนใหม่ของบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ป" คุณดำเกิงลุกขึ้นยืนเพื่อเป็นเกียรติให้แก่บุตรชายคนรอง ใบหน้าของเขายิ้มแย้มแจ่มใส ปลื้มปริ่มในตัวลูกคนนี้เป็นอย่างมากว่าอย่างน้อยๆเขาก็ไม่ทำให้พ่อผิดหวัง

"ขอบคุณครับ"

"พวกเราขอฝากความหวังไว้กับคุณภาคินัยด้วยนะครับ"

"พวกเราเชื่อว่าคุณภาคินัยจะต้องบริหารบริษัทได้ดีแน่นอนค่ะ"

...

หลังจากที่จบการประชุมในครั้งนี้เรียบร้อยแล้ว ผลการสรุปก็เป็นที่เห็นพ้องต้องกันนั่นก็คือประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทคนปัจจุบัน นายภาคินัย เดชาบวรสกุล

"แสดงความยินดีด้วยนะครับคุณซีอีโอคนใหม่" ภาคีเดินเข้ามาในห้องของน้องชายต่างมารดาแล้วกล่าวแสดงความยินดีด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยกุศล เขาไม่เคยคิดอิจฉาริษยาภาคินเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังนึกสงสารเขาอีกด้วยที่ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น สภาพที่คิดว่าพ่อแม่ไม่รักแล้วตีโพยตีพายไปก่อนไข้ ทั้งๆที่ไม่เคยมีใครคิดแบบนั้นด้วยซ้ำทว่าอาจเป็นเพราะการกระทำของคุณดำเกิงและการกระทำของคุณจารวีเลยทำให้ความคิดของภาคินถึงได้เอนเอียงเป็นเช่นนั้นเสีย

เขาไม่โทษใคร ทุกคนต่างก็ผิดด้วยกันทั้งคู่...หลังจากนี้เขานี่แหละจะเป็นคิวปิดฮัตคอยเชื่อมสายใยความสัมพันธ์เชื่อมต่อรอยร้าวที่อยู่ตรงกลางระหว่างครอบครัวให้กลับมาแน่นแฟ้นและกระชับสมานฉันท์กันเช่นเดิมเมื่อครั้งที่ภาคินยังไม่รับรู้ว่าแท้จริงแล้วจารวีไม่ใช่แม่แท้ๆที่ให้กำเนิดเขามาแต่เป็นเพียงแค่แม่เลี้ยง

แม่เลี้ยงใจร้ายในสายตาของภาคินน่ะ

"นายไม่ต้องเสียใจหรอกนะที่ไม่ได้ตำแหน่งนี้น่ะ"

"ฉันเคยบอกนายด้วยเหรอว่าฉันอยากได้ตำแหน่งนั่น ฉันน่ะอยากออกไปใช้ชีวิตของตัวเองเป็นไกด์ทำตามฝันมากกว่า เชิญรับไปเถอะไอ้ความวุ่นวาย ปวดหมองฉิบหาย" ภาคีหย่อนสะโพกบนเก้าอี้ตรงข้ามกับภาคินแล้วยกขาขึ้นไขว่ห้าง

"พูดปลอบใจตัวเองงั้นเหรอ?" ภาคินเลิกคิ้วถามอย่างไม่เชื่อ

"นายก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไปสิภาคิน นายน่ะอคติกับฉัน อคติกับพ่อและอคติกับแม่ฉันเกินไปเพราะนายคิดว่าพวกฉันไปทำร้ายนายกับแม่ใช่ไหมล่ะ"

"หรือมันไม่จริง! พ่อใช้แม่ฉันมาเป็นข้ออ้างในการบีบบังคับให้ฉันทำตามใจ พอไม่ได้อย่างหวังก็จะไปลงกับแม่ฉัน ส่วนแม่ของนายก็ใจไม้ไส้ระกำพรากลูกมาจากอก ชิงชังแม่ฉันทั้งๆที่แม่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อมีเมีย มีลูกอยู่แล้ว เมื่อรู้ปุ๊บก็ต้องการจะเลิกรากับพ่อ แต่พ่อต่างหากล่ะที่ไม่ยอมปล่อย! ซ้ำแม่ของนายก็สั่งคนไปคุมขังแม่ฉันเหมือนนักโทษไม่ให้ออกมาพบปะผู้คนอุดอู้อยู่แต่ในบ้านจนแม่ฉันต้องเป็นทุกข์ป่วยเข้าโรงพยาบาล! แล้วแม่ฉันผิดอะไร!!!" ภาคินตบโต๊ะอย่างแรงพร้อมทั้งจ้องมองใบหน้าของพี่ชายต่างมารดาด้วยแววตาเป็นมันที่คุกรุ่นไปด้วยความโกรธความโมโหอยู่เต็มเปี่ยม