All Chapters of พันธะร้ายรักเมียเก็บ: Chapter 1 - Chapter 10

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!" ภาคิน หรือ ภาคินัย เดชาบวรสกุล วัย 30 ปี ชายหนุ่มเอเชียไทยแท้ตั้งแต่หัวจรดเท้า รองประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ป บริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่...กำลังใช้ฝ่ามือฟาดลงบนโต๊ะของผู้เป็นบิดาซึ่งคือซีอีโออย่างแรงด้วยความโมโห "เอะอะโวยวายอะไร ฉันไปทำอะไรให้แกไอ้ภาคิน" คุณดำเกิงผู้ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ปบริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่ค่อยๆปิดแฟ้มเอกสารแล้วแหงนขึ้นไปมองหน้าบุตรชายคนรองทั้งขมวดคิ้วนิ่วหน้า"แม่นั่น เด็กฝากที่ใช้เส้นสายไต่เต้าขึ้นมาเป็นเลขาของผมคือใคร ทำไมคุณขวัญชีวินถึงบอกว่ามาจากพ่อ" ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเคาะประตูแล้วบอกกล่าวกับเขาจบ...เขาก็หัวเสียเหวี่ยงสุดขีดแล้วรีบพุ่งตรงมายังห้องของผู้เป็นบิดาด้วยความฉุนเฉียว"แม่นั่นที่แกหมายถึงเขามีชื่อนะ เขาชื่อหนูมินตรา คนที่ฉันคัดเลือกว่าเหมาะสมดีละสำหรับการคอยดูแลแก" คุณดำเกิงคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องเกิดปัญหาเช่นนี้ขึ้นเพราะไอ้ความทิฐิสูงถือตัวของไอ้เจ้าบุตรชาย เขาจึงต้องไปขอร้องขอโพยให้มินตรามาคอยช่วยกำราบและรายงานเป็นระยะๆถึงพฤติกรรมพรรค์นั้น "เหมาะสมตรงไหน? หน้าตาก็จืดชืด ไร้รสนิย

มินตราสะลึมสะลือตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่...เธอลุกขึ้นนั่งหลังตรงกระชับผ้าห่มนวมผืนนุ่มสีขาวสะอาดขึ้นไว้บนเนินหน้าอกแล้วชำเลืองตามองข้าวของกระจัดกระจายที่หล่นรอบๆห้องรับแขกด้วยความจำใจ และแล้วเช้าวันนี้เธอก็ไม่ได้เจอหน้าภาคินเช่นเคย เนื่องจากทุกครั้งที่เขาแวะเวียนมาหาเพื่อทำเรื่องอย่างว่า...ก็ไม่เคยค้างคืนด้วยเหมือนคู่รักคู่อื่นๆสักหนสำเร็จความใคร่ตรงไหนก็จะปล่อยเธอไว้ตรงนั้น เหมือนตอนนี้...ที่มินตรากำลังนอนหลับอยู่บนฟูกโซฟาด้วยสภาพเนื้อตัวที่แปดเปื้อนคราบน้ำคาวของเขา ถือว่ายังโชคดีที่เขายังไม่ใจไม้ไส้ระกำถึงขั้นไม่ดูดำดูแดงปล่อยให้เธอเปลือยตากแอร์ทั้งคืน "เห้อ!" มินตราถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอื้อมแขนเรียวยาวหยิบเงินสดจำนวน 10,000 บาทซึ่งวางอยู่บนโต๊ะขนาดย่อมเยาตรงหน้าขึ้นมา "แทบจะไม่ได้ต่างอะไรไปจากกะหรี่ด้วยซ้ำ" 'เอา เสร็จ แยกย้าย จ่ายเงิน' สโลแกนนี้มันโคตรงี่เง่าชัดๆ! เขาเห็นเธอเป็นประเภทอีตัวเห็นแก่เงินหรือไงถึงได้ใช้ฟาดหัวเอาฟาดหัวเอาทั้งๆสิ่งที่เธอต้องการนั่นก็คือหัวใจของเขาต่างหากล่ะหึ! โชคดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์...ซึ่งคือวันหยุดของทางบริษัท เธอจะได้มีเวลาพักผ่อนนอนหลับอย่าง

"..." มินตราทำได้เพียงหัวเราะเสียงเจื่อนๆ จะให้กล้าบอกเพื่อนสนิทอย่างไรล่ะว่าตอนนี้เธอไม่ครองโสด...คานที่เคยรอรับจนใยแมงมุมทำรังออกใช้งานเป็นที่เรียบร้อยแล้วเพียงแค่ไม่มีสถานะคู่นอนของเจ้านาย... "ไม่ต้องมาทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อนเลยนะยายมินตรา! ถ้าเกิดแกมัวชักช้าลีลาอยู่แบบนี้เนี่ยมีหวังได้ขึ้นคานทองจริงๆด้วย แก๊งเราก็มีแฟน มีผัวไปหมดแล้ว" พิมพ์พลอยเอ็ดเพื่อนเบาๆ "มาแล้วครับ สุดหล่อประจำกลุ่มมาแล้วครับโผมม" พลกฤษณ์ลากเสียงยาวพร้อมกับเดินเข้ามาในร้านอาหารเจ้าประจำ ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นเสยผมแบบลวกๆเพื่อโอ้อวดความโก้จากการย้อมสีสไตล์ฝรั่งนั่นก็คือฟ้าบลูฮาวาย "เชี้ย! มึงเอายาม่วงไปโกรกผมมาเหรอวะ" ฟ้าใสส่ายศีรษะไปมาให้กับความโก๊ะของเพื่อนสนิท ไม่แปลกเลยที่เมื่อก่อนจะไม่มีเพื่อนผู้ชายคบเพราะไอ้ความเว่อร์วังปัญญาอ่อนแบบนี้นี่แหละคือสาเหตุหลัก"นี่มันสีฟ้าบลูฮาวายครับคุณพิมพ์พลอย ยาม่วงบ้านพ่อง ตาสวะใช้ได้ฮะ" พลกฤษณ์กระแทกเสียงอย่างประชดประชัน "ใครมันจะเหมือนคนพิมพ์พลอยล่ะครับ คงย้อมผมสีเอิกเกริกแบบนี้ไม่ได้หรอกเพราะต้องรักษาหน้าตาของพ่อผัวแม่ผัว" "ไอ้พลกฤษณ์! เดี๋ยวแม่ตีปากแตก" และนี่คืออีกส

"ไม่มีทาง!!" ภาคินตอบเสียงแข็งกร้าว เพราะข้อต่อรองในการรับตำแหน่งรองประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเดชาบวรสกุลกรุ๊ปนั่นก็คือ คุณดำเกิงจะต้องเลิกยุ่งวุ่นวายกับคุณอรุณีซึ่งเป็นภรรยาน้อยอย่างเด็ดขาด! ซึ่งคุณดำเกิงก็ทำตามสัจจะมาได้ดีโดยตลอด นับแต่นั้นชีวิตของมารดาเขาก็ค่อนข้างสงบสุขไม่มีมารผจญเหมือน 10 กว่าปีที่ผ่านมา...(งั้นแกก็ไปรับหนูพิรญาณ์เดี๋ยวนี้! แล้วขอโทษหนูพิรญาณ์ด้วย จะบอกว่ารถเสียหรือว่ากำลังเคลียร์งานอยู่อะไรก็ช่าง ทำยังไงก็ได้ให้หนูพิรญาณ์สบายใจที่สุด นี่คือคำสั่ง อีก 20 นาทีแกต้องมาถึงที่บ้าน) "ครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปรับน้องพิณ" ตู้ดๆ สายถูกตัดไปแล้ว ในที่สุด...จากเดิมทีที่ภาคินคิดจะหนีปัญหาแล้วมาหมกอยู่ในบ้านจัดสรรหลังนี้ที่เคยใช้มันหลบๆซ่อนๆผู้หญิงอย่างมินตรา ก็ไม่พ้นเพราะพ่อเขาดันใช้แม่เข้ามาต่อรองเหมือนทุกๆครั้งไม่มีผิด! ทางฝ่ายของมินตราแอบหลบยืนฟังอยู่บนบันไดบ้าน...มาทันเวลาพอดีตอนที่ได้ยินประโยคสุดท้ายนั่นก็คือผมจะเข้าไปรับน้องพิณ แสดงว่าข่าวลือที่คุณดำเกิงกำลังจะจับคู่คลุมถุงชนให้คุณภาคินกับคุณพิรญาณ์เป็นความจริงน่ะสิหากเป็นเช่นนั้นแล้วเธอล่ะ? เธอจะต้องอยู่ส่วนไหนใน

"ใคร!! ผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนั้นคือใคร" ภาคินอยากจะหัวเราะให้ฟันหลุดออกจากปาก...แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนั้นที่คุณพ่อหมายถึงก็เห็นแก่เงินจริงๆนั่นแหละ...ยอมแม้นลดศักดิ์ศรีของตนเอง เปลืองตัวนิดๆหน่อยๆแล้วหลอกคนแก่ตัณหากลับที่มักมากในกามสอยได้แม้กระทั่งเด็กสาวอายุอ่อนกว่าลูกชาย ตอนแรกภาคินเองก็ไม่นึกเหมือนกันว่ามินตราจะเป็นผู้หญิงพรรค์นั้นเพราะเห็นหน้าตาใสซื่อ ไร้เดียงสา ไม่ค่อยทันคน ค่อนข้างรักนวลสงวนตัวหากสังเกตจากการแต่งกายมิดชิด...แต่ทว่าผลการทดลองกลับผิดคาด ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะยอมนอนกับผู้ชายที่รู้จักกันได้ไม่ถึงสามเดือน และเขาสามารถปิดจ๊อบได้เร็วกว่าที่คิดเป็นไหนๆ! เธอทำให้เขาได้เห็นว่าสุดท้ายผู้หญิงแม่งก็เห็นแก่เงินก็ทั้งหมด! แม่นั่นไม่ได้วิเศษวิโส ดีแค่เปลือกนอก แต่ด้านในเน่าเละ เหม็นโฉ่ จนกลืนไม่ลง..และชักจะไม่แน่ใจแล้วเหมือนกันว่าเขากับพ่อกำลังใช้เมียคนเดียวกันหรือเปล่า? "ไม่รู้สิครับ" ภาคินไหวไหล่แล้วยักคิ้วหลิ่วตากวนประสาทคุณดำเกิง "แต่พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะครับว่าผมจะเอาผู้หญิงพรรค์นั้นมาเชิดหน้าชูตาเป็นเมียให้เสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล เพราะผมเองก็ขยาดและรูัสึกอับอายขายขี้